Onderwerp: FESTIVAL, WERELDMUZIEK

Zaterdag 30 Juni 2007 at 5:39 pm

Festival Mundial 1e dag

Kliber
Batuque & Batucada
Burning Spear

Door Ying Fang met foto's van Jeroen van der Ent (klik voor vergroting)

Bij aankomst op het festivalterrein van Mundial 2007 in Tilburg schijnt er een voorzichtig zonnetje tussen de wolken door en wordt het publiek opgewarmd en wakker geschud door de heftige beats en ritmes van éénmansorkest (Brazilië) die het dan nog niet ruimtallig aanwezige publiek al snel aanzet tot een voorzichtig dansje. (Zwolle/AMsterdam) toonde intussen aan op het hoofdpodium dat hiphop uit Nederland kwaliteit heeft en zeker een plaats verdient op de grote podia.

Mundial 2007 is net als in vorige edities een festival dat de betere wereldmuziek combineert met een boodschap, het terrein is dan ook een combinatie van (muziek)podia en interactiviteiten die met een goed doel te maken hebben. Juist die combinatie van de activiteiten en de muziek maakt het makkelijk om interesse te wekken voor de goede doelen. Met het thema hebben er uitwisselingen van Nederlandse bands en talenten uit ontwikkelingslanden plaatsgevonden en vele van deze kruisbestuivingen traden op tijdens deze versie van Mundial. Eén van deze activiteiten, de gratis salsa workshops verzorgd door werd bijvoorbeeld gecombineerd met een handtekeningenactie voor de rechten voor vrouwen in Sri Lanka. Zowel de danspasjes als de actie werden druk bezocht.
Blaxtar
Salsability workshop
Krosfyah


Na Sonic Junior in de grote tent is het buiten tijd voor nog een Braziliaanse act, de band , samengesteld uit kinderen uit de favela (Braziliaanse sloppenwijk) Braz de Pina, Rio de Janeiro. De kids geven een showtje Braziliaanse percussie weg en spelen een aantal maal onder veel belangstelling en aanmoediging op dit festival, ook op het grote podium doen ze op zondag mee met . (Mozambique) zorgde verderop voor een rustpunt met hun aardse mix van melodische en jazzy wereldritmes en zang. Met verhalen in het portugees en in lokale dialecten over familie, natuur en het dagelijkse leven.

Tijdens het toepasselijke concert van het Chileense (zon en regen) daalde de hemel neer op het festivalpubliek en werd de rest van de dag gekenmerkt door plotselinge hoosbuien en opklaringen. Gelukkig waren er op Mundial de nodige tenten waar zowel muzikale als andere activiteiten plaatsvonden. zorgde voor een broeierig optreden in een volle tent met hun nederlandstalige reggae-songs over zweterige sex en warme liefde. Een horde aan gillende dames moedigde de band aan met als hoogtepunt een half ontklede leadzanger die zijn ziel en zaligheid gaf aan zijn muziek. is ook één van de bands van het uitwisselingsprogramma van Mundial en zette de tent op zijn kop met hun catchy ritmes en opzwepende bubbling vibes. SCHUDDEN!

Al met al een geslaagde zaterdag met vele goede acts en een enthousiast publiek dat zondag alleen nog maar in aantal toenam.

- website

Onderwerp: POP-ROCK, FESTIVAL

Zaterdag 30 Juni 2007 at 4:10 pm

Parkpop wordt ondanks regen toch een geslaagd feestje

Johan
Kim Wilde
Maria Mena

Door Emiel Goor met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

Het gratis festival zou net als in voorgaande jaren opgedeeld worden in drie grote podia. Het Dommelsch Stage, het Staedion Stage en het Haagse X Stage. Het laatste is een podium voor stromingen als Urban en Jazz, terwijl op de andere twee wat meer verschillende stijlen worden gepresenteerd. Een aantal namen voor de 27ste editie van Parkpop werd al in een vroeg stadium bekend gemaakt. Onder andere , en zouden in het Haagse Zuiderpark gaan optreden. Daar werden , , de Ierse formatie , , de IJslandse en ex-Black Crowes gitarist aan toegevoegd. Op het X Stage zouden onder andere Latino Hip-Hoppers , de Nederlandse en een aantal winnaars van de Urban talentenjacht hun kunsten gaan vertonen.

Het belooft weer een mooie dag te gaan worden, alleen de weergoden lijken daar anders over te denken. De voorspellingen voor zondag waren zeer slecht en dat blijkt niet geheel ongegrond. Het begint met regenen en het houdt niet meer op. Echter, genoeg over het weer. Parkpop draait om de muziek. Ook om de sfeer natuurlijk, maar zonder muziek is er geen sfeer. Stevie Ann heeft afgetrapt op Dommelsch en op het Staedion podium is Beef begonnen. De eerste band op ons programma is echter Air Traffic. Deze Engelse band is vrij onbekend, maar dat zal niet voor lang zijn. Ze maken indierock net pianoinvloeden, maar klinken niet bepaald als Coldplay of Keane, maar ook niet als de Britse punkpop-golf van tegenwoordig. Het is veel melodieuzer en gevarieerder dan dat. Hun eerste album komt pas deze zomer uit. Parkpop heeft hiermee een veelbelovende act in huis gehaald. Hun optreden is erg sterk en de zangkwaliteiten van zanger Chris Wall vallen meteen op. Het is hun eerste optreden op zo’n groot podium, aldus Chris. De band geniet zichtbaar van elk applaus of gegil wat uit het publiek komt. Leuk om die onbevangenheid te zien bij zo’n jonge band.

Air Traffic
Kim Wilde
Marc Ford


Op het Staedion Stage speelt vervolgens . Deze Nigeriaanse Duitse maakt hiphop met soul en reggae invloeden erin. Ze ziet er niet echt gemotiveerd uit en haar praatjes tussen de nummers door hebben ook niet veel impact op de natgeregende kijkers. Dit is ook meer muziek om lekker in het gras te liggen met het zonnetje op je gezicht. Je kunt het Nneka ook niet kwalijk nemen. Ze bedankt het publiek wel voor het feit dat het toch in grote getalen bij haar optreden zijn komen kijken. Weer naar Dommelsch, waar de Amerikaanse soul/funk formatie The Family Stand elk moment kan aantreden. Hun muziek staat vanaf de eerste noten als een huis. Het zijn dan ook stuk voor stuk uitstekende muzikanten met zangeres Sandra St. Victor als middelpunt. Uiteraard wordt hun hit ‘Ghetto Heaven’ niet overgeslagen. Orkaan Katrina die in 2006 New Orleans van de kaart veegde, komt ook nog even voorbij waaien in één van hun superfunky nummers. Regen of geen regen, The Family Stand zorgt voor zonneschijn in het Zuiderpark.

Na The Family Stand kijken we even een paar liedjes van Maria Mena. Vlak voor haar optreden heeft ze, backstage, een gouden plaat van Jan Douwe Kroeske gehad voor de verkoop van haar album, Apperently Unaffected. Hierdoor is ze zo geëmotioneerd geraakt, dat ze op het podium haar tranen laat lopen. Een mooi moment. Je ziet niet vaak dat een artiest zo begaan is. Dat ze hierna wat minder zuiver zingt is haar vergeven.
Op het Staedion Stage staat een ex-gitarist van een wereldberoemde band. De gitarist heet Marc Ford en de band The Black Crowes. De bandnaam zal wellicht meer belletjes doen rinkelen. Voorafgaand aan het optreden is het wachten op Jan Douwe, maar als die niet komt opdagen, begint de band maar met spelen. Marc Ford en zijn band staan voor lekkere Southern rock in de stijl van Lynyrd Skynyrd. Hij heeft waarschijnlijk een kater. Ik zou geen andere reden kunnen verzinnen om met dit weer een zonnebril op te hebben.

Op het Dommelsch Stage staan er dan nog twee bijzondere bands op het programma. Allereerst Johan, dat vorig jaar nog op Lowlands stond. Zeker geen nieuwkomer deze Nederlandse band. Sinds ze in 1997 hun debuutalbum uitbrachten hebben ze een grote schare trouwe volgelingen gekregen. Johan is een goed geoliede machine die zelfs met wat wateroverlast niet vastloopt. Ze staan zeer geconcentreerd op het podium en de passie voor hun muziek druipt er werkelijk vanaf. Het enige wat bij deze band ontbreekt is een opvallende frontman. Jacco de Greeuw is nu niet de meest opvallende figuur. Misschien is dat ook wel juist de kracht van Johan; opvallen door niet op te vallen. Het publiek maalt daar niet om en bedankt de band met een luid applaus.

Nneka
The Frames
Family Stone


Na Johan is het de beurt aan een Ierse band, The Frames. In februari speelden ze nog een opmerkelijke set in het Paard van Troje. Daar gooide een overlaat een flesje water naar frontman Glen Hansard’s hoofd, wat ervoor zorgde dat het concert bijna werd afgebroken. Hansard is een gepassioneerd mens en wil van elk concert een magisch moment maken. Vandaag zal dat een zware klus worden. Er staan immers niet alleen Frames-fans in het publiek. Dit komt uiteraard helemaal goed. Hij krijgt het publiek zelfs zover om op een paar liedjes mee te zingen. Als een kerel over het hek springt, het gastenvak in, legt Hansard het optreden even stil. De man wordt door de security namelijk op hardhandige wijze het vak uitgewerkt. “It’s a free concert right? So you’re free to do whatever the fuck you want!” Zo kennen we Glen Handsard weer. Het blijven natuurlijk Ieren. Veel mensen hebben het uitstekende optreden van The Frames afgekeken en moeten zich dus haasten, want Kim Wilde is al begonnen aan haar slotact.

Helaas is er wat rumoer geweest in het persvak, waardoor ik er niet meer inkom. Het schijnt dat wat mensen uit het gastenvak in het persvak zijn geklommen. De daar aanwezige fotografen waren niet blij verrast door deze lieden, die met hun mobiele telefoons foto’s aan het schieten waren. Kim Wilde doet wat ze al jaren doet. Ze speelt haar hits, waaronder Kids In America. Ook wordt er een mooie versie van Depeche Mode’s Enjoy The Silence gespeeld. Het is erg zonde van het weer. Daardoor staat er nu slechts een klein gedeelte van de 175.000 man naar haar te kijken en ze verdient beter.
Dan om half tien zit Parkpop 2007 erop. Er waren leuke acts, met als hoogtepunten nieuwkomers Air Traffic en The Frames. Verder waren er een hoop leuke acts te zien, voor elk wat wils. Volgend jaar alleen graag weer een lekker zonnetje.

Parkpop - website

Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER

Woensdag 27 Juni 2007 at 8:56 pm

De Vogelfabriek met Flater

Flater (foto Berbera van den Hoek)
Flater (foto Robin Vogel)
Flater (foto Berbera van den Hoek)

Door Ellen van der Kemp met foto’s van Berbera van den Hoek en Robin Vogel (klik voor vergroting)

Een vrouw in een rood broekpak, de naad van de broek tussen haar billen, uitgelopen mascara en vervaagde lippenstift (Sanne Vogel) schenkt wodka in voor het publiek dat in grote getale naar de tent is gekomen waar De Vogelfabriek vanavond speelt. Sanne Vogel staat voor het zesde jaar op de Parade en is daar een graag geziene artiest. Dit jaar staat Egbert-Jan Weeber aan haar zijde, bekend van onder andere Oesters van Nam Kee en Van God los. Egbert-Jan, of Eggie voor ingewijden, is gekleed in een blauw fanfarejasje en een witte bontmuts. Van het ronde podium met wit wollig tapijt komt harde gitaarmuziek. De twee artiesten die hier op het podium staan, zijn ‘autodiedacht’. Ze hebben geen toneelschool gedaan, maar hebben alles zelf uitgevonden. Ze praten graag over zichzelf en drinken zich laveloos aan de wodka. “Ik ben mijn identiteit kwijt”, zegt Sanne, “Ik ook”, zegt Egbert-Jan. “Lekker hè, zo’n identiteitscrisis?” In een fantastische verkleedscène zoals, volgens mij, alleen Sanne Vogel die kan neerzetten, gaat het broekpak uit en gaat die ene hippe spijkerbroek aan die je zo graag wil passen, maar eigenlijk net niet past en dat leuke t-shirt dat net te klein is. Maar Vogel laat zien dat je zo’n spijkerbroek nog best kunt dragen en dat t-shirt trouwens ook. (Voor de vrouwelijke fans: Ook Eggie gaat uit de kleren. Tot hoever zal ik niet verklappen.) Er zijn veel meer dingen in het leven die het vaak net niet zijn: je kapsel, de kleur van je laarzen. Ook Eggie blijkt niet perfect: hij heeft last van kalknagels, zwemmerseczeem en een wijvenkontje.

Flater (foto Robin Vogel)
Flater (foto Berbera van den Hoek)
Flater (foto Robin Vogel)


Sanne en Egbert-Jan zetten twee geweldige typetjes neer: hilarisch, maar toch nog net herkenbaar genoeg. Ze steken de draak met mensen die niet om kunnen gaan met roem, met de problemen van de huidige jeugd, maar ook met zichzelf. Volgens Egbert-Jan gaat er geen voorstelling voorbij of Sanne staat met haar dikke kont te wapperen in een te kleine broek en volgens Sanne is Egbert-Jans carrière gebaseerd op de twee maanden durende relatie met Katja Schuurman. Sanne: “Egbert-Jan is niet verder gekomen dan de roddelbladen.” Egbert-Jan: “Sanne stond wel in de serieuze pers: In de Volkskrant stond dat Sanne Vogel putten in haar benen heeft! En hoe lang kan je eigenlijk aanstormend talent blijven?”

Dat de Vogelfabriek dit jaar weer op de Parade staat is terecht, want Sanne Vogel weet wederom een hilarische voorstelling neer te zetten. Maar ik ben inderdaad nieuwsgierig hoe een voorstelling van Vogel eruit ziet zonder dat de nadruk gelegd wordt op haar figuur. Egbert-Jan mag ondertussen een indrukwekkende cv opgebouwd hebben, hij blijft toch een beetje de uitstraling van een soapster houden. Maar hij werkt hard om van dat imago af te komen en ik ben benieuwd wat we nog meer van hem te zien krijgen.

De Parade - website
De Vogelfabriek - website

Makers en spelers: en
Teksten: Sanne Vogel
Vormgeving:
Productieteam: Joost Verkaart, Simone van der Geld, Coosje I. Kuypers en Wouter Zweers.

Onderwerp: NIEUWS

Woensdag 27 Juni 2007 at 4:12 pm

Straatfestival Vlissingen presenteert Circus Ronaldo

Straatfestival Vlissingen presenteert Circus Ronaldo

Menselijke machtsspelletjes worden verbeeld in een romantisch, levend theater. Twee hilarische pizzabakkers, geïnspireerd door Fellini en de restaurantjongleurs uit het oude vaudevilletheater, Goldoni en het feit dat iedereen wel eens de drang voelt om het tafelkleed van onder het feestservies te trekken &hellip De hiërarchie achter de potten en pannen van de pizzameester en de relatie tussen de chef en het keukenhulpje zijn droomsituaties voor deze clowns. Als de keukenkastjes eenmaal opengaan, begint een accordeon zijn eigen leven te leiden, spelen de lepels een tarrantella op de wijnflessen en kan het fragiele en meesterlijke spektakel beginnen.

De pers was laaiend enthousiast: “Hilarische chaos in een subliem spektakel. Een absolute must!” (Het belang van Limburg)
“Ronaldo meemaken is een heerlijke belevenis” (De Standaard)
“De vrolijkste keuken ter wereld” (De Morgen)
“Het resultaat is een perfecte show, een 10 waard. Dit is de kwalificatie die David en Danny verdienen, een 10 voor La Cucina dell’Arte.” (El Pais)

Van 5 t/m 8 juli dagelijks op de Spuikom in Vlissingen. Gaat dat zien: de broers Danny en David Ronaldo, met La Cucina dell’Arte (B)

Toegang €10,00
Aanvang 21.00 uur
Deze voorstelling is gericht op een volwassen publiek, maar kinderen vanaf 12 jaar zijn welkom.

Kaartverkoop: op werkdagen tussen 11.00 en 16.00 uur bij Uit in Vlissingen, de Stadsschouwburg Middelburg en Theater De Mythe in Goes.
Telefonisch: 0118-416662
Internet: www.straatfestival.nl, www.uitinvlissingen.nl

Onderwerp: FESTIVAL, STRAATTHEATER

Dinsdag 26 Juni 2007 at 08:57 am

Kassa! van De Paardenkathedraal

Kassa van de Paardenkathedraal
Kassa van de Paardenkathedraal
Kassa van de Paardenkathedraal

Door Ellen van der Kemp met foto’s van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

Een supermarkt met een jaren 60 ‘look’ en drie mensen. Daaruit bestaat de voorstelling Kassa! van de Paardenkathedraal. Bettina (Eva van de Wijdeven) is het kassameisje. Er wordt druk gerepeteerd voor straks als de winkel opengaat. Bettina begrijpt wel hoe het werkt, maar haar baas (Henk Elich) kan niet zo goed tegen haar ‘bijdehantigheid’. Hij wil er zeker van zijn dat er niets verkeerd gaat. Alles wordt daarom geoefend: Heeft u een flessenbonnetje? Spaart u Airmiles? Wilt u pinnen? Trek in het snoepje van de week? Er wordt gefantaseerd over wat er allemaal ‘afgetikt’ wordt op de kassa en tussendoor zingt het gezelschap een paar smartlappen (na afloop voor 2 euro te koop op cd). Iedereen brengt een groot deel van zijn leven door tussen de blinkende schappen van de lokale supermarkt. En de kassamedewerker staat er midden in. In de nieuwe Paradevoorstelling van de Paardenkathedraal wordt het publiek een kijkje gegund in de ‘bruisende’ wereld van de supermarkt. Regisseuse Paula Bangels heeft vooral veel aandacht besteed aan het visuele en het muzikale gedeelte van de voorstelling. De scène waarbij Bettina op de rolband loopt ziet er mooi uit, maar door deze accenten is de inhoud een beetje op de achtergrond gebleven. Het publiek kan vooral kijken en luisteren, veel te lachen of te huilen valt er niet. Pas als Bettina moet oefenen met lastige klanten, gaan de mondhoeken omhoog. Misschien is dit nu een voorstelling voor die andere emoties die in de ‘nieuwe’ Parade aan bod komen.

Regie -
Spel - , en

Paardenkathedraal - website
De Parade - website

Onderwerp: MUSICAL

Maandag 25 Juni 2007 at 10:21 pm

Stimulerende primeur met Musical Masterclass

Nurlaila Karim & Jim de Groot
Musical Masterclass
Thom Hoffman

Door Nanny Heijmans met foto's van Patricia (klik voor vergroting)

Jim de Groot introduceerde maandagavond, 18 juni 2007, zijn nieuwe avontuur de ‘ Musical Masterclass’ in het Oude Luxor Theater te Rotterdam. Een jaar geleden kwam hij op dit idee en naar later bleek bestond dit nog nergens ter wereld. Het is, zo bleek maandagavond, een gouden greep en er zullen nog vele masterclasses in den lande volgen.

Heel veel dames treffen wij aan bij binnenkomst in het theater en vooral bij de tafels waar men zich kan laten inschrijven voor de masterclass. Na inschrijving en het ontvangen van een naamsticker begint rond 20.00 uur de voorstelling met een intro door Jim zelf die in het kort uiteenzet wat de bedoeling is van deze avond. Alles kan deze avond, het kan goed of fout lopen, dus even je stem kwijtraken, iemand die plotseling naar het toilet moet, bekijk deze avond maar als een grote openbare repetitie. Dan zingt hij het prachtige lied "Could we be magic" en gaat de avond echt van start. Jim fungeert het grootste deel van de masterclass als presentator. Hij stelt ons voor aan Lucia Marthas en Babette Labeij. Lucia vertelt dat ze de beste leerlingen van haar dansschool heeft gekozen voor een gevarieerd beeld en dat ze bewust niets voorbereid heeft zodat we een zo natuurlijk mogelijk beeld krijgen van wat er zich tijdens een auditie/repetitie afspeelt. Jim neemt het dan even over en nodigt de deelnemers, die een sticker dragen uit, om binnen 3 minuten op het podium te komen. Ruim 70 mensen bestormen van alle kanten het podium. Gezien het grote aantal wordt besloten om 2 groepen te maken. Er worden rijen gemaakt en met begeleiding aan de piano door Jeroen Sleijffer, wordt het lied ‘Can you feel a brand new day’ (The Wizz) ingezet. Babette gaat met de microfoon langs zodat we een idee hebben wat er aan talent staat. De eerste ronde wordt op zang gelet, de volgende ronde telt ook beweging mee, deelnemers krijgen een sticker( verschillende kleuren, verschillende disciplines ) op al naar gelang hun prestatie. Iedereen krijgt de microfoon onder de neus en het refrein van ‘A brandnew Day’ is dan het enige wat nog telt. Na de selecties blijft een kleine groep over en het gedeelte wat afgewezen wordt gaat onder groot applaus weer terug naar de zaal.

Q & Jim de Groot
Jamai Loman
Michael Diederich & Jim de Groot


Dan volgt dezelfde procedure voor de tweede groep.Er blijft uiteindelijk één groep over en dan gaat Lucia aan het werk, dit keer wordt er alleen op dans geselecteerd. Op dezelfde wijze als hierboven wordt beschreven, constant loopt zij langs om een goed oordeel te kunnen vormen. Na de selectie en in overleg met Babette wordt de uiteindelijke winnaar een jonge knul met een hele moeilijke naam beginnend met een Q. Heel snel wordt besloten om hem vanavond mister Q te noemen. Hij is de gelukkige en mag de hele avond meewerken aan diverse scènes.

Musicalartiesten met een grote naam verlenen deze avond hun medewerking. Onder leiding van de ‘masters’ Lucia Marthas (dans) , Babette Labeij (zang), en regisseur Michael Diederich ( acteur, regisseur) zullen de 'leerlingen', Thom Hoffman, Nurlaila Karim en Jamai Loman enkele musical songs van een heel nieuwe regie voorzien. Eerst horen we de ongeregisseerde versie en daarna de ‘nieuwe versie’. Tijdens de masterclass is te zien hoe snel er in musicalland gewerkt wordt en hoe de spelers omgaan met de grillen van een regisseur. Natuurlijk staan ook de drie belangrijkste disciplines uit de musicalwereld centraal: dans, zang en spel. Het publiek krijgt zo een kijkje achter de schermen bij de repetities.

Nadat Nurlaila is voorgesteld door Jim zingt zij" Mein lieber Herr" uit de musical Cabaret. Michael Diederich voorziet deze auditie van zijn vakkundig commentaar en legt uit hoe Nurlaila het anders kan brengen en waarom, wat zijn motivatie is en hoe het er dan moet gaan uitzien. De volgende auditie van Nurlaila ziet er heel anders uit. Door de vele aanwijzingen van Michael heeft het een heel ander geheel gekregen. Het gaat allemaal razend snel, geen uitvoerige discussies, nee, in rap tempo laat Nurlaila zie hoe Michael het wil. Met medewerking van de dansers van Lucia Marthas en een gedeelte van de auditanten wordt het een mooie scène die veel applaus oogst!

Jim de Groot
Musical Masterclass
Nurlaila Karim


De volgende scene wordt gespeeld door Thom Hoffman en Nurlaila. Weer uit Cabaret, het moment dat Cliff Bradshaw vertrekt uit Berlijn en Sally Bowles achterlaat. Thom is een begenadigd acteur en het publiek is muisstil als hij " Bienvenue, willkommen" zingt. Weer regisseert Michael, vult aan tot alles weer een mooi geheel is. Wat zijn wensen zijn, komt ook duidelijk over bij de auditanten. Schitterend om te zien hoe deze man werkt. Michael geeft aan dat hij bewust niets van te voren heeft willen horen om helemaal neutraal met het aangebodene om te kunnen gaan. Hij legt nog even de term " Bursting in the song " uit, het naadloos overvloeien van tekst naar lied., de kracht van musical volgens hem. Alles loopt vloeiend in elkaar over zonder hapering.

Na de pauze is er een optreden van Jamai Loman". Jamai begint met ‘Can you feel the love tonight’. Vaak gehoord echter het blijft een prachtig nummer. Dan stelt Babette het ensemble voor en wordt er aan de zang gewerkt, het moet allemaal strak klinken en van haar mag het niet te zangerig klinken, niet teveel vibrato. Als voorbeeld dient weer het refrein van ‘A Brand New Day’. Er worden lead stemmen, 2e en 3e stemmen gecreëerd en het ensemble gaat 3-stemmig zingen. Eerst wordt de lead partij met 2 personen ingestudeerd en daarna komt er iedere keer een partij van 2 personen bij. Uiteindelijk klinkt een 3 -stemmig geheel.

Lucia werkt daarna aan het dansgedeelte met het ensemble en Mr.Q. Lucia vertelt dat zij altijd op de tekst let en niet op het aantal tellen, want er moet uiteindelijk bij musicals op tekst worden gedanst. Zij legt ook uit dat er een verschil zit in dansen op Nederlandse en Engelse tekst. Hierbij wordt het publiek ook betrokken en kunnen we de armen en benen strekken. Het swingen met de benen doet iedereen goed, zodra de armen mogen meedoen geeft het hier en daar wat problemen. Stemming is opperbest. Het tempo in de show ligt hoog. Vaart is nodig omdat de show niet kan leunen op een decor, kostuums en rekwisieten.

Jeroen Sleijffer
Musical Masterclass
Babette Labije


Dan is het tijd voor de masterclass van Jamai. Hij zingt een prachtig nummer uit "de Hunchback from Notre Dame", genaamd "Outthere". En dan wordt weer eens duidelijk wat een talent Jamai heeft. Zo makkelijk gezongen, maar met zoveel passie! Babette kent Jamai al vanaf zijn 15e jaar en legt uit waarom ze hem zo'n megatalent vindt. Hij zingt met zijn hart, en zoals hij spreekt zo zingt hij ook, spreek- en zangstem zijn met elkaar verweven en dat maakt hem zo uniek. Je hoort niet ineens een andere Jamai. En daardoor brengt hij de boodschap van de song heel goed over bij het publiek. Hij laat ook nog even horen dat het anders kan, meer op de klassieke manier, applaus!

Vervolgens buigt Michael zich over het geheel en verandert iets aan zijn uitspraak, voegt een verhaal aan het lied toe en het wordt een scène.Legt uit hoe hij moet opkomen, waar naar te kijken, hoe zich de scène eigen te maken. Loopt mee tijdens het zingen, blijft aanwijzingen geven . Weer klinkt die dijk van een song en dan volgt een daverend applaus voor Jamai en een zoen van Michael die duidelijk laat blijken helemaal verrast te zijn door het masterpiece van Jamai! Wat is deze jongen gegroeid.

Dan is er de finale, The Wiz wordt in het kort gebracht met een rol voor Jim als The Wiz en Thom die geheel onverwachts te horen krijgt dat hij tot Laffe Leeuw is gebombardeerd, Mr.Q. speelt de rol van Blikkenman en natuurlijk is Jamai de Vogelverschrikker en voor de laatste keer klinkt die avond in het Oude Luxor, het lied ‘Can you feel a brand new day’. Met de dansers en de laatste selectie auditanten en een meeswingende zaal was dit een hele leuke, leerzame en unieke avond. Wij hebben genoten van dit kijkje achter de schermen.

Onderwerp: NIEUWS

Maandag 25 Juni 2007 at 10:55 am

Oerol verkoopt 10.000 kaarten meer dan vorig jaar

Oerol verkoopt 10.000 kaarten meer dan vorig jaar

Het Terschellings Oerol Festival verkocht dit jaar 95.000 kaarten voor 45 voorstellingen. Dat zijn 10.000 kaarten meer dan vorig jaar. Evenals voorgaande jaren is de bezettingsgraad 95%. De internetverkoop die zowel de Oerol organisatie als Rederij Doeksen dit jaar introduceerden bleek een groot succes. Ook het nieuwe professionals programma werd goed bezocht. Opvallend is de populariteit van de voorstellingen van de jonge theatermakers, het straattheater en de Oero-voorstellingen. Er werden maar liefst 50.000 Oero’s verkocht.

Oerol ontving dit jaar ruim 50.000 bezoekers. Zo’n 10% van de bezoekers maakte gebruik van online kaartverkoop. “De online voorverkoop was een groot succes, dus we willen deze service graag uitbreiden,” zegt zakelijk directeur Janneke Staarink. Ook het bootvervoer is vlekkeloos verlopen. Rederij Doeksen zette dit jaar 5000 mensen meer over dan vorig jaar. Zestig procent van de bezoekers boekte hun bootticket online. “Dat het reserveringssysteem werkt, is hiermee bewezen,” aldus directeur Paul Melles.

Internationaal
Nieuw dit jaar was het professionals programma met vele internationale gasten. Onder meer de Canadese Jan Rok Achard (La Cité des Arts du Cirque) en Hilary Westlake (oa. Lumiere & Son Theatre) waren aanwezig. Mede dankzij het Theater instituut Nederland zal de Amerikaanse theatermaker Robert Wilson vlak na het festival het eiland bezoeken met het doel in 2008 een voorstelling op Oerol te maken samen met Theun Mosk. Maar ook de nieuwe artistiek leider van het Noord Nederlands Toneel, Ola Mafalaani onderzoekt de mogelijkheid om een productie te maken op Oerol.

Vrienden van Oerol
Het festival sluit zondag 24 juni af met een feestelijke picknick ter ere van het 20-jarig bestaan van haar Vriendenstichting. De stichting heeft ruim 7000 Vrienden en behoort daarmee tot een van de grootste Vriendenstichtingen van culturele instellingen in Nederland. In het voorjaar heeft Oerol onderzoek gedaan naar de wensen van haar Vrienden. De resultaten hiervan zullen in het najaar bekend gemaakt worden.

NAM
Hoofdsponsor NAM heeft aangegeven haar sponsorcontract te verlengen. NAM voelt zich verbonden met het festival en is zeer enthousiast over de samenwerking. Oerol is nog op zoek naar een vierde hoofdsponsor.

Terschellings Oerol Festival 2008, 13 t/m 22 juni, www.oerol.nl
Hoofdsponsors van Oerol zijn Brand, NAM, Rederij Doeksen en Staatsbosbeheer.

Onderwerp: FESTIVAL, STRAATTHEATER

Zondag 24 Juni 2007 at 10:16 pm

Opening Parade 2007 in Rotterdam

Opening Parade 2007
Opening Parade 2007 - Ray van Santen, Jan Jansen en Nicole van Vessum
Opening Parade 2007

Door Ellen van der Kemp met foto’s van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

Flessen rosé, een zweefmolen, lekker eten, muziek en vooral veel theater, kortom het is weer paradetijd in Nederland. Vrijdag 22 juni ging de Parade 2007 van start in Rotterdam. Donderdag had de parade al warm gedraaid, maar vrijdag was de officiële kick-off. Na een kort welkomstwoord van Terts Brinkhoff, geeft hij meteen het woord aan het nieuwe boegbeeld van De Parade: Nicole van Vessum. Van Vessum heeft de artistieke leiding gekregen van De Parade. Ze belooft plechtig goed met dat cadeau om te gaan, “Maar”, zegt ze er meteen achteraan, “Nu is het van ons”. Met ‘ons’ bedoelt ze Ray van Santen en zichzelf. Ze vonden dat de bezem maar eens door de programmering gehaald moest worden. Er staan al jaren dezelfde groepen op De Parade en dat moest maar eens veranderen. Een aantal bekende namen, zoals Loes Luca en Ellen ten Damme, zullen daarom niet meer terug te vinden zijn op het programma. Maar als je de lijst van artiesten voor dit jaar goed bekijkt, blijkt toch dat een groot deel van de artiesten al jaren kind aan huis is bij de Parade: Orkater, Van Houts en de Ket, Suver Nuver, De Vogelfabriek. Is er nu eigelijk wel zoveel veranderd? De gemiddelde Paradeganger zal van de veranderingen van de nieuwe artistieke leiding niet zo veel merken, denk ik. Het uiterlijk van De Parade is hetzelfde: er vloeit volop rosé en zelfs de zweefmolen is er nog.
Opening Parade 2007
Opening Parade 2007
Opening Parade 2007


Een ander doel van de nieuwe artistieke leiding is dat er niet alleen plaats moet zijn voor de lach, maar ook voor andere emoties. Om dit thema kracht bij te zetten opent schoenontwerper Jan Jansen met een ode aan de emotie. Of de Paradegangers veel van de ‘schoonmaakwoede’ van Van Vessum zullen merken, is dus de vraag, maar in ieder geval heeft Nicole van Vessum het lef gehad om de stoute schoenen aan te trekken. Misschien is het daarom dat ze van Jan Jansen twee rode naaldhakjes aangeboden krijgt.
Met de variatie aan emoties gaat het waarschijnlijk wel lukken. Na de opening van Jan Jansen beklimt Mustafa Stitou het podium. Door de vrolijke muziek van Track en de Veenfabriek heen leest hij met een grafstem zijn gedichten voor, terwijl een doventolk zijn teksten en de muziek levendig vertaald in beelden en bewegingen. Een bijzondere mengeling van emoties inderdaad.

Tijdens mijn eerste drankje begint het al te regenen. “Hè jammer hoor”, denk ik meteen, “Een parade is met mooi weer toch altijd feestelijker”. Maar zodra de bui over is, worden met zo’n niet te stuiten enthousiasme alle tafels en banken met grote trekkers droog getrokken’, dat je denkt: dit heeft toch ook wel weer iets. Aan een andere tafel hebben mensen tijdens de bui eenvoudig weg hun paraplu’s opgestoken en zijn ze onverstoorbaar doorgegaan met hun maaltijd. Weer anderen hebben het zich gemakkelijk gemaakt onder de arcaden van het Nederlands Architectuurinstituut (NAi), waar een terras is gemaakt. Tijdens de voorstellingen merk je weinig van de weersomstandigheden buiten. Daarom pakken we in plaats van lang buiten te gaan zitten babbelen en drinken, nog maar een voorstelling om lekker droog te zitten.

Tussen de buien door paraderen artiesten in hun schmink en theateroutfit over het terrein om hun voorstelling aan te prijzen. Niet iedereen heeft trouwens zin om dit lopend te doen. De cast van Paljas rijdt over De Parade rond in een Fiat 500. Een paar dames met pluimen op hun hoofd verkopen Paradegadgets (De kermissfeer is hier nog duidelijk aanwezig, Nicole!). Een man met een vogel op z’n hoofd en het schild van een schildpad voor zijn buik wijst de weg en in de milieuvriendelijkste trein die er maar bestaat, drinken wat gasten op hun gemak een drankje.

Opening Parade 2007 - Jan Jansen
Opening Parade 2007 - ingang Wim T. Schipperstent
Opening Parade 2007


Omdat in iedere stad De Parade weer anders opgesteld staat, is het even zoeken naar waar welke tent staat in de Rotterdamse opzet. De grote tenten, zoals Studio 7 en het Paradetheater I zijn snel gevonden. Strategisch op de hoek van de twee ‘hoofdstraten’ staat de Wim T Schipperstent waarin voor de liefhebber afleveringen van ‘Het is weer zo laat’ met Sjef van Oekel als Waldo van Dungen worden vertoond. Verder de straat in vinden we de Blauwe Hemel en Teatro Castro. Daar tegenover staat een oude Daf van waaruit je korte speelfilms kan bekijken. Nog verder bevindt zich onder de arcaden van het NAi de Silent disco. Het is een prachtige locatie om op heerlijke muziek gedraaid door dj’s van 433 fm helemaal uit je dak te gaan. Op een hele andere manier doen ze dat een eindje verderop onder de arcaden ook, maar dan op Argentijnse tangomuziek. De Rotterdamse dansschool Cuartito Azul geeft demo’s en proeflessen en wordt daarbij begeleid met live muziek.

De Parade besteedt net als vorig jaar veel aandacht aan dove en slechthorende mensen. Er zijn speciale voorstellingen en doventolken zorgen ervoor dat ook de reguliere shows `verstaanbaar` zijn. Bij een aantal volwassen- en kindervoorstellingen zijn tolken aanwezig en er is een dovendisco. Niet alleen zijn de meeste artiesten oude bekende op de parade, ook de meeste eettenten zijn al jaren van de partij: Mobiel restaurant Lust, de TempuraBar, The Juicy Sisters en natuurlijk zelf poffertjes bakken in het Poffertjespaleis. Het is allemaal weer aanwezig op de Parade 2007 en voor de volledige informatie kun je terecht op de website.

De Parade - website

Onderwerp: MUZIEK, JAZZ

Zondag 24 Juni 2007 at 8:40 pm

Sherrie Maricle en The DIVA Jazz Orchestra en DK Ibomeka: aardig, maar niet meer...

Denise Jannah
Jazz at the Zoo
Jazz at the Zoo

Door Hans Frederiks met foto's van Leo Drughorn (klik voor vergroting)

Jazz at the Zoo is een stichting die in de Koningszaal van Artis jazzconcerten organiseert, waarbij een van de doelen is fondsen te verzamelen voor een nieuw olifantenverblijf voor Artis, nieuwbouwplannen die in de buurt van Artis in ieder geval omstreden zijn. De concerten worden ook gesponsord - ook ten bate van het olifantenverblijf, dit keer door een deurwaarderskantoor, waardoor ik het gevoel had in de zaal niet echt tussen vrienden te zitten. Wat bekende Nederlanders in de zaal, keurig net publiek. Het publiek wordt op deze Hemelvaartsdag getrakteerd op een big band bestaande uit louter dames, Sherrie Maricle en The DIVA Jazz Orchestra, met telkens aan het einde van de set de band met de jonge zanger DK Ibomeka, een Canadese immigrantenzoon.

DIVA werd opgericht door Stanley Kay, een voormalige manager en drummer van de Buddy Rich Big Band. Kay leidde een band waarin Maricle drumde. Hij was onder de indruk van haar kunnen en vroeg zich af of er geen andere vrouwen waren met dezelfde muzikale kwaliteiten als Maricle. Zo onstond in 1993 de eerste Big Band bestaande uit louter vrouwen. De , die nu geleid wordt door , is traditioneel, met idem dito repertoire. Niks mis mee, als het maar strak en met verve gespeeld wordt.
DK Ikbomeka
Jazz at the Zoo
Jazz at the Zoo


Het was entertaining, erg traditioneel en stevig gespeeld, zo stevig zelfs dat tijdens een van de nummers het drumstel van Maricle bijna in elkaar stortte en door de Jazz at the Zoo roadmanager moet worden vastgehouden. De band had lol samen, dat zag je aan de manier waarop ze samen de koortjes deden of waarop ze elkaar tijdens het spelen aankeken en aanmoedigden. Mooi was bijvoorbeeld ‘Come Sunday’ van Duke Ellington, met solo’s van de baritonsaxofoniste en de trompettiste en de langzame ballad ‘You don’t know wat love is’. Van de tweede set was vooral ‘Stars fell on Alabama’ met solo’s op fl ¼gelhorn en tenorsax het aanhoren meer dan waard. Van de musici maakten de bassiste en de pianiste - overigens allebei afkomstig uit Japan - op mij de meeste indruk.

Halverwege de eerste een tweede set kwam de enige man in het gezelschap de boel met zang versterken. DK Ibomeka, zoon van Nigeriaanse emigranten uit Canada, een ex-medicijnen student, twee meter lang en 160 kilo zwaar, die van de ene op de andere dag wilde gaan zingen, doordat hij erg onder de indruk was geraakt van de zang van Ella Fitzgerald. Hij zong goed, met passie, met eenzelfde motoriek als de jonge Joe Cocker, maar zonder zijn sterke stem. Hij zong niet vals of uit de maat, maar zijn stem was eigenlijk niet echt bijzonder. Het deed me niet veel. Een zelfde voorspelbaar repertoire als Sherrie en haar orkest. Hij zong ‘I believe to my soul’ en ‘I put a spell on you’ en je moet van goede huize komen wil je de versie van Nina Simone overtreffen. Grappig was ‘Nobody loves me’, waarbij het dameskoortje van de band de hele tijd ‘aaaah...’ zong, als Ibomeka weer zong dat niemand van hem hield. Aardig was zijn versie van ‘I was made to love you’, bijna soulmuziek, en zijn absoluut onherkenbare versie van ‘Oh Darling’ van de Beatles, langzamer en beetje slepend uitgevoerd.

Jazz at the Zoo
Sherrie Maricle
DK Ikbomeka


is natuurlijk nog jong, hij zingt nog niet lang en kan best wat gruis op zijn stembanden gebruiken. De enige die die avond wél goed kon zingen, was , die de avond mocht presenteren en één liedje met het Jazz Orchestra mocht zingen. Al met al was het een aardige avond, maar niet meer dan dat. Keurig vermaak, keurig publiek - niks mis mee allemaal - maar spannend was het niet.

- website

Onderwerp: NIEUWS

Vrijdag 22 Juni 2007 at 10:56 am

Oerol verdient dezelfde status als Holland Festival

Oerol verdient dezelfde status als Holland Festival

Bestuur en directie van Oerol zijn teleurgesteld over kabinetsbesluit om het festival niet op te nemen in de culturele basisinfrastructuur. “Oerol zou niet elk jaar haar bestaan moeten hoeven te bewijzen. Het festival behoort tot de culturele basisinfrastructuur en verdient dezelfde status als het Holland Festival,” aldus bestuursvoorzitter Kees van Twist na de bekendmaking van het besluit. Oerol is nog in volle gang en duurt tot 24 juni. In tegenstelling tot het Holland Festival heeft het kabinet besloten om Oerol niet de erkenning en status te geven in de basisinfrastructuur. Daarmee wordt het Oerol terugverwezen voor haar subsidie naar de fondsen en steeds opnieuw haar bestaan weer moeten bewijzen. “De onderscheidende en internationale positie van Oerol maakt dat we in de basisstructuur horen. De politiek hoort Oerol te koesteren. Alle argumenten om het Holland Festival op te nemen in de basis gelden onverminderd en zoniet meer voor Oerol,” zegt Van Twist.

Oerol verzet zich tegen het voornemen van het kabinet en zal via een open brief aan de Tweede Kamer proberen om de regering op andere gedachten te brengen. Bestuur en directie achten een erkenning voor de verworven positie van Oerol door de landelijke overheid op zijn plaats en vragen daarom om bijstelling van de plannen van minister Plasterk.

Het Terschellings Oerol Festival staat er om bekend dat het een groot internationaal en vernieuwend aanbod presenteert. Het biedt bovendien een podium aan jonge artiesten die juist op Oerol daadwerkelijk leren spelen buiten de kaders van een theater en voor een volle zaal. Oerol heeft in het buitenland grotere naamsbekendheid dan andere zomerfestivals, vanwege haar unieke locatietheater, vele nieuwe producties en premières.

Oerol bereikt al jarenlang een breed, groot en gevarieerd publiek. De zaalbezetting van ruim 90% dat Oerol jaar na jaar weer weet te realiseren is uniek in Nederland en in de wereld. Ook vervult Oerol een belangrijke rol in het aantrekken van een publiek dat minder vaak de gevestigde theaters en concertzalen bezoekt. Het festival draagt daarmee bij aan het versterken van het cultuurbereik in ons land.

Terschellings Oerol Festival 2007, Sterke Verhalen, 15 t/m 24 juni, www.oerol.nl
Hoofdsponsors van Oerol zijn Brand, NAM, Rederij Doeksen en Staatsbosbeheer.

Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER, OEROL

Woensdag 20 Juni 2007 at 08:33 am

Théâtre de l'Unité met Oncle Vania à la campagne

Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne

foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

Oom Wanja van Tsjechov is een klassiek theaterstuk dat door vele acteurs in vele varianten al op het podium werd gebracht. Programmeur Kees Lesius over 'Oncle Vania à la campagne'

‘Met Theatre de L’Unité slaan we eigenlijk twee vliegen in één klap. Eén van de accenten in het programma dit jaar is het wereldrepertoire als inspiratiebron voor locatietheater. Ook willen we meer aandacht aan het straattheater geven. Deze pioniers van het Franse straattheater doen beide. Ze verplaatsen de klassieker van Tsjechov letterlijk naar het platteland. Het publiek wordt op een straattheaterachtige wijze getrakteerd op een eigenzinnige versie van dit repertoirestuk, inclusief low tech ondertiteling, originele filmmuziek, levende dieren, verwarring en uitleg, vuur en strobalen, weids uitzicht en de geur van borsjt.’

Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne

Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne



Oerol - website
Thé ¢tre de l'Unité - website

Onderwerp: FESTIVAL, STRAATTHEATER, OEROL

Dinsdag 19 Juni 2007 at 11:44 pm

Straattheater terug als speerpunt(je) Oerol

The Pitts
De Glazen Kin
Dot Comedy

Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)

Het Terschelling Oerol is ooit begonnen naar het idee van het . Begin jaren tachtig gedurende de eerste Oeroleditie haalde “vreemde vogels” de zogenaamde straattheatermakers zoals een Daniël Rovaï, Johnny Melville en Mark Kingsford naar het eiland. De twee eerstgenoemden treden nog steeds op (Daniel Rovaï is ook dit festival present in het muziekprogramma). De afgelopen edities leek het straattheater steeds verder overvleugeld te worden door het schuurtjestheater, werkplaatsproducties en andere locatievoorstellingen. Natuurlijk is Oerol het festival bij uitstek voor locatievoorstellingen, maar of dit ten koste moet gaan van het aloude straattheater?

Vorig jaar al, tijdens het 25-jarig jubileum, zag ik middels de programmering dat het straattheater weer meer plek in de programmering kreeg. Topacts als Tango Sumo , Claire en Leandre, niet goedkoop voor een festival maar wel wereldtoppers, kwamen op het festival optreden. Dit jaar kondigde het festival in persberichten aan het het straattheater oprecht meer aandacht van de organisatie had. Ik ben dan altijd erg benieuwd of zulke toezeggingen bewaarheid worden.
Harrie Harses
Babok
The Others


Inmiddels op het moment van het schrijven van dit artikeltje (het festival is 5 dagen geleden begonnen) heb mijn conclusie wel getrokken. Het straattheater wordt op Oerol weer heel serieus genomen. Niet middels het “inkopen” van dure internationaal hoogstaande acts. Nee, want daar zal het budget, schat ik in, niet voor beschikbaar zijn. Veel goed straattheater komt vooral uit Australië en Frankrijk en is kostbaar. Echter wat ik de afgelopen dagen zoal tegenkwam is doorgaans wel des Oerols en absoluut goed en amusant.

Wat te denken van oudgediende Alex Dandrigde (hij was eind jaren tachtig ook al op het festival) met zijn partner John onder de artiestennaam . Of broer en zus Cessil en Sandy Pitt (), , , (uit ons eigen Nederland), met The Naked Chef en Marlyn Coetsier en Tim Velraeds met de o zo kleine maar grappige . En dan heb ik ‘t nog eens niet gehad over de sympathiek ogende en prachtig accordeon spelende , door programmeur Mariska Verhulst gespot op het Franse Aurillacfestival. Een toppertje! Een andere topper is voor mij het . Geweldig wat deze muzikale dolgekke “gasten” doen. Ook het publiek geniet met volle teugen!

Yoanna
Mimbre
Orchestre International du Vetex


Het festival is op de helft en er komt nog meer moois. Hou in de gaten het . Erg knap en amusant. De Belgische mag je eigenlijk ook niet missen. En zo zijn er vast meer. O ja bijna vergeten: met NAP. Vorig jaar erg succesvol met Iglo zwervend over het eiland. Nu staan ze als Oero-voorstelling voor hotel Oepkes in West Terschelling. Nog even (verder) genieten dus. Ook als je geen kaartjes voor voorstellingen hebt weten te bemachtigen.

En volgend jaar? Voor volgend jaar wordt er nu al weer, tijdens dit festival, gesproken met ervaren straattheaterartiesten met visie zoals Harrie Verkerk (De stijle Want) en Pieter Post over hoe het straattheater volgend jaar een nog hogere status danwel invulling in de programmering kan krijgen.

Oerol - website