Onderwerp: JAZZ, MUZIEK, WERELDMUZIEK

Dinsdag 24 Maart 2020 at 7:58 pm

I.M. Manu Dibango in Parijs overleden aan het corona virus

Manu Dibango foto Hans Speekenbrink

Door Rik van Boeckel, foto Hans Speekenbrink (klik voor groter)

De Kameroenese saxofonist en componist Manu Dibango is op 86-jarige leeftijd in Parijs aan het corona virus overleden. De in 1933 in Douala, Kameroen, onder de naam Emmanuel Dibango geboren Afro jazz musicus werd in 1972 bekend met Soul Makossa.

Op 15-jarige leeftijd verhuisde hij naar Frankrijk. Begin jaren vijftig ontdekte hij de altsaxofoon dat zijn instrument werd. In 1956 verhuisde hij naar Brussel waar hij zijn vrouw Marie-Josée ontmoette. En de Congolese musicus Joseph Kabasale (1930-1983) die Congolese rumba speelde en hem opnam in zijn orkest African Jazz. Met hem verhuisden Dibango en zijn vrouw naar het toenmalige Léopoldville (tegenwoordig Kinshasa). Later verhuisde hij weer terug naar Frankrijk. In 1972 bracht hij zijn eerste album O Boso uit met ondere andere Soul Makossa dat door Michael Jackson werd gebruikt voor diens hit Wanna Be Startin’ Something.

Lees Verder

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

Zaterdag 21 Maart 2020 at 11:37 am

Celine Cairo, Een stem met toekomst, haar “Birds of Paradise” toer overtuigt volledig

Fotograaf onbekend

Jacques Nachtegaal Het Collectief N&P, Fotograaf onbekend

Een vriendelijke collega bij de omroep waar ik werk, attendeerde mij op Celine Cairo en ik moet eerlijk toegeven, toen ik via You Tube haar werk hoorde was ik met verbazing geslagen. Waarom schittert iemand met een dergelijk stem nog niet op de grote podia en toen ik de kans kreeg om haar concert in de kleine zaal van theater De Stoep in Spijkenisse te gaan zien twijfelde ik dan ook geen moment. Zelden zal ik zo tevreden zijn geweest met mijn keuze voor een theaterconcert als dit keer voor de “Birds of Paradise” toer van Celine Cairo. Verdomme, wat is deze nog jonge dame goed!

Lees Verder

Onderwerp: CD-DVD, JAZZ, MUZIEK

Woensdag 18 Maart 2020 at 6:02 pm

CD Recensie: Tricycle – Zoom

Tricycle – Zoom

Tricycle – Zoom
Label: AventuraMusic  (www.Aventuramusic.be) AM010

Door: Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P.

De eerste maal dat ik kennis maakte met Tuur Florizoone en zijn chromatische Accordeon was tijdens de concertreeks “Oliver’s Cinema” een initiatief van trompettist Eric Vloeimans. Vloeimans had Tuur en cellist Jörg Brinkmann uitgenodigd om hem tijdens deze tournee en op het album te begeleiden. Het was een concert dat mij lang is bijgebleven, mede door het integere spel van Tuur Florizoone.
In zijn thuisland België is Florizoone al lang geen onbekende meer, maakte daar al  drie eerdere albums met Tricycle (“Orange For Tea”, “King Size” en “Queskia”). Nu verscheen dus het vierde album in successie “Zoom”.  In Tricycle spelen naast Tuur, Philippe Laloy (Saxen en bas fluit) en Vincent Noiret (dubbele Bas). Het is een mooi compact trio, dat moge blijken uit dit vierde album dat is verschenen op Florizoone’s  eigen label Aventura Music.

Lees Verder

Onderwerp: CD-DVD, MUZIEK, POP-ROCK

Woensdag 18 Maart 2020 at 5:35 pm

CD Recensie: Yevgueni - 2000-2020

Yevgueni-2000-2020 Yevgueni-2000-2020

Door: Jacques Nachtegaal–Het Collectief N&P.

In mijn culturele radioprogramma, dat ik elke woensdagavond 2 uur lang voor Vlaardingen en omstreken de ether in stuur, heb ik in het afgelopen jaar de formatie Yevgueni, bij toeval, zij het wat laat, leren kennen. Deze Belgische Nederlandstalige vijf- mansformatie bestaat dit jaar 20 jaar en om die reden hebben de heren besloten een dubbel-cdbox met materiaal uit de afgelopen twintig jaar te doen verschijnen.
Het eerste album, “Singles” bevat maar liefst 20 liedjes waarvan een aantal mij ook wel een beetje doen denken aan die andere Belgische succesformatie Clouseau. Het is lekker pakkend materiaal met teksten die variëren van leuk materiaal tot knap gevonden tekstoplossingen, die menigeen zullen verbazen. De muziek is lekker, pakkend en veelal dansbaar. Ik herken direct enkele songs die ik in mijn radioprogramma ” JacquesFoyer” aan mijn luisteraars heb laten horen, zoals “Adem”, “Nieuwe Meisjes”, “Ogen Dicht”en “Nooit naar Nergens”

Het tweede ceedeetje met de titel “Strijkers” wordt volgespeeld door de harde kern, de drie eerste leden van Yevgueni, te weten Klaas Delrue(Zang,  Akoestische Gitaar & Mondharmonica), Geert Noppe (Toetsen & achtergrond vocalen) en Maarten van Mieghem (Bas,  akoestische gitaar en achtergrond vocalen) aangevuld met Seraphine Strangier (Cello) en Jeroen Baert (Violen). De later tot de groep toegetreden leden Patrick Steenaerts sinds 2005 (elektrische gitaar Banjo) en Stef Vanstraelen sinds 2003 (Drum en Percussie) zijn alleen op het eerste ceedeetje van deze dubbelaar te horen. Waarom deze keuze is gemaakt blijft verder onduidelijk. Op de “Strijkers”cd komen een aantal nummers voor die ook op “Singles” staan, maar in de meer akoestische versie een heel andere uitvoering kennen dan het meer bekende hitmateriaal van de singles.
De box is verder gevuld met een boekje waarin korte opmerkingen, stukjes ter verduidelijking en heel veel fotomateriaal staat opgenomen. Hierdoor heeft het boxje een absolute meerwaarde voor de vele Vlaamse maar ook Hollandse fans.

Lees Verder

Onderwerp: MUZIEK, WERELDMUZIEK

Donderdag 12 Maart 2020 at 1:21 pm

Dynamisch concert flamencogitarist Tomatito

Tomatito photo Hans Speekenbrink

Tekst: Rik van Boeckel foto Hans speekenbrink (klik voor vergroting)

Flamencogitarist Tomatito, inmiddels een legende in de flamenco wereld, trad 11 maart op in de Grote Zaal van Tivoli/Vredenburg in Utrecht. Met drie musici en een danser bracht hij het publiek net als bij vorige Nederlandse concerten weer in vervoering met zijn sprankelende en magische spel op de flamenco gitaar.

Lees Verder

Onderwerp: THEATER, TONEEL

Dinsdag 03 Maart 2020 at 09:44 am

“De liefde begraven” had nog zo veel intenser en indrukwekkender kunnen zijn.

De Liefde Begraven De Liefde Begraven De Liefde Begraven

Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N&P Fotograaf: Annemieke van der Togt

Het toneelstuk “De liefde begraven” zit qua verhaal best aardig in elkaar en wordt grotendeels ook overtuigend gespeeld, maar er zijn momenten, die het opgebouwde niveau in één klap doen omslaan. En dat was iets wat zeker niet in de lijn der verwachting lag.
Het moet gezegd, dat Jeroen Spitzenberger en Hanne Arendzen, mij als invulling van de rollen voor dit toneelstuk aanvankelijk een mooie keus leken.  Helaas, zakt Hanne Arendzen een aantal maal  door het ijs. Dat ten gevolge haar onrealistisch spelen van emoties.

Lees Verder