Onderwerp: JEUGD
Zaterdag 18 Oktober 2008 at 8:38 pm
Sprookjesboom op reis
Door Chantal van den Boogaard met foto's van Roy Beusker (klik voor vergroting)
Woensdag 8 oktober vingen de bewoners van ’s lands bekendste sprookjesbos, De Efteling, hun reis langs de Nederlandse theaters aan. Dit heugelijke feit werd gevierd in theater de Lievekamp in Oss.
Voor het eerst in de geschiedenis van de Efteling gaan de bewoners van het bekende Sprookjesbos op reis. Klein Duimpje, Roodkapje, Langnek, de boze Wolf en al hun sprookjesvriendjes reizen langs theaters in heel Nederland. In een sprankelende, swingende voorstelling beleven ze spannende avonturen. Zo blijkt de Sprookjesboom weg te zijn. Dus wie vertelt nu de sprookjesverhalen? Tot overmaat van ramp gaat het vliegend tapijt van Fakir stuk en is Draak de schat van het Sprookjesbos kwijt. Wie is er toch zo in de ban van Roodkapje en lukt het Klein Duimpje om een held te worden?
De voorstelling wordt gespeeld door vier acteurs en tien poppen. Marike Folles speelt Roodkapje en de Heks, Koen Iking is Klein Duimpje, Wolf en Fakir, Nienke van Hassel is Geitje Benjamin en de Draak en Mark Haayema speelt Langnek, Ezeltje Strek je en Ko Kabouter.
Deze kindermusical is gebaseerd op de populaire animatieserie die in Nederland op Z@ppelin en in België door Ketnet wordt uitgezonden. Bij Sprookjesboom op Reis staat interactie met de theaterbezoekertjes voorop: met vrolijke liedjes, swingende danspassen en de betovering van de Efteling beleven de allerkleinste theaterbezoekers een middag om nooit meer te vergeten. En dat is een succes. De aanwezige kinderen gaan helemaal op in de show en doen enthousiast mee.
De voorstelling is geschikt voor kinderen van 3 jaar en ouder. Het is voor het eerst dat V&V Entertainment een voorstelling produceert specifiek voor deze jonge doelgroep. Wat ons betreft zijn ze daar met vlag en wimpel in geslaagd. Het is een leuke, afwisselende voorstelling die helemaal aansluit bij de belevingswereld van de doelgroep. Het is een voorstelling van alle tijden met veel oog voor de folklore van de sprookjes en de sprookjesfiguren.
Het tempo van de voorstelling is goed en er is ruim voldoende afwisseling waardoor de voorstelling blijft boeien van het begin tot het einde.
Ook de duur van de voorstelling, ongeveer een uur, is goed afgestemd op het jongen publiek.
De Sprookjesboom reist tot 18 januari 2009 door het land en zal tijdens haar verschillende theaters aandoen.
De speellijst is te vinden op de website.
Woensdag 15 Oktober 2008 at 10:02 pm
Cyndi Lauper, 80’s icoon is helemaal terug met eigentijdse songs
'Time after time', 'True Colors' en 'Girls just want to have fun'. Stuk voor stuk megahits die Cyndi Lauper in de jaren '80 groot maakten.
Daarna werd het stil rond de zangeres. De muziek die ze maakte bereikte het grote publiek niet meer. Maar na twaalf jaar verrast ze met nieuw, gedurfd materiaal. Werd ze in de jaren '80 al het alternatieve zusje van Madonna genoemd, haar nieuwe album 'Bring ya to the brink' heeft daar geen verandering in gebracht. Waar Madonna de dance-kant opging, ging Cyndi Lauper dat ook. Ze werkte o.a. samen met Basement Jaxx, Digital Dog, Kleerup en Dragonette. Met als resultaat een vrolijke danceplaat met melancholische teksten over het leven van de punky popster van de afgelopen 25 jaar.
Niets liever deelt ze de muziek live met haar publiek. In Nederland doet ze dat op zondag 2 november in de Melkweg in Amsterdam. Er is nog een beperkt aantal kaarten beschikbaar via www.ticketmaster.nl.
Zondag 05 Oktober 2008 at 11:25 pm
Een avondje simpel rocken met Mêlée
Door Aukje met foto's van Govert Driessen (klik voor vergroting)
Melkweg 26 september 2008
Wanneer ik de oude zaal van De Melkweg binnenstap, verbaas ik me over het gemêleerde gezelschap dat de rockband Mêlée op vrijdagavond 26 september trekt. Ik had op zijn minst een zaal vol jonge en smachtende meisjes verwacht, maar de werkelijkheid wil dat er veel mannen en ouderen op de band zijn afgekomen. De muziek die de band maakt spreekt tegen mijn verwachting in verschillende leeftijdscategorieën aan.
Mêlée is een vierkoppige jongensband uit het surfstadje Orange County in California, USA. Ze maken vrolijke poprock muziek met af en toe een gevoelige ballad. Afgezien van de drummer kennen de jongens elkaar van high-school waar ze samen muziek maakten. Hun samenwerking nam serieuze vormen aan toen ze gingen studeren. Ze zetten hun handtekening onder een platenconctract en namen drummer Mike Nader in de arm.
2008: Vijf jaar na de release van hun eerste mini-cd is de groep gegroeid, stapte over naar een grotere platenmaatschappij (Warners Bros. Records) en bracht twee albums uit die over de hele wereld goed zijn ontvangen. In Nederland scoorden ze met de single 'Built to last' van hun tweede cd 'Devils & Angels'. Een zeer toegankelijk poprocknummer waar je alleen maar blij van kan worden. Zo ook van het concert dat de heren geven. Het is duidelijk te zien dat er een hechte vriendschap tussen hen bestaat en dat vertaalt zich in een open uitstraling, onderlinge grapjes ('You wear tiny shoes!' 'Yes, are you jealous?') en een gretigheid om samen een goede performance af te leveren. Nadeel van al die vrolijke noten is dat de ballads niet tot hun recht komen op deze avond. Het publiek lijkt alleen te willen feesten, rocken en meespringen.
De leden van Mêlée zijn beïnvloed door de muziek van Elton John, Coldplay en John Legend. Melodische pop in een commercieel jasje, met frontman Chris Cron als belangrijkste figuur in het geheel. Hij beschikt over een muzikaal talent waar je u tegen zegt. Zijn stem kan uiteenlopende melodieën aan en als je goed luistert, hoor je dat zijn stem soul heeft. Zijn pianospel is expressief en daarnaast kan hij ook op gitaar goed meekomen.
Ze spelen nieuwe en oude nummers, met als toppunt de hit 'Built to last'. Daarnaast spelen ze o.a. 'Biggest mistake', 'Drive away', de ballad 'She's gonna fine me here' en 'Rhythm of rain', dat is geschreven n.a.v. de verwoestende orkaan Katrina. Als afsluiter wordt het publiek gemaand om mee te zingen met 'Love carries on'.
De mannen zijn leuk om naar te kijken, zetten een goede performance neer maar overtuigen niet met hun nummers. Alle songs vallen in het niet bij het enige nummer dat kwalitatief gezien de rest makkelijk overstijgt: 'Built to last'. Al laat het publiek zich er niet van weerhouden om te genieten van deze simpele poprockband en deinen en zingen gezellig mee. Persoonlijk kijk ik uit naar nog zo'n knaller als 'Built to last'. Zouden ze ooit aan hun eigen succes kunnen tippen?
http://www.meleerocks.com/
http://www.myspace.com/meleerocks
Donderdag 25 September 2008 at 9:34 pm
Aangename derde editie Pure Jazz biedt voldoende muzikale variatie
Door Serge Julien met foto's van Eric van Nieuwland
Voor de derde keer is het Haagse Spui decor voor het Pure Jazz festival. Tezamen met het The Hague Jazz festival is het muziekfestijn in 2006 geïnitieerd om het vertrek van North Sea Jazz op te vangen. Dit jaar heeft Pure Jazz het aantal dagen verdubbeld. Op vier avonden is er een keur aan stijlen te beluisteren variërend van jazz tot funk, van Antilliaans tot Braziliaans en van soul tot gipsy jazz. Het Spuiplein is omgetoverd tot een kunstmatig aangelegd “Central Park” met een tent en picknicktafeltjes. Het ziet er allemaal gezellig uit.
De openingsavond wordt verzorgd door het Kindred Spirits Ensemble dat een ode brengt aan saxlegende John Coltrane en diens spirituele gedachtegoed. Op het podium van de tent die de naam “De Opera” draagt is het afgeladen met muzikanten aangezien er een orkestrale bezetting aan te pas komt. Daarnaast worden ook moderne elementen toegevoegd in de vorm van een dichter/MC en special guest Pete Philly die geïnspireerd een nummertje meezingt. Dit experimentele geheel van jazz, klassiek, broken beats en hiphop maakt van Pure Jazz 2008 een avontuurlijke opener.
Op de tweede regenachtige avond mag de bloedmooie Giovanca met haar band de tent op stelten zetten met werk van haar heerlijke debuutalbum Subway Silence. Het is echter jammer dat er maar een schamele hoeveelheid mensen op haar optreden afkomt want ze zet met haar begeleiders een prima optreden neer dat een fijne mix van pop, soul, funk en een laagje jazz laat horen.
Ook collega Steye die net als Giovanca zijn debuut een aantal maanden geleden bij het platenlabel DOX heeft uitgebracht, krijgt de tent niet vol. Maar ook aan diens performance ligt het niet want zijn soul/funk met hier en daar een elektronica en country randje hapt makkelijk weg. Wat opvalt is dat het geluid in de Opera tent niet bijster goed uit de verf komt. Een factor die ook doorklinkt tijdens de lekker swingende gipsy jazz van het zestal Basily.
In Theater aan het Spui lanceert reggae formatie Orange Grove hun nieuwe CD Some Live Stuff. Dat doen ze met volle overgave door een overtuigende en energieke semi akoestische set te spelen. In hetzelfde theater maar dan in de Kleine Zaal vindt het hoogtepunt van de avond plaats in de persoon van meestertrompettist Eric Vloeimans die met zijn trio Gatecrash een fijne selectie brengt van zijn laatste twee CD’s Hyper en Gatecrashin’ ten gehore brengt. Het warme en melodieuze spel van Vloeimans en zijn uitstekende band krijgen nog eens extra cachet met de rode belichting en rook op het podium.
Op de zaterdag opent in de foyer van het theater gitarist Jan Wouter Oostenrijk met zijn project Mahgreb Jazz het festival. Een smaakvolle avontuurlijke trip waarin hij het publiek meevoert door een wereld van jazz met oosterse invloeden.
In de Grote Zaal is het meteen raak met Stephanie McKay. Deze New Yorkse zangeres heeft een strot van jewelste die namen oproept als Lynn Collins maar ook Nina Simone. Soul en funk met een rauw randje dat gretig aftrek vindt bij een goed gevulde zaal.
Het absolute hoogtepunt van de avond mag echter op conto worden geschreven van José James. Deze eveneens uit New York afkomstige zanger neemt een afgeladen zaal mee langs zijn letterlijke droomdebuut: The Dreamer. Nonchalant over het podium schuifelend begeeft hij zich met zijn croonerstem met ogenschijnlijk gemak door de rustige broeierige acoustische jazz en soul waarin een glansrol is weggelegd voor de meesterlijke pianist Robert Mitchell. De interactie tussen de fantastisch zingende James en zijn band is zo razendknap dat je er kippenvel van krijgt. Een optreden van een eenzaam hoog niveau.
In de foyer van het theater staat de jong ogende Braziliaanse dame Sabrina Malheiros (dochter van Azymuth bassist Alex Malheiros). Zij gooit in 2005 hoge ogen met haar debuut Equilibira dat afgelopen zomer is opgevolgd door New Morning. Een prettige mix van bossa’s en samba’s met hier en daar elektronica dat soms aan Bebel Gilberto doet denken. Het optreden begint wat statisch en onzeker maar wint uiteindelijk toch nog aan kracht als de motor eenmaal is warmgelopen en het publiek in beweging komt.
Dag vier van Pure Jazz is meer een soort van kleinschalige afterparty die op een andere locatie wordt gehouden: Korzo5HOOG. Het theater dat voorheen in hartje centrum van Den Haag zat is naar een wat anonieme plek verhuisd aan de Binckhorst.
In de Kleine Zaal die aandoet als een foyer met witte loungebanken wordt de aftrap gedaan door de band Talking Loud. Deze groep onder aanvoering van zangeres Sietske Morsch en Remi Lauw timmert al een aantal jaren aan de weg en heeft in februari de EP Come A Little Bit Closer uitgebracht waarop een niet onsmakelijke mengeling van frisse soul, funk met hier en daar een beetje rock en een laagje jazz. Live overtuigt de groep door de nummers van de EP en onuitgebracht materiaal met verve te brengen.
In de Grote Zaal mag een handje vol mensen de ambassadrice van Curaçao haar Antilliaanse roots met jazz elementen tot zich nemen en dat is altijd een aangename ervaring. Calister, die natuurlijk weer op haar blote voetjes loopt, heeft een charismatische presentatie waar je altijd blij van wordt. De in Papiaments gezongen liedjes afkomstig van de albums Krioyo en Kanta Hélele worden door de zangeres aan elkaar gepraat met toelichtingen die het een warm en knus geheel geven. De wat ongewone locatie met enorm hoog plafond en grote oppervlakte wellicht wat onwennig aan maar op het einde stappen er toch een aantal mensen van de tribune om mee te dansen op de fijne ritmes en melodieën van La Calister’s composities.
Funk van de bovenste plank wordt neergezet door het Amsterdamse Leslie Nielsen. Vette grooves worden gespeeld door gitarist Bas van der Wal, toetsenist Niels van der Spee en drummer Salle de Jonge. Een album moet nog verschijnen maar met de overtuigend live gepresenteerde vintage funk kun je nu al je vingers erbij aflikken.
Neerlands beste geklede saxofonist extraordinairy Benjamin Herman trekt een hoop belangstellenden naar zijn performance met een killer trio bestaande uit organist Olaf van der Wijs, gitarist Jesse van Ruller en drummer Gijs Dijkhuizen. Een meesterlijke ode aan organist Jimmy Smith doet Van der Wijs tekeer gaan op zijn toetsen maar ook een puik uitgevoerd Sunny doet het origineel verbleken. Een knallend optreden waarbij je constant met je voet staat mee te tappen. Herman bewijst nog altijd tot de absolute top te horen en hij weet zich wederom te omringen met de beste muzikanten.
De derde editie van Pure Jazz trekt zo’n 6000 bezoekers waarvan de meeste op de zaterdag afkomen. Het festival heeft een laagdrempelig karakter: het is makkelijk heen en weer lopen tussen de paar verschillende podia, je raakt al gauw in contact met de medebezoekers en je loopt nog eens een artiest tegen het lijf die ook wat wil meepikken van de verschillende muzikale inspanningen. De vraag is of vier dagen voor een festival dat nog groeiende is niet wat veel is. En hoewel Korzo geen onaardige locatie is, zou het de voorkeur genieten om toch vast te houden aan de locaties op het Spui, daarbij vooral gebruikmakend van het Theater aan het Spui en wellicht ook de Dr. Anton Philipszaal daar beide zalen meer sfeer bieden. Afgezien van deze kritische noot verdient de organisatie een pluim voor wat verder een aangenaam en plezierig festival is met voldoende muzikale variatie van hoog niveau.
Donderdag 18 September 2008 at 8:35 pm
WATT is HOT!
Tekst en beeld van Serge Julien (klik voor vergroting)
Opening WATT voor pers en relaties, 4 september 2008 in Rotterdam
Dik twee jaar geleden viel het doek voor het Rotterdamse poppodium en danceclub Nighttown. De club was de laatste jaren niet geweldig succesvol in financieel opzicht en werd uiteindelijk failliet verklaard. Daarmee viel een belangrijke culturele plek weg in Rotterdam aangezien Nighttown toch de Paradiso of de Melkweg van de havenstad was.
Nu twee jaar later zijn er hordes genodigden toegestroomd om de officiële opening van de reïncarnatie van Nighttown bij te wonen: WATT! Hoewel het poppodium op dezelfde locatie zit gevestigd is er verder weinig meer te herkennen van de oude club.
WATT symboliseert energie, kracht en vermogen en wordt gepresenteerd als de eerste Sustainable Danceclub ter wereld. Het uitgangspunt bij dit begrip is om mensen van 18 tot 80 jaar te inspireren tot een duurzame levensstijl waar je rekening houdt met de omgeving waarin je leeft. WATT onderscheidt zich ten opzichte van vergelijkbare clubs door een aanzienlijk verminderende milieubelasting van minimaal 30%. De oplossingen voor WATT zijn voor een groot deel “onzichtbaar” en voor een deel subtiel verweven in het ontwerp en de uitgaansbeleving.
Tijdens de opening vindt er een tour plaats door het gebouw die het concept, de innovatieve en duurzame elementen, de programmering en zelfs de gerechten in het Café presenteert. Alle betrokkenen bij het project zijn aanwezig zoals de initiatiefnemers, horecaondernemers gebroeders Aryan en Willem Tieleman en dancegoeroe Ted Langenbach, SDC, Architectenburo Kossman.de Jong en Doll, atelier voor bouwkunst tot en met de programmeurs.
De vernieuwde enorme entree aan de West-Kruiskade leidt naar een “straat” die aan weerszijden openingen bevat naar diverse vertrekken van WATT. De tour begint in de Grote Zaal die capaciteit biedt aan 1400 bezoekers. Meteen vallen de fancy gekleurde minimal waste bars op (bars waar sprake is van onder andere minimaal gebruik van elektriciteit en water, tappunten voor bier, wijn en de vier hardlopers en recyclebare ecocups). Daarnaast loopt er een riant balkon langs beide kanten van de zaal. Vanuit iedere hoek biedt dit een uitstekend zicht op het podium. Hoofdprogrammeur Joey Ruchtie vertelt dat hij Popmuziek in de brede zin wil laten horen in WATT. Van rock tot reggae en van Nederlandstalig tot dance. Het heeft echter nog drie tot zes maanden nodig om tot een volwaardige programmering te komen. Voorlopig hebben Iggy Pop & The Stooges twee dagen voor deze preview WATT alvast getest op een uitzinnig publiek. De oerrocker die meestal grote festivals aandoet schijnt het prima naar zijn zin te hebben gehad. Naast de pop optredens zal de zaal natuurlijk ook worden gebruikt voor grote dansfeesten waar de ruimte prima voor uitnodigt.
Beneden zit de kleine zaal die de naam de Basement draagt. Deze plek biedt ruimte aan 300 man. Hier zullen de onbekendere artiesten optreden. Tijdens de preview in de Basement zijn we getuige van de Sustainable Dance Floor. Deze energie opwekkende dansvloer is een concept van de Sustainable Dance Club. Een verplaatsbare vloer van circa 30 vierkante meter zet de beweging van dansende mensen om in elektriciteit die wordt gebruikt om de vloer op te lichten. Deze energie opwekkende dansvloer is de eerste dansvloer die echt gebruik maakt van de energie van de dansers.
Naast de Grote Zaal en de Basement bevindt zich op de begane grond de Kleine Zaal die de sfeer van een klein theater ademt en plek biedt aan 150 mensen.
Grenzend aan de Kleine Zaal zit het Café. Met een moderne lounge achtige uitstraling en ongeveer 200 eetplaatsen is dit onderdeel vele malen aantrekkelijker geworden dan zijn voorganger. Lichte naturel kleuren en een open keuken nodigen uit om deze ruimte te betreden. De gerechten worden met zorg bereid en de ingrediënten zijn bovendien vooral biologisch en van lokale afkomst. Een aantal kleine voorproefjes met onder andere vis, kaas en soep tonen durf en originaliteit en smaken naar meer. Een verrassend en uitnodigend element van WATT. Als we in het café naar boven kijken zien we een rechthoekige opening die stijlvol wordt gesierd door groene flesjes. De opening is onderdeel van de warm gekleurde bovenetage van het Café dat voorziet in een zitgedeelte en wat lijkt bedoeld als loungeruimte.
Nicotineliefhebbers kunnen zich terugtrekken in een “tuin” die fungeert als “Silent Disco”. Een DJ staat hier muziek te draaien terwijl de aanwezigen met koptelefoons meedansen op de beat van de muziek. Multifunctioneel en het houtdesign geeft het iets speels en natuurlijks.
En dan nog een ander leuk weetje: is het doorspoelen van het toilet meestal een handeling waar je niet bij nadenkt, bij WATT is dit anders. Wanneer je de (spaar)knop van de transparante stortbak indrukt, zie je het gezuiverde regenwater dat eerder op het dak is opgevangen (hemelwatersysteem) door de transparante waterleidingen aan het plafond stromen. Ineens is zichtbaar hoe bijzonder deze kleine dagelijkse vereiste eigenlijk is.
WATT is een professionele multifunctionele lokatie waar energie, leven en inspiratie duidelijk tot uiting komen. Uitgaanscultuur, duurzaamheid en commercie lijken prima te combineren in een succesvolle onderneming. WATT loopt in dit licht ook voorop binnen de branche en wil ook blijven innoveren.
De tijd zal leren of het publiek erop af gaat komen maar de inschatting is dat de organisatie zich daar geen zorgen over hoeft te maken met dit briljante concept. WATT is HOT!
Officiële website WATT: www.watt-rotterdam.nl
Officiële website Sustainable Danceclub: www.sustainabledanceclub.com
