Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:31 pm
Walking neemt de tijd
Walking neemt de tijd
'Het is wel heel bijzonder; het is een hele bizarre ervaring, alsof je ineens in een voorstelling van Wilson zit. Alles gaat anders dan normaal. Soms vergeet je dat je aan het lopen bent, dan gaat het weer tergend langzaam. Je gaat dit doen of je gaat het niet doen.
Het is echt voor de liefhebber. Wilson's meest gebruikte woord is ook ‘slow’. Hij noemt zichzelf de langzaamste theatermaker ooit. Wat volgens mij nieuw is voor hem, is dat hij nog nooit zijn publiek zelf in beweging heeft gezet,' aldus Jos Thie na de proefwandeling van Walking.
Proefwandelen
Voor Walking van Theun Mosk, Boukje Schweigman en Robert Wilson draait alles om timing en tijd. Mooi is dan ook dat het project precies op schema ligt. Aan de wal draaien de voorbereidingen op volle toeren en op Terschelling zijn na een proef inmiddels de juiste locatie en route bepaald.
Theun: 'De route die we nu hebben gevonden kruist maar twee fietspaden, dus behalve een enkele fietser kom je verder niets tegen. Samen met Joop [Mulder], Jos [Thie], Boukje en mijn vader ben ik gaan proefwandelen; dat duurt echt drieëneenhalf uur. Na anderhalf uur hebben we gerust en konden we even naar het toilet, iets eten of drinken. We waren alle vijf erg onder de indruk. Mijn vader is heel nuchter en zag er een beetje tegenop, maar hij was wel heel nieuwsgierig en ook hij kwam met dezelfde ervaring terug.'
Een continue stroom mensen
Hoe deze wandeling zich nu van andere wandelingen onderscheidt? Theun: 'Je loopt echt vertraagd en daardoor duurt de tocht lang. De plekken van vertrek en aankomst zijn bijzonder. Inclusief vertrek, aankomst en pauze gaat Walking zo'n vijf uur duren. We beginnen om vijf uur 's ochtends en gaan doorlopend door tot elf uur 's avonds. Alles is super perfect en secuur doordacht. Gidsen bepalen exact het tempo. Er zijn geen groepen, maar er is een lange rij mensen achter elkaar. Er beweegt zich dus een continue stroom mensen door het landschap. We zijn nog aan het kijken hoe we dit kunnen vastleggen. Vanuit de lucht zou dat helemaal geweldig zijn.'
Het vervolg
'We zijn met Wilson nu de planning aan het maken wanneer hij hier naar toe komt. Er is een goed beeldverslag gemaakt, met foto's, teksten en tekeningen en daar geeft hij akkoord op. Binnenkort is ook het moment aangebroken om teams samen te stellen. Er moet een bouwteam komen en goede productie. We zijn aan het onderzoeken wat voor muziek en geluid er toegevoegd gaan worden en zijn in gesprek met een componist.'
In een nagekomen e-mail voegt Mosk nog toe: 'Voor het VPRO programma het Uur van de Wolf zal de jonge, net afgestudeerde filmmaker Murk-Jaep van der Schaaf een documentaire over mij gaan maken, Walking wordt hierin de rode draad. In het najaar zal hij op tv te zien zijn.'
Meer informatie: www.oerol.nl
Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:31 pm
Walking neemt de tijd
Walking neemt de tijd
'Het is wel heel bijzonder; het is een hele bizarre ervaring, alsof je ineens in een voorstelling van Wilson zit. Alles gaat anders dan normaal. Soms vergeet je dat je aan het lopen bent, dan gaat het weer tergend langzaam. Je gaat dit doen of je gaat het niet doen.
Het is echt voor de liefhebber. Wilson's meest gebruikte woord is ook ‘slow’. Hij noemt zichzelf de langzaamste theatermaker ooit. Wat volgens mij nieuw is voor hem, is dat hij nog nooit zijn publiek zelf in beweging heeft gezet,' aldus Jos Thie na de proefwandeling van Walking.
Proefwandelen
Voor Walking van Theun Mosk, Boukje Schweigman en Robert Wilson draait alles om timing en tijd. Mooi is dan ook dat het project precies op schema ligt. Aan de wal draaien de voorbereidingen op volle toeren en op Terschelling zijn na een proef inmiddels de juiste locatie en route bepaald.
Theun: 'De route die we nu hebben gevonden kruist maar twee fietspaden, dus behalve een enkele fietser kom je verder niets tegen. Samen met Joop [Mulder], Jos [Thie], Boukje en mijn vader ben ik gaan proefwandelen; dat duurt echt drieëneenhalf uur. Na anderhalf uur hebben we gerust en konden we even naar het toilet, iets eten of drinken. We waren alle vijf erg onder de indruk. Mijn vader is heel nuchter en zag er een beetje tegenop, maar hij was wel heel nieuwsgierig en ook hij kwam met dezelfde ervaring terug.'
Een continue stroom mensen
Hoe deze wandeling zich nu van andere wandelingen onderscheidt? Theun: 'Je loopt echt vertraagd en daardoor duurt de tocht lang. De plekken van vertrek en aankomst zijn bijzonder. Inclusief vertrek, aankomst en pauze gaat Walking zo'n vijf uur duren. We beginnen om vijf uur 's ochtends en gaan doorlopend door tot elf uur 's avonds. Alles is super perfect en secuur doordacht. Gidsen bepalen exact het tempo. Er zijn geen groepen, maar er is een lange rij mensen achter elkaar. Er beweegt zich dus een continue stroom mensen door het landschap. We zijn nog aan het kijken hoe we dit kunnen vastleggen. Vanuit de lucht zou dat helemaal geweldig zijn.'
Het vervolg
'We zijn met Wilson nu de planning aan het maken wanneer hij hier naar toe komt. Er is een goed beeldverslag gemaakt, met foto's, teksten en tekeningen en daar geeft hij akkoord op. Binnenkort is ook het moment aangebroken om teams samen te stellen. Er moet een bouwteam komen en goede productie. We zijn aan het onderzoeken wat voor muziek en geluid er toegevoegd gaan worden en zijn in gesprek met een componist.'
In een nagekomen e-mail voegt Mosk nog toe: 'Voor het VPRO programma het Uur van de Wolf zal de jonge, net afgestudeerde filmmaker Murk-Jaep van der Schaaf een documentaire over mij gaan maken, Walking wordt hierin de rode draad. In het najaar zal hij op tv te zien zijn.'
Meer informatie: www.oerol.nl
Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:23 pm
Vijf jonge makers maken zich op voor Oerol 2008
Vijf jonge makers maken zich op voor Oerol 2008
'Na een uitgebreide selectie waarin de plannen niet alleen op papier zijn bekeken maar er ook gesprekken zijn gevoerd, heb ik uiteindelijk aan de hand van vijf selectiecriteria; de rol van de locatie, het multidisciplinaire karakter, de originaliteit, de kwaliteit van de maker en de internationale potentie, mijn keuze gemaakt,' aldus Jos Thie, die voor de werkplaats van Oerol de begeleiding van een vijftal projecten op zich neemt.
De gekozen projecten zijn heet van de naald. Aan concepten wordt nog volop geschaafd, locaties zijn nog niet bekend en passend beeldmateriaal moet nog worden gemaakt, maar de kogel is door de kerk en het is allemaal een kwestie van tijd voordat de volgende makers op het eiland aan de slag zijn en de voorstellingen definitief gestalte krijgen.
Madeleen Bloemendaal-schets
'Een titel? O, nee, daar zal ik nog over na gaan denken.' Bloemendaal schiet in de lach. Ze is drieëneenhalf jaar geleden afgestudeerd aan de toneelschool in Maastricht. Haar voorstellingen zijn veelal bewegingstheater zonder tekst. Ze werkte mee aan VogelNollenKokErwich in 2006 en is dus vertrouwd met het regenpak en de wind. Het liefst zoekt ze voor haar voorstelling een duinpan, zodat het publiek iets hoger zit en naar beneden kijkt.
Bloemendaal: 'Op een locatie in de duinen staat het tentje van een ontdekkingsreiziger die de wereld overtrekt. Hij wil je meenemen op een wandeling. Ik laat de reis van die ene man door zes mensen spelen, alsof de stemmetjes in zijn hoofd uit elkaar zijn geplukt. De voorstelling is een ode aan de eenzaamheid. Die lijkt soms treurig, maar hoeft dat helemaal niet te zijn. Ik ging eens naar een meditatiecursus van tien dagen. Je mocht er niet praten, waar ik niet echt op bedacht was. Het was zo druk in mijn hoofd. Ik hoorde een soort Man bijt hond-achtige stem die de hele tijd heel droog commentaar leverde, en dan weer heel veel muziek. In de voorstelling ga ik dan ook een radiozender gebruiken, vooral met van die vreselijke klassieke rocksongs die je niet uit je hoofd kunt krijgen, maar waar je soms helemaal op los kunt gaan.' Madeleen Bloemendaal heeft inmiddels een werktitel gevonden voor haar project: Opstaan.
Judith Hofland
Judith Holland studeerde twee jaar geleden af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Ze maakt films en installaties met films. Ze deed mee aan het Grasduinen-project van de BonteHond in Almere, waarin ze een net nieuw opgeleverd huis tot leven bracht en van gedachten voorzag door middel van geluid en projecties.
Hofland: 'Naar aanleiding van dat project heeft Jos Thie mij gevraagd een voorstel te schijven. Voor Oerol ga ik een audio-tour maken, waarbij ik ga samenwerken met Arnoud Traa (sound-designer). Ik wil dat mensen de realiteit op een andere manier zien; opnieuw gaan kijken naar plekken die ze al kennen. De wandeling duurt waarschijnlijk zo'n 30 minuten, begint misschien wel in Midsland en eindigt bijvoorbeeld ergens in de duinen. Tijdens de tour wordt het beeld her en der subtiel veranderd en krijgt het publiek kleine opdrachten. Die verrassingen geven gevoel aan de audio-tour.'
CowboybijNacht/NUT-Foor Leene en Greg Nottrot
De makers van Cowboy bij nacht en NUT gaan samen op zoek naar de essentie van het fenomeen reality-show. Niet via de bagger die wij dagelijks over ons uitgestort krijgen in de vorm van Big Brother of de Gouden Kooi, maar door terug te keren naar een oerversie van het fenomeen: de radio-avonturen van Jan Wolkers en Godfried Bomans op Rottumerplaat. Via twee voorstellingen bevinden we ons óf in een radiostudio, óf bij een eenling (gespeeld door Wim Meuwissen) op het strand. Het zijn twee afzonderlijke voorstellingen die dezelfde situatie als uitgangspunt nemen.
Greg Nottrot (regisseur NUT): 'We hebben eerder met veel plezier samengewerkt. Cowboy bij Nacht-schrijver Robert van Dijk en regisseur Alexander de Vree schrijven het skelet voor de voorstelling en daarna splitsen we op. Ik neem dan uiteindelijk de eindregie op me.' Hoewel de uitgangspunten van beide gezelschappen behoorlijk verschillen vinden ze elkaar in het experiment en zoals Greg Nottrot het formuleert: 'Wij kunnen heel goed samen over theater maken praten.'
Renske van de Broek - Amoris
Renske van de Broek is freelance regisseur en werkt van project naar project. Ze speelde mee in de voorstelling Sil(Oerol 2001) en is sindsdien verliefd op het eiland.
Renske van de Broek: 'Ik heb de locatievoorstelling Amoris gemaakt voor Theaterfestival Boulevard. Twee broers wonen in een verlaten circus en treden op voor een imaginair publiek. Het publiek beweegt op de locatie tussen verschillende plekken, zoals de piste en het huisje waar de broers wonen. De voorstelling is klein en intiem in een grote ruimte. In Den Bosch stond hij in een park met veel bomen, maar hij zou ook fantastisch zijn op een verlaten plek op het strand.'
'Ik vertrek altijd vanuit improvisatie, maar halverwege het werkproces kwam ik erachter dat het fundament nog niet stevig genoeg was. Het eindresultaat voelt dan een beetje afgeraffeld. In een gesprek met Jos Thie hebben we gekeken hoe ik hier aan kan werken. Idee is nu om met een ervaren scenarioschrijver in een aantal sessies de structuur op scherp te zetten, de dramaturgie van de voorstelling bij te werken en het script te herzien. Het is heel fijn om zo een stapje verder te kunnen gaan.'
Meer informatie: www.oerol.nl
Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:23 pm
Vijf jonge makers maken zich op voor Oerol 2008
Vijf jonge makers maken zich op voor Oerol 2008
'Na een uitgebreide selectie waarin de plannen niet alleen op papier zijn bekeken maar er ook gesprekken zijn gevoerd, heb ik uiteindelijk aan de hand van vijf selectiecriteria; de rol van de locatie, het multidisciplinaire karakter, de originaliteit, de kwaliteit van de maker en de internationale potentie, mijn keuze gemaakt,' aldus Jos Thie, die voor de werkplaats van Oerol de begeleiding van een vijftal projecten op zich neemt.
De gekozen projecten zijn heet van de naald. Aan concepten wordt nog volop geschaafd, locaties zijn nog niet bekend en passend beeldmateriaal moet nog worden gemaakt, maar de kogel is door de kerk en het is allemaal een kwestie van tijd voordat de volgende makers op het eiland aan de slag zijn en de voorstellingen definitief gestalte krijgen.
Madeleen Bloemendaal-schets
'Een titel? O, nee, daar zal ik nog over na gaan denken.' Bloemendaal schiet in de lach. Ze is drieëneenhalf jaar geleden afgestudeerd aan de toneelschool in Maastricht. Haar voorstellingen zijn veelal bewegingstheater zonder tekst. Ze werkte mee aan VogelNollenKokErwich in 2006 en is dus vertrouwd met het regenpak en de wind. Het liefst zoekt ze voor haar voorstelling een duinpan, zodat het publiek iets hoger zit en naar beneden kijkt.
Bloemendaal: 'Op een locatie in de duinen staat het tentje van een ontdekkingsreiziger die de wereld overtrekt. Hij wil je meenemen op een wandeling. Ik laat de reis van die ene man door zes mensen spelen, alsof de stemmetjes in zijn hoofd uit elkaar zijn geplukt. De voorstelling is een ode aan de eenzaamheid. Die lijkt soms treurig, maar hoeft dat helemaal niet te zijn. Ik ging eens naar een meditatiecursus van tien dagen. Je mocht er niet praten, waar ik niet echt op bedacht was. Het was zo druk in mijn hoofd. Ik hoorde een soort Man bijt hond-achtige stem die de hele tijd heel droog commentaar leverde, en dan weer heel veel muziek. In de voorstelling ga ik dan ook een radiozender gebruiken, vooral met van die vreselijke klassieke rocksongs die je niet uit je hoofd kunt krijgen, maar waar je soms helemaal op los kunt gaan.' Madeleen Bloemendaal heeft inmiddels een werktitel gevonden voor haar project: Opstaan.
Judith Hofland
Judith Holland studeerde twee jaar geleden af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Ze maakt films en installaties met films. Ze deed mee aan het Grasduinen-project van de BonteHond in Almere, waarin ze een net nieuw opgeleverd huis tot leven bracht en van gedachten voorzag door middel van geluid en projecties.
Hofland: 'Naar aanleiding van dat project heeft Jos Thie mij gevraagd een voorstel te schijven. Voor Oerol ga ik een audio-tour maken, waarbij ik ga samenwerken met Arnoud Traa (sound-designer). Ik wil dat mensen de realiteit op een andere manier zien; opnieuw gaan kijken naar plekken die ze al kennen. De wandeling duurt waarschijnlijk zo'n 30 minuten, begint misschien wel in Midsland en eindigt bijvoorbeeld ergens in de duinen. Tijdens de tour wordt het beeld her en der subtiel veranderd en krijgt het publiek kleine opdrachten. Die verrassingen geven gevoel aan de audio-tour.'
CowboybijNacht/NUT-Foor Leene en Greg Nottrot
De makers van Cowboy bij nacht en NUT gaan samen op zoek naar de essentie van het fenomeen reality-show. Niet via de bagger die wij dagelijks over ons uitgestort krijgen in de vorm van Big Brother of de Gouden Kooi, maar door terug te keren naar een oerversie van het fenomeen: de radio-avonturen van Jan Wolkers en Godfried Bomans op Rottumerplaat. Via twee voorstellingen bevinden we ons óf in een radiostudio, óf bij een eenling (gespeeld door Wim Meuwissen) op het strand. Het zijn twee afzonderlijke voorstellingen die dezelfde situatie als uitgangspunt nemen.
Greg Nottrot (regisseur NUT): 'We hebben eerder met veel plezier samengewerkt. Cowboy bij Nacht-schrijver Robert van Dijk en regisseur Alexander de Vree schrijven het skelet voor de voorstelling en daarna splitsen we op. Ik neem dan uiteindelijk de eindregie op me.' Hoewel de uitgangspunten van beide gezelschappen behoorlijk verschillen vinden ze elkaar in het experiment en zoals Greg Nottrot het formuleert: 'Wij kunnen heel goed samen over theater maken praten.'
Renske van de Broek - Amoris
Renske van de Broek is freelance regisseur en werkt van project naar project. Ze speelde mee in de voorstelling Sil(Oerol 2001) en is sindsdien verliefd op het eiland.
Renske van de Broek: 'Ik heb de locatievoorstelling Amoris gemaakt voor Theaterfestival Boulevard. Twee broers wonen in een verlaten circus en treden op voor een imaginair publiek. Het publiek beweegt op de locatie tussen verschillende plekken, zoals de piste en het huisje waar de broers wonen. De voorstelling is klein en intiem in een grote ruimte. In Den Bosch stond hij in een park met veel bomen, maar hij zou ook fantastisch zijn op een verlaten plek op het strand.'
'Ik vertrek altijd vanuit improvisatie, maar halverwege het werkproces kwam ik erachter dat het fundament nog niet stevig genoeg was. Het eindresultaat voelt dan een beetje afgeraffeld. In een gesprek met Jos Thie hebben we gekeken hoe ik hier aan kan werken. Idee is nu om met een ervaren scenarioschrijver in een aantal sessies de structuur op scherp te zetten, de dramaturgie van de voorstelling bij te werken en het script te herzien. Het is heel fijn om zo een stapje verder te kunnen gaan.'
Meer informatie: www.oerol.nl
Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:23 pm
Vijf jonge makers maken zich op voor Oerol 2008
Vijf jonge makers maken zich op voor Oerol 2008
'Na een uitgebreide selectie waarin de plannen niet alleen op papier zijn bekeken maar er ook gesprekken zijn gevoerd, heb ik uiteindelijk aan de hand van vijf selectiecriteria; de rol van de locatie, het multidisciplinaire karakter, de originaliteit, de kwaliteit van de maker en de internationale potentie, mijn keuze gemaakt,' aldus Jos Thie, die voor de werkplaats van Oerol de begeleiding van een vijftal projecten op zich neemt.
De gekozen projecten zijn heet van de naald. Aan concepten wordt nog volop geschaafd, locaties zijn nog niet bekend en passend beeldmateriaal moet nog worden gemaakt, maar de kogel is door de kerk en het is allemaal een kwestie van tijd voordat de volgende makers op het eiland aan de slag zijn en de voorstellingen definitief gestalte krijgen.
Madeleen Bloemendaal-schets
'Een titel? O, nee, daar zal ik nog over na gaan denken.' Bloemendaal schiet in de lach. Ze is drieëneenhalf jaar geleden afgestudeerd aan de toneelschool in Maastricht. Haar voorstellingen zijn veelal bewegingstheater zonder tekst. Ze werkte mee aan VogelNollenKokErwich in 2006 en is dus vertrouwd met het regenpak en de wind. Het liefst zoekt ze voor haar voorstelling een duinpan, zodat het publiek iets hoger zit en naar beneden kijkt.
Bloemendaal: 'Op een locatie in de duinen staat het tentje van een ontdekkingsreiziger die de wereld overtrekt. Hij wil je meenemen op een wandeling. Ik laat de reis van die ene man door zes mensen spelen, alsof de stemmetjes in zijn hoofd uit elkaar zijn geplukt. De voorstelling is een ode aan de eenzaamheid. Die lijkt soms treurig, maar hoeft dat helemaal niet te zijn. Ik ging eens naar een meditatiecursus van tien dagen. Je mocht er niet praten, waar ik niet echt op bedacht was. Het was zo druk in mijn hoofd. Ik hoorde een soort Man bijt hond-achtige stem die de hele tijd heel droog commentaar leverde, en dan weer heel veel muziek. In de voorstelling ga ik dan ook een radiozender gebruiken, vooral met van die vreselijke klassieke rocksongs die je niet uit je hoofd kunt krijgen, maar waar je soms helemaal op los kunt gaan.' Madeleen Bloemendaal heeft inmiddels een werktitel gevonden voor haar project: Opstaan.
Judith Hofland
Judith Holland studeerde twee jaar geleden af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Ze maakt films en installaties met films. Ze deed mee aan het Grasduinen-project van de BonteHond in Almere, waarin ze een net nieuw opgeleverd huis tot leven bracht en van gedachten voorzag door middel van geluid en projecties.
Hofland: 'Naar aanleiding van dat project heeft Jos Thie mij gevraagd een voorstel te schijven. Voor Oerol ga ik een audio-tour maken, waarbij ik ga samenwerken met Arnoud Traa (sound-designer). Ik wil dat mensen de realiteit op een andere manier zien; opnieuw gaan kijken naar plekken die ze al kennen. De wandeling duurt waarschijnlijk zo'n 30 minuten, begint misschien wel in Midsland en eindigt bijvoorbeeld ergens in de duinen. Tijdens de tour wordt het beeld her en der subtiel veranderd en krijgt het publiek kleine opdrachten. Die verrassingen geven gevoel aan de audio-tour.'
CowboybijNacht/NUT-Foor Leene en Greg Nottrot
De makers van Cowboy bij nacht en NUT gaan samen op zoek naar de essentie van het fenomeen reality-show. Niet via de bagger die wij dagelijks over ons uitgestort krijgen in de vorm van Big Brother of de Gouden Kooi, maar door terug te keren naar een oerversie van het fenomeen: de radio-avonturen van Jan Wolkers en Godfried Bomans op Rottumerplaat. Via twee voorstellingen bevinden we ons óf in een radiostudio, óf bij een eenling (gespeeld door Wim Meuwissen) op het strand. Het zijn twee afzonderlijke voorstellingen die dezelfde situatie als uitgangspunt nemen.
Greg Nottrot (regisseur NUT): 'We hebben eerder met veel plezier samengewerkt. Cowboy bij Nacht-schrijver Robert van Dijk en regisseur Alexander de Vree schrijven het skelet voor de voorstelling en daarna splitsen we op. Ik neem dan uiteindelijk de eindregie op me.' Hoewel de uitgangspunten van beide gezelschappen behoorlijk verschillen vinden ze elkaar in het experiment en zoals Greg Nottrot het formuleert: 'Wij kunnen heel goed samen over theater maken praten.'
Renske van de Broek - Amoris
Renske van de Broek is freelance regisseur en werkt van project naar project. Ze speelde mee in de voorstelling Sil(Oerol 2001) en is sindsdien verliefd op het eiland.
Renske van de Broek: 'Ik heb de locatievoorstelling Amoris gemaakt voor Theaterfestival Boulevard. Twee broers wonen in een verlaten circus en treden op voor een imaginair publiek. Het publiek beweegt op de locatie tussen verschillende plekken, zoals de piste en het huisje waar de broers wonen. De voorstelling is klein en intiem in een grote ruimte. In Den Bosch stond hij in een park met veel bomen, maar hij zou ook fantastisch zijn op een verlaten plek op het strand.'
'Ik vertrek altijd vanuit improvisatie, maar halverwege het werkproces kwam ik erachter dat het fundament nog niet stevig genoeg was. Het eindresultaat voelt dan een beetje afgeraffeld. In een gesprek met Jos Thie hebben we gekeken hoe ik hier aan kan werken. Idee is nu om met een ervaren scenarioschrijver in een aantal sessies de structuur op scherp te zetten, de dramaturgie van de voorstelling bij te werken en het script te herzien. Het is heel fijn om zo een stapje verder te kunnen gaan.'
Meer informatie: www.oerol.nl
