Maandag 24 December 2007 at 8:33 pm
Paardenact zet Malieveld in vuur en vlam
Door Richard van de Crommert met foto's van Kerstcircus Den Haag
Op het Malieveld in Den Haag is het jaarlijkse Kerstcircus afgelopen woensdag in premiere gegaan met een zo goed als nieuw programma. Het programma kwam wat langzaam op gang, maar na de pauze zit de vaart er goed in. Vooral toen er een paard de piste in kwam rennen, voelde je het publiek opveren. Hier hadden ze op gewacht. En vooral: hier was men voor gekomen. Warm gemaakt door een prachtige tango, broeide er wat op de tribune.
De beloning was groot toen de mooie Iuri Volodchenkov met een topnummer uit Circus Roncalli de piste binnenstormde en een romantische dans begon tussen ruiter en ballerina. Zonder het gebruik van teugels. Dat maakte het nummer nog sensationeler. Het was circus van de bovenste plank. De verrassing was groot, mede doordat de piste in het Kerstcircus in Den Haag is opgehoogd, zoals ook bij Cirque Du Soleil. Dat soort pistes lenen zich minder goed voor dierenacts.
Verbluffend is de act van het presentatieduo Rob & Emiel waarin Rob wordt geblinddoekt en Emiel het publiek inloopt en voorwerpen aanwijst die mensen hebben meegenomen. Stuk voor stuk weet Rob te vertellen wat er in de binnenzakken van het publiek zit. Uiteindelijk wordt zelfs het serienummer van een bankbiljet uit een willekeurige portemonnee uit het publiek onthuld. Het duo won er vorig jaar het Nederlands Kampioen Magic mee. Hoe het werkt? Geen idee. Maar in de pauze had niemand het nog over iets anders.
De wereldberoemde clown Oleg Popov ontbreekt dit jaar op het Kerstcircus in Den Haag. Hij is dit jaar in Hamburg te zien. Popov wordt vervangen door André Nikolaev, die de meest beroemde Russische clown is na Popov. Ooit werd hij verbannen naar de Goelag Archipel. Tegenwoordig is hij hoogleraar clownologie aan de Cirsusacademie in Moskou. Zoals Russische clowns eigen is, doet ook Nikolaev altijd een trucje aan het eind van het nummer. Voor de liefhebber komt hij zes keer de piste in. Meest succesvolle act van Nikolaev is het nummer met zijn leerlingen moeder Galina en zoon Youri Emiljanou die hun inmiddels klassieke babywagennummer opvoeren dat al enkele keren eerder in Den Haag te zien was. Maar de act bleef het publiek bekoren.
De acrobatiek komt dit jaar van The Havana Company uit Cuba. Directeur Willem Smitt heeft hemel en aarde bewogen om de groep naar Nederland te halen. “Ik kwam in een kolk van bureaucratie terecht”, zei hij na afloop. “Dat zal ik niet snel vergeten. Faxen en mails kwamen niet aan. Weken gingen er overheen. Uiteindelijk kwam de groep één dag voor de premiere aan in Den Haag.” Maar liefst vier keer laat hij de atleten opdraven in de piste. In steeds andere pakjes. Vooral het springplanknummer spreekt tot de verbeelding, al springen de acrobaten vanaf een wel heel wankel trappetje. Je hebt steeds het gevoel dat het in elkaar stort. Het premierepubliek gaf de Cubanen overigens een staande ovatie.
Tijdens het premierefeestje ontbrak het Belgische zeeleeuwennummer. Erg jammer, want het programma kon wel wat humor gebruiken. Vanaf donderdag de twintigste komt dat goed, beloofde Smitt. “Iedereen die komt, zal het kunnen zien. De Borcani’s zijn inmiddels aangekomen, maar waren net te laat voor de premiere.”
Tot slot Marcel & Peggy. Het Nederlandse illusionistenduo won de afgelopen jaren prijs na prijs. De strak met haar tieten schuddende Peggy brengt een waanzinnige brok sex in hun optredens. Maar de meeste aandacht moet echt gaan naar de razendsnelle wisselact in bed, waarin Marcel de lakens over zich heen trekt en waaronder nog geen seconde later de sexy Peggy tevoorschijn komt. Het is en blijft een van de beste illusies ter wereld. Hans Klok had hem graag opgevoerd in Las Vegas. De illusie werd bedacht door Marcel en zijn vader Dick en is inmiddels de hele wereld over gegaan, maar nog nauwelijks in ons land opgevoerd. Op Eerste Kerstdag is de act (voor de tweede keer) op de Nederlandse televisie te zien. Bij ‘Sterren In Het Circus’ bij de Tros: maar dan komt er in plaats van Peggy heel iemand anders onder de lakens vandaan&hellip
Kerstcircus Den Haag -
website
Zondag 23 December 2007 at 7:42 pm
Feest met levende legende Billy Ocean in Paradiso
Door Aukje met foto van Paradiso
Gezien op 6 december
Billy Ocean, daar had ik een single van toen ik veertien was. Hoe zou het zijn om hem zoveel jaar later live te zien optreden? De Britse zanger is inmiddels 57, en zijn grootste hits dateren uit de jaren ’80. Het is dan ook afwachten wat de zanger op het podium zal laten horen, oude hits of alleen maar nieuw onbekend werk?
De krant stemt me gerust, ik lees dat zijn oude hits gespeeld zullen worden.
Het is altijd spannend om te horen wat artiesten hebben gedaan met nummers van twintig jaar geleden. Vaak hebben ze er een eigentijdse draai aan gegeven. Maar tijdens het concert merk ik dat Billy Ocean is blijven hangen in de jaren ’80, ook zijn nieuwe nummers hebben die terug-in-de-tijd-sound.
Hij opent met ‘Love really hurts without you’, uit 1976. Op het podium wordt al meteen een klein feestje gebouwd, dat vooral te danken is aan de breed glimlachende Billy Ocean, die zichtbaar geniet van het optreden. Het is ook lange tijd geleden (ongeveer vijftien jaar), dat hij voor het laatst op tournee was. Eind jaren ’70 was hij nog in Nederland te zien.
Naar eigen zeggen schijnt hij benieuwd te zijn of mensen nog steeds kunnen waarderen wat hij doet en ging daarom toeren. Billy Ocean is nog steeds de best verkopende donkere artiest van Groot-Britannië, dus een gebrek aan fans is er niet.
Na het derde nummer (‘Mystery Lady’) vertelt hij dat dit de opening is van zijn Europese Tour. En dan begint hij over zijn uiterlijk. Dat is namelijk een tikkeltje anders dan menigeen had verwacht. Billy Ocean is niet meer die kortgeknipte man uit de jaren ’80, maar een echte rastafari met een wit baardje en grijze dreads. Gelukkig is hij er zelf erg content mee.
Dan kapt hij het intro van een ballad af. Om ons scherp te houden, grapt hij. Het nummer wordt opnieuw ingezet en is voor de lovers onder ons: ‘There’ll be sad songs to make you cry’. De nummers die volgen kabbelen allemaal op dezelfde jaren ’80 manier voort. Ze missen vaak een bridge, en bevatten alleen een verse en chorus. Daardoor komen de nummers saai over. Wat meespeelt is dat ik wacht op het moment dat hij zijn allergrootste hits gaat spelen. Maar dat gebeurt pas na twaalf nummers, zodat het wachten best een tijdje duurt.
In die tijd worden nog wat kleinere hits gespeeld, zoals ‘Love Zone’, ‘Red lights spell danger’ en nieuwer werk zoals ‘Live forever’. Volgend jaar komt zijn nieuwe album uit, waar we alvast een voorproefje van krijgen te horen. Tussendoor vraagt hij waar de dichtstbijzijnde coffeeshop is. Een standaard opmerking van artiesten, maar bij hem past het, hij is tenslotte de rastafari. Maar wanneer hem een joint wordt aangeboden vanuit het publiek weigert hij vriendelijk.
Hoewel hij al aardig op leeftijd is, is hij het flirten met de dames nog niet verleerd. “What did you say? Did you say you love me?” vraagt hij aan een meisje in het publiek. Ze knikt verlegen, en krijgt daarop een kus.
Daarna is het tijd voor het grote werk. Zijn vier allergrootste hits. De uitbundigheid van de zaal is onbeschrijfbaar wanneer hij ‘Suddenly’ inzet. Iedereen deint en zingt mee. Bij ‘Loverboy’ is dat ook het geval, maar bij ‘Get outta my dreams get into my car’ en ‘When the going gets tough, the tough gets going’ (uit de film ‘The Jewel of the Nile) wordt Paradiso pas echt afgebroken.
Een gepast moment om het podium te verlaten, en dat doet hij dan ook. Het overenthousiaste publiek schreeuwt hem terug naar het podium, waar hij nog één nummer speelt: ‘Carribean Queen (no more love on the run)'. Maar niets kan tippen aan die vier geweldige wereldhits. Zijn toegift bestaat daarom, heel wijs, uit maar één nummer.
De hele avond is de zanger goed bij stem, en wordt bijgestaan door twee achtergrondzangers (waarvan er één meerdere instrumenten bespeelt) en twee achtergrondzangeressen, waaronder zijn eigen dochter Cherie. Het moet toch prachtig zijn om dit feestje samen met je vader te kunnen vieren. De band speelt strak, en staat onder regie van Billy die ze af en toe aanwijzingen geeft. De interactie tussen Billy en het publiek is zeer vermakelijk. En hoewel de nummers een beetje saai zijn, is het bijzonder om deze levende legende te zien optreden. Hij gaf handjes bij de vleet, en ik vond het maar wat jammer dat mijn hand daar niet tussen zat.
Billy Ocean -
website
Donderdag 20 December 2007 at 11:02 am
The Editors en Het Paard
Tekst en beeld van Berbera van den Hoek
Op 12 maart treden ze op in de Heineken Music Hall maar dat is al heel lang uitverkocht. Tot mijn grote verassing werd enkele weken geleden ineens aangekondigd dat The Editors een extra concert geven in het Haagse Paard van Troje. Een cadeautje voor de fans die geen kaartje meer hebben kunnen bemachtigen voor hun uitverkochte concerten in Nederland. Vorig jaar tijdens een festival in deze zaal ben ik erg onder de indruk geraakt van deze band. Aangezien ik ook tot de categorie hoorde die te laat was met het bemachtigen van een kaartje kon ik mijn geluk niet op, was dit keer wel op tijd en op 29 november stond ik vooraan.
Na hun succesvolle eerste cd ‘The Backroom’ is deze zomer de tweede cd ‘An end has a start’ verschenen. Bij Britse bands die een vliegende start meemaken is het altijd even afwachten bij het tweede album. Gelukkig hebben The Editors de hooggespannen verwachtingen waargemaakt en een cd afgeleverd die zo mogelijk nog beter is dan hun eerste album. De bandleden kennen elkaar sinds 2000, In dat jaar volgden ze op de universiteit van Staffordshire muziek technologie. Dat was het toch niet helemaal voor ze en ze besloten een band te beginnen.
De charismatische zanger Tom Smith trekt gedurende het hele concert alle aandacht naar zich toe. Elke seconde die hij niet in de buurt van de microfoont, gitaar of piano moet zijn stuitert hij over het hele podium. Je zou bijna vergeten dat er nog bandleden op het podium staan. Maar drummer Ed Lay geeft het tempo aan met zijn strakke spel. Als je gewend bent aan de capriolen van Tom zie je ook dat er interactie is tussen alle bandleden.
Van de hele band straalt het plezier af en ze hebben er duidelijk zin in. Dat brengen ze zonder enig probleem over naar het publiek. Vanaf het moment dat de band het podium oprent raakt het publiek in extase en zingt mee vanaf de eerste regel van het eerste nummer. Uiteraard spelen ze bijna alle nummers van hun beide cds.. .Met de radiohit van het moment ‘Smokers Outside the hospital door’ wachten ze tot de toegift. In dit nummer zitten piano en gitaar partijen en Tom wisselt tijdens het nummer telkens razendsnel van instrument zonder een moment het tempo te verliezen. Dan kondigt Tom ineens aan dat ze het volgende nummer waarschijnlijk nooit meer zullen spelen en er volgt heel verrassend een `REM nummer Orange Crash.
Het was geweldig om deze band nog een keer in Het Paard te zien. Vooral omdat ze bewezen hebben groot genoeg te zijn voor de grote podia zou dit voorlopig wel eens het laatste concert in een kleine zaal kunnen zijn.
Paard van Troje -
website
Dinsdag 18 December 2007 at 3:12 pm
SJONIE EN BEP (Porgy en Bess) door Frank Groothoff
Door Aty van Soest met foto's van Jørgen Koopmanschap
Gezien op 15 december 2007 in Theater De Purmarijn in Purmerend
Frank Groothof is een meester in het toegankelijk maken van wereldberoemd opera repertoir voor een breed publiek waaronder nadrukkelijk ook kinderen begrepen worden. Eerder bewerkte hij o.a. Don Giovanni en Carmen en nu heeft hij zijn versie van Porgy en Bess op de planten gezet, de tijdloze jazzopera van Gershwin uit 1935. Door zijn speelplezier, humor en muzikaliteit weet Groothof de zware kost terug te brengen tot de menselijke maat en kinderlijke proporties. Tegelijk met het onvergetelijke verhaal van Dorothy en Dubose Heyward glijdt de schitterende muziek van George Gershwin als met de paplepel naar binnen.
'Summertime', 'I Got Plenty O'Nuttin', 'Bess, You Is My Woman Now', 'It Ain't Necessarily So' en nog veel meer klassiekers van Ira Gershwin en Dubose Heyward zijn door Marjet Huiberts bewerkt in het Nederlands.
Bij binnenkomst in het theater zijn de contouren van de stad New Orleans al te zien op het toneel, met onder de brug de huisjes van de arme zwarte bevolking. Op de achtergrond klinkt 'Summertime'. Er schijnt iets mis te zijn met de verlichting, want er zijn 2 electriciëns bezig met een grote schijnwerper. Frank Groothoff komt op en verzoekt het publiek een paar minuten geduld te hebben, er is een lamp gevallen en de vloer ligt bezaaid met glas, dus er moet eerst een schoonmaakploeg komen om dit op te ruimen voordat de voorstelling kan beginnen. Aldus geschiedt.
De schoonmaakploeg (4 mannen en 2 vrouwen) gaat snel aan de slag. Al doende vinden ze een aantal attributen van de voorstelling, waaronder de hoed van Porgy en de jurk van Bess. Sjonnie, de voorman van de schoonmakers begint het verhaal te vertellen van de arme negers van New Orleans, zet de hoed van Porgy op, gebruikt de bezem als kruk, want Porgy is mank.
Inmiddels heeft Bep achter de coulissen de jurk van Bess aangetrokken. De schoonmakers ontpoppen zich als muzikanten. Een vrouw, Serena, komt op met een geïmproviseerde baby en allengs begint het verhaal te leven, omlijst door de vertaalde songs van Gershwin. Het verhaal over armoede, gokken, verslaving aan het droom-poeder, liefde, haat, moord, de strijd om te overleven en vooral de liefde van Porgy voor Bess, die echter eerst niets van hem moet hebben. Zij is van Crown, de macho en ook Sporting Live, de coke-dealer zit achter haar aan. Eindelijk kiest Bess toch voor Porgy, maar dan slaat het noodlot weer toe.
Alle drie de mannen worden op onnavolgbare wijze gespeeld door Frank Groothoff. Marzieh Reyhani is de verleidelijke Bess, Serena wordt gespeeld door Suzanne Roos. Een groot compliment voor de muzikanten van DIG d'DIZ, die naast de fantastische muziek van Gershwin en de diverse mannelijke rollen ook nog alle geluidseffecten voor hun rekening nemen.
Porgy en Bess in deze uitvoering was vijf kwartier kijk-en luisterplezier waarvan we allebei (ik en mijn kleindochter) bijzonder genoten hebben. De speellijst is te vinden op de website.
Frank Groothof -
website
Spel en zang
Frank Groothof, Marzieh Reyhani en Susanne Roos
DIG d'DIZ
Jan Menu - baritonsaxofoon
Maarten van der Grinten - gitaar
Jan Voogd - contrabas
Vrijdag 30 November 2007 at 11:40 pm
Stevie Ann, 8 december Paard van Troje
Stevie Ann, 8 december Paard van Troje
“Finding yourself isn’t easy and it’s even harder when you’ve never even tried” zingt Stevie Ann op ‘Your Own Heart’, een van de indrukwekkende songs op haar tweede album Closer To The Heart.
Na het overweldigende succes van haar debuut Away From Here uit 2005, het winnen van een Essent Award én een Zilveren Harp, en succesvolle optredens op diverse festivals, in popzalen en theaters, vertrok de 21-jarige zangeres naar Engeland om zich op haar tweede album te concentreren; en om zichzelf te hervinden na alle hectiek van de voorgaande maanden.
Het resultaat is een intiem en sfeervol album dat een reflectie van haar persoonlijkheid is. “Op dit album ben ik meer mezelf, de liedjes staan dichter bij me,” aldus Stevie Ann. Op Closer To The Heart staan pure, akoestische liedjes maar ook melodieuze popsongs en zelfs stevige rocknummers. De gemene deler is dat sympathieke Limburgse meisje met haar onafscheidelijke gitaar en warme stem vol compassie.
Stevie Ann schreef ook nu weer alle muziek en teksten zelf, speelde gitaar en piano en was nauw betrokken bij de productie van het album. De verhalen die ze vertelt in haar nieuwe songs zijn persoonlijker dan op het debuutalbum. “Toen was ik jonger en gebeurde er niet zoveel in mijn leven. De laatste twee jaar heb ik veel meegemaakt, en die ervaringen kon ik nu kwijt in mijn liedjes.”
Het schrijven van nieuw materiaal bleek in eerste instantie niet makkelijk. “Na mijn studie aan de Rock Academie was ik het schrijven zat, al had ik het idee dat ik wel veel te vertellen had. Maar ik was het gevoel kwijt.” Ze besloot echter niet bij de pakken neer te zitten, en schreef, ondanks haar initiële weerzin, iedere dag een tekst. Tot haar eigen verbazing rolden daar bijzondere teksten uit “ filosofisch, beschouwend en relativerend - die ze later van muziek voorzag.
Zaterdag 8 december
STEVIE ANN
Singer-songwriter / zaal open: 19:30, aanvang: 20:30 / € 12,50 (ex.servicekosten)
Vvk: Kassa Paard van Troje (www.paard.nl / 070-3601838), Ticketservice Nederland, Velvet Music Delft & Rotterdam.
