Onderwerp: POP-ROCK

Donderdag 20 December 2007 at 11:02 am

The Editors en Het Paard

Tekst en beeld van Berbera van den Hoek

Op 12 maart treden ze op in de Heineken Music Hall maar dat is al heel lang uitverkocht. Tot mijn grote verassing werd enkele weken geleden ineens aangekondigd dat The Editors een extra concert geven in het Haagse Paard van Troje. Een cadeautje voor de fans die geen kaartje meer hebben kunnen bemachtigen voor hun uitverkochte concerten in Nederland. Vorig jaar tijdens een festival in deze zaal ben ik erg onder de indruk geraakt van deze band. Aangezien ik ook tot de categorie hoorde die te laat was met het bemachtigen van een kaartje kon ik mijn geluk niet op, was dit keer wel op tijd en op 29 november stond ik vooraan.

Na hun succesvolle eerste cd ‘The Backroom’ is deze zomer de tweede cd ‘An end has a start’ verschenen. Bij Britse bands die een vliegende start meemaken is het altijd even afwachten bij het tweede album. Gelukkig hebben The Editors de hooggespannen verwachtingen waargemaakt en een cd afgeleverd die zo mogelijk nog beter is dan hun eerste album. De bandleden kennen elkaar sinds 2000, In dat jaar volgden ze op de universiteit van Staffordshire muziek technologie. Dat was het toch niet helemaal voor ze en ze besloten een band te beginnen. De charismatische zanger Tom Smith trekt gedurende het hele concert alle aandacht naar zich toe. Elke seconde die hij niet in de buurt van de microfoont, gitaar of piano moet zijn stuitert hij over het hele podium. Je zou bijna vergeten dat er nog bandleden op het podium staan. Maar drummer Ed Lay geeft het tempo aan met zijn strakke spel. Als je gewend bent aan de capriolen van Tom zie je ook dat er interactie is tussen alle bandleden.

Van de hele band straalt het plezier af en ze hebben er duidelijk zin in. Dat brengen ze zonder enig probleem over naar het publiek. Vanaf het moment dat de band het podium oprent raakt het publiek in extase en zingt mee vanaf de eerste regel van het eerste nummer. Uiteraard spelen ze bijna alle nummers van hun beide cds.. .Met de radiohit van het moment ‘Smokers Outside the hospital door’ wachten ze tot de toegift. In dit nummer zitten piano en gitaar partijen en Tom wisselt tijdens het nummer telkens razendsnel van instrument zonder een moment het tempo te verliezen. Dan kondigt Tom ineens aan dat ze het volgende nummer waarschijnlijk nooit meer zullen spelen en er volgt heel verrassend een `REM nummer Orange Crash.

Het was geweldig om deze band nog een keer in Het Paard te zien. Vooral omdat ze bewezen hebben groot genoeg te zijn voor de grote podia zou dit voorlopig wel eens het laatste concert in een kleine zaal kunnen zijn.

Paard van Troje - website

Onderwerp: JAZZ, JEUGD

Dinsdag 18 December 2007 at 3:12 pm

SJONIE EN BEP (Porgy en Bess) door Frank Groothoff

Door Aty van Soest met foto's van Jørgen Koopmanschap
Gezien op 15 december 2007 in Theater De Purmarijn in Purmerend

Frank Groothof is een meester in het toegankelijk maken van wereldberoemd opera repertoir voor een breed publiek waaronder nadrukkelijk ook kinderen begrepen worden. Eerder bewerkte hij o.a. Don Giovanni en Carmen en nu heeft hij zijn versie van Porgy en Bess op de planten gezet, de tijdloze jazzopera van Gershwin uit 1935. Door zijn speelplezier, humor en muzikaliteit weet Groothof de zware kost terug te brengen tot de menselijke maat en kinderlijke proporties. Tegelijk met het onvergetelijke verhaal van Dorothy en Dubose Heyward glijdt de schitterende muziek van George Gershwin als met de paplepel naar binnen.

'Summertime', 'I Got Plenty O'Nuttin', 'Bess, You Is My Woman Now', 'It Ain't Necessarily So' en nog veel meer klassiekers van Ira Gershwin en Dubose Heyward zijn door Marjet Huiberts bewerkt in het Nederlands. Bij binnenkomst in het theater zijn de contouren van de stad New Orleans al te zien op het toneel, met onder de brug de huisjes van de arme zwarte bevolking. Op de achtergrond klinkt 'Summertime'. Er schijnt iets mis te zijn met de verlichting, want er zijn 2 electriciëns bezig met een grote schijnwerper. Frank Groothoff komt op en verzoekt het publiek een paar minuten geduld te hebben, er is een lamp gevallen en de vloer ligt bezaaid met glas, dus er moet eerst een schoonmaakploeg komen om dit op te ruimen voordat de voorstelling kan beginnen. Aldus geschiedt.

De schoonmaakploeg (4 mannen en 2 vrouwen) gaat snel aan de slag. Al doende vinden ze een aantal attributen van de voorstelling, waaronder de hoed van Porgy en de jurk van Bess. Sjonnie, de voorman van de schoonmakers begint het verhaal te vertellen van de arme negers van New Orleans, zet de hoed van Porgy op, gebruikt de bezem als kruk, want Porgy is mank.
Inmiddels heeft Bep achter de coulissen de jurk van Bess aangetrokken. De schoonmakers ontpoppen zich als muzikanten. Een vrouw, Serena, komt op met een geïmproviseerde baby en allengs begint het verhaal te leven, omlijst door de vertaalde songs van Gershwin. Het verhaal over armoede, gokken, verslaving aan het droom-poeder, liefde, haat, moord, de strijd om te overleven en vooral de liefde van Porgy voor Bess, die echter eerst niets van hem moet hebben. Zij is van Crown, de macho en ook Sporting Live, de coke-dealer zit achter haar aan. Eindelijk kiest Bess toch voor Porgy, maar dan slaat het noodlot weer toe.

Alle drie de mannen worden op onnavolgbare wijze gespeeld door Frank Groothoff. Marzieh Reyhani is de verleidelijke Bess, Serena wordt gespeeld door Suzanne Roos. Een groot compliment voor de muzikanten van DIG d'DIZ, die naast de fantastische muziek van Gershwin en de diverse mannelijke rollen ook nog alle geluidseffecten voor hun rekening nemen.

Porgy en Bess in deze uitvoering was vijf kwartier kijk-en luisterplezier waarvan we allebei (ik en mijn kleindochter) bijzonder genoten hebben. De speellijst is te vinden op de website.

Frank Groothof - website

Spel en zang
Frank Groothof, Marzieh Reyhani en Susanne Roos

DIG d'DIZ
Jan Menu - baritonsaxofoon
Maarten van der Grinten - gitaar
Jan Voogd - contrabas

Onderwerp: NIEUWS

Vrijdag 30 November 2007 at 11:40 pm

Stevie Ann, 8 december Paard van Troje

Stevie Ann, 8 december Paard van Troje

“Finding yourself isn’t easy and it’s even harder when you’ve never even tried” zingt Stevie Ann op ‘Your Own Heart’, een van de indrukwekkende songs op haar tweede album Closer To The Heart. Na het overweldigende succes van haar debuut Away From Here uit 2005, het winnen van een Essent Award én een Zilveren Harp, en succesvolle optredens op diverse festivals, in popzalen en theaters, vertrok de 21-jarige zangeres naar Engeland om zich op haar tweede album te concentreren; en om zichzelf te hervinden na alle hectiek van de voorgaande maanden.

Het resultaat is een intiem en sfeervol album dat een reflectie van haar persoonlijkheid is. “Op dit album ben ik meer mezelf, de liedjes staan dichter bij me,” aldus Stevie Ann. Op Closer To The Heart staan pure, akoestische liedjes maar ook melodieuze popsongs en zelfs stevige rocknummers. De gemene deler is dat sympathieke Limburgse meisje met haar onafscheidelijke gitaar en warme stem vol compassie.

Stevie Ann schreef ook nu weer alle muziek en teksten zelf, speelde gitaar en piano en was nauw betrokken bij de productie van het album. De verhalen die ze vertelt in haar nieuwe songs zijn persoonlijker dan op het debuutalbum. “Toen was ik jonger en gebeurde er niet zoveel in mijn leven. De laatste twee jaar heb ik veel meegemaakt, en die ervaringen kon ik nu kwijt in mijn liedjes.”

Het schrijven van nieuw materiaal bleek in eerste instantie niet makkelijk. “Na mijn studie aan de Rock Academie was ik het schrijven zat, al had ik het idee dat ik wel veel te vertellen had. Maar ik was het gevoel kwijt.” Ze besloot echter niet bij de pakken neer te zitten, en schreef, ondanks haar initiële weerzin, iedere dag een tekst. Tot haar eigen verbazing rolden daar bijzondere teksten uit “ filosofisch, beschouwend en relativerend - die ze later van muziek voorzag.

Zaterdag 8 december
STEVIE ANN
Singer-songwriter / zaal open: 19:30, aanvang: 20:30 / € 12,50 (ex.servicekosten)

Vvk: Kassa Paard van Troje (www.paard.nl / 070-3601838), Ticketservice Nederland, Velvet Music Delft & Rotterdam.

Onderwerp: JAZZ

Vrijdag 30 November 2007 at 11:37 pm

SONNY ROLLINS DOET MENIG JAZZHART NOG STEEDS SNELLER KLOPPEN

Door Rene de Hilster met foto's van Joke Schot (klik voor vergroting)
Concertgebouw Amsterdam - 26 november 2007

Op het moment dat Sonny Rollins het podium opliep barstte er een daverend applaus los in het toch altijd wat statige concertgebouw. Rollins nam dit applaus minzaam in ontvangst en zette de ballad “Little Girl Blue” in. Wat we te horen kregen was niet de Sonny Rollins uit zijn Blue Note periode, die kracht bezat hij niet meer. Maar zijn spel was nog steeds stevig en verrijkt met een diepere emotionaliteit.

De opbouw van een Sonny Rollins concert mag als bekend worden beschouwd. Een stukje swing, een ballad en natuurlijk enkele calypso’s. Vooral tijdens het midden van de set in stukken als “Global Warming” en “Change Partners” wist Rollins nog zeer overtuigend te spelen. Zijn solo’s vol ritmische en melodische vondsten waren lang maar verveelde geen moment. Zijn monumentale sound is weliswaar ontdaan van dat ruige randje. Maar zijn geluid is nog altijd groot en zonder versterking nog zeer duidelijk waarneembaar in de hele concertzaal. Geen moment dacht je dat Rollins inmiddels al 77 jaar oud is. In elk stuk is er ook veel ruimte voor zijn sideman. Over deze sideman wordt vaak veel gemopperd en er zijn zelfs mensen die er een Rollins concert voor overslaan.
Laten we eerlijk zijn. Zijn oude getrouwe sideman als bassist Bob Cranshaw, gitarist Bobby Broom en de trombone spelende achterneef Clifton Anderson zijn geen hoogvliegers. Ze doen wat ze moeten doen en maar meer ook niet. Anderzijds heeft Rollins geen behoefte aan al te avontuurlijke sideman. De rol van zijn begeleidingsband is het neerleggen van een soepel swingende ondergrond waarover Rollins zijn lijnen kan trekken. Daarbij heeft hij geen behoefte aan al te veel eigen initiatief van zijn band. Hoewel&hellip Dit jaar had hij een nieuwe drummer meegenomen; Jerome Jennings. In de wat ruigere stukken voorzag Jennigs de maestro subtiel van fraai tegenspel en gedurfde commentaren. Rollins ging de uitdaging aan en dat leverde mooie momenten op.

Op het laatst ook nog een verrassing. In de afsluitende blues pakte Rollins de microfoon en zong niet onverdienstelijk een paar chorussen.

Een staande ovatie was zijn deel en het publiek wilde hem niet laten gaan. Rollins had alles gegeven en nog een stuk spelen zat er niet maar hij kwam nog wel een keer terug om even te zwaaien en nogmaals het applaus in ontvangst te nemen.

Het is natuurlijk elke keer weer afwachten of Sonny Rollins nog een keer langskomt en zonder dramatisch te worden kan toch elke keer weer de laatste zijn.
Dit concert gaf in ieder geval het gevoel iets bijzonders te hebben meegemaakt. Ik was dan ook blij dat ik erbij ben geweest.

Website Sonny Rollins

Onderwerp: DANSLOG

Vrijdag 30 November 2007 at 1:34 pm

Dansen voor de koningin

Het begon met het bedrijfsuitje van Introdans naar Paleis Het Loo. Daar was ik nog nooit geweest. Het was een erg geslaagd en gezellig uitje! Waarom ik dit vertel? Nou, een week later waren we er namelijk weer! En wel voor een openlucht voorstelling in de tuinen van Het Loo, hoe gaaf! Ik vind een optreden op een speciale locatie altijd erg leuk. Het is zo anders dan in het theater, de belichting, sfeer, hoe je het publiek ziet (normaal zitten jullie namelijk, voor ons dansers, in een soort 'zwart gat', maar bij een openluchtvoorstelling zie je iedereen zitten en dat voelt heel anders).

Na de repetities stond ik in de geïmproviseerde kleedkamer met een lolly in mijn mond te sms-en toen ineens Prinses M ¡xima langsliep. Ik schrok me te pletter!! Wat doet ze hier? Ze sprak wat vriendelijke woorden en liep weer door, gevolgd door haar 'security'. Die avond vertelden onze directeuren Roel en Ton ons; “Jullie vragen jullie vast af voor wie deze voorstelling eigenlijk is en waarom Prinses M ¡xima hier rondloopt. Het zit zo, Prins Willem-Alexander is dit jaar 40 geworden en deze openluchtvoorstelling is deel van het speciale verjaardagsfeest dat M ¡xima voor haar Willem-Alexander heeft georganiseerd. Wij zijn het verrassingskado!”. Toen was het wel even stil... Ik kon mijn oren niet geloven.

Introdans als verrassingscadeau
Een paar uur voor de voorstelling zaten we allemaal vol spanning te wachten. Door een klein raampje konden we af en toe een bus of limousine aan zien komen en natuurlijk speculeerden we flink over welke beroemdheid er uit zou stappen, haha. Doordat het af en toe flink regende was het nog maar de vraag of het optreden in de tuin door zou gaan. We zaten allemaal te duimen. Gelukkig was het voor en tijdens de voorstelling droog. Tot vlak voor het oplopen hielden we onze trainingskleren aan, want het was koud.



Het eerste stuk was in alleen een soort balletpak. Brrr, maar niemand die dat erg vond natuurlijk, we hoefden ons alleen maar te bedenken wie er daar buiten zaten... Ontzettend bijzonder, op de veranda van het paleis en de trappen naar de tuin zaten Koningin Beatrix, de koninklijke familie en andere hoogheden die vanuit heel Europa naar dit feestje waren gekomen.
Na afloop stonden we in de hal van het paleis en kwamen de koningin, Prinses M ¡xima en Prins Willem-Alexander hun dank betuigen. Ze hadden ontzettend genoten. Nou, anders wij wel!! De koningin had ik nog nooit in het echt gezien. Een hele indrukwekkende mooie vrouw!

De koningin ontmoet, en nog eens
En dat was nog niet alles... Een paar weken geleden was er in het Muziektheater in Amsterdam het Gala van het Dansersfonds' 79. Topgezelschappen en dansers van over de hele wereld traden op op deze avond. Wij dansten Evening Songs, een ballet van choreograaf Jir ­ Kyli ¡n. Het verzoek kwam of wij, Jamy en ik, in de pauze mee naar het publiek wilden. Ja hoor, maar waarom dan? Nou; om de koningin een hand te geven!
Voor de pauze werden we opgepikt en samen met vier andere dansers naar een speciale ruimte gebracht. Daar stond ze... Tussen fotografen en bekende Nederlanders: onze koningin. We liepen naar haar toe en werden één voor één voorgesteld. Ze sprak met iedereen en wist precies wie wat had gedanst.

Dit is wel een heel bijzonder moment in mijn carrière, nee, in mijn leven!! Ik vond het al speciaal om haar op het verjaardagsfeest op Paleis Het Loo te zien, laat staan dat we met elkaar praatten tijdens dat Gala! Voelde me ontzettend vereerd en ik hoop dat ze nog vaak echt mag en wil genieten van een dansvoorstelling van welk gezelschap dan ook!!

Groetjes Karin

Introdans - website

Meer logjes van Karin lezen? Ga naar Cultuurpodium Backstage. Als je daar op Karin's foto klikt kun je meer artikelen over haar belevenissen lezen.