Woensdag 27 Juni 2007 at 8:56 pm
De Vogelfabriek met Flater
Door Ellen van der Kemp met foto’s van Berbera van den Hoek en Robin Vogel (klik voor vergroting)
Een vrouw in een rood broekpak, de naad van de broek tussen haar billen, uitgelopen mascara en vervaagde lippenstift (Sanne Vogel) schenkt wodka in voor het publiek dat in grote getale naar de tent is gekomen waar De Vogelfabriek vanavond speelt. Sanne Vogel staat voor het zesde jaar op de Parade en is daar een graag geziene artiest. Dit jaar staat Egbert-Jan Weeber aan haar zijde, bekend van onder andere Oesters van Nam Kee en Van God los. Egbert-Jan, of Eggie voor ingewijden, is gekleed in een blauw fanfarejasje en een witte bontmuts. Van het ronde podium met wit wollig tapijt komt harde gitaarmuziek. De twee artiesten die hier op het podium staan, zijn ‘autodiedacht’. Ze hebben geen toneelschool gedaan, maar hebben alles zelf uitgevonden. Ze praten graag over zichzelf en drinken zich laveloos aan de wodka. “Ik ben mijn identiteit kwijt”, zegt Sanne, “Ik ook”, zegt Egbert-Jan. “Lekker hè, zo’n identiteitscrisis?”
In een fantastische verkleedscène zoals, volgens mij, alleen Sanne Vogel die kan neerzetten, gaat het broekpak uit en gaat die ene hippe spijkerbroek aan die je zo graag wil passen, maar eigenlijk net niet past en dat leuke t-shirt dat net te klein is. Maar Vogel laat zien dat je zo’n spijkerbroek nog best kunt dragen en dat t-shirt trouwens ook. (Voor de vrouwelijke fans: Ook Eggie gaat uit de kleren. Tot hoever zal ik niet verklappen.) Er zijn veel meer dingen in het leven die het vaak net niet zijn: je kapsel, de kleur van je laarzen. Ook Eggie blijkt niet perfect: hij heeft last van kalknagels, zwemmerseczeem en een wijvenkontje.
Sanne en Egbert-Jan zetten twee geweldige typetjes neer: hilarisch, maar toch nog net herkenbaar genoeg. Ze steken de draak met mensen die niet om kunnen gaan met roem, met de problemen van de huidige jeugd, maar ook met zichzelf. Volgens Egbert-Jan gaat er geen voorstelling voorbij of Sanne staat met haar dikke kont te wapperen in een te kleine broek en volgens Sanne is Egbert-Jans carrière gebaseerd op de twee maanden durende relatie met Katja Schuurman. Sanne: “Egbert-Jan is niet verder gekomen dan de roddelbladen.” Egbert-Jan: “Sanne stond wel in de serieuze pers: In de Volkskrant stond dat Sanne Vogel putten in haar benen heeft! En hoe lang kan je eigenlijk aanstormend talent blijven?”
Dat de Vogelfabriek dit jaar weer op de Parade staat is terecht, want Sanne Vogel weet wederom een hilarische voorstelling neer te zetten. Maar ik ben inderdaad nieuwsgierig hoe een voorstelling van Vogel eruit ziet zonder dat de nadruk gelegd wordt op haar figuur. Egbert-Jan mag ondertussen een indrukwekkende cv opgebouwd hebben, hij blijft toch een beetje de uitstraling van een soapster houden. Maar hij werkt hard om van dat imago af te komen en ik ben benieuwd wat we nog meer van hem te zien krijgen.
De Parade -
website
De Vogelfabriek -
website
Makers en spelers:
Egbert-Jan Weeber en
Sanne Vogel
Teksten: Sanne Vogel
Vormgeving:
Robin Vogel
Productieteam: Joost Verkaart, Simone van der Geld, Coosje I. Kuypers en Wouter Zweers.
Woensdag 27 Juni 2007 at 4:12 pm
Straatfestival Vlissingen presenteert Circus Ronaldo
Straatfestival Vlissingen presenteert Circus Ronaldo
Menselijke machtsspelletjes worden verbeeld in een romantisch, levend theater. Twee hilarische pizzabakkers, geïnspireerd door Fellini en de restaurantjongleurs uit het oude vaudevilletheater, Goldoni en het feit dat iedereen wel eens de drang voelt om het tafelkleed van onder het feestservies te trekken &hellip
De hiërarchie achter de potten en pannen van de pizzameester en de relatie tussen de chef en het keukenhulpje zijn droomsituaties voor deze clowns. Als de keukenkastjes eenmaal opengaan, begint een accordeon zijn eigen leven te leiden, spelen de lepels een tarrantella op de wijnflessen en kan het fragiele en meesterlijke spektakel beginnen.
De pers was laaiend enthousiast: “Hilarische chaos in een subliem spektakel. Een absolute must!” (Het belang van Limburg)
“Ronaldo meemaken is een heerlijke belevenis” (De Standaard)
“De vrolijkste keuken ter wereld” (De Morgen)
“Het resultaat is een perfecte show, een 10 waard. Dit is de kwalificatie die David en Danny verdienen, een 10 voor La Cucina dell’Arte.” (El Pais)
Van 5 t/m 8 juli dagelijks op de Spuikom in Vlissingen. Gaat dat zien: de broers Danny en David Ronaldo, met La Cucina dell’Arte (B)
Toegang €10,00
Aanvang 21.00 uur
Deze voorstelling is gericht op een volwassen publiek, maar kinderen vanaf 12 jaar zijn welkom.
Kaartverkoop: op werkdagen tussen 11.00 en 16.00 uur bij Uit in Vlissingen, de Stadsschouwburg Middelburg en Theater De Mythe in Goes.
Telefonisch: 0118-416662
Internet: www.straatfestival.nl, www.uitinvlissingen.nl
Dinsdag 26 Juni 2007 at 08:57 am
Kassa! van De Paardenkathedraal
Door Ellen van der Kemp met foto’s van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Een supermarkt met een jaren 60 ‘look’ en drie mensen. Daaruit bestaat de voorstelling Kassa! van de Paardenkathedraal. Bettina (Eva van de Wijdeven) is het kassameisje. Er wordt druk gerepeteerd voor straks als de winkel opengaat. Bettina begrijpt wel hoe het werkt, maar haar baas (Henk Elich) kan niet zo goed tegen haar ‘bijdehantigheid’. Hij wil er zeker van zijn dat er niets verkeerd gaat. Alles wordt daarom geoefend: Heeft u een flessenbonnetje? Spaart u Airmiles? Wilt u pinnen? Trek in het snoepje van de week? Er wordt gefantaseerd over wat er allemaal ‘afgetikt’ wordt op de kassa en tussendoor zingt het gezelschap een paar smartlappen (na afloop voor 2 euro te koop op cd).
Iedereen brengt een groot deel van zijn leven door tussen de blinkende schappen van de lokale supermarkt. En de kassamedewerker staat er midden in. In de nieuwe Paradevoorstelling van de Paardenkathedraal wordt het publiek een kijkje gegund in de ‘bruisende’ wereld van de supermarkt. Regisseuse Paula Bangels heeft vooral veel aandacht besteed aan het visuele en het muzikale gedeelte van de voorstelling. De scène waarbij Bettina op de rolband loopt ziet er mooi uit, maar door deze accenten is de inhoud een beetje op de achtergrond gebleven. Het publiek kan vooral kijken en luisteren, veel te lachen of te huilen valt er niet. Pas als Bettina moet oefenen met lastige klanten, gaan de mondhoeken omhoog. Misschien is dit nu een voorstelling voor die andere emoties die in de ‘nieuwe’ Parade aan bod komen.
Regie -
Paula Bangels
Spel -
David Cantens,
Henk Elich en
Eva van de Wijdeven
Paardenkathedraal -
website
De Parade -
website
Maandag 25 Juni 2007 at 10:21 pm
Stimulerende primeur met Musical Masterclass
Door Nanny Heijmans met foto's van Patricia (klik voor vergroting)
Jim de Groot introduceerde maandagavond, 18 juni 2007, zijn nieuwe avontuur de ‘ Musical Masterclass’ in het Oude Luxor Theater te Rotterdam. Een jaar geleden kwam hij op dit idee en naar later bleek bestond dit nog nergens ter wereld. Het is, zo bleek maandagavond, een gouden greep en er zullen nog vele masterclasses in den lande volgen.
Heel veel dames treffen wij aan bij binnenkomst in het theater en vooral bij de tafels waar men zich kan laten inschrijven voor de masterclass. Na inschrijving en het ontvangen van een naamsticker begint rond 20.00 uur de voorstelling met een intro door Jim zelf die in het kort uiteenzet wat de bedoeling is van deze avond. Alles kan deze avond, het kan goed of fout lopen, dus even je stem kwijtraken, iemand die plotseling naar het toilet moet, bekijk deze avond maar als een grote openbare repetitie. Dan zingt hij het prachtige lied "Could we be magic" en gaat de avond echt van start.
Jim fungeert het grootste deel van de masterclass als presentator. Hij stelt ons voor aan Lucia Marthas en Babette Labeij. Lucia vertelt dat ze de beste leerlingen van haar dansschool heeft gekozen voor een gevarieerd beeld en dat ze bewust niets voorbereid heeft zodat we een zo natuurlijk mogelijk beeld krijgen van wat er zich tijdens een auditie/repetitie afspeelt. Jim neemt het dan even over en nodigt de deelnemers, die een sticker dragen uit, om binnen 3 minuten op het podium te komen. Ruim 70 mensen bestormen van alle kanten het podium. Gezien het grote aantal wordt besloten om 2 groepen te maken. Er worden rijen gemaakt en met begeleiding aan de piano door Jeroen Sleijffer, wordt het lied ‘Can you feel a brand new day’ (The Wizz) ingezet. Babette gaat met de microfoon langs zodat we een idee hebben wat er aan talent staat. De eerste ronde wordt op zang gelet, de volgende ronde telt ook beweging mee, deelnemers krijgen een sticker( verschillende kleuren, verschillende disciplines ) op al naar gelang hun prestatie. Iedereen krijgt de microfoon onder de neus en het refrein van ‘A brandnew Day’ is dan het enige wat nog telt. Na de selecties blijft een kleine groep over en het gedeelte wat afgewezen wordt gaat onder groot applaus weer terug naar de zaal.
Dan volgt dezelfde procedure voor de tweede groep.Er blijft uiteindelijk één groep over en dan gaat Lucia aan het werk, dit keer wordt er alleen op dans geselecteerd. Op dezelfde wijze als hierboven wordt beschreven, constant loopt zij langs om een goed oordeel te kunnen vormen. Na de selectie en in overleg met Babette wordt de uiteindelijke winnaar een jonge knul met een hele moeilijke naam beginnend met een Q. Heel snel wordt besloten om hem vanavond mister Q te noemen. Hij is de gelukkige en mag de hele avond meewerken aan diverse scènes.
Musicalartiesten met een grote naam verlenen deze avond hun medewerking. Onder leiding van de ‘masters’ Lucia Marthas (dans) , Babette Labeij (zang), en regisseur Michael Diederich ( acteur, regisseur) zullen de 'leerlingen', Thom Hoffman, Nurlaila Karim en Jamai Loman enkele musical songs van een heel nieuwe regie voorzien. Eerst horen we de ongeregisseerde versie en daarna de ‘nieuwe versie’. Tijdens de masterclass is te zien hoe snel er in musicalland gewerkt wordt en hoe de spelers omgaan met de grillen van een regisseur. Natuurlijk staan ook de drie belangrijkste disciplines uit de musicalwereld centraal: dans, zang en spel. Het publiek krijgt zo een kijkje achter de schermen bij de repetities.
Nadat Nurlaila is voorgesteld door Jim zingt zij" Mein lieber Herr" uit de musical Cabaret. Michael Diederich voorziet deze auditie van zijn vakkundig commentaar en legt uit hoe Nurlaila het anders kan brengen en waarom, wat zijn motivatie is en hoe het er dan moet gaan uitzien. De volgende auditie van Nurlaila ziet er heel anders uit. Door de vele aanwijzingen van Michael heeft het een heel ander geheel gekregen. Het gaat allemaal razend snel, geen uitvoerige discussies, nee, in rap tempo laat Nurlaila zie hoe Michael het wil. Met medewerking van de dansers van Lucia Marthas en een gedeelte van de auditanten wordt het een mooie scène die veel applaus oogst!
De volgende scene wordt gespeeld door Thom Hoffman en Nurlaila. Weer uit Cabaret, het moment dat Cliff Bradshaw vertrekt uit Berlijn en Sally Bowles achterlaat. Thom is een begenadigd acteur en het publiek is muisstil als hij " Bienvenue, willkommen" zingt. Weer regisseert Michael, vult aan tot alles weer een mooi geheel is. Wat zijn wensen zijn, komt ook duidelijk over bij de auditanten. Schitterend om te zien hoe deze man werkt. Michael geeft aan dat hij bewust niets van te voren heeft willen horen om helemaal neutraal met het aangebodene om te kunnen gaan. Hij legt nog even de term " Bursting in the song " uit, het naadloos overvloeien van tekst naar lied., de kracht van musical volgens hem. Alles loopt vloeiend in elkaar over zonder hapering.
Na de pauze is er een optreden van Jamai Loman". Jamai begint met ‘Can you feel the love tonight’. Vaak gehoord echter het blijft een prachtig nummer. Dan stelt Babette het ensemble voor en wordt er aan de zang gewerkt, het moet allemaal strak klinken en van haar mag het niet te zangerig klinken, niet teveel vibrato. Als voorbeeld dient weer het refrein van ‘A Brand New Day’. Er worden lead stemmen, 2e en 3e stemmen gecreëerd en het ensemble gaat 3-stemmig zingen. Eerst wordt de lead partij met 2 personen ingestudeerd en daarna komt er iedere keer een partij van 2 personen bij. Uiteindelijk klinkt een 3 -stemmig geheel.
Lucia werkt daarna aan het dansgedeelte met het ensemble en Mr.Q. Lucia vertelt dat zij altijd op de tekst let en niet op het aantal tellen, want er moet uiteindelijk bij musicals op tekst worden gedanst. Zij legt ook uit dat er een verschil zit in dansen op Nederlandse en Engelse tekst. Hierbij wordt het publiek ook betrokken en kunnen we de armen en benen strekken. Het swingen met de benen doet iedereen goed, zodra de armen mogen meedoen geeft het hier en daar wat problemen. Stemming is opperbest. Het tempo in de show ligt hoog. Vaart is nodig omdat de show niet kan leunen op een decor, kostuums en rekwisieten.
Dan is het tijd voor de masterclass van Jamai. Hij zingt een prachtig nummer uit "de Hunchback from Notre Dame", genaamd "Outthere". En dan wordt weer eens duidelijk wat een talent Jamai heeft. Zo makkelijk gezongen, maar met zoveel passie! Babette kent Jamai al vanaf zijn 15e jaar en legt uit waarom ze hem zo'n megatalent vindt. Hij zingt met zijn hart, en zoals hij spreekt zo zingt hij ook, spreek- en zangstem zijn met elkaar verweven en dat maakt hem zo uniek. Je hoort niet ineens een andere Jamai. En daardoor brengt hij de boodschap van de song heel goed over bij het publiek. Hij laat ook nog even horen dat het anders kan, meer op de klassieke manier, applaus!
Vervolgens buigt Michael zich over het geheel en verandert iets aan zijn uitspraak, voegt een verhaal aan het lied toe en het wordt een scène.Legt uit hoe hij moet opkomen, waar naar te kijken, hoe zich de scène eigen te maken. Loopt mee tijdens het zingen, blijft aanwijzingen geven . Weer klinkt die dijk van een song en dan volgt een daverend applaus voor Jamai en een zoen van Michael die duidelijk laat blijken helemaal verrast te zijn door het masterpiece van Jamai! Wat is deze jongen gegroeid.
Dan is er de finale, The Wiz wordt in het kort gebracht met een rol voor Jim als The Wiz en Thom die geheel onverwachts te horen krijgt dat hij tot Laffe Leeuw is gebombardeerd, Mr.Q. speelt de rol van Blikkenman en natuurlijk is Jamai de Vogelverschrikker en voor de laatste keer klinkt die avond in het Oude Luxor, het lied ‘Can you feel a brand new day’. Met de dansers en de laatste selectie auditanten en een meeswingende zaal was dit een hele leuke, leerzame en unieke avond. Wij hebben genoten van dit kijkje achter de schermen.
Maandag 25 Juni 2007 at 10:55 am
Oerol verkoopt 10.000 kaarten meer dan vorig jaar
Oerol verkoopt 10.000 kaarten meer dan vorig jaar
Het Terschellings Oerol Festival verkocht dit jaar 95.000 kaarten voor 45 voorstellingen. Dat zijn 10.000 kaarten meer dan vorig jaar. Evenals voorgaande jaren is de bezettingsgraad 95%.
De internetverkoop die zowel de Oerol organisatie als Rederij Doeksen dit jaar introduceerden bleek een groot succes. Ook het nieuwe professionals programma werd goed bezocht. Opvallend is de populariteit van de voorstellingen van de jonge theatermakers, het straattheater en de Oero-voorstellingen. Er werden maar liefst 50.000 Oero’s verkocht.
Oerol ontving dit jaar ruim 50.000 bezoekers. Zo’n 10% van de bezoekers maakte gebruik van online kaartverkoop. “De online voorverkoop was een groot succes, dus we willen deze service graag uitbreiden,” zegt zakelijk directeur Janneke Staarink. Ook het bootvervoer is vlekkeloos verlopen. Rederij Doeksen zette dit jaar 5000 mensen meer over dan vorig jaar. Zestig procent van de bezoekers boekte hun bootticket online. “Dat het reserveringssysteem werkt, is hiermee bewezen,” aldus directeur Paul Melles.
Internationaal
Nieuw dit jaar was het professionals programma met vele internationale gasten. Onder meer de Canadese Jan Rok Achard (La Cité des Arts du Cirque) en Hilary Westlake (oa. Lumiere & Son Theatre) waren aanwezig. Mede dankzij het Theater instituut Nederland zal de Amerikaanse theatermaker Robert Wilson vlak na het festival het eiland bezoeken met het doel in 2008 een voorstelling op Oerol te maken samen met Theun Mosk. Maar ook de nieuwe artistiek leider van het Noord Nederlands Toneel, Ola Mafalaani onderzoekt de mogelijkheid om een productie te maken op Oerol.
Vrienden van Oerol
Het festival sluit zondag 24 juni af met een feestelijke picknick ter ere van het 20-jarig bestaan van haar Vriendenstichting. De stichting heeft ruim 7000 Vrienden en behoort daarmee tot een van de grootste Vriendenstichtingen van culturele instellingen in Nederland. In het voorjaar heeft Oerol onderzoek gedaan naar de wensen van haar Vrienden. De resultaten hiervan zullen in het najaar bekend gemaakt worden.
NAM
Hoofdsponsor NAM heeft aangegeven haar sponsorcontract te verlengen. NAM voelt zich verbonden met het festival en is zeer enthousiast over de samenwerking. Oerol is nog op zoek naar een vierde hoofdsponsor.
Terschellings Oerol Festival 2008, 13 t/m 22 juni, www.oerol.nl
Hoofdsponsors van Oerol zijn Brand, NAM, Rederij Doeksen en Staatsbosbeheer.
