Maandag 25 Juni 2007 at 10:21 pm
Stimulerende primeur met Musical Masterclass
Door Nanny Heijmans met foto's van Patricia (klik voor vergroting)
Jim de Groot introduceerde maandagavond, 18 juni 2007, zijn nieuwe avontuur de ‘ Musical Masterclass’ in het Oude Luxor Theater te Rotterdam. Een jaar geleden kwam hij op dit idee en naar later bleek bestond dit nog nergens ter wereld. Het is, zo bleek maandagavond, een gouden greep en er zullen nog vele masterclasses in den lande volgen.
Heel veel dames treffen wij aan bij binnenkomst in het theater en vooral bij de tafels waar men zich kan laten inschrijven voor de masterclass. Na inschrijving en het ontvangen van een naamsticker begint rond 20.00 uur de voorstelling met een intro door Jim zelf die in het kort uiteenzet wat de bedoeling is van deze avond. Alles kan deze avond, het kan goed of fout lopen, dus even je stem kwijtraken, iemand die plotseling naar het toilet moet, bekijk deze avond maar als een grote openbare repetitie. Dan zingt hij het prachtige lied "Could we be magic" en gaat de avond echt van start.
Jim fungeert het grootste deel van de masterclass als presentator. Hij stelt ons voor aan Lucia Marthas en Babette Labeij. Lucia vertelt dat ze de beste leerlingen van haar dansschool heeft gekozen voor een gevarieerd beeld en dat ze bewust niets voorbereid heeft zodat we een zo natuurlijk mogelijk beeld krijgen van wat er zich tijdens een auditie/repetitie afspeelt. Jim neemt het dan even over en nodigt de deelnemers, die een sticker dragen uit, om binnen 3 minuten op het podium te komen. Ruim 70 mensen bestormen van alle kanten het podium. Gezien het grote aantal wordt besloten om 2 groepen te maken. Er worden rijen gemaakt en met begeleiding aan de piano door Jeroen Sleijffer, wordt het lied ‘Can you feel a brand new day’ (The Wizz) ingezet. Babette gaat met de microfoon langs zodat we een idee hebben wat er aan talent staat. De eerste ronde wordt op zang gelet, de volgende ronde telt ook beweging mee, deelnemers krijgen een sticker( verschillende kleuren, verschillende disciplines ) op al naar gelang hun prestatie. Iedereen krijgt de microfoon onder de neus en het refrein van ‘A brandnew Day’ is dan het enige wat nog telt. Na de selecties blijft een kleine groep over en het gedeelte wat afgewezen wordt gaat onder groot applaus weer terug naar de zaal.
Dan volgt dezelfde procedure voor de tweede groep.Er blijft uiteindelijk één groep over en dan gaat Lucia aan het werk, dit keer wordt er alleen op dans geselecteerd. Op dezelfde wijze als hierboven wordt beschreven, constant loopt zij langs om een goed oordeel te kunnen vormen. Na de selectie en in overleg met Babette wordt de uiteindelijke winnaar een jonge knul met een hele moeilijke naam beginnend met een Q. Heel snel wordt besloten om hem vanavond mister Q te noemen. Hij is de gelukkige en mag de hele avond meewerken aan diverse scènes.
Musicalartiesten met een grote naam verlenen deze avond hun medewerking. Onder leiding van de ‘masters’ Lucia Marthas (dans) , Babette Labeij (zang), en regisseur Michael Diederich ( acteur, regisseur) zullen de 'leerlingen', Thom Hoffman, Nurlaila Karim en Jamai Loman enkele musical songs van een heel nieuwe regie voorzien. Eerst horen we de ongeregisseerde versie en daarna de ‘nieuwe versie’. Tijdens de masterclass is te zien hoe snel er in musicalland gewerkt wordt en hoe de spelers omgaan met de grillen van een regisseur. Natuurlijk staan ook de drie belangrijkste disciplines uit de musicalwereld centraal: dans, zang en spel. Het publiek krijgt zo een kijkje achter de schermen bij de repetities.
Nadat Nurlaila is voorgesteld door Jim zingt zij" Mein lieber Herr" uit de musical Cabaret. Michael Diederich voorziet deze auditie van zijn vakkundig commentaar en legt uit hoe Nurlaila het anders kan brengen en waarom, wat zijn motivatie is en hoe het er dan moet gaan uitzien. De volgende auditie van Nurlaila ziet er heel anders uit. Door de vele aanwijzingen van Michael heeft het een heel ander geheel gekregen. Het gaat allemaal razend snel, geen uitvoerige discussies, nee, in rap tempo laat Nurlaila zie hoe Michael het wil. Met medewerking van de dansers van Lucia Marthas en een gedeelte van de auditanten wordt het een mooie scène die veel applaus oogst!
De volgende scene wordt gespeeld door Thom Hoffman en Nurlaila. Weer uit Cabaret, het moment dat Cliff Bradshaw vertrekt uit Berlijn en Sally Bowles achterlaat. Thom is een begenadigd acteur en het publiek is muisstil als hij " Bienvenue, willkommen" zingt. Weer regisseert Michael, vult aan tot alles weer een mooi geheel is. Wat zijn wensen zijn, komt ook duidelijk over bij de auditanten. Schitterend om te zien hoe deze man werkt. Michael geeft aan dat hij bewust niets van te voren heeft willen horen om helemaal neutraal met het aangebodene om te kunnen gaan. Hij legt nog even de term " Bursting in the song " uit, het naadloos overvloeien van tekst naar lied., de kracht van musical volgens hem. Alles loopt vloeiend in elkaar over zonder hapering.
Na de pauze is er een optreden van Jamai Loman". Jamai begint met ‘Can you feel the love tonight’. Vaak gehoord echter het blijft een prachtig nummer. Dan stelt Babette het ensemble voor en wordt er aan de zang gewerkt, het moet allemaal strak klinken en van haar mag het niet te zangerig klinken, niet teveel vibrato. Als voorbeeld dient weer het refrein van ‘A Brand New Day’. Er worden lead stemmen, 2e en 3e stemmen gecreëerd en het ensemble gaat 3-stemmig zingen. Eerst wordt de lead partij met 2 personen ingestudeerd en daarna komt er iedere keer een partij van 2 personen bij. Uiteindelijk klinkt een 3 -stemmig geheel.
Lucia werkt daarna aan het dansgedeelte met het ensemble en Mr.Q. Lucia vertelt dat zij altijd op de tekst let en niet op het aantal tellen, want er moet uiteindelijk bij musicals op tekst worden gedanst. Zij legt ook uit dat er een verschil zit in dansen op Nederlandse en Engelse tekst. Hierbij wordt het publiek ook betrokken en kunnen we de armen en benen strekken. Het swingen met de benen doet iedereen goed, zodra de armen mogen meedoen geeft het hier en daar wat problemen. Stemming is opperbest. Het tempo in de show ligt hoog. Vaart is nodig omdat de show niet kan leunen op een decor, kostuums en rekwisieten.
Dan is het tijd voor de masterclass van Jamai. Hij zingt een prachtig nummer uit "de Hunchback from Notre Dame", genaamd "Outthere". En dan wordt weer eens duidelijk wat een talent Jamai heeft. Zo makkelijk gezongen, maar met zoveel passie! Babette kent Jamai al vanaf zijn 15e jaar en legt uit waarom ze hem zo'n megatalent vindt. Hij zingt met zijn hart, en zoals hij spreekt zo zingt hij ook, spreek- en zangstem zijn met elkaar verweven en dat maakt hem zo uniek. Je hoort niet ineens een andere Jamai. En daardoor brengt hij de boodschap van de song heel goed over bij het publiek. Hij laat ook nog even horen dat het anders kan, meer op de klassieke manier, applaus!
Vervolgens buigt Michael zich over het geheel en verandert iets aan zijn uitspraak, voegt een verhaal aan het lied toe en het wordt een scène.Legt uit hoe hij moet opkomen, waar naar te kijken, hoe zich de scène eigen te maken. Loopt mee tijdens het zingen, blijft aanwijzingen geven . Weer klinkt die dijk van een song en dan volgt een daverend applaus voor Jamai en een zoen van Michael die duidelijk laat blijken helemaal verrast te zijn door het masterpiece van Jamai! Wat is deze jongen gegroeid.
Dan is er de finale, The Wiz wordt in het kort gebracht met een rol voor Jim als The Wiz en Thom die geheel onverwachts te horen krijgt dat hij tot Laffe Leeuw is gebombardeerd, Mr.Q. speelt de rol van Blikkenman en natuurlijk is Jamai de Vogelverschrikker en voor de laatste keer klinkt die avond in het Oude Luxor, het lied ‘Can you feel a brand new day’. Met de dansers en de laatste selectie auditanten en een meeswingende zaal was dit een hele leuke, leerzame en unieke avond. Wij hebben genoten van dit kijkje achter de schermen.
Maandag 25 Juni 2007 at 10:55 am
Oerol verkoopt 10.000 kaarten meer dan vorig jaar
Oerol verkoopt 10.000 kaarten meer dan vorig jaar
Het Terschellings Oerol Festival verkocht dit jaar 95.000 kaarten voor 45 voorstellingen. Dat zijn 10.000 kaarten meer dan vorig jaar. Evenals voorgaande jaren is de bezettingsgraad 95%.
De internetverkoop die zowel de Oerol organisatie als Rederij Doeksen dit jaar introduceerden bleek een groot succes. Ook het nieuwe professionals programma werd goed bezocht. Opvallend is de populariteit van de voorstellingen van de jonge theatermakers, het straattheater en de Oero-voorstellingen. Er werden maar liefst 50.000 Oero’s verkocht.
Oerol ontving dit jaar ruim 50.000 bezoekers. Zo’n 10% van de bezoekers maakte gebruik van online kaartverkoop. “De online voorverkoop was een groot succes, dus we willen deze service graag uitbreiden,” zegt zakelijk directeur Janneke Staarink. Ook het bootvervoer is vlekkeloos verlopen. Rederij Doeksen zette dit jaar 5000 mensen meer over dan vorig jaar. Zestig procent van de bezoekers boekte hun bootticket online. “Dat het reserveringssysteem werkt, is hiermee bewezen,” aldus directeur Paul Melles.
Internationaal
Nieuw dit jaar was het professionals programma met vele internationale gasten. Onder meer de Canadese Jan Rok Achard (La Cité des Arts du Cirque) en Hilary Westlake (oa. Lumiere & Son Theatre) waren aanwezig. Mede dankzij het Theater instituut Nederland zal de Amerikaanse theatermaker Robert Wilson vlak na het festival het eiland bezoeken met het doel in 2008 een voorstelling op Oerol te maken samen met Theun Mosk. Maar ook de nieuwe artistiek leider van het Noord Nederlands Toneel, Ola Mafalaani onderzoekt de mogelijkheid om een productie te maken op Oerol.
Vrienden van Oerol
Het festival sluit zondag 24 juni af met een feestelijke picknick ter ere van het 20-jarig bestaan van haar Vriendenstichting. De stichting heeft ruim 7000 Vrienden en behoort daarmee tot een van de grootste Vriendenstichtingen van culturele instellingen in Nederland. In het voorjaar heeft Oerol onderzoek gedaan naar de wensen van haar Vrienden. De resultaten hiervan zullen in het najaar bekend gemaakt worden.
NAM
Hoofdsponsor NAM heeft aangegeven haar sponsorcontract te verlengen. NAM voelt zich verbonden met het festival en is zeer enthousiast over de samenwerking. Oerol is nog op zoek naar een vierde hoofdsponsor.
Terschellings Oerol Festival 2008, 13 t/m 22 juni, www.oerol.nl
Hoofdsponsors van Oerol zijn Brand, NAM, Rederij Doeksen en Staatsbosbeheer.
Zondag 24 Juni 2007 at 10:16 pm
Opening Parade 2007 in Rotterdam
Door Ellen van der Kemp met foto’s van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Flessen rosé, een zweefmolen, lekker eten, muziek en vooral veel theater, kortom het is weer paradetijd in Nederland. Vrijdag 22 juni ging de Parade 2007 van start in Rotterdam. Donderdag had de parade al warm gedraaid, maar vrijdag was de officiële kick-off. Na een kort welkomstwoord van Terts Brinkhoff, geeft hij meteen het woord aan het nieuwe boegbeeld van De Parade: Nicole van Vessum. Van Vessum heeft de artistieke leiding gekregen van De Parade. Ze belooft plechtig goed met dat cadeau om te gaan, “Maar”, zegt ze er meteen achteraan, “Nu is het van ons”. Met ‘ons’ bedoelt ze Ray van Santen en zichzelf. Ze vonden dat de bezem maar eens door de programmering gehaald moest worden. Er staan al jaren dezelfde groepen op De Parade en dat moest maar eens veranderen. Een aantal bekende namen, zoals Loes Luca en Ellen ten Damme, zullen daarom niet meer terug te vinden zijn op het programma. Maar als je de lijst van artiesten voor dit jaar goed bekijkt, blijkt toch dat een groot deel van de artiesten al jaren kind aan huis is bij de Parade: Orkater, Van Houts en de Ket, Suver Nuver, De Vogelfabriek. Is er nu eigelijk wel zoveel veranderd? De gemiddelde Paradeganger zal van de veranderingen van de nieuwe artistieke leiding niet zo veel merken, denk ik. Het uiterlijk van De Parade is hetzelfde: er vloeit volop rosé en zelfs de zweefmolen is er nog.
Een ander doel van de nieuwe artistieke leiding is dat er niet alleen plaats moet zijn voor de lach, maar ook voor andere emoties. Om dit thema kracht bij te zetten opent schoenontwerper Jan Jansen met een ode aan de emotie. Of de Paradegangers veel van de ‘schoonmaakwoede’ van Van Vessum zullen merken, is dus de vraag, maar in ieder geval heeft Nicole van Vessum het lef gehad om de stoute schoenen aan te trekken. Misschien is het daarom dat ze van Jan Jansen twee rode naaldhakjes aangeboden krijgt.
Met de variatie aan emoties gaat het waarschijnlijk wel lukken. Na de opening van Jan Jansen beklimt Mustafa Stitou het podium. Door de vrolijke muziek van Track en de Veenfabriek heen leest hij met een grafstem zijn gedichten voor, terwijl een doventolk zijn teksten en de muziek levendig vertaald in beelden en bewegingen. Een bijzondere mengeling van emoties inderdaad.
Tijdens mijn eerste drankje begint het al te regenen. “Hè jammer hoor”, denk ik meteen, “Een parade is met mooi weer toch altijd feestelijker”. Maar zodra de bui over is, worden met zo’n niet te stuiten enthousiasme alle tafels en banken met grote trekkers droog getrokken’, dat je denkt: dit heeft toch ook wel weer iets. Aan een andere tafel hebben mensen tijdens de bui eenvoudig weg hun paraplu’s opgestoken en zijn ze onverstoorbaar doorgegaan met hun maaltijd. Weer anderen hebben het zich gemakkelijk gemaakt onder de arcaden van het Nederlands Architectuurinstituut (NAi), waar een terras is gemaakt. Tijdens de voorstellingen merk je weinig van de weersomstandigheden buiten. Daarom pakken we in plaats van lang buiten te gaan zitten babbelen en drinken, nog maar een voorstelling om lekker droog te zitten.
Tussen de buien door paraderen artiesten in hun schmink en theateroutfit over het terrein om hun voorstelling aan te prijzen. Niet iedereen heeft trouwens zin om dit lopend te doen. De cast van Paljas rijdt over De Parade rond in een Fiat 500. Een paar dames met pluimen op hun hoofd verkopen Paradegadgets (De kermissfeer is hier nog duidelijk aanwezig, Nicole!). Een man met een vogel op z’n hoofd en het schild van een schildpad voor zijn buik wijst de weg en in de milieuvriendelijkste trein die er maar bestaat, drinken wat gasten op hun gemak een drankje.
Omdat in iedere stad De Parade weer anders opgesteld staat, is het even zoeken naar waar welke tent staat in de Rotterdamse opzet. De grote tenten, zoals Studio 7 en het Paradetheater I zijn snel gevonden. Strategisch op de hoek van de twee ‘hoofdstraten’ staat de Wim T Schipperstent waarin voor de liefhebber afleveringen van ‘Het is weer zo laat’ met Sjef van Oekel als Waldo van Dungen worden vertoond. Verder de straat in vinden we de Blauwe Hemel en Teatro Castro. Daar tegenover staat een oude Daf van waaruit je korte speelfilms kan bekijken. Nog verder bevindt zich onder de arcaden van het NAi de Silent disco. Het is een prachtige locatie om op heerlijke muziek gedraaid door dj’s van 433 fm helemaal uit je dak te gaan. Op een hele andere manier doen ze dat een eindje verderop onder de arcaden ook, maar dan op Argentijnse tangomuziek. De Rotterdamse dansschool Cuartito Azul geeft demo’s en proeflessen en wordt daarbij begeleid met live muziek.
De Parade besteedt net als vorig jaar veel aandacht aan dove en slechthorende mensen. Er zijn speciale voorstellingen en doventolken zorgen ervoor dat ook de reguliere shows `verstaanbaar` zijn. Bij een aantal volwassen- en kindervoorstellingen zijn tolken aanwezig en er is een dovendisco. Niet alleen zijn de meeste artiesten oude bekende op de parade, ook de meeste eettenten zijn al jaren van de partij: Mobiel restaurant Lust, de TempuraBar, The Juicy Sisters en natuurlijk zelf poffertjes bakken in het Poffertjespaleis. Het is allemaal weer aanwezig op de Parade 2007 en voor de volledige informatie kun je terecht op de website.
De Parade -
website
Zondag 24 Juni 2007 at 8:40 pm
Sherrie Maricle en The DIVA Jazz Orchestra en DK Ibomeka: aardig, maar niet meer...
Door Hans Frederiks met foto's van Leo Drughorn (klik voor vergroting)
Jazz at the Zoo is een stichting die in de Koningszaal van Artis jazzconcerten organiseert, waarbij een van de doelen is fondsen te verzamelen voor een nieuw olifantenverblijf voor Artis, nieuwbouwplannen die in de buurt van Artis in ieder geval omstreden zijn. De concerten worden ook gesponsord - ook ten bate van het olifantenverblijf, dit keer door een deurwaarderskantoor, waardoor ik het gevoel had in de zaal niet echt tussen vrienden te zitten. Wat bekende Nederlanders in de zaal, keurig net publiek. Het publiek wordt op deze Hemelvaartsdag getrakteerd op een big band bestaande uit louter dames, Sherrie Maricle en The DIVA Jazz Orchestra, met telkens aan het einde van de set de band met de jonge zanger DK Ibomeka, een Canadese immigrantenzoon.
DIVA werd opgericht door Stanley Kay, een voormalige manager en drummer van de Buddy Rich Big Band. Kay leidde een band waarin Maricle drumde. Hij was onder de indruk van haar kunnen en vroeg zich af of er geen andere vrouwen waren met dezelfde muzikale kwaliteiten als Maricle. Zo onstond in 1993 de eerste Big Band bestaande uit louter vrouwen. De
DIVA Jazz Orchestra, die nu geleid wordt door
Sherrie Maricle, is traditioneel, met idem dito repertoire. Niks mis mee, als het maar strak en met verve gespeeld wordt.
Het was entertaining, erg traditioneel en stevig gespeeld, zo stevig zelfs dat tijdens een van de nummers het drumstel van Maricle bijna in elkaar stortte en door de Jazz at the Zoo roadmanager moet worden vastgehouden. De band had lol samen, dat zag je aan de manier waarop ze samen de koortjes deden of waarop ze elkaar tijdens het spelen aankeken en aanmoedigden. Mooi was bijvoorbeeld ‘Come Sunday’ van Duke Ellington, met solo’s van de baritonsaxofoniste en de trompettiste en de langzame ballad ‘You don’t know wat love is’. Van de tweede set was vooral ‘Stars fell on Alabama’ met solo’s op fl ¼gelhorn en tenorsax het aanhoren meer dan waard. Van de musici maakten de bassiste en de pianiste - overigens allebei afkomstig uit Japan - op mij de meeste indruk.
Halverwege de eerste een tweede set kwam de enige man in het gezelschap de boel met zang versterken. DK Ibomeka, zoon van Nigeriaanse emigranten uit Canada, een ex-medicijnen student, twee meter lang en 160 kilo zwaar, die van de ene op de andere dag wilde gaan zingen, doordat hij erg onder de indruk was geraakt van de zang van Ella Fitzgerald. Hij zong goed, met passie, met eenzelfde motoriek als de jonge Joe Cocker, maar zonder zijn sterke stem. Hij zong niet vals of uit de maat, maar zijn stem was eigenlijk niet echt bijzonder. Het deed me niet veel. Een zelfde voorspelbaar repertoire als Sherrie en haar orkest. Hij zong ‘I believe to my soul’ en ‘I put a spell on you’ en je moet van goede huize komen wil je de versie van Nina Simone overtreffen. Grappig was ‘Nobody loves me’, waarbij het dameskoortje van de band de hele tijd ‘aaaah...’ zong, als Ibomeka weer zong dat niemand van hem hield. Aardig was zijn versie van ‘I was made to love you’, bijna soulmuziek, en zijn absoluut onherkenbare versie van ‘Oh Darling’ van de Beatles, langzamer en beetje slepend uitgevoerd.
DK Ibomeka is natuurlijk nog jong, hij zingt nog niet lang en kan best wat gruis op zijn stembanden gebruiken. De enige die die avond wél goed kon zingen, was
Denise Jannah, die de avond mocht presenteren en één liedje met het Jazz Orchestra mocht zingen. Al met al was het een aardige avond, maar niet meer dan dat. Keurig vermaak, keurig publiek - niks mis mee allemaal - maar spannend was het niet.
Jazz at the Zoo -
website
Vrijdag 22 Juni 2007 at 10:56 am
Oerol verdient dezelfde status als Holland Festival
Oerol verdient dezelfde status als Holland Festival
Bestuur en directie van Oerol zijn teleurgesteld over kabinetsbesluit om het festival niet op te nemen in de culturele basisinfrastructuur. “Oerol zou niet elk jaar haar bestaan moeten hoeven te bewijzen. Het festival behoort tot de culturele basisinfrastructuur en verdient dezelfde status als het Holland Festival,” aldus bestuursvoorzitter Kees van Twist na de bekendmaking van het besluit. Oerol is nog in volle gang en duurt tot 24 juni.
In tegenstelling tot het Holland Festival heeft het kabinet besloten om Oerol niet de erkenning en status te geven in de basisinfrastructuur. Daarmee wordt het Oerol terugverwezen voor haar subsidie naar de fondsen en steeds opnieuw haar bestaan weer moeten bewijzen. “De onderscheidende en internationale positie van Oerol maakt dat we in de basisstructuur horen. De politiek hoort Oerol te koesteren. Alle argumenten om het Holland Festival op te nemen in de basis gelden onverminderd en zoniet meer voor Oerol,” zegt Van Twist.
Oerol verzet zich tegen het voornemen van het kabinet en zal via een open brief aan de Tweede Kamer proberen om de regering op andere gedachten te brengen. Bestuur en directie achten een erkenning voor de verworven positie van Oerol door de landelijke overheid op zijn plaats en vragen daarom om bijstelling van de plannen van minister Plasterk.
Het Terschellings Oerol Festival staat er om bekend dat het een groot internationaal en vernieuwend aanbod presenteert. Het biedt bovendien een podium aan jonge artiesten die juist op Oerol daadwerkelijk leren spelen buiten de kaders van een theater en voor een volle zaal. Oerol heeft in het buitenland grotere naamsbekendheid dan andere zomerfestivals, vanwege haar unieke locatietheater, vele nieuwe producties en premières.
Oerol bereikt al jarenlang een breed, groot en gevarieerd publiek. De zaalbezetting van ruim 90% dat Oerol jaar na jaar weer weet te realiseren is uniek in Nederland en in de wereld. Ook vervult Oerol een belangrijke rol in het aantrekken van een publiek dat minder vaak de gevestigde theaters en concertzalen bezoekt. Het festival draagt daarmee bij aan het versterken van het cultuurbereik in ons land.
Terschellings Oerol Festival 2007, Sterke Verhalen, 15 t/m 24 juni, www.oerol.nl
Hoofdsponsors van Oerol zijn Brand, NAM, Rederij Doeksen en Staatsbosbeheer.
