Woensdag 07 Januari 2009 at 5:13 pm
Live in de 21e eeuw:
Door Annemiek Barnouw (klik op de plaatjes om alle flyers te zien)
Voor kunst- en vooral voor muziekliefhebbers veranderde er veel in de 20e eeuw. Door opname- en uitzendtechnieken konden we ‘opeens’ muziek en beeld op een andere plek of tijd bekijken. Er zijn natuurlijk veel mijlpalen en mijlpaaltjes in muziek en technologie, voor iedereen zit er wel een juweeltje bij. Een persoonlijke mijlpaal was voor mij het Live Aid concert in de jaren tachtig: een hele dag popconcerten van over de hele wereld en je kon het live volgen via televisie. Een hele dag, 24 uur lang, televisie, dat was toen al heel wat. Eigenlijk was Live Aid al een soort degradatie van het begrip ‘live’. Wat je zag gebeurde wel op dat moment, maar je was er niet bij. Live CD’s, en nu DVD’s, zijn in wezen ook een slap aftreksel van een echte live betekenis, maar toch levendiger dan veel gepolijste studioproducties.
Vorig jaar boden een paar bioscopen (Pathé Tusschinski, Pathé Buitenhof en Cinemec in Ede) voor het eerst live-uitzendingen van de New York Metropolitan Opera (Met). De Met biedt van een aantal zaterdagmatinees een live, digitale uitzending naar bioscopen in verschillende landen in de wereld, van Japan tot Hongarije en van Zwitserland tot Mexico. Allemaal heel spannend, en geweldig dat de Met zo meer publiek weet te krijgen en dat de drempel voor opera lager wordt, alleen… Maakt het wat uit of je een opera van de Met live ziet, of gewoon op de ouderwetse manier: een keer als de filmrol (of de disk) met de film fysiek in je bioscoop is? Waarschijnlijk is dit een rechtenkwestie: hardcopies van films blijven bestaan en kunnen steeds weer bekeken worden. Maargoed, dat geldt eigenlijk ook voor elke ‘gewone’ film. Het is ook mogelijk om Met-producties via internet te kijken.
De Nederlandse Opera (DNO) bracht afgelopen jaar drie van hun opera’s uit in de bioscoop. In een speciaal programma reisden de drie opera’s langs veertien bioscopen en filmhuizen in Nederland. Een project dat een groot succes was, maar wat dit jaar waarschijnlijk geen opvolging krijgt. De Nederlandse Opera kan dit project niet bekostigen uit de huidige subsidiegelden, want die zijn voor het maken van opera en niet voor het maken van film. Helaas zijn er (nog) geen middelen beschikbaar om dit toch vrij prijzige project weer aan te pakken. In juni 2009 zal wel geëxperimenteerd worden met een videoscherm in het Oosterpark, waar de Carmen live gevolgd kan worden.
In Berlijn helpt de Deutsche Bank de Berliner Philharmoniker wat dat betreft. Op 6 januari 2009 opende daar de digitale concertzaal. Via je internetverbinding kan je live, tegen een gering bedrag concerten vanuit de Philharmonie in Berlijn volgen. Gisteren zag ik zo voor vijf euro ‘de Berliner’ onder leiding van Sir Simon Rattle de Eerste Symphonie van Brahms spelen. Mijn laptop was verbonden met mijn televisie en mijn stereo en zo kreeg ik goed beeld en geluid binnen. De digitale concertzaal is een aparte dochter van het orkest en wordt echt als een apart bedrijf gerund. Om de overlast van het maken van beeld- en geluidsopnamen voor het reguliere publiek zo min mogelijk te maken, zijn in de zaal microfoons en camera’s ingebouwd. De vijf camera’s worden met een joystick bediend vanuit de videoruimte. Zo kunnen ze met vijf personen een uitzending maken, en dat is beduidend minder dan voor een ‘reguliere’ televisie-uitzending.
De kwaliteit hiervan is absoluut acceptabel, door de vijf camera’s en een eindregie heb je steeds de juiste mensen in beeld en wisselt het beeld af van close-up naar het volledige orkest. Soms valt wel op dat de camera’s door één persoon bediend worden, dan klopt de inkadering niet helemaal, zo was Simon Rattle zo nu en dan wat bewegelijker dan de cameraman bij zijn instelling bedacht had, maar dat was niet storend. Ook het geluid was goed, met een partituur op de bank kon ik alle goed partijen volgen en ik denk dat de beperking eerder mijn stereoapparatuur was dan de kwaliteit van het geluid vanuit Berlijn. In het concert zaten twee momenten dat ik me afvroeg of het een klein hikje was of dat het mijn concentratie was die even weg zakte.
Simon Rattle is zelf erg gecharmeerd van de digitale concertzaal, volgens hem is de tijd er nu rijp voor gezien de kwaliteit van geluid en beeld die nu verzonden kan worden. Hij verwacht niet dat het ten koste zal gaan van de live bezoeken aan de Berliner: “men zal het gebruiken als ze het nodig hebben”, waarbij zowel tijd als plaats een argument zijn om niet naar de concertzaal te komen.
Voor de musici is het alleen wel even wennen “we have to be careful with our facial hair and red noses”. Alleen is voor alle uitvoerenden het belangrijkste dat het orkest een zo breed mogelijk bereik heeft, een daar helpt deze nieuwe manier van muziek verspreiden zeker bij. Het is moeilijk om kaarten te krijgen voor de Berliner, het orkest speelt thuis, in Berlijn, eigenlijk altijd voor een uitverkochte zaal en datzelfde geldt voor de concertreizen. Zo kunnen meer mensen genieten van de concerten en zijn ze niet afhankelijk van een bioscoop of omroep die besluit deze concerten te vertonen.
Het bedrijf dat is opgericht voor deze digitale concertzaal heeft een flinke financiële injectie gehad van de Deutsche Bank. Dit is een subsidie, maar alleen als investering. Het is de bedoeling dat over drie tot vijf jaar de digitale concertzaal haar eigen broek op kan houden. Dit zal ook lukken als elk concert door 5000 tot 7000 muziekliefhebbers bekeken wordt.
Een concert thuis vereist wel een andere voorbereiding dan in de concertzaal: niet vergeten ook de vaste telefoon uit te zetten, hetzelfde geldt voor de deurbel en de katten moeten van te voren eten gehad hebben. Je mist natuurlijk wel het directe gevoel vanuit de concertzaal, maar de beleving is groter dan met een gewone CD. Daarmee wordt live in de 21ste eeuw geen grootschalige happening, geen high tech omgeving, maar wel een individuele belevenis, lekker thuis op de bank met de kat op schoot.
De Met in de bioscoop
Eerstvolgende voorstelling 10 januari La Rondine (Puccini)
In Amsterdam, Den Haag, Groningen en Rotterdam
In Ede
In Geleen
De Met op internet
Kosten:
• een jaarabonnement voor $ 148,99
• een maandabonnement voor $ 14,99
• Losse opera $ 3,99 of $ 4,99 (HD)
• Gratis uitproberen voor 7 dagen
Berliner Digital Concert Hall
Kosten:
• Een jaarabonnement voor de rest van dit jaar € 89 (vol jaar € 149), voor zowel live concerten als het archief
• Eén concert: € 9,90
• Educatieve programma’s: gratis
Eerstvolgende concert 11 januari 20.00 uur
Berliner Philharmoniker
Zubin Meta Dirigent
Murray Perahia Piano
Elliot Carter
Three illusions für Orchester
Ludwig von Beethoven
Klavierkonzert Nr. 4 G-dur op. 58
Richard Strauss
Symphonia domestica op. 53
Woensdag 17 December 2008 at 7:33 pm
Winter Efteling: leuk dat het gezellig is maar ik wil liever iets spannends
Door Ellen van Beek met foto’s van Pim Pot (klik voor vergroting)
Zaterdag 6 december heeft de Winter Efteling voor de tiende keer haar poorten geopend. De oud-Hollandse sfeer die het park kenmerkt is doorgevoerd in vele facetten. Op een mooie manier komt overal de winterse sfeer terug, zo draagt de Vogelrok een muts en shawl, ligt Holle Bolle Gijs naast een witte kerstboom en zijn overal in het park op een genuanceerde manier kerstkadootjes, kunstsneeuw en winterelementen verwerkt.
Op diverse pleinen zijn kampvuren om je aan te warmen en wordt de sfeer versterkt door sneeuw, fonkelende lichtjes en hier en daar live-entertainment. Als je het geluk hebt om het gospelkoor “de lichtpuntjes”te ontmoeten, terwijl je een warm glaasje gluhwein drinkt en je warmt aan het kampvuur waan je je bijna in een kerstfilm. Al snel kom je terug op de commerciele aarde als je de vele mensen om je heen ziet die vol trots, de bij een kop soep verkregen, Efteling-Unox kerstmuts dragen.
Er is een aantal attracties die alleen tijdens de Winter Efteling te beleven zijn: in het overdekte IJspaleis kunnen bezoekers schaatsen op een ijsbaan van 1200m². Verderop in het Kinder Winter Wonderland kunnen kinderen tot 12 jaar op een tube van een ijsbaan glijden en over een winters luchtkussen klimmen. Bij 't Hijgend Hert kunnen gasten de langlauflatten onderbinden voor een tocht door een winters landschap. De gasten die komen voor spectaculaire attracties zoals achtbanen zullen teleurgesteld zijn. Zoals een 12-jarige gast zei: “leuk dat het hier gezellig is maar ik wil liever iets spannends”.
De populaire en meer spectaculaire attracties Python, Vliegende Hollander, Pegasus, Piranha zijn gesloten. De bobbaan, die zo zou passen bij de winterse sfeer, is niet structureel open maar wordt bij verrassing af en toe even geopend wat onmiddelijk leidt tot lange wachttijden.
Nu maar hopen dat de investeringsplannen die de Efteling heeft zoals Likkebaard (dat in 2010 zal worden geopend) en Ravelijn de nieuwe middeleeuwse attractie wel open zullen zijn in de toekomstige winterefteling.
De mening van Maaike Pot (10 jaar)
"In de WinterEfteling is het zowel leuk als sfeervol. Het leukste is Winterwonderland, daar is een glijbaan waar je met een band vanaf kan glijden. In het sprookjesbos is het heel mooi. Bij het kasteel van Sneeuwwitje ligt echt lijkende sneeuw en bij het huisje van de zeven geitjes liggen de kerstkadootjes al klaar bij de haard. Wat minder leuk is dat alle achtbanen, behalve de vogelrok, dicht zijn. Ik vond het heel gezellig in de Winter Efteling maar als ik maar een keer per jaar geld zou hebben voor de Efteling zou ik in de zomer gaan want dan kan ik ook in de achtbaan en de Piranha."
De conclusie lijkt duidelijk: de Winter Efteling is gezellig maar de attracties die het voor de iets oudere kinderen juist leuk en spannend maken ontbreken. Neemt niet weg dat het voor de kleintjes een lekker dagje uit is.
Bekijk hier het entertainmentprogramma.
Donderdag 18 September 2008 at 8:35 pm
WATT is HOT!
Tekst en beeld van Serge Julien (klik voor vergroting)
Opening WATT voor pers en relaties, 4 september 2008 in Rotterdam
Dik twee jaar geleden viel het doek voor het Rotterdamse poppodium en danceclub Nighttown. De club was de laatste jaren niet geweldig succesvol in financieel opzicht en werd uiteindelijk failliet verklaard. Daarmee viel een belangrijke culturele plek weg in Rotterdam aangezien Nighttown toch de Paradiso of de Melkweg van de havenstad was.
Nu twee jaar later zijn er hordes genodigden toegestroomd om de officiële opening van de reïncarnatie van Nighttown bij te wonen: WATT! Hoewel het poppodium op dezelfde locatie zit gevestigd is er verder weinig meer te herkennen van de oude club.
WATT symboliseert energie, kracht en vermogen en wordt gepresenteerd als de eerste Sustainable Danceclub ter wereld. Het uitgangspunt bij dit begrip is om mensen van 18 tot 80 jaar te inspireren tot een duurzame levensstijl waar je rekening houdt met de omgeving waarin je leeft. WATT onderscheidt zich ten opzichte van vergelijkbare clubs door een aanzienlijk verminderende milieubelasting van minimaal 30%. De oplossingen voor WATT zijn voor een groot deel “onzichtbaar” en voor een deel subtiel verweven in het ontwerp en de uitgaansbeleving.
Tijdens de opening vindt er een tour plaats door het gebouw die het concept, de innovatieve en duurzame elementen, de programmering en zelfs de gerechten in het Café presenteert. Alle betrokkenen bij het project zijn aanwezig zoals de initiatiefnemers, horecaondernemers gebroeders Aryan en Willem Tieleman en dancegoeroe Ted Langenbach, SDC, Architectenburo Kossman.de Jong en Doll, atelier voor bouwkunst tot en met de programmeurs.
De vernieuwde enorme entree aan de West-Kruiskade leidt naar een “straat” die aan weerszijden openingen bevat naar diverse vertrekken van WATT. De tour begint in de Grote Zaal die capaciteit biedt aan 1400 bezoekers. Meteen vallen de fancy gekleurde minimal waste bars op (bars waar sprake is van onder andere minimaal gebruik van elektriciteit en water, tappunten voor bier, wijn en de vier hardlopers en recyclebare ecocups). Daarnaast loopt er een riant balkon langs beide kanten van de zaal. Vanuit iedere hoek biedt dit een uitstekend zicht op het podium. Hoofdprogrammeur Joey Ruchtie vertelt dat hij Popmuziek in de brede zin wil laten horen in WATT. Van rock tot reggae en van Nederlandstalig tot dance. Het heeft echter nog drie tot zes maanden nodig om tot een volwaardige programmering te komen. Voorlopig hebben Iggy Pop & The Stooges twee dagen voor deze preview WATT alvast getest op een uitzinnig publiek. De oerrocker die meestal grote festivals aandoet schijnt het prima naar zijn zin te hebben gehad. Naast de pop optredens zal de zaal natuurlijk ook worden gebruikt voor grote dansfeesten waar de ruimte prima voor uitnodigt.
Beneden zit de kleine zaal die de naam de Basement draagt. Deze plek biedt ruimte aan 300 man. Hier zullen de onbekendere artiesten optreden. Tijdens de preview in de Basement zijn we getuige van de Sustainable Dance Floor. Deze energie opwekkende dansvloer is een concept van de Sustainable Dance Club. Een verplaatsbare vloer van circa 30 vierkante meter zet de beweging van dansende mensen om in elektriciteit die wordt gebruikt om de vloer op te lichten. Deze energie opwekkende dansvloer is de eerste dansvloer die echt gebruik maakt van de energie van de dansers.
Naast de Grote Zaal en de Basement bevindt zich op de begane grond de Kleine Zaal die de sfeer van een klein theater ademt en plek biedt aan 150 mensen.
Grenzend aan de Kleine Zaal zit het Café. Met een moderne lounge achtige uitstraling en ongeveer 200 eetplaatsen is dit onderdeel vele malen aantrekkelijker geworden dan zijn voorganger. Lichte naturel kleuren en een open keuken nodigen uit om deze ruimte te betreden. De gerechten worden met zorg bereid en de ingrediënten zijn bovendien vooral biologisch en van lokale afkomst. Een aantal kleine voorproefjes met onder andere vis, kaas en soep tonen durf en originaliteit en smaken naar meer. Een verrassend en uitnodigend element van WATT. Als we in het café naar boven kijken zien we een rechthoekige opening die stijlvol wordt gesierd door groene flesjes. De opening is onderdeel van de warm gekleurde bovenetage van het Café dat voorziet in een zitgedeelte en wat lijkt bedoeld als loungeruimte.
Nicotineliefhebbers kunnen zich terugtrekken in een “tuin” die fungeert als “Silent Disco”. Een DJ staat hier muziek te draaien terwijl de aanwezigen met koptelefoons meedansen op de beat van de muziek. Multifunctioneel en het houtdesign geeft het iets speels en natuurlijks.
En dan nog een ander leuk weetje: is het doorspoelen van het toilet meestal een handeling waar je niet bij nadenkt, bij WATT is dit anders. Wanneer je de (spaar)knop van de transparante stortbak indrukt, zie je het gezuiverde regenwater dat eerder op het dak is opgevangen (hemelwatersysteem) door de transparante waterleidingen aan het plafond stromen. Ineens is zichtbaar hoe bijzonder deze kleine dagelijkse vereiste eigenlijk is.
WATT is een professionele multifunctionele lokatie waar energie, leven en inspiratie duidelijk tot uiting komen. Uitgaanscultuur, duurzaamheid en commercie lijken prima te combineren in een succesvolle onderneming. WATT loopt in dit licht ook voorop binnen de branche en wil ook blijven innoveren.
De tijd zal leren of het publiek erop af gaat komen maar de inschatting is dat de organisatie zich daar geen zorgen over hoeft te maken met dit briljante concept. WATT is HOT!
Officiële website WATT: www.watt-rotterdam.nl
Officiële website Sustainable Danceclub: www.sustainabledanceclub.com
Zondag 18 Mei 2008 at 8:40 pm
HANDLEIDING voor BELGRADO
Door Richard van de Crommert met foto's van Eurovision.tv
ALBANI ‹
Eindelijk een ballad. Dit meisje kan zingen. Gevoelig en meeslepend nummer. Mooie samenzang. Goede ingehouden emotie. Het is een soort Oost-Europese fado, maar de dramatiek is te ingetogen. ‘Zemren E Lame Peng’ is mooi. Jammer van het gehijg. Moet zonder problemen de finale kunnen halen.
ANDORRA
Echt songfestivalliedje. Daar waren we toch klaar mee? Ik wist niet dat K3 ook in Andorra bekend is. ‘Casanova’ doet het vast leuk aan de costa’s deze zomer. Maar scoort niet hoog in Belgrado. Te weinig origineel. Wel goed Songfestival-einde.
ARMENI ‹
Ik hoor Geert Wilders al. Die krijgt een hartverzakking als-ie het intro hoort. Maar ‘Qele Qele’ fascineert vanaf de eerste tonen. Wat is het? Een sprookje uit 1001 Nacht? Een ballad? Waar gaat het heen? En precies op het moment, dat je denkt, ‘nee, dit is het toch niet’, wordt het leuk en dansbaar. Armenië brengt dit jaar een leuke, enthousiaste mix van etnisch en Engels. Absoluut voor heel Europa geschikt. Misschien moeten er een paar blote buiken erbij. Want die trommels geloven we wel. En wie is toch die Qele? Zou dat haar vriendje uit Azerbeidzjan zijn? Welnee, het betekent gewoon ‘kom op’. Potentiële winnaar.
AZERBEIDZJAN
Welkom bij de Rocky Horror Show! Bon Jovi meets Dracula. Opera meets AC/DC. Een goede verkleedpartij houdt ‘Day After Day’ overeind. Maar Nina Hagen is wel al twintig jaar uit. Een bizar uit de tijd nummer van debutant Azerbeidzjan. Volledig van de pot gerukt. Maar ik mag het wel.
BELGI ‹
Dat gezwets met die verzonnen talen moet maar eens afgelopen zijn. Meer dan het opdreunen van wat vreemde klanken is het niet. De Belgen zijn echter dol op ‘O Julisi Na Jalini’. Direct na het winnen van de finale in eigen land verwierf het de nummer de nummer-1-positie in Vlaanderen. Liefhebbers van The Sound Of Music gaan een paar leuke minuten beleven. En fans van oude Franstalige of Italiaanstalige liedjes van net na de oorlog misschien ook wel. Deze inzending valt zeker op. Het is anders. En niet eens onsympathiek. Maar mijn hart heeft het niet kunnen stelen&hellip
BOSNI ‹ HERZEGOVINA
Zoveel klanken zo kort achter elkaar. Het lijkt wel één woord. Monotoon lied. Dit zou niet misstaan op een Afrikaanse verzamel-cd. Mali huilt... Maar als de zanger na één minuut over bananen begint, haak ik volledig af. ‘Pokusaj’ is drie keer niets. De versnelling van deze inzending helpt ook niet. Nerveus nummer. Bosnië kan beter. Overslaan.
BULGARIJE
Whahaha. Wat een toeters en bellen. Het lijkt wel of ik in een race-autootje in een Nintendo-spelletje zit&hellip Of is het Koninginnedag in Sofia? Hoeveel kakefonie kun je in een halve minuut stoppen? Bulgarije doet aardig zijn best. ‘DJ Take Me Away’ wordt plotseling heel mellow. Jamaica fun. Het is jammer dat de DJ de plaat steeds van 33 naar 45 toeren verzet. En dan weer terug. Al die tempowisselingen maken het tot een rommeltje.
CYPRUS
Ik denk aan een vakantie die leuk begint. De opening is mooi. Waarom heeft Griekenland dit niet gedaan? Maar de vakantie eindigt met ruzie. ‘Femme Fatale’ klinkt als de Alpenzusjes op zijn Mediterraans. Bij het horen van dit nummer raak je volledig de kluts kwijt. Als los zand hangt het aan elkaar. Cyprus propt zes nummers in drie minuten. Is het Nightboat To Cairo van Madness? Is het een Russisch kozakkenkoor? Wie zal het weten? Dit lijkt meer op een mini-operette. Help. Cyprus go home.
DENEMARKEN
Leven The Beatles weer? Denemarken stuurt een net iets te makkelijk nummer naar Belgrado. Back to the sixties. Groot voordeel: Dit kan iedereen na één keer horen al meezingen. Maar ‘All Night Long’ is in niets origineel. ‘All you need is love and understanding&hellip’ Maar dat is dan weer van die kikker... Goed voor een paar puntjes.
DUITSLAND
Kylie? The Bangles? Maar dan vier keer zo erg. Hoe durven die Duitsers zo’n slecht lied in te sturen? En dan nog in het Engels ook. Dit is vlakke eighties-pop. Zo’n oer-ouderwetse sound. Wie verzint dit na de sublieme inzending van vorig jaar? De stemmetjes irriteren. ‘Disappear’ gaat als een nachtkaars uit. Sterker nog: die nachtkaars is nooit aangeweest... Pakt wel punten bij jonge meisjes. En puntige tietjes doen het altijd goed op het Songfestival. Eindigt daardoor, gek genoeg, waarschijnlijk verrassend hoog.
ESTLAND
Ska! Wat een kermisattractie. ‘Leto Svet’ gaat via de achtbaan gillend naar de zweefmolen. Het lijkt wel een orgie aan klanken. Alsof Estland een halve indianenstam heeft ingehuurd. En waar halen ze die brommende beer toch vandaan? Maakt me erg aan het lachen, maar ik word er ook een beetje duizelig en misselijk van. Een mix van Flairck, The Phantom Of The Opera en de eeuwig sympathieke Helmut Lotti. Hilarische inzending, maar zet niet aan tot het volgen van een cursus Ests.
FINLAND
Goed hoor. Die Finnen durven in hun eigen taal te zingen. Maar waar ben ik in hemelsnaam naar binnen gesleurd? In een Finse kelder, vol met mannen in zwartleer en doodshoofden op hun lichaam? ‘Miss ¤ Miehet Ratsastaa’ doet de briljante hardrock-inzending van twee jaar geleden zwaar tekort. Wat denken die Finnen wel? Dat we na de monsters van Lordi voortaan elk jaar op hardrock stemmen? No way. Ok, wel een puntje voor de eigen taal&hellip
FRANKRIJK
Engelstalige inzending van Frankrijk. Schrik niet van de baard. Op het laatste moment, na protesten in het hele land, heeft de zanger er toch nog wat Franse woorden in geplakt. Maar of de Franse taal het electro-popnummer op de been houdt, blijft de vraag. ‘Divine’ doet nog het meeste denken aan de Beach Boys-sound, maar halverwege het nummer krijg je het gevoel dat de stroom ineens uitvalt. Sebastien Tellier komt daarna toch weer tot leven. Grappig liedje, maar wat hebben al die landen dit jaar toch met synthesizers?
GEORGI ‹
Vraag: Haalt Georgië dit jaar wederom een plek bij de bovenste tien? Antwoord: Dat kunnen ze uit hun hoofd zetten. Vrede. Zo’n makkelijk onderwerp. Hou toch op. ‘Peace Will Come’. Wat een ongeloofwaardige boodschap. Zo verschrikkelijk dat ik niet eens de moeite neem om voor de lol te tellen hoe vaak de Georgische ‘Peace Will Come’ zingt. Hier komt niets van in Belgrado, al kan de zangeres wel verdomd goed gillen. En die bril? Zou ze die ooit afzetten?
GRIEKENLAND
Lekker etnisch. De opening is veelbelovend. Glaasje harswijn erbij. Een beetje zwarte sound. Maar ‘Secret Combination’ zakt snel weg en dan wordt alles tot mijn grote verdriet keer op keer herhaald. Griekenland probeert zijn inzending streetcredibility te geven, maar slaagt daar niet in. Alhoewel, met een paar geile Grieken erbij&hellip.
HONGARIJE
Best mooi, hoor, de Hongaarse inzending. Geweldige stem, maar oh zo afgezaagd. Dit kon zo een opgewarmde Whitney Houston zijn. Randy Crawford voor mijn part. Of nee, Cher. De Hongaarse knijpt haar stem op dezelfde manier. De clichés volgen elkaar op en voila, daar kwam ineens ‘Candlelight’ opzetten. Het Hongaarse lied gaat nergens over. Meer dan een waakvlammetje wil het maar niet worden.
IERLAND
Ierland wil dit jaar zeker niet winnen! Wat een rampennummer. Flauw en vervelend. Hier ben ik heel snel klaar mee. Te goedkoop en wat een teringherrie. Maar zo grappig..! Dit anti-Eurovisielied van deze scheten latende Ierse kalkoen wordt lachen, gieren en brullen. Het moet Parijs bovendien goed doen dat de Ieren nog wat doen aan het gebrek aan de Franse taal op dit festival. ‘Irlande Douze Pointe’ gaat zeker punten pakken. Maar wel wat late excuses voor die ellende van Riverdance&hellip.
IJSLAND
Dr. Alban leeft! Of hoor ik ‘Missing’ van Everything But The Girl? ‘And I miss you, like the deserts miss the rain&hellip’. De IJslandse band neemt ons mee terug in de tijd naar 1992. Naar de hoogtijdagen van de Zweedse tandarts die hit na hit scoorde. ‘This Is My Life’ klinkt lekker. Heerlijk bij elkaar gejat liedje. Dertien in een dozijn. Dit wordt dansen in Servië. Maar kan dit op het Songfestival? Waarschijnlijk wel. Van mij mag het dak eraf in Belgrado.
ISRAEL
Wat een hysterisch gezever van Israël. Het is een brij aan woorden. Mooi gezongen, maar het ligt veel te zwaar op de hand. Leuk dat voormalig Songfestival-winnares Dana International het nummer heeft geschreven en dat het deels in het Hebreeuws wordt gezongen, maar daar is alles ook wel mee gezegd. ‘Ke’ilo Kan’ duurt eeuwig en is gericht op een veel te kleine doelgroep. Probeer het met Kerst nog eens.
KROATI ‹
Heerlijk. De jaren vijftig herleven. Tango uit Dubrovnik. Volledig anders dan de rest. Die vertellende stem van opa smaakt naar meer. Origineel ook. ‘Romanca’ is een leuk en vrolijk deuntje. Dit moet de aimabele kant van de Balkan zijn. Ik krijg zin in een feestje met een overvloed aan wijn, lekker eten en dansen, al ben ik net iets te snel afgeleid... Outsider.
LETLAND
Wat pretenderen die Letten in godsnaam met dit hopeloze lied? Pirates Of The Sea? Wolves Of The Sea? Agressief en bruut hoort dit te zijn. Op het podium staan echter Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen te dansen... Hi-hi-ho. Hi-hi-hey. Waar is dit misgegaan? ‘Don’t try to run. We are robbing you blind.’ De Letse inzending is echt gemaakt voor schlemielen. Niet om aan te zien. Bovendien is de tekst weinig vaderlandslievend. Helaas levert de grappige verkleedpartij wel stemmen op.
LITOUWEN
Wat mij betreft kunnen we snel door naar de volgende inzending. Voor musicalliefhebbers is ‘Nomads In The Night’ misschien nog te pruimen. Maar de rest valt in slaap. Hier zit geen enkele kracht in. Deze man kan niet eens zingen. ‘Email To Berlin’ is er niets bij. Dieptepunt van het jaar. Niet eens leuk voor erbij. Terug naar start!
MACEDONI ‹
‘Vo Imeta Na Ljubovta’ houdt aanvankelijk veelbelovend vast aan zijn oorsprong, maar is zelfs voor Balkan-begrippen ‘too much’. En als je eindelijk denkt, dit is te doen, gooien de zangers roet in het eten. Komt bij dat de zangeres teveel Mariah Carey nadoet. Mag Macedonië dit jaar alsjeblieft uit de finale blijven?
MALTA
Sinds wanneer is Malta een Russische enclave?? Of is het een strategische zet en wil het eilandenrijk gewoon punten scoren uit wodka-drinkende landen? Malta stelt buitengewoon teleur, al proberen de dansers er nog wel het beste van te maken. Wat een trieste inzending.
MOLDAVI ‹
Is het pauze? Tijd om de krant te lezen? Nadat Duitsland vorig jaar al swingend naar Helsinki ging, probeert nu Moldavië het met een jazzy nummer. Met deze inzending wanen we ons in een oase. Ik hoor Burt Bacharach en vleugjes van Careless Whisper. ‘A Century Of Love’ kan dan ook zo op de nieuwe cd van Norah Jones. Exceptioneel lied voor het Songfestival. Leuk ook. Stemmig trompetje. Maar gaat het toch niet halen.
MONTENEGRO
Tijd voor een plaspauze. Montenegro mag wat mij betreft als laatste eindigen. ‘Zauvijek Volim Te’ is nauwelijks met liefde gemaakt. En dat is te zien doorgevoerd tot in de danspasjes van het achtergrondkoortje. Ik ben onverbiddelijk: zero points. Dit land heeft nog een lange weg te gaan.
NEDERLAND
Eindelijk na vier magere jaren weer iets hoopgevends uit Nederland. Het liedje van Hind klinkt wel een beetje Shakira-achtig. Het begint pakkend. Een slimme zet bovendien om terug te vallen op wat oosterse klanken. If you can’t beat them, join them&hellip Maar valt dit Nederlandse lied op in een potpourri van drieënveertig liedjes? Toegegeven: de coupletten van de Nederlandse inzending zijn dik in orde. Maar het refrein bekoort niet. Veel te vlak. En daardoor komt ‘Your Heart Belongs To Me’ maar niet uit zijn startblokken.
NOORWEGEN
Mooi gezongen hoor. En ook best een aardig liedje, dat gedistingeerd opbouwt naar een hoogtepunt. In Noorwegen zijn ze dol op ‘Hold On Be Strong’ en stond het al op nummer-1. Keurige inzending. Hier kan niemand aanstoot aan nemen.
OEKRA ?NE
Pittig liedje. Stampend ritme. Simpele tekst, maar helemaal niet gek. Goed einde ook. En een krachtige act van het ‘duivelse vrouwtje’. Die Oekraïners kunnen het wel. Hartstikke leuke inzending. ‘Shady Lady’ zal in de harten worden gesloten van vele tv-kijkers.
POLEN
Dit is veel te mooi gezongen. Volledig over de top. Sinds wanneer scoor je daar punten mee op het Songfestival? Minpuntje voor Polen. Daarnaast is ‘For Life’ veel te Amerikaans. Zo zoet. Ik mis bovendien een catchy deuntje. De dame die het zingt heeft dezelfde hijgerige stem als Michael Jackson. Maar dan een octaaf te laag. Gaat hem niet worden, al ziet de zangeres er oogverblindend uit en is visueel genot ook wat waard.
PORTUGAL
Als er dit jaar één ballad mag winnen, dan is het wel de inzending van Portugal. ‘Senhora Do Mar’ is meeslepend. Subliem en een vat vol emotie. Al lijkt het iets teveel op het winnende lied van vorig jaar. Doe dat nooit. Dan weet je bijna zeker dat je niet wint. En van alle deelnemende landen, is Portugal het land dat het langst op de overwinning wacht. Portugal doet al sinds 1964 mee en het hoogst haalbare bleek tot nu toe een zesde plaats. Dat persoonlijke record weet Portugal dit jaar met wat geluk te benaderen. Spijtig is echter dat dit grootse Portugese lied niet blijft hangen en maar moeilijk van de bodem loskomt. Weer een jaartje langer wachten dus maar&hellip
ROEMENI ‹
De Roemenen dwepen vaak met de Italiaanse taal in hun inzendingen. Dit jaar pakken ze uit met een prachtig liefdesduet. Romeo en Juliet verheven tot de tiende macht. Spannend nummer. Zou het ook goed doen in een musical. Hiermee komen we echter ergens. Gerard Joling had het net zo goed kunnen zingen. Wellicht samen met Tatjana. ‘Pe-O Margine De Lume’ gaat, ondanks de grafstemming van het lied, zeker punten pakken.
RUSLAND
Meeslepende, maar ook heel slome inzending van Rusland. Vol pretentie dat maar niet wordt waargemaakt. Beetje Alphaville revisited. ‘Everything is you and you are everything&hellip’ Is beslist het geilste nummer van dit Songfestival, al was het alleen maar vanwege de manier waarop die Russen Engels spreken. Zo sexy. ‘Believing’ staat gelijk aan drie minuten erotisch slijpen. En dan die hondenogen van zanger Dima Bilan&hellip Dat zijn pure bonuspunten. Woof. Of is het gewoon die elegante Dancing On Ice-act die Rusland vooraan in het peleton brengt. Mark my words: Rusland gaat hoog eindigen.
SAN MARINO
Eerste inzending van deze dwergstaat ooit. Alvast een puntje voor het Italiaans. Er zal zeker een publiek bestaan voor ‘Complice’. Het nummer staat voor absoluut drama, ingehouden woede, maar in de kern is het gewoon volstrekt fantasieloos. Dit kan iedereen in een paar uur in elkaar draaien... Het is te hopen dat de zanger goed zijn vuisten weet te ballen. Meer is er niet uit te halen. Een vingeroefening. Volgend jaar nieuwe kansen voor San Marino. En dan moet Vaticaanstad ook maar meedoen.
SERVI ‹
‘Oro’ is wederom een prachtige tranentrekker uit Servië, maar klinkt tevens als een soundtrack uit een B-film. Alle opgekropte emotie van de Balkan is er in gestopt. En dat maakt het lied wel bijzonder. Doet denken aan de Keltische inzendingen waarmee Ierland in de jaren negentig zo vaak wist te winnen. Zeljko Joksimovic, die dit jaar het Songfestival presenteert, schreef het nummer voor Tomasevic. Uitstekende inzending. Kan Servië twee keer achter elkaar winnen?
SLOVENI ‹
Dit swingt wel. Lekker in de eigen taal. ‘Vrag Naj Vzame’ heeft bovendien een spannend en agressief bruggetje. Op het liedje valt helemaal niets aan te merken. ‘Shot to the heart and you’re to blame. You give love a bad name.’ Prima tussendoortje, maar waarom dwalen mijn ogen steeds af naar de tattoo van de zangeres?
SPANJE
Deze Spaanse gimmick verveelt snel. ‘Baila El Chiki Chiki’ is zes keer niets. Nou ja, misschien als ik een kwade dronk over me heb. Dan is deze Spaanse rap nog wel grappig. Echt een liedje om maar één keer in je leven te horen. En daarna nooit meer. Stomvervelend. Het dreunt maar door&hellip. De originele versie van dit liedje duurde niet langer 1 minuut en 50 seconden. Hadden die Spanjaarden dat maar zo gelaten. Omgekeerd voorbeeld van beter goed gejat dan slecht bedacht. ‘Me Gustas Tu’ van Mano Chao is namelijk wel leuk.
TSJECHI ‹
Auw. Dit doet pijn aan mijn oren. Toch moet Tsjechië een prijs krijgen. Voor de meest onsterfelijke tekst. Wat een heerlijk euro-Engels. ‘If you want to have some fun, don’t run&hellip’ Er moet gewoon iets worden bedacht om deze inzending in het zonnetje te zetten. Voor een extra prijs, naast de eindzege, doen tegenwoordig zat landen mee. Verder is ‘Have Some Fun’ niet om over naar huis te schrijven.
TURKIJE
Zucht. Ben ik verdwaald? Dit klinkt zo onorigineel. Een rocknummer naar het Songfestival sturen is prima, maar ‘Deli’ komt me vaag bekend voor. Het zoveelste jaren tachtig liedje dit jaar. Turkije is een fantastisch land, met een fabelachtige cultuur. Doe daar dan wat mee. Dit kan echt niet, beste Turken. Stuur volgend jaar Tarkan maar.
VERENIGD KONINKRIJK
Zitten Stock, Aitken en Waterman hier aan de knoppen? In elk geval is de Soulshow vanaf de eerste tonen van ‘Even If’ geopend. Ingeslapen? Dan word je nu wakker! Pak je glitterpak uit de kast. Voor drie volle minuten swingen in Belgrado. ‘I got the music in me.’ Of hoor ik ‘Big Girl You Are Beautiful’. Joehoe. Eindelijk doet Engeland weer mee. Het land heeft het negen achtereenvolgende jaren laten afweten op het Songfestival, maar is met deze gewaagde inzending weer helemaal terug. Bijzonder gelikt. Lukt dit wel live? Verreweg de gevaarlijkste outsider.
WIT RUSLAND
Oh shit. Waar doet me dit ook alweer aan denken? De inzending van Wit Rusland is een zeer licht verteerbaar niemendalletje. Goedkope europop. Al is de zanger ingefluisterd dat het om een onvervalst rocknummer gaat. De schrijver van het nummer heeft een opperbeste rijm gevonden. ‘Hasta la vista baby’. Een makkelijke meezinger. ‘I’m gonna miss you maybe’. Goedkoop trucje. Blijft dus “ helaas “ wel hangen. Stuur deze man van het podium af!
ZWEDEN
Dé nichtenhit van Belgrado! Zie ik Mayday daar voor Zweden op het podium staan? Erg professionele inzending, maar leunt te veel op het traditionele uptempo festivallied. ‘Like A Star, Like A Hero’ heeft een sterke opbouw en een getrapt Songfestival-einde. Dit scoort. De Zweedse zangeres doet voor de tweede keer mee. Negen jaar geleden zette ze het Songfestival al op haar naam. Al beweerden boze tongen dat ze haar zege toen te danken had aan haar omvangrijke voorportaal. Als ze weer wint, schrijft ze geschiedenis voor Zweden. Stoer wijf. Potentiële winnaar. En die grote borsten? Die kiezen nog steeds fier de aanval&hellip
ZWITSERLAND
Huhh? Doet Cliff Richard dit jaar weer mee? Voor Zwitserland? De Zwitsers zouden dit jaar eigenlijk niet moeten winnen. Die hebben het EK Voetbal al in huis. ‘Era Stupendo’ is trouwens wel een sterk lied, al ruikt het begin me iets teveel naar goedkope aftershave. Ook de Italiaanse tekst heeft wel wat. ‘Er kan geen vrede zijn zolang iedereen aan zichzelf denkt.’ Kan je respect voor opbrengen. Zwitserland geeft het oude Songfestival zijn roem terug door het insturen van deze schitterende klassieke ballad. Handig opgebouwd. Blijft volledig overeind. Met dank aan John Miles... Prachtlied. Gimmicks en dansers zijn overbodig. Verdient een zeer hoge eindklassering.
MIJN ACHT KANDIDATEN VOOR DE EINDZEGE:
Armenië, Ierland, Oekraïne, Rusland, Servië, Verenigd Koninkrijk, Zweden, Zwitserland
Eurovisie Songfestival - website
Woensdag 23 April 2008 at 10:44 am
GOUDEN NOTEKRAKER 2008 VOOR ARJAN EDERVEEN EN ERIK VAN DER WURFF
Door Rik van Boeckel met foto's van Hans Speekenbrink
De lange en de kleine man stonden naast elkaar na afloop van de bekendmaking van de Gouden Notekraker 2008 naast elkaar op het podium van Paradiso. Arjan Ederveen won in de categorie toneel, Erik van der Wurff, pianist van Herman van Veen, in de categorie muziek. “Ik had dit niet verwacht,” zei een zichtbare verraste Arjan Ederveen tegen zijn het publiek. “Ik had gedacht dat Joan Nederlof zou winnen”. “Ik draag deze prijs aan iedereen op die een passie heeft voor muziek,” zei Erik van der Wurff die al een carriere van 43 jaar achter de rug heeft. “Hij is klein van stuk maar in zijn werk is hij groots en meeslepend,” zei Loes Luca met haar welbekende gevoel voor humor over hem.
Luca die vorig jaar de Gouden Notekraker in de wacht sleepte praatte het programma luchtig en humoristisch aan elkaar. Het was jammer dat de briljante Jimmy Rosenberg slechts te zien was op het scherm maar zoals Luca droog komisch opmerkte: “hij heeft ’t nu te drugs.” Frederik de Groot, voorzitter van de Norma die deze prijs vorig jaar weer een nieuw elan heeft gegeven, sprak in zijn beginrede over ‘een grote familie van de artiesten’ en liet weten moe te worden van ‘mensen die ons proberen te ondermijnen’. De Groot is lid van de nominatiecommissie met onder andere Loes Luca en Wende Snijders (winnaars van vorig jaar) en legde me later uit dat de selectiecriteria voor de nominaties zijn: originaliteit, talent en doorzettingsvermogen. Die nominaties waren voor toneel: Joan Nederlof, Arjan Ederveen, theatergroep Carver en Tjitske Reidinga. In de categorie muziek: Pete Philly & Perquisite, Jimmy Rosenberg, Erik van der Wurff en Tineke Postma. Over de muziek zei hij mij dat er heel bewust is gekozen voor een grote diversiteit. “Maar bij de kunsten is het altijd appels met peren vergelijken,” zei De Groot.
In de categorie muziek was dat heel duidelijk en dat bleek ook wel uit de optredens: de subtiele ingetogen jazz van saxofoniste Tineke Postma valt niet te vergelijken met de swingende uiterst muzikale hiphop van Pete Philly; het onnavolgbare gitaarspel van Jimmy Rosenberg is een wereld van verschil met het stemmige naar klassiek neigende pianospel van Eric van der Wurff. Maar het was wel allemaal even mooi. Van der Wurff stapte vol plezier uit zijn rol als begeleider van Herman van Veen. Hij speelde vier stukken waaronder een persiflage op de tango. “Die wordt de laatste jaren te populair, riep hij met gevoel voor understatement.”
De prijs vond hij een bekroning voor een langdurige carriere. “Die is mij, denk ik, toegekend omdat ik zo breed bezig ben. Dat wordt gewaardeerd door mijn collega’s want die stemmen tenslotte op je. Ik draag deze prijs op aan een ieder die passie heeft voor muziek. Als je wat wil bereiken, moet alles wijken voor de muziek. Het is een geweldig vak maar ook keihard, omdat je geen sociaal leven hebt. Daar heb je passie voor nodig.”
Die passie was bij alle genomineerden goed te zien en te horen.
De avond opende met een filmfragment uit het door Bep Melissen voor Carver geregisseerde stuk Tucht, daarna liet Tineke Postmaet twee stukken van haar laatste album A journey that matters horen. Ze zette met haar muziek meteen een mooie sfeer voor de hele avond. “Ontsla je wel eens musici,” vroeg Luca haar. “Nee nooit, dat hoeft ook niet met zulke goede musici.” En dat zijn: Marc Antoni van Roon (piano), Frans van der Hoeven (bas), Eduardo Righini (gitaar) en Joost van Schaik (drums). Bij elke genomineerde vroeg Luca naar hun plannen. Postma onthulde de theaters in te gaan met de Turks/Duitse zangeres Esra Dalfida.
Na Postma wandelde de jonge actrice Tjitske Reidinga vrolijk het podium op. Ze is bekend van haar rollen in ‘Alice in Glamourland’, ‘Ja zuster nee zuster’ en ‘Gooise vrouwen’ waaruit fragmenten worden vertoond. Na de vier stukken van Erik van der Wurff waaronder een persiflage op de tango was het de beurt aan Joan Nederlof (Mug met de Gouden Tand) om in het zonnetje te worden gezet. De getoonde scenes uit Hertenkamp waren weer absurd/komisch en tragisch tegelijk. Nederlof weet zeer scherp fabuleuze karakters met een dubbele bodem weet neer te zetten. De vraag van Luca naar de worsteling met kunstsubsidies pareerde ze door te zeggen dat ze daar niet zoveel problemen mee had.
Na een aantal videobeelden van Jimmy Rosenberg (in Paradiso en het Bimhuis) was het de beurt aan Arjan Ederveen. Hij liet samen met Johnny Kraaikamp jr. een lied horen uit de musical De Fantasticks die gespeeld gaat worden in de Westergasfabriek. En dat smaakte naar meer.
Aan het eind van de afwisselende avond had de organisatie Pete Philly & Perquisite geprogrammeerd en dat was een goeie keuze. Hun album Mystery repeats gooide al hoge ogen in de Nederlandse muziekwereld. Ze overstijgen de grenzen van de hiphop door ook instrumenten als contrabas, saxofoon en viool aan de uit laptop komende beats toe te voegen. Het werd tijd om te swingen op de muziek van de 21e eeuw die rapper Pete Philly met power Paradiso inslingerde. Musici, acteurs en actrices vlogen van hun stoelen en overbrugden zo de tijd naar de bekendmaking van de winnaars van de Gouden Notekrakers 2008.
Gouden Notenkraker - website
