Donderdag 28 April 2011 at 4:06 pm
EVANS, ROOK, HAITSMA - PIANISTEN IN PERSPECTIEF
CD BESPREKING
Door Roland Huguenin voor Cultuurpodium.nl (klik op de foto's voor vergroting)
In de jazz- en popwereld is de piano niet een instrument dat het meest tot de verbeelding spreekt. Toch heeft het instrument onmiskenbaar bijgedragen aan de emancipatie van de muziek. Denk aan tijden van voor het vinyl of de radio. Ook de jazz heeft enorm geprofiteerd van de mogelijkheden die de piano heeft te bieden. Iedereen kan wel iets spelen op zo'n ding, en in vele situaties bewijst het zich keer op keer als een dankbaar werkpaard. "Speel het even voor op de piano" hoor je musici vaak zeggen onder elkaar. Oude rammelkasten treft je aan op de gekste plaatsen; vaak volledig afgeragd, maar nog net niet compleet gesloopt. En er is altijd wel een malloot bereid om een moppie weg te geven.
Lees Verder
Maandag 18 April 2011 at 11:27 pm
TRIPLICATE & ERIC INEKE - THREE AND ONE
Label: Triplicate
Nummer: TRPL01
Jaar: 2010
Website: www.triplicate.nl
Door Rene de Hilster voor Cultuurpodium.nl
In een jazzlandschap vol vernieuwingdrang, smeltkroezen van allerlei stijlen en een overduidelijk verbod op swingen neemt de jazzscene van Den Haag een aparte plaats in. In de hofstad is door de onlangs overleden pianist Frans Elsen jaar in jaar uit gewezen op het belang van de bebop en dat is heden ten dagen nog te horen.
Ook de Triplicate muzikanten zijn exponenten van deze Haagse scene, al zou je van de + één, drummer Eric Ineke, kunnen zeggen dat hij daar min of meer ook een oprichter van is. De overige drie wat jongere muzikanten hebben allemaal het vak geleerd op het Koninklijk Conservatorium maar staan al weer geruime tijd op eigen benen.
Zoals de naam al impliceert opereert Triplicate veelal als trio maar besloot voor de debuut cd Eric Ineke erbij te vragen. De reden hiervan was vrij eenvoudig en is terug te voeren naar een optreden wat Triplicate & One deden voor een podium in Schiedam. Een optreden wat uiteindelijk een staande ovatie opleverde. Genoeg basis om ook met deze bezetting de studio in te duiken.
Lees Verder
Zaterdag 16 April 2011 at 8:21 pm
TIRTHA: VIJAY IYER/ PRASANNA/ NITIN MITTA - ONDEFINIEERBAAR MOOI!
Bimhuis, Amsterdam - 7 april 2011
Tekst en foto's van Louis Obbens voor Cultuurpodium/Jazzpodium (klik op de foto's voor vergroting)
Tirtha, de magische naam van het pianotrio en de gelijkluidende titel van de cd, betekent letterlijk kruising. Tirtha staat ook voor ondiep water dat makkelijk kan worden overgestoken, zoals bij een bedevaart in de nabijheid van heilig water.
Vijay Iyer heeft deze groep in 2007 opgericht, nadat de pianist was gevraagd een concert te geven ter gelegenheid van 60 jaar Indiase onafhankelijkheid. De geroemde en in de VS geboren en geschoolde pianist staat, samen met de altist Rudrush Mathanppa, bekend als wegbereider voor het subgenre Indie-Jazz. In het project Tirtha, gaat Vijay Iyer een grote stap verder in de verkenning van het kruisen van Jazz met zijn Indiase roots. Hij geeft dit gestalte door samen te werken met twee instrumentale virtuozen, geboren en getogen in India.
Lees Verder
Vrijdag 08 April 2011 at 8:51 pm
STIJBEPALENDE ALBUMS: BITCHES BREW
DIRECTIONS IN MUSIC BY MILES DAVIS
Door Rene de Hilster
Aan het begin van de jaren zestig bevindt Miles Davis zich in een comfortabele positie. Kind of Blue heeft de wereld veroverd en Miles heeft meer dan genoeg werk. Achter de horizon ontstaan echter wat donkere wolken. Na een toer door Europa verlaat John Coltrane het quintet. Miles probeert het met een aantal andere blazers. Maar echt slagen doet hij niet. Zo is Sonny Stitt niet in staat om modale stukken als So What en All Blues te spelen, mag Jimmy Heath zijn woonplaats niet verlaten en biedt Hank Mobley, de man die uiteindelijk de job gedurende een klein jaar invult, niet genoeg contrast. Ook probeert Miles het nog even met de onbekend gebleven Rocky Boyd en zelfs Sonny Rollins en Jay Jay Johnson schuiven nog even aan. Het tenoren probleem lost zichzelf op als de ritmesectie (Wynton Kelly, Paul Chambers en Jimmy Cobb) besluit onder eigen naam verder te gaan. Miles zit dan zonder band. In Memphis vindt Miles een aantal muzikanten van formaat (George Coleman, Frank Strozier en Harold Mabern) maar die passen niet in het concept wat hij voor ogen heeft. Uiteindelijk blijft van die ploeg alleen tenorsaxofonist George Coleman over. In Los Angeles duikt hij de studio in met pianist Victor Feldman, drummer Frank Butler die wordt gezien als de Philly Joe Jones van de westkust en de inmiddels vaste waarden Ron Carter en George Coleman. Deze opnamen zullen later op het album ‘Seven steps to heaven' terecht komen. Miles wil Feldman wel hebben, maar die ziet al dat touren niet zo zitten. Frank Butler heeft zijn "personel problems" en is daardoor niet altijd betrouwbaar. Bovendien heeft Miles een jong drumwonder op het oog genaamd Tony Williams.
Spectaculaire sideman
Thuis in New York nodigt Miles Herbie Hancock uit om samen met Ron Carter en Tony Williams een stukje te komen spelen. Het resultaat is dermate goed dat Miles besluit met deze bezetting verder te werken. Er wordt een aantal sterke opnamen gemaakt. Vooral de liveregistraties laten een super sterke band horen. Helaas botert het niet tussen de avontuurlijke Tony Williams en de altijd zeer ambachtelijk spelende George Coleman. Dit leidt tot het vertrek van die laatste. Sam Rivers neemt op voorspraak van Tony Williams de honneurs waar, maar Miles heeft het niet zo op Rivers. Het is uiteindelijk Wayne Shorter die de fakkel overneemt en daarmee het tweede grote Miles Davis quintet gestalte doet geven.
Lees Verder
Donderdag 10 Maart 2011 at 4:05 pm
CHOPIN MEETS THE BLUES - PETER BEETS QUARTET
Label: Criss Cross RecordsCatalogusnummer: Criss Cross Jazz 1329
Jaar: 2010
Website: www.jazzrecords.nlWaardering: ***Superieur meets superieur?Door Roland Huguenin voor Cultuurpodium.nl/jazzpodium.comZijn er liefhebbers die zitten te wachten op dit initiatief, is een eerste gedachte die de release van deze cd oproept. Bezoek een goed gesorteerde cd-handel of een grote webshop. Wie daar zoekt naar Chopin, verzuipt in een overweldigend aanbod. Hoe te kiezen, zonder veel voorkennis?
Elke generatie levert enkele grote interpreten zoals Cortot, Rachmaninov, Rubinstein of Pollini, om wat heel grote namen te noemen. Er zijn ook genoeg voorbeelden te vinden van musici die twee takken van sport bedrijven. Denk aan Andre Previn of Friedrich Gulda. Dan is er de categorie Liberace-Liberg; verknipte musici die al dan niet geslaagd de spot weten te drijven met muziek.
Lees Verder
