Zondag 29 Juli 2007 at 3:04 pm
Koud meisje van Orkater
foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Met Koud Meisje heeft Orkater een top voorstelling gecreëerd. Hij speelt nog op De Parade in Amsterdam.Orkater - websitelink
Arend Niks - website
De Parade - website
Spel: Ria Marks en Paul van der Laan
Muziek: Arend Niks en Mick Paauwe
Eindregie: Karel de Rooy
Dansadviezen: Annabelle Lopez Ochoa
Zaterdag 28 Juli 2007 at 3:55 pm
Ali Salmi (Osmosis Cie) in eigentijdse dansvoorstelling Waterfloor
Van 19 t/m 22 juli vond alweer de dertiende editie plaats van het Internationaal Straattheaterfestival (ISTF) in Gent. Henry Krul sinds 2002 regelmatig te gast op het festival fotografeerde aldaar en doet verslag van enkele voorstellingen voor Cultuurpodium.nl
Neem ’s avonds laat een afgelegen uitgestrekte vlakte, plaats daar een groot videoscherm met daarvoor een glinsteren metaalachtige dansvloer, projecteer beeld en laat Ali Salmi de voorstelling Waterfloor dansen. Dit is wat op een drietal avonden om 23.00 uur op verschillende afgelegen locaties in de buitenwijken van Gent gebeurde. Als je zover vanaf het centrum op afgelegen plekken programmeert dan weet je dat dit geen massa’s publiek trekt. Dat was ingecalculeerd en dus was iedereen iedere avond tevreden.
In Waterfloor danst Ali Salmi solo (evenals in zijn eerdere creaties Flesh en Transit). Een voorstelling van amper 30 minuten waarbij de contouren van Salmi van tijd tot tijd versmelten met de videobeelden. Soms contrasterend met de bestaande beelden, soms als samensmelting.
Ik hou van de meeste dansvoorstellingen in de openlucht (zoals o.a. van Ex Nihilo, Tango Sumo, Vendaval en Producciones Imperdibles) en dit is daar geen uitzondering op. Het speelvlak is beperkt tot pakweg max. 50 m2 waardoor de dansvloer en de mogelijkheden beperkt zijn. Daarintegen levert de voorstelling, gesitueerd in een enorm grote kale omliggende ruimte, wel een heel sterk beeld op. Kortom, een mooie krachtige voorstelling.
Fabien Audooren, festivaldirecteur en programmeur van het ISTF en Ali Salmi van Osmosis Cie. denken inmiddels al na over samenwerkingsplannen voor festivaleditie 2008. Osmosis Cie was eerder met andere voorstellingen te bewonderen op het Straattheaterfestival Vlissingen, Etcetera Amersfoort en het Karavaanfestival. Graag zou ik het gezelschap vaker in Nederland zien optreden.
Osmosis Cie -
website
ISTF -
website
Onderwerp: DANS
Zaterdag 28 April 2007 at 08:50 am
La Sylphide door Het Nationale Ballet
Door Rina Sanders met foto's van Angela Sterling (klik voor vergroting)
Gezien in het Lucent Danstheater in Den Haag op 25 april 2007
La Sylphide ging in 1832 in première in Parijs en is bekend als het eerste romantische ballet. Het Nationale Ballet laat tijdens de voorstelling La Sylphide twee uitvoeringen zien. De choreografie van de Italiaan Filippo Taglioni (1777-1871) èn het hedendaagse antwoord op dit ballet door Krzysztof Pastor in Visions at Dusk. Krzysztof Pastor is een van de twee choreografen van Het Nationale Ballet.
La Sylphide speelt zich af in een dorp in Schotland. Drie personages komen uit de volkse gewone wereld: de boerenzoon James, zijn verloofde Effie en haar bewonderaar Gurn. De dorpsheks Madge vertegenwoordigt met haar magie de slechte bovennatuurlijke wereld, terwijl de sylphides als goede luchtgeesten de hogere waarheid van de bovennatuurlijke wereld symboliseren. Het verhaal begint met de avond voor de huwelijksdag van James en Effie. Als James bij het haardvuur slaapt, verschijnt een sylphide. James wordt verliefd op haar. De sylphide is echter niet zichtbaar, niet voor James en niet voor de anderen. Daarom vraagt James hulp aan Madge, de dorpsheks. James heeft Madge echter beledigd, hij wilde haar weigeren bij een feest. Madge neemt wraak en geeft James een betoverde sjaal. Als James de sjaal omdoet bij de sylphide, vallen haar vleugels af en sterft zij. Het hart van James is gebroken. Tijdens de afwezigheid van James heeft Effie besloten te trouwen met Gurn. Dit is de nekslag voor James, hij sterft. Tot zover het verhaal van klassieke stuk.
De voorstelling begint met de wereldpremière van Visions at Dusk. We zien een designstoel op het podium. De moderne James heeft bezoek van zijn vrienden. Een van de vrouwelijke gasten trekt in het heel bijzonder zijn aandacht. Zij vertrekt echter met een vriend van James. James droomt over haar en ook over de andere gasten, ze verschijnen in wisselende koppels. In een volgende werkelijke ontmoeting probeert hij weer haar aandacht te trekken, wat niet lijkt te lukken.
De verschillende koppels laten zichzelf op verschillende manieren zien, wat zou kunnen wijzen op hun onderlinge relatie. De bewegingslijnen zijn harmonieus en aanvullend, maar soms ook spannend en liefdevol. Het is een lichtspeels stuk waarin steeds bijzondere poses te zien zijn, die voor een glimlach op je gezicht zorgen. Het afsluitende beeld van Visions at Dusk is gelijk aan het begin van La Sylphide. Een hele mooie overgang van de hedendaagse wereld naar de romantiek van bijna twee eeuwen geleden.
We zien weer de stoel, maar nu bij het haardvuur in een Schotse kamer. Het decor en de kostuums laten wat dat betreft niet veel te raden over. Ook de mimiek van dansers en de muziek maken van La Sylphide een hele toegankelijke voorstelling. Deze duidelijkheid is typisch is voor romantische balletten. Door de vaart van het verhaal, de dynamiek van de gezamenlijke dansen en de knappe spitzenpassen is er geen sprake van saaiheid of voorspeelbaarheid. De decortechnische vondsten rondom het verdwijnen en bewegen van Sylphide zijn erg verrassend. Ook vallen de vele verschillende Schotse sokken van de dansers op, wat erg grappig is.
Hoewel het verhaal veel moeilijke momenten voor James oplevert en hij sterft, blijft er gevoelsmatig geen tragiek hangen. Bij een voorstelling met zulke directe elementen is dat toch bijzonder. De uitvoering van La Sylphide door het Nationale Ballet is een feest om naar te kijken. De werkelijk spectaculaire sprongen van Artem Yachmennikov zijn echt geweldig om te aanschouwen. La Sylphide is een aanrader voor iedereen die een typisch romantisch ballet wil ervaren van hoge kwaliteit.
Nationale Ballet -
website
choreografie Visions at Dusk - Krzysztof Pastor
muziek Visions at Dusk - Witold Lutoslawski (collage)
choreografie La Sylphide - Dinna Bjørn (naar August Bournonville)
muziek La Sylphide - Herman Løvenskjold
muzikale begeleiding - Holland Symfonia o.l.v. Patrick Flynn
Onderwerp: DANS
Zondag 22 April 2007 at 9:41 pm
Utopeace door Union Suspecte
Door Rina Sanders met foto's van Union Suspecte
Nederlandse première gezien op 19 april in Lantaren/Venster Rotterdam
Twee meiden zitten op een bankje gezellig te babbelen. Iets verderop ligt een jongen met een knaloranje overal aan. Er klinkt Arabische muziek. Door de combinatie met de oranje overal moet ik denken aan Guantanamo Bay. Wat krijgt het publiek mee na de danstheatervoorstelling Utopeace? Een politiek statement? Ik ga het eerst zien en horen.
“Utopeace is mijn persoonlijk verwerkingsproces. Ik ben geboren in Bagdad en woon in Gent. Ik probeer de wereld rondom mij te begrijpen, mijn plek erin te zoeken. In dit zoeken moet ik constant keuzes maken, beslissingen nemen die ik niet nemen wil. Een bombardement van beelden komt op mij af, niet wetend hoeverre dit mijn visie kleurt. Utopeace is een menselijk verhaal. Mijn individuele zoektocht naar de mens an sich, naar de mens, levend in een iedere dag complexer wordende wereld.” (Haider Al Timimi)
De tegenstelling tussen de meisjes en de jongen is direct zichtbaar. De beide meiden bevinden zich in een luchtige speelse omgeving, terwijl hij meer serieus zoekende is. Tijdens het stuk neemt de interactie tussen de drie allerlei vormen aan; afstoten, aantrekken, achterna lopen. De meiden zoeken op een verleidelijke manier de aandacht op van de jongen, maar ook van het publiek. Hun blikken, benen en bewegingen zijn verleidingspogingen, uitnodigingen voor een spelletje. Op deze vrij puberale manier weten ze de jongen te boeien. Het is steeds duidelijker dat de meiden de touwtjes in handen hebben. Ze weten de jongen vast te binden en hij is aan hen overgeleverd. Het spel van de meiden gaat ver, te ver voor de jongen. Als de meiden met hun vingers draaiend in hun haar het podium verlaten blijft hij geschokt achter.
Een specifiek stukje uit Utopeace is een zeer fraaie vondst. Een van de meiden zit op het bankje en hij ligt eronder, tegen de zitting aangedrukt. Hun poses vormen een spiegelbeeld, ze hebben contact met elkaar terwijl ze elkaar niet kunnen zien. Dit is absoluut het mooiste beeld uit de voorstelling, die verder niet om het esthetische van dans of beweging draait. Tijdens de langere dansstukken is het moeilijk om je te laten raken door de bewegingen. De dans van de twee meiden komt vaak net iets te uitgedacht over, de fysieke expressie lijkt niet uit henzelf te komen. Het publiek raken en meevoeren is op deze manier een moeilijke opgave. Al Timimi zelf danst boeiend, invloeden van breakdance zijn zichtbaar. Hij combineert dit genre met andere dansstijlen en dagelijkse bewegingen. Dat levert een paar interessante moves op.
De tegenstellingen tussen de twee werelden blijven bestaan en worden gedurende de voorstelling uitvergroot. Het einde is niet hoopgevend. Gaat het nu om een politiek statement of om een individuele ervaring? Het lijkt het laatste te zijn. Door de veelvuldige omslag in scènes met steeds andere muziek, lonkende meiden en hun enigszins voorspelbare misbruik, komt de voorstelling vrij oppervlakkig over. Waarschijnlijk gaan de bedoelingen van de choreograaf verder dan dat, maar dit wordt niet voldoende ondersteund door het spel. Al Timimi is op het podium in zijn element. Zijn individuele bewegingsstijl en uitdrukkingsvermogen blijven het beste hangen.
De artistieke kern van het Gents-Brussels collectief Union Suspecte bestaat uit vijf theatermakers. Ze hanteren theater, dans en muziek in een zoektocht naar identiteit, met het emancipatieproces van allochtonen en autochtonen in het bijzonder. Haider Al Timimi speelde in verschillende jongerenproducties van Union Suspecte. Met Utospace zet Haider Al Timimi een nieuwe stap: zijn eigen dansproductie.
Union Suspecte -
website
Choreografie:
Haider Al Timimi
Spel en dans: Haider Al Timimi,
Gwen Haemerlynck,
Mieke De Ley
Muziek: Zouzou Ben Chikha
Donderdag 29 Maart 2007 at 8:34 pm
Kunstbende is dope vet
Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)
‘Jullie zijn ’n dope vet publiek’ roepen de enthousiaste presentatoren Oos en Alf. De zaal gilt terug.
We zijn in de grote zaal van de Stadschouwburg Utrecht. Hier vindt de Kunstbende voorronde van de provincie Utrecht plaats. Maar liefst 400 jongeren van welke culturele afkomst dan ook laten hier hun kunsten zien op het gebied van theater, dans, taal, film, expo en de ‘categorie alles’ mag. Hier kun je als jongere tussen de 13 en 18 jaar ontdekt worden. Hier kun je laten zien wat je te melden hebt. Bloedserieus of met een knipoog naar wie en wat dan ook. Het is een wedstrijd maar vooral een heel tof samenzijn.
Leeftijdsgenoten ontmoeten, chillen en vooral bekijken wat anderen tijdens hun optredens doen. Want dat is ‘zeker weten’ de moeite waard.
Ieder jaar kent het landelijke festival Kunstbende, dat in regio’s onderverdeeld is, een thema. Dit jaar is het thema ‘liefde’. Liefde vertaald in één van de zes eerder genoemde categorieën. Iedere deelnemer geeft hieraan zijn of haar eigen interpretatie. Een schilderij, kunstwerk, gedicht, filmpje, monoloog, toneelscène of meer spectaculair een knallend (of knalhard) optreden met je bandje of een supergave groepschoreografie waar de spetters vanaf vliegen.
Bij vlagen gaat in de grote zaal (ook wel Douwe Egbertszaal genoemd) het dak eraf. Zowel publiek, wel zo’n 500 man, als optredende artiesten komen tot een ongekend enthousiasme. Eén van de optredende bands, de East Creek Swing Band, meen ik, weet van geen ophouden. Met knalharde ‘recht toe recht aan’rock la AC/DC overschrijden ze ruimschoots de tijdslimiet van 5 minuten die iedere act mag duren. Bot maar zeer terecht wordt plots het podiumlicht gedoofd en de stekker eruit getrokken. Dit is niet de afspraak. De valsspelers; deze frisse jonge honden. In overtreding maar wel erg leuk (vind ik).
In de kleine Blauwe Zaal gaat het er heel wat rustiger aan toe. Hier staan dan ook de wat meer kwetsbare, maar zeker niet mindere, optredens gepland. Prachtige theaterstukken, klein maar fijn, komen voorbij. Je moet het maar durven. Staan op zo’n podium en je ding doen. Respect.
Ja en respect verdien je hier ook. Want zo is het Kunstbende publiek. Ooit werden Total Touch met Trijntje en Tjeerd Oosterhuis evenals Krezip, Abdelkader Benali, Yes-R, Brace, Sanne Vogel, Roosbeef en anderen hier ontdekt. Wie volgt!
De voorrondes van Kunstbende zijn in volle gang. Komende zaterdag in Zwolle en daarna volgt nog veel meer (zie de website van Kunstbende). Uiteindelijk volgt er op zaterdag 9 juni in Vredenburg Utrecht de landelijke finale. Een aanrader.
Afgelopen zaterdag in Utrecht wonnen de volgende deelnemers:
De Jazzies (Theater),
Remy Schepers (Film),
Mara Gelderblom (Taal),
Danny Groenendijk (Expo),
BC Rosh, Gniuss & Co-e (Alles mag),
Eleven (Dans),
The way of love (Muziek).
Check ook de
website van Kunstbende en
hier op YouTube.
