Onderwerp: DANS

Zaterdag 28 April 2007 at 08:50 am

La Sylphide door Het Nationale Ballet

Door Rina Sanders met foto's van Angela Sterling (klik voor vergroting)
Gezien in het Lucent Danstheater in Den Haag op 25 april 2007

La Sylphide ging in 1832 in première in Parijs en is bekend als het eerste romantische ballet. Het Nationale Ballet laat tijdens de voorstelling La Sylphide twee uitvoeringen zien. De choreografie van de Italiaan Filippo Taglioni (1777-1871) èn het hedendaagse antwoord op dit ballet door Krzysztof Pastor in Visions at Dusk. Krzysztof Pastor is een van de twee choreografen van Het Nationale Ballet.

La Sylphide speelt zich af in een dorp in Schotland. Drie personages komen uit de volkse gewone wereld: de boerenzoon James, zijn verloofde Effie en haar bewonderaar Gurn. De dorpsheks Madge vertegenwoordigt met haar magie de slechte bovennatuurlijke wereld, terwijl de sylphides als goede luchtgeesten de hogere waarheid van de bovennatuurlijke wereld symboliseren. Het verhaal begint met de avond voor de huwelijksdag van James en Effie. Als James bij het haardvuur slaapt, verschijnt een sylphide. James wordt verliefd op haar. De sylphide is echter niet zichtbaar, niet voor James en niet voor de anderen. Daarom vraagt James hulp aan Madge, de dorpsheks. James heeft Madge echter beledigd, hij wilde haar weigeren bij een feest. Madge neemt wraak en geeft James een betoverde sjaal. Als James de sjaal omdoet bij de sylphide, vallen haar vleugels af en sterft zij. Het hart van James is gebroken. Tijdens de afwezigheid van James heeft Effie besloten te trouwen met Gurn. Dit is de nekslag voor James, hij sterft. Tot zover het verhaal van klassieke stuk.

De voorstelling begint met de wereldpremière van Visions at Dusk. We zien een designstoel op het podium. De moderne James heeft bezoek van zijn vrienden. Een van de vrouwelijke gasten trekt in het heel bijzonder zijn aandacht. Zij vertrekt echter met een vriend van James. James droomt over haar en ook over de andere gasten, ze verschijnen in wisselende koppels. In een volgende werkelijke ontmoeting probeert hij weer haar aandacht te trekken, wat niet lijkt te lukken.

De verschillende koppels laten zichzelf op verschillende manieren zien, wat zou kunnen wijzen op hun onderlinge relatie. De bewegingslijnen zijn harmonieus en aanvullend, maar soms ook spannend en liefdevol. Het is een lichtspeels stuk waarin steeds bijzondere poses te zien zijn, die voor een glimlach op je gezicht zorgen. Het afsluitende beeld van Visions at Dusk is gelijk aan het begin van La Sylphide. Een hele mooie overgang van de hedendaagse wereld naar de romantiek van bijna twee eeuwen geleden.

We zien weer de stoel, maar nu bij het haardvuur in een Schotse kamer. Het decor en de kostuums laten wat dat betreft niet veel te raden over. Ook de mimiek van dansers en de muziek maken van La Sylphide een hele toegankelijke voorstelling. Deze duidelijkheid is typisch is voor romantische balletten. Door de vaart van het verhaal, de dynamiek van de gezamenlijke dansen en de knappe spitzenpassen is er geen sprake van saaiheid of voorspeelbaarheid. De decortechnische vondsten rondom het verdwijnen en bewegen van Sylphide zijn erg verrassend. Ook vallen de vele verschillende Schotse sokken van de dansers op, wat erg grappig is.



Hoewel het verhaal veel moeilijke momenten voor James oplevert en hij sterft, blijft er gevoelsmatig geen tragiek hangen. Bij een voorstelling met zulke directe elementen is dat toch bijzonder. De uitvoering van La Sylphide door het Nationale Ballet is een feest om naar te kijken. De werkelijk spectaculaire sprongen van Artem Yachmennikov zijn echt geweldig om te aanschouwen. La Sylphide is een aanrader voor iedereen die een typisch romantisch ballet wil ervaren van hoge kwaliteit.

Nationale Ballet - website

choreografie Visions at Dusk - Krzysztof Pastor
muziek Visions at Dusk - Witold Lutoslawski (collage)
choreografie La Sylphide - Dinna Bjørn (naar August Bournonville)
muziek La Sylphide - Herman Løvenskjold
muzikale begeleiding - Holland Symfonia o.l.v. Patrick Flynn

Onderwerp: DANS

Zondag 22 April 2007 at 9:41 pm

Utopeace door Union Suspecte

Door Rina Sanders met foto's van Union Suspecte
Nederlandse première gezien op 19 april in Lantaren/Venster Rotterdam

Twee meiden zitten op een bankje gezellig te babbelen. Iets verderop ligt een jongen met een knaloranje overal aan. Er klinkt Arabische muziek. Door de combinatie met de oranje overal moet ik denken aan Guantanamo Bay. Wat krijgt het publiek mee na de danstheatervoorstelling Utopeace? Een politiek statement? Ik ga het eerst zien en horen.

“Utopeace is mijn persoonlijk verwerkingsproces. Ik ben geboren in Bagdad en woon in Gent. Ik probeer de wereld rondom mij te begrijpen, mijn plek erin te zoeken. In dit zoeken moet ik constant keuzes maken, beslissingen nemen die ik niet nemen wil. Een bombardement van beelden komt op mij af, niet wetend hoeverre dit mijn visie kleurt. Utopeace is een menselijk verhaal. Mijn individuele zoektocht naar de mens an sich, naar de mens, levend in een iedere dag complexer wordende wereld.” (Haider Al Timimi) De tegenstelling tussen de meisjes en de jongen is direct zichtbaar. De beide meiden bevinden zich in een luchtige speelse omgeving, terwijl hij meer serieus zoekende is. Tijdens het stuk neemt de interactie tussen de drie allerlei vormen aan; afstoten, aantrekken, achterna lopen. De meiden zoeken op een verleidelijke manier de aandacht op van de jongen, maar ook van het publiek. Hun blikken, benen en bewegingen zijn verleidingspogingen, uitnodigingen voor een spelletje. Op deze vrij puberale manier weten ze de jongen te boeien. Het is steeds duidelijker dat de meiden de touwtjes in handen hebben. Ze weten de jongen vast te binden en hij is aan hen overgeleverd. Het spel van de meiden gaat ver, te ver voor de jongen. Als de meiden met hun vingers draaiend in hun haar het podium verlaten blijft hij geschokt achter.



Een specifiek stukje uit Utopeace is een zeer fraaie vondst. Een van de meiden zit op het bankje en hij ligt eronder, tegen de zitting aangedrukt. Hun poses vormen een spiegelbeeld, ze hebben contact met elkaar terwijl ze elkaar niet kunnen zien. Dit is absoluut het mooiste beeld uit de voorstelling, die verder niet om het esthetische van dans of beweging draait. Tijdens de langere dansstukken is het moeilijk om je te laten raken door de bewegingen. De dans van de twee meiden komt vaak net iets te uitgedacht over, de fysieke expressie lijkt niet uit henzelf te komen. Het publiek raken en meevoeren is op deze manier een moeilijke opgave. Al Timimi zelf danst boeiend, invloeden van breakdance zijn zichtbaar. Hij combineert dit genre met andere dansstijlen en dagelijkse bewegingen. Dat levert een paar interessante moves op.

De tegenstellingen tussen de twee werelden blijven bestaan en worden gedurende de voorstelling uitvergroot. Het einde is niet hoopgevend. Gaat het nu om een politiek statement of om een individuele ervaring? Het lijkt het laatste te zijn. Door de veelvuldige omslag in scènes met steeds andere muziek, lonkende meiden en hun enigszins voorspelbare misbruik, komt de voorstelling vrij oppervlakkig over. Waarschijnlijk gaan de bedoelingen van de choreograaf verder dan dat, maar dit wordt niet voldoende ondersteund door het spel. Al Timimi is op het podium in zijn element. Zijn individuele bewegingsstijl en uitdrukkingsvermogen blijven het beste hangen.

De artistieke kern van het Gents-Brussels collectief Union Suspecte bestaat uit vijf theatermakers. Ze hanteren theater, dans en muziek in een zoektocht naar identiteit, met het emancipatieproces van allochtonen en autochtonen in het bijzonder. Haider Al Timimi speelde in verschillende jongerenproducties van Union Suspecte. Met Utospace zet Haider Al Timimi een nieuwe stap: zijn eigen dansproductie.

Union Suspecte - website

Choreografie: Haider Al Timimi
Spel en dans: Haider Al Timimi, Gwen Haemerlynck, Mieke De Ley
Muziek: Zouzou Ben Chikha

Onderwerp: MUZIEK, MULTIMEDIA, JEUGD, DANS, ALGEMEEN, TONEEL

Donderdag 29 Maart 2007 at 8:34 pm

Kunstbende is dope vet

Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)

‘Jullie zijn ’n dope vet publiek’ roepen de enthousiaste presentatoren Oos en Alf. De zaal gilt terug.
We zijn in de grote zaal van de Stadschouwburg Utrecht. Hier vindt de Kunstbende voorronde van de provincie Utrecht plaats. Maar liefst 400 jongeren van welke culturele afkomst dan ook laten hier hun kunsten zien op het gebied van theater, dans, taal, film, expo en de ‘categorie alles’ mag. Hier kun je als jongere tussen de 13 en 18 jaar ontdekt worden. Hier kun je laten zien wat je te melden hebt. Bloedserieus of met een knipoog naar wie en wat dan ook. Het is een wedstrijd maar vooral een heel tof samenzijn.

Leeftijdsgenoten ontmoeten, chillen en vooral bekijken wat anderen tijdens hun optredens doen. Want dat is ‘zeker weten’ de moeite waard.
Ieder jaar kent het landelijke festival Kunstbende, dat in regio’s onderverdeeld is, een thema. Dit jaar is het thema ‘liefde’. Liefde vertaald in één van de zes eerder genoemde categorieën. Iedere deelnemer geeft hieraan zijn of haar eigen interpretatie. Een schilderij, kunstwerk, gedicht, filmpje, monoloog, toneelscène of meer spectaculair een knallend (of knalhard) optreden met je bandje of een supergave groepschoreografie waar de spetters vanaf vliegen. Bij vlagen gaat in de grote zaal (ook wel Douwe Egbertszaal genoemd) het dak eraf. Zowel publiek, wel zo’n 500 man, als optredende artiesten komen tot een ongekend enthousiasme. Eén van de optredende bands, de East Creek Swing Band, meen ik, weet van geen ophouden. Met knalharde ‘recht toe recht aan’rock la AC/DC overschrijden ze ruimschoots de tijdslimiet van 5 minuten die iedere act mag duren. Bot maar zeer terecht wordt plots het podiumlicht gedoofd en de stekker eruit getrokken. Dit is niet de afspraak. De valsspelers; deze frisse jonge honden. In overtreding maar wel erg leuk (vind ik).



In de kleine Blauwe Zaal gaat het er heel wat rustiger aan toe. Hier staan dan ook de wat meer kwetsbare, maar zeker niet mindere, optredens gepland. Prachtige theaterstukken, klein maar fijn, komen voorbij. Je moet het maar durven. Staan op zo’n podium en je ding doen. Respect.
Ja en respect verdien je hier ook. Want zo is het Kunstbende publiek. Ooit werden Total Touch met Trijntje en Tjeerd Oosterhuis evenals Krezip, Abdelkader Benali, Yes-R, Brace, Sanne Vogel, Roosbeef en anderen hier ontdekt. Wie volgt!

De voorrondes van Kunstbende zijn in volle gang. Komende zaterdag in Zwolle en daarna volgt nog veel meer (zie de website van Kunstbende). Uiteindelijk volgt er op zaterdag 9 juni in Vredenburg Utrecht de landelijke finale. Een aanrader.

Afgelopen zaterdag in Utrecht wonnen de volgende deelnemers:
De Jazzies (Theater),
Remy Schepers (Film),
Mara Gelderblom (Taal),
Danny Groenendijk (Expo),
BC Rosh, Gniuss & Co-e (Alles mag),
Eleven (Dans),
The way of love (Muziek).

Check ook de website van Kunstbende en hier op YouTube.

Onderwerp: DANS, KLASSIEKE MUZIEK, MULTIMEDIA, MUZIEK

Woensdag 28 Februari 2007 at 5:24 pm

Première Merg van Leine & Roebana

foto's van Deen van Meer en Hans Speekenbrink
(klik voor vergroting)

Op 27 februari vond in de Stadsschouwburg Utrecht de premiére plaats van Merg, de nieuwe productie van Leine & Roebana. Het choreografenduo Andrea Leine en Harijono Roebana 

Du und ich
ik zeg je met zachte stem
I love you

I live and breath only for you

What do you want of me?
Not to love you anymore?

make my love come back as he was before
or kill me so that I will not suffer anymore

kill me so that I will not suffer anymore

De zangeressen Claron McFadden, Nicola Wemyss en Helena Rasker, kozen in Merg een hele andere benadering kiezen namelijk vanuit de emotie van de muziek. 
Klik hier voor een filmpje van de generale repetitie van Merg. Hier is de uitzending van Vrije Geluiden te bekijken waarin Leine & Roebane een aantal onderdelen uit Merg lieten zien en Hans Flupsen een gesprek voert met choreografen, vocalisten en dansers (die uitzending wordt herhaald op zaterdag 3 maart om 9.05 uur op Nederland 1)

Leine & Roebana - website en weblog

Dans:
Alba Barral Fernandez, Tim Persent, Ederson Rodrigues Xavier, Heather Ware en Marlene Wolfsberger

Zang:
Claron McFadden, Nicola Wemyss en Helena Rasker

The Locke Consort:
Susanne Braumann - viola da gamba & lirone
John Wilson Meyer - viool
Joseph Tan - viool
Siebe Henstra - clavecimbel
Israel Golani - theorbe

Choreografie & concept:
Andrea Leine en Harijono Roebana

Onderwerp: DANS

Dinsdag 27 Februari 2007 at 12:20 pm

Sleeping Beauty “ Koninklijk ballet van Vlaanderen

Door Marieke van Soest met foto's van Johan Persson en Ida Zenna (klik voor
vergroting). Gezien op 23 februari - Nieuwe Luxortheater Rotterdam

Een hooggeplaatste lakei loopt door de zaal naar het podium: Catalabutte, de ceremoniemeester. Bij het podium aangekomen opent zich het doek en ziet het publiek in een prachtig tableau vivant de koninklijke balzaal, waar het doopfeest van prinses Aurora op punt van beginnen staat. De gastenlijst wordt nog eenmaal doorgenomen, de prinses wordt binnengedragen en de koning en koningin komen binnen. Het feest kan beginnen.

Een lust voor het oog, dit feest. Niet alleen is sprake van een prachtig decor, maar ook vele mensen in stijlvolle kostuums en met prachtige pruiken maken onderdeel uit van de omlijsting van het ballet. In totaal verschijnen 180 mensen op het podium, waaronder 50 kinderen! Eén voor één verschijnen de gasten die hun opwachting maken bij de prinses en haar ouders.Tussendoor danst het corps de ballet. Dan verschijnen de zes feeën. Zij zien er prachtig uit met klassieke tutu’s in verschillende pasteltinten. Elke wensvoor de prinses is verpakt in een prachtige solo. Dan: donder en bliksem. Paniek bij de lakei, overleg met de koning. Er ontbreekt iemand op de gastenlijst. Een donkere koets rijdt voor de entree. Carabosse staat fier rechtop, omringt door kleine wezentjes. Wat zijn het? Katten, duiveltjes? Ze rennen de balzaal binnen “ mensen stuiven aan de kant.



In een wapperende cape beent Carabosse de zaal binnen. In een spetterende dans wordt duidelijk gemaakt wie zij is: de verpersoonlijking van het kwaad. Prachtig!
‘Aan hoe ze danst kun je zien dat ze kwaad is, mam. Maar je kunt het ook horen aan de muziek’. Inderdaad, het is een eenheid van muziek en dans. Waar Carabosse verschijnt zie je mensen verstijven. Ze spreekt een vloek uit: op haar zestiende verjaardag zal zij zich prikken en sterven. Dan verschijnt de seringenfee, die nog niet de kans heeft gehad haar wens uit te spreken. Zij belooft de vloek te temperen en voor de prinses te zorgen.

Het doek valt. Heel mooi neergezet is de dans van Carabosse. Verwikkeld in en dansend met het grote zwarte doek laat zij zien hoe de prinses opgroeit, onder toeziend oog van de goede feeën. Een fladderend neervallen van het zwarte doek brengt ons op het feest van de zestiende verjaardag. Prachtige rozenranken versieren het paleis. Vier prinsen komen hun opwachting maken. ‘De prinsen zijn allemaal heel verschillend, mam. Hun kleren passen precies bij ze, dat hebben ze goed uitgezocht’. Aurora is de ster van het bal, ze danst met alle prinsen. Als Aurora komt, is ze erg blij met het boekte dat ze krijgt, maar ze prikt zich en valt in diepe slaap. De seringenfee waakt over haar.

De tweede act speelt zich af in het bos. Prins Desiree heeft een jachtpartij, maar blijft alleen achter in het bos. Wat mij betreft is dit deel het hoogtepunt van de avond. Geweldig hoe de strijd tussen goed en kwaad hier verbeeld is. De seringenfee laat de prins een visioen zien van Aurora. Als hij naar de prinses op zoek gaat, raakt hij gevangen in de rozenranken. Carabosse slaat toe en bijna lukt het hem de prins te vangen. Opnieuw redt de seringenfee: prachtig om te zien hoe ruimte ontstaat waar zij verschijnt! De prins vindt de prinses en kust haar wakker.



In de derde act het trouwfeest. Alle sprookjes figuren zijn uitgenodigd. Sneeuwwitje en de zeven dwergen, roodkapje en de wolf, de gelaarsde kat met zijn vriendin. Ze maken het toneel tot een prachtig, veelkleurig toneel. Het bruidspaar danst en vele dansen worden aan hen getoond. Natuurlijk zijn de feeën aanwezig, en Carabosse. ‘Het is gewoon de strijd tussen goed en kwaad, mam. Het goede heeft gewonnen, maar het kwaad blijft wel bestaan’.

Niet alleen de vele kinderen die bij deze voorstelling aanwezig waren hebben genoten. Jong en oud lieten een luid applaus horen aan het eind van de voorstelling. Alle dansers en het orkest werden langdurig bedankt. Het luidste gejuich ging naar Alain Honorez. In zijn rol als Carabosse was hij zonder twijfel de ster van deze voorstelling.

Dansers
Prinses Aurora - Aki Saito
Prins Désiré - Wim Vanlessen
Carabosse - Alain Honorez
Lilac - Geviève van Quaquebeke
Dansers van het Koninklijk ballet van Vlaanderen

Muziek: Pjotr Tsjaikovski, live uitgevoerd door de Filharmonie o.l.v. Brett Morris
Choreografie: Marcia Haydée naar Marius Pepita
Decor en Kostuumontwerp: Pablo Nunez

Wie de voorstelling nog wil zien, moet naar België:
16, 17 en 18 mei in de Opera in Gent
27 en 28 juni en 1 en 2 juli in de Stadsschouwburg in Antwerpen.