Onderwerp: DANS
Maandag 26 Februari 2007 at 10:25 am
Falling Angels - Nederlands Dans Theater I
Door Rina Sanders met foto's van Joris-Jan Bos (klik foto's voor vergroting)
Gezien in de Rotterdamse Schouwburg op 22 februari 2007.
In het programma ‘Falling Angels’ gaan drie choreografen op zoek naar de onbegrensde mogelijkheden van het lichaam. ‘Falling Angels’ wordt gedanst door het Nederlands Danstheater I, een groep van 30 dansers in de leeftijd variërend van 23 tot 42 jaar. Stuk voor stuk blinken ze uit in hun solistische kwaliteiten.
Falling Angels: ‘Unieke en energieke ervaring’
Acht vrouwen zijn gerangschikt op het podium in korte donkere en strakke pakjes. Ze bewegen in een georganiseerde setting. Je ziet ze recht van voren of van opzij. Met sluipende en vloeiende bewegingen komen ze naar het publiek toe. Dan beginnen de slagwerkers te spelen, ritmische trommels met een minimale westerse beat. Tempo, ritme en spanning nemen toe. De veerkracht en energie spat van het podium. Alles lijkt grafisch, recht en minimalistisch. De belichting neemt een belangrijke plaats in. Verschillende gradaties van licht worden afgewisseld, grote lichtbundels maken plaats voor strakke lijnen langs de acht danseressen.
Door de knappe, precies gelijke bewegingen heen is er meer te zien. Expressieve gezichten, het uit elkaar rekken van de pakken, individuele bewegingen los van de groep. Het lijken wel grapjes doordat ze zo’n tegenstelling vormen met alle georganiseerde elementen.
Strak is netjes en mooi, maar kan zo saai worden. ‘Falling Angels’ heeft de juiste mix en is een genot om naar te kijken. De subtiele afzonderlijke details laten de gevoelige, expressieve en unieke menselijke kant zien van een stuk dat in de basis zeer strak is neergezet. ‘Falling Angels’ is een dansstuk van huischoreograaf Jir  Kyli ¡n.
‘Wervelende dynamiek in een drukkende atmosfeer’
Donkere wolken en grijze kostuums. Een pop op het podium spreekt het publiek toe. Een tweede pop beweegt eigenzinnig over het podium. Alle afzonderlijke lichaamselementen van deze pop worden aangestuurd door verschillende dansers. De grote groep deelt zich op in kleinere groepen die bewegen op ritmische mechanische geluiden.
De bewegingen van de dansers zijn waanzinnig. Ze wervelen in verschillende groepjes over het podium. Indrukwekkend zijn de bewegingen waarbij ze lijken te roteren om hun eigen as, als een radarblad. De vraag ‘zijn dit nog mensen?’ rijst.
‘The Second Person’ is vrij somber van karakter. Dit komt door de donkere wolken in het decor, de wind die voor belemmeringen zorgt in de dans. Maar ook door de grote groepen mensen die zich in zakelijke grijzen pakken over het podium bewegen, het zijn geen individuen. Ze lijken te worden beheerst door iets of iemand. Het einde is eensgezind en hoopvol als de pop en mensen dicht bij elkaar dezelfde bewegingen aannemen.
‘The Second Person’ is het tweede stuk van de Canadeese Crystal Pite voor het Nederlands Dans Theater. Zij is geïnteresseerd in timing en dynamiek, zowel van het individu als dansers onderling.
Uitbundige klassieke hoogstandjes in ‘Quintett’
Zoals de titel al suggereert spelen vijf personen de hoofdrol in dit stuk. Twee vrouwen en drie mannen gaan al onderzoekend wisselende duetten aan. De andere dansers verdwijnen van het podium of kijken toe. Soms observeren ze elkaar in de dierlijke houding van een aap. De bewegingen van de aap nemen ook in het begin een grote plaats in. Het kijken, aftasten en met elkaar ‘spelen’ komt voortdurend terug in de dans. De bewegingen zijn groot en veelal gestrekt. Uitbundige klassieke houdingen wisselen moderne bewegingen af. Het lijkt wel of ze aan elkaar willen laten zien wat ze kunnen. Voor het publiek is dat geen blamage, de combinatie van de verschillende stijlen en het extreme van de bewegingen daarbinnen is schitterend.
In zijn totaliteit is ‘Quintett’ een vrolijk en speels stuk. Het wordt gedanst op de continue herhaling van de door een zwerver gezongen tekst ‘Jesus blood never failed me yet’. Door de afwisselende dansbewegingen en de wisselingen van de dansers onderling verdwijnt het monotone gezang op de achtergrond, het gaat werken als een mantra.
Choreograaf William Forsythe wordt algemeen beschouwd als een de meest toonaangevende choreografen ter wereld, met een internationale carrière die inmiddels drie decennia omspant. Hij heeft de praktijk van het ballet losgekoppeld van het klassieke repertoire en er een dynamische kunstvorm voor de eenentwintigste eeuw van gemaakt.
Nederlands Dans Theater -
website
Zaterdag 23 December 2006 at 2:41 pm
De Notenkraker indrukwekkende opening van Tsjaikovski Ballet Festival
Tekst en foto's van Hans Speekenbrink (tenzij anders vermeld).
Klik foto's voor vergroting.
Tsjaikovski componeerde De Notenkraker in 1892 op verzoek van prins Vselvolsjski (directeur van het Keizerlijk Theater) en Marius Petipa, de beroemde danser en choreograaf die op dat moment werkzaam was in Sint Petersburg. Petipa schreef het libretto gebaseerd op Alexandre Dumas' versie van De Notenkraker en de Muizenkoning (één van Hoffmanns vertellingen).
Het bijzondere van het Groot Tsjaikovski Ballet Festival is dat deze drie klassieke balletten in Nederland nog nooit eerder in één serie te zien waren. Er worden 48 zwanen gebruikt in het Zwanenmeer. Zestien meer dan in de uitvoering van het Bolsjoi Ballet in Moskou. Daarmee het grootste Zwanenmeer ter wereld.
Tot 26 december is De Notenkraker nog te zien in het RAI Theater. Daarna zal het Zwanenmeer uitgevoerd worden van 27 december t/m 2 januari gevolgd door de Schone Slaapster van 4 t/m 7 januari. Kaarten kunnen besteld worden via Top Ticket Line: 0900-3311333
Stardust Theatre - website
Onderwerp: DANS
Zaterdag 25 November 2006 at 10:51 am
¿ šltimo? door Le Grand Cru
Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)
Vorige week hoorde ik van een goede vriend dat Le Grand Cru in Utrecht op zou treden. De groep Le Grand Cru kende ik nog van het Oerolfestival 2005 waar ze die editie mijn “topper” waren. Destijds dansten jonge Cubaanse dansers begeleid door het Nederlands Jeugd Strijkorkest de voorstelling
El Camino del Agua.
Afgelopen donderdag reisde ik af naar Theater Kikker in Utrecht. De voorstelling, onderdeel van het festival “Kunst in mijn buurt” (community art festival) georganiseerd door De Vrede van Utrecht, was volledig uitverkocht. Dit wetende was ik erg vroeg aanwezig en sprak vooraf kort choreograaf Feri de Geus. Hij vertelde dat de Cubaanse dansers slechts een verblijfsvergunning van vier weken hadden. Dit betekende dat ze maar slechts drie weken de tijd hadden gehad om aan deze voorstelling/presentatie te werken. De laatste week was er gelegenheid tot openbare optredens. Feri benadrukte ook dat mijn verwachtingen na het zien van El Camino del Agua bijgesteld moesten worden. Hiermee rekening houdend ging ik voor aanvang naar de zaal om de sfeer bij het “opwarmen” te proeven. Onder de zeer jonge dansers heerste een ontspannen sfeer. Nadat vervolgens de zaal volgestroomd was hield Feri de Geus in het Engels een korte inleiding waarbij hij één en ander vertelde over zijn samenwerking met Kees Epskamp wiens boek “Theatre for development” postuum verschenen is.
En toen begon waarvoor ik eigenlijk gekomen was: de voorstelling. In een rap tempo kwamen diverse scenes voorbij. De Nederlandse dansers als groep apart; de Cubanen ook apart en vervolgens intergreerden de beide culturen in prachtige moderne dans. Dans waarbij ook aandacht was voor de Cubaanse en Nederlandse cultuur. Humorvol, speels en ook heel krachtig. Heel kort en subtiel troffen zich, middels afbeelding op t-shirts, Jan Peter Balkenende en Che Guevara&hellip Hoezo verschillen? Hoezo humor?
Een uur vloog voorbij en liet diepe indruk achter. Wat restte was een enorme ovatie en alleen maar blije gezichten. Bij de jeugdige dansers en de bomvolle zaal. Dit smaakte naar meer. De voorstelling is t/m 29 november o.a. nog te zien in Venlo, Maastricht en Groningen.
Ter volledigheid vind ik het belangrijk nog wat achtergrondinformatie te melden. Op Cuba vraagt iedereen die bij een bushalte komt beleefd wie de laatst wachtende is: ¿ šltimo? Zodra de bus arriveert, sprint iedereen echter zo snel mogelijk naar de ingang om als eerste binnen te zijn. Regels zijn er om overtreden te worden. Op alle niveaus, in alle culturen vooral als je 16 of 17 bent. Of geldt de rekbaarheid van het toegestane niet voor dansers? In ieder geval wil je nooit de laatste zijn, zeker niet als je ambitieus bent en danser wil worden. De eerste, de beste, de mooiste. ¿ šltimo? is een krachtmeting van contrasten in cultuur en overeenkomsten in persoonlijke ambities van jonge dansstudenten, een presentatie van een maandlange culturele ontmoeting en uitwisseling.
Dit project is een initiatief van Le Grand Cru, stichting voor interculture dans op professioneel en community level. De ervaren choreografen uit het Nederlandse dansveld Feri de Geus en Noortje Bijvoets pionieren sinds 1994 in landen met een rijke traditie maar met een gebrekkige culturele infrastructuur. Zij doen er workshops met jeugdige talenten waarmee zij producties presenteren op internationale podia en festivals. Eerdere voorstellingen kwamen voort uit artistieke ontmoetingen met o.a. Namibië, Georgië, Kosovo en Zuid-Afrika.
Le Grand Cru heeft sinds 2000 verschillende projecten gedaan met studenten van de Escuela Nacional de Danza y Folklórica uit Havana, Cuba. Op verzoek van de Cubaanse school heeft Le Grand Cru een uitwisseling gerealiseerd tussen de Cubaanse studenten en leerlingen van de Vooropleiding Dans uit Venlo. In maart 2006 volgden deze leerlingen lessen op de school op Cuba en gaf Liesbeth Wiertz, coördinator van de Vooropleiding Venlo, les aan de Cubaanse studenten. Feri de Geus en Noortje Bijvoets hebben een korte choreografische aanzet gemaakt over de ontmoeting tussen twee culturen. Deze aanzet is uitgewerkt met dezelfde twee groepen dansers, ditmaal in Venlo, tot de korte productie ¿ Å¡ltimo?
Le Grand Cru -
website
Vrede van Utrecht -
website
Donderdag 31 Augustus 2006 at 10:41 am
Fringe Festival: Five Easy Pieces in Sugar Factory
Foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Maria Noë
Roosmarijn Luyten
Gwen Maduro
Marijn Brouwers
Five Easy Pieces - website
Amsterdam Fringe Festival - website
MEER FOTO'S
Zaterdag 26 Augustus 2006 at 11:03 am
Blauwe mannen rode draad op opening Uitmarkt 2006
foto's van Hans Speekenbrink (klik voor groter)
