Tekst en beeld van Serge Julien (klik voor vergroting) Opening WATT voor pers en relaties, 4 september 2008 in Rotterdam
Dik twee jaar geleden viel het doek voor het Rotterdamse poppodium en danceclub Nighttown. De club was de laatste jaren niet geweldig succesvol in financieel opzicht en werd uiteindelijk failliet verklaard. Daarmee viel een belangrijke culturele plek weg in Rotterdam aangezien Nighttown toch de Paradiso of de Melkweg van de havenstad was.
Nu twee jaar later zijn er hordes genodigden toegestroomd om de officiële opening van de reïncarnatie van Nighttown bij te wonen: WATT! Hoewel het poppodium op dezelfde locatie zit gevestigd is er verder weinig meer te herkennen van de oude club.
WATT symboliseert energie, kracht en vermogen en wordt gepresenteerd als de eerste Sustainable Danceclub ter wereld. Het uitgangspunt bij dit begrip is om mensen van 18 tot 80 jaar te inspireren tot een duurzame levensstijl waar je rekening houdt met de omgeving waarin je leeft. WATT onderscheidt zich ten opzichte van vergelijkbare clubs door een aanzienlijk verminderende milieubelasting van minimaal 30%. De oplossingen voor WATT zijn voor een groot deel “onzichtbaar” en voor een deel subtiel verweven in het ontwerp en de uitgaansbeleving.
Tijdens de opening vindt er een tour plaats door het gebouw die het concept, de innovatieve en duurzame elementen, de programmering en zelfs de gerechten in het Café presenteert. Alle betrokkenen bij het project zijn aanwezig zoals de initiatiefnemers, horecaondernemers gebroeders Aryan en Willem Tieleman en dancegoeroe Ted Langenbach, SDC, Architectenburo Kossman.de Jong en Doll, atelier voor bouwkunst tot en met de programmeurs.
De vernieuwde enorme entree aan de West-Kruiskade leidt naar een “straat” die aan weerszijden openingen bevat naar diverse vertrekken van WATT. De tour begint in de Grote Zaal die capaciteit biedt aan 1400 bezoekers. Meteen vallen de fancy gekleurde minimal waste bars op (bars waar sprake is van onder andere minimaal gebruik van elektriciteit en water, tappunten voor bier, wijn en de vier hardlopers en recyclebare ecocups). Daarnaast loopt er een riant balkon langs beide kanten van de zaal. Vanuit iedere hoek biedt dit een uitstekend zicht op het podium. Hoofdprogrammeur Joey Ruchtie vertelt dat hij Popmuziek in de brede zin wil laten horen in WATT. Van rock tot reggae en van Nederlandstalig tot dance. Het heeft echter nog drie tot zes maanden nodig om tot een volwaardige programmering te komen. Voorlopig hebben Iggy Pop & The Stooges twee dagen voor deze preview WATT alvast getest op een uitzinnig publiek. De oerrocker die meestal grote festivals aandoet schijnt het prima naar zijn zin te hebben gehad. Naast de pop optredens zal de zaal natuurlijk ook worden gebruikt voor grote dansfeesten waar de ruimte prima voor uitnodigt.
Beneden zit de kleine zaal die de naam de Basement draagt. Deze plek biedt ruimte aan 300 man. Hier zullen de onbekendere artiesten optreden. Tijdens de preview in de Basement zijn we getuige van de Sustainable Dance Floor. Deze energie opwekkende dansvloer is een concept van de Sustainable Dance Club. Een verplaatsbare vloer van circa 30 vierkante meter zet de beweging van dansende mensen om in elektriciteit die wordt gebruikt om de vloer op te lichten. Deze energie opwekkende dansvloer is de eerste dansvloer die echt gebruik maakt van de energie van de dansers.
Naast de Grote Zaal en de Basement bevindt zich op de begane grond de Kleine Zaal die de sfeer van een klein theater ademt en plek biedt aan 150 mensen.
Grenzend aan de Kleine Zaal zit het Café. Met een moderne lounge achtige uitstraling en ongeveer 200 eetplaatsen is dit onderdeel vele malen aantrekkelijker geworden dan zijn voorganger. Lichte naturel kleuren en een open keuken nodigen uit om deze ruimte te betreden. De gerechten worden met zorg bereid en de ingrediënten zijn bovendien vooral biologisch en van lokale afkomst. Een aantal kleine voorproefjes met onder andere vis, kaas en soep tonen durf en originaliteit en smaken naar meer. Een verrassend en uitnodigend element van WATT. Als we in het café naar boven kijken zien we een rechthoekige opening die stijlvol wordt gesierd door groene flesjes. De opening is onderdeel van de warm gekleurde bovenetage van het Café dat voorziet in een zitgedeelte en wat lijkt bedoeld als loungeruimte.
Nicotineliefhebbers kunnen zich terugtrekken in een “tuin” die fungeert als “Silent Disco”. Een DJ staat hier muziek te draaien terwijl de aanwezigen met koptelefoons meedansen op de beat van de muziek. Multifunctioneel en het houtdesign geeft het iets speels en natuurlijks.
En dan nog een ander leuk weetje: is het doorspoelen van het toilet meestal een handeling waar je niet bij nadenkt, bij WATT is dit anders. Wanneer je de (spaar)knop van de transparante stortbak indrukt, zie je het gezuiverde regenwater dat eerder op het dak is opgevangen (hemelwatersysteem) door de transparante waterleidingen aan het plafond stromen. Ineens is zichtbaar hoe bijzonder deze kleine dagelijkse vereiste eigenlijk is.
WATT is een professionele multifunctionele lokatie waar energie, leven en inspiratie duidelijk tot uiting komen. Uitgaanscultuur, duurzaamheid en commercie lijken prima te combineren in een succesvolle onderneming. WATT loopt in dit licht ook voorop binnen de branche en wil ook blijven innoveren.
De tijd zal leren of het publiek erop af gaat komen maar de inschatting is dat de organisatie zich daar geen zorgen over hoeft te maken met dit briljante concept. WATT is HOT!
Door Chantal van den Boogaard met foto's van Maria Esteve (klik voor vergroting)
In de jaren tachtig oogstte Antonio Gades grote triomfen in Koninklijk Theater Carré met zijn legendarische voorstelling Carmen. Van 2 tot en met 4 september, 14 jaar na zijn overlijden, is zijn dansgezelschap, Compañia Antonio Gades, opnieuw te zien in Carré met zijn legendarische versie van Carmen.
De Antonio Gades Foundation in Madrid is enthousiast over de voorstellingen in Carré. Het theater waarmee Gades zo’n goede band had. “Hij voelde zich er thuis en was diep onder de indruk van het enthousiasme van het Nederlandse publiek.” De dansers van het Antonio Gades gezelschap eren hem met deze voorstelling waarmee hij weer thuis komt in Carré.
In Gades’ visie was Carmen geen “mannengek”of een frivole vrouw. “Ze was een eerlijke vrouw”, aldus Gades, “die, als ze van iemand houdt dat zegt en als ze niet meer om iemand geeft dat ook niet meer doet. Met andere woorden; Ze was een vrije eerlijke vrouw.” Stella Arauzo danst de titelrol met verve. Ze zet een gepassioneerde, rauwe, sensuele, Cramen neer met een ferme persoonlijkheid. In de opera grijpt Cramen Michaëla, haar rivale in de liefde, bij de haren. In Gades’ versie snijdt ze haar keel door, een crime passionele. Gades maakt de tragedie nog groter en geeft een centrale rol aan de emoties en passie.
Vanaf het allereerste begin wordt je gegrepen door de voorstelling. De eerste scene vangt aan zonder muziek. De klakkende tappende hakken geven het ritme aan. Al gauw wordt er naar een climax toegewerkt. Klappende handen, knippende vingers, percussie worden toegevoegd, het tempo wordt opgevoerd. Alles resulteert in een ware explosie. En dat is nog maar het begin. Het spektakel gaat in hoog tempo door waardoor de aandacht van het publiek geen moment verslapt.
Live zang en akoestische gitaar zijn vrijwel de hele voorstelling aanwezig. De muziek wordt virtuoos gebruikt. Met niet meer dan zang en gitaar wordt er de ene keer een vrolijk Zigeunerfeest neergezet in volle glorie, dan weer versmelt de muziek met de grimmige sfeer van de strijd tussen de dames of het spektakel van het stierengevecht.
Het is een voorstelling vol passie en emoties. Er wordt gedanst met grote gebaren en expressieve bewegingen.
De voorstelling is de derde en laatste voorstelling in de programmering van Het Wereldzomerfestival in Carré. Na het Bolshoi Ballet en The Great Flying Circus Noord-Korea wordt het festival in stijl afgesloten met 'Carmen’. Het eerste Wereldzomerfestival is een succes. Dat schept hoge verwachtingen voor het komende jaar.
CARMEN VAN 2 T/M 14 SEPTEMBER 2008 ALLEEN IN KONINKLIJK THEATER CARRÉ
Het Bolshoi Ballet in Koninklijk Theater Carré, duizelingwekkend
Door Chantal van den Boogaard met foto van Angela Taylor (klik voor vergroting)
Het Bolshoi Ballet uit Moskou is voor het eerst na 22 jaar weer in Nederland. Afgelopen woensdag werd in Koninklijk Theater Carré in Amsterdam dit heugelijke feit gevierd met de feestelijke premièrevoorstelling van Het Zwanenmeer, het paradepaardje van het Russische klassieke ballet en bijzonder verbonden aan het Bolshoi Ballet.
Het is maar liefst 22 jaar geleden dat het befaamde Bolshoi Ballet ons land voor het laatst aandeed. Een lange tijd. Het Bolshoi Ballet kent een traditie van ruim 230 jaar. De historie van het ballet kent hoge pieken en diepe dalen. Sinds de jaren 80 is het ballet door een dal gegaan. De veranderingen in Rusland hadden aanvankelijk een negatieve neerslag op het balletgezelschap. Intriges, ruzies en zelfs stakingen niets bleef het Bolshoi Ballet gespaard.
Het tij keerde in 2000 met de komst van algemeen directeur Anatoly Iksanov. Met de komst van Alexei Ratmansky, de artistiek directeur, is het tij definitief gekeerd. Het Bolshoi Ballet heeft de laatste jaren onder zijn bezielende leiding een nieuwe impuls gekregen. Zonder de danstraditie van het 230 jaar oude gezelschap teniet te doen, zorgt hij voor een inspirerende sfeer die ruimte biedt aan de vele jonge talenten die Rusland kent. Ook artistieke vernieuwingen worden door hem niet uit de weg gegaan. Het Bolshoi Ballet staat weer op de kaart.
Het gezelschap streek de afgelopen jaren al neer in Parijs (L'Opera), New York (The New York Metropolitan Opera), Milaan (La Scala) en Londen (The Royal Opera House). Vooral in Engeland kregen de dansers lovende recensies. Vorig jaar werd het Bolshoi Ballet in Londen onderscheiden als 'Best Foreign Company'. Hoogste tijd dus dat het Bolshoi Ballet ook Nederland weer aan zou doen.
Deze maand is het Bolshoi Ballet te bewonderen in Koninklijk Theater Carré. Voor Carré is het de grootste productie die het theater ooit binnen de muren heeft gehad. Met het orkest van het Moskouse Bolshoi Theater, de technici en de staf meegerekend werken er elke avond driehonderd personen mee aan de voorstelling. Zowel het ballet als het orkest zijn op volle sterkte. In totaal telt het gezelschap zo’n 300 personen.
Naast Het Zwanenmeer, zal het voor het eerst zijn dat het Bolshoi Ballet in ons land het spectaculaire ballet Spartacus op de planken brengt. Zowel het Zwanenmeer als Spartacus zijn visitekaartjes van het Russische klassieke ballet.
Het Zwanenmeer en het Bolshoi Ballet zijn nauw aan elkaar verbonden. Het ballet werd gemaakt op verzoek van het Keizerlijk Theater in Moskou. Pjotr Iljitsj Tsjaikovski werd aangezocht als componist. De première was in het Bolshoi Theater te Moskou op 4 maart 1877. Sinds dien is Het Zwanenmeer een permanent onderdeel van het repertoire van het Bolshoi Ballet. Het Zwanenmeer is een van de meest uitgevoerde balletten ter wereld. De eerste choreografie was van Wenzel Reisinger. Het duurde tot 1895, toen Marius Petipa en Lev Ivanov zich bogen over de choreografie, voordat het ballet bij het grote publiek in de smaak viel. Het ballet geldt sinds dien als hoogtepunt van het klassiek-romantische balletgenre.
De versie die op dit moment ten tonele wordt gebracht door het Bolshoi Ballet is in één woord adembenemend. Er wordt virtuoos gedanst door het voltallige ballet. Er wordt gedanst met een ogenschijnlijk groot gemak. De zwaantjes lijken over het toneel te zweven. De solo’s worden voortreffelijk uitgevoerd. Het samenspel is bijzonder goed. Dit moet het product zijn van een ijzeren discipline, veel talent, beheersing, veel training en tomeloze inzet. Svetlana Zakharova, de prima ballerina, danst zowel de rol van Odette als die van Odile op onovertroffen wijze. In Londen werd zij voor deze prestatie door de critici uitgeroepen tot 'beste prima ballerina'. De hofnar, Vyacheslav Lopatin, doet niet voor haar onder. Hij maakt een verbluffende indruk. Vooral zijn solo’s zijn subliem. Daarover zijn alle aanwezigen het eens.
De choreografie is van de hand van Yuri Grigorovich. Hij baseerde zich op het werk van Petipa en Ivanov. Hij bracht het ballet terug van drie naar twee aktes.
Simon Sorokin koos bij deze productie voor een decor en kostuums in de stijl van de neogotiek. Doorgaans wordt zie je een barokke- of rococo. De stijl van de neogotiek hoort bij de stijlperiode van de romantiek en doet meer recht aan het ballet. Alles in deze productie is tot in de puntjes verzorgd en helemaal op elkaar afgestemd.
Het Bolshoi Ballet wordt naar Nederland gehaald door Stardust Theatre van Henk van der Meyden en Monica Strotmann. Stardust heeft een grote naam verworven in de internationale balletwereld en bracht eerder ondermeer het Kirov Ballet, The Royal Ballet met Margot Fonteyn en Rudolf Nureyev, het Tchaikovsky Perm Ballet, het Ballet Maurice Béjart en het Nationaal Ballet van Cuba naar ons land. Het was echter al jaren een wens van Henk van der Meyden en Monica Strotmann het Bolshoi Ballet weer in ons land te presenteren. Het was hoogste tijd daarvoor. Het Bolshoi Ballet is op dit moment beter dan ooit. Het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad om het Bolshoi Ballet naar Nederland te krijgen, maar het is gelukt en dat is niet onopgemerkt gebleven. Henk van der Meyden beschouwt het dan ook als de kroon op zijn werk als producent.
Tot eind juli is het Bolshoi Ballet in Amsterdam en brengt drie voorstellingen uit haar repertoire op de planken. Naast Het Zwanenmeer presenteert het Bolshoi voor het eerst in ons land het spectaculaire ballet Spartacus en een moderne eigen bewerking van het ballet The Bright Stream.
We dance to forget: veel danslol die je laat glimlachen
Door Rina Sanders met foto's van Vera Cammaer (klik voor vergroting)
Gezien op 20 maart 2008 in Lantaren Venster in Rotterdam
Oorspronkelijk was dans geen kunstvorm, maar een ritueel, iets sociaals. Fabuleus wil in deze voorstelling afstand nemen van koude, hermetische hedendaagse dans. Want nog steeds dansen mensen als ze blij zijn of iets te vieren hebben. Mensen dansen om te vergeten of om juist keihard te beseffen dat ze bestaan, om hun energie ergens kwijt te kunnen, om zichzelf te verliezen en de alledaagse restricties even te laten vallen.
‘We dance to forget’ is een energieke dansvoorstelling met een ironische knipoog. De twee dansers halen hun inspiratie uit een clash tussen hedendaagse dans en populaire dansvormen als hiphop, volksdans, rock ’n roll, linedancing, jumpstyle, enzovoort. De muziek laat ons dansen of stilzitten, ze bezit over een enorme kracht in het manipuleren van gevoelens en het verenigen van mensen.
Koen de Preter en Maria Ibarretxe slagen erin een zeer speelse en grappige voorstelling neer te zetten. De dansmuziek zelf roept herinneringen op, maar ook datgene wat muziek teweeg kan brengen op feestjes of alleen in de slaapkamer&hellip ‘We dance to forget’ laat zien wat jij nog nooit gedaan hebt op bekende nummers: van Pilates-bewegingen op ‘Sabotage’ tot strak gecoördineerde sprongetjes op ‘With or without you’.
Deze aaneenschakeling van muziekfragmenten en dansimpulsiviteiten blijft boeiend van het begin tot einde. De twee dansers laten ook heel veel plezier zien. Maria Ibarretxe heeft een enorme expressie en komt met de kleinste bewegingen al zeer krachtig over. ‘We dance to forget’ steekt je absoluut aan om na de voorstelling eens een dansje op de theatervloer te wagen, of om dat in ieder geval te eens te overwegen.
Concept - Koen de Preter
Dans en Choreografie - Koen de Preter en Maria Ibarretxe
Soundtrack - DJ Bobby Ewing
Dramaturgie - Anette van Zwoll
Productieleiding - Veerle van Schoelant en Eef Vermaelen
Productie - Fabuleus
Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)
Hoewel de winter nog niet is afgelopen knalt de Kunstbende 2008 met aanstekelijke energie het land door. Wat wil je ook. Als de jongeren (13 t/m 18 jaar), dé deelnemers van Kunstbende, op cultureel gebied echt de ruimte krijgen dan komen er mooie en verrassende dingen tevoorschijn.
Zo ook afgelopen zaterdag in Zwolle in Theater Odeon. Om 13.45 uur was de aftrap en geen kwartier later barstte het programma los.
Het thema van deze editie was ‘geheim’. Binnen dit thema kon je je kunsten op het gebied van theater, dans, taal, film, muziek, expo, alles mag en dit jaar nieuw fashion en dj etaleren.
Tijdens deze editie in Zwolle was de categorie muziek verreweg het populairst kwa aanmeldingen. Bandjes, soms snoeihard en theatraal, rappers en singer-songwriters; alles kwam voorbij. Niet allemaal kwalitatief even goed, maar stuk voor stuk bruisend van de energie. Een genot om mee te maken. En wie weet zat er wel een nieuwe Brace of Krezip bij. De tijd zal het leren.
Het programma, dat zich op zo’n middag in drie zalen afspeelt, is zo omvangrijk dat je telkens keuzes moet maken. Ik ben vooral voor dans, muziek en expo gegaan. De muziek was, zoals ik al zei, erg inspirerend. Dans viel me deze keer, heel eerlijk gezegd, een beetje tegen. Tuurlijk deed iedereen zijn/haar uiterste best. Echter een landelijke finalist kon ik (nog) niet ontdekken. Blij toe dat ik geen deel uitmaakte van de jury.
Bij de expo welke in de foyer van het theater opgesteld was ontdekte ik wel erg mooie dingen. Uitlichten, zonder andere deelnemers te kort te willen doen, wil ik de installatie van Evelyn Boksebeld (leerling 6 VWO) getiteld ‘What happens in Vegas stays in Vegas’. Evelyn zat temidden van lege drankflessen en twee wanden met enge en sexueel getinte tekeningen als depri gothic-meisje. Heel verstild. Een indrukwekkend beeld. Geheimzinnig.
De installatie van ‘Sssht! van Daphne & Alita oogde veel luchtiger. Zij hadden vier grote foto’s opgehangen. De foto’s lieten o.a. een man met bos bloemen, twee jongens en een zwanger meisje zien. Bij iedere foto hing een ipod met oordopjes. Zodra je het geluidsfragment op de ipod bij de desbetreffend foto afluisterde (je hoorde slechts één zinnetje) werd een deel van het ‘geheim’ onthuld. Mooi gevonden.
Van de onderdelen film, alles mag, theater en taal heb ik helaas niets gezien (de nieuw toegevoegde categorië en fashion en dj) waren helaas (nog) niet vertegenwoordigd. Gewoonweg niet aan toegekomen gedurende de gehele middag dat ik er was.
Niettemin was ik na afloop zeer tevreden. Ik had veel moois gezien en was zeer ‘geprikkeld’ die al die jonge talenten op cultuurgebied. Petje af voor iedereen.
Vorig jaar zag ik maar liefst drie voorrondes (Zwolle, Amsterdam en Utrecht) en de landelijke finale van deze competitie voor en door jong talent. Het lijkt erop dat ik dit jaar door tijdgebrek niet zoveel ga zien. Helaas. Niettemin kan ik iedereen (jong en minder jong) ten zeerste aanraden edities van de Kunstbende te bezoeken. De voorrondes zijn nog maar net begonnen.
Het kost bijna niks en zo’n programma zit vol verrassingen. Doen dus!
En dan de uitslag. In Zwolle zijn de Spotlights (de prijzen) uitgereikt aan:
Muziek: Margot
Dans: Flowmotion
Taal: Leonie Kuhlmann
Theater: The Chatters
Film: Mats Logan
Expo: Evelyn Boksebeld
Alles Mag: ISL
Kijk voor veel meer informatie over Kunstbende en de agenda van de voorrondes en landelijke finale op de website. Van harte aanbevolen.
