Onderwerp: DANS

Woensdag 26 December 2007 at 1:21 pm

Het grootste zwanenmeer ter wereld

Het Grootste Zwanenmeer

Door Chantal van den Boogaard met foto's van Stardust Theatre

Het Zwanenmeer van Tchaikovsky, uitgevoerd door het Tchaikovsky Perm Ballet is donderdag 20 december jongsleden in première gegaan in het RAI-theater. Feit dat we de voorstelling zouden gaan zien riep tal van nostalgische gevoelens op maar maakte ook dat de verwachtingen hooggespannen waren; een ballet van Tchaikovsky, uitgevoerd door het Tchaikovsky Perm Ballet, dat is de top! Zonder enige twijfel kan ik zeggen dat er nagenoeg totaal al onze verwachtingen tegemoet werd gekomen.

Het was wellicht een ambitie om de top te overtreffen dat Henk van der Meijden en Monica Strotman, de producenten, besloten het ballet aan te promoten als “Het Grootste Zwanenmeer”; als het niet beter kan, dan maar meer? Het ballet vertelt het verhaal van prins Siegfried die viert dat hij meerderjarig wordt. Door zijn moeder, de koningin, wordt hij aangespoord om een huwelijkskandidate te zoeken. Tegen wil en dank gaat de prins op zoek naar de ware. Tijdens het feest dient zich, in de ogen van Siegfried, geen geschikte kandidate aan. Maar bij een nachtelijke jachtpartij in het bos verliest de prins zijn hart aan de beeldschone witte zwaan Odette, de koningin van de zwanen. Zij is betoverd door Roodbaard. De betovering, waardoor zij en de zwanen overdag zwanen en ’s nachts meisjes zijn, kan alleen worden verbroken als een man, die nog geen ander heeft liefgehad, haar zijn eeuwige trouw belooft. Prins Siegfried is op slag verliefd en belooft Odette zijn eeuwige trouw.
Als de dag aanbreekt volgt het officiële bal. Daar verschijnt een zwarte zwaan, de betoverde, sluwe Odile. Siegfried raakt ervan overtuigd dat zij Odette is. Hij kiest haar tot bruid en verklaart haar zijn eeuwige trouw. Dan beseft Siegfried dat hij om de tuin is geleid door Roodbaard. Siegfried voelt zich diep ellendig en gaat op zoek naar Odette bij het meer. Het enige dat hen redding kan bieden is te sterven.

Het Grootste Zwanenmeer


Het Tchaikovsky Perm Ballet, na het Kirov en het Bolsjoi het beste ballet van Rusland, voert het ballet virtuoos uit. Wij troffen in de hoofdrollen Yaroslava Araptanova als Odette/Odile en Robert Gabdullin als prins Siegfried. Yaroslava Araptanova danst haar rol onberispelijk. Haar enorm snelle fouettés deden menigeen duizelen. Robert Gabdullin zet een piepjonge prins Siegfried neer, zoals hij in het verhaal ook echt moet zijn geweest. Hij voert zijn rol uit als een jonge god. In zijn solos toont hij zich een ware atleet.
De uitvoering van de beide rollen is representatief voor de hoge kwaliteit van het totale ballet, dat 70 dansers telt. Het is een lust voor het oog.

De muziek van Tchaikovsky is eindeloos romantisch en draagt met al zijn expressiviteit bij aan de betoverende voorstelling. De muziek neemt je mee, nog verder het verhaal in. Voor je het weet ga je er helemaal in op. Heerlijk.
Bij deze uitvoering is het de, hier en daar erbarmelijke, weergave en montage van diezelfde muziek die maakt dat je op brute wijze weer teruggebracht wordt in de alledaagse werkelijkheid. Een gemiste kans en iets dat bij een productie van een dergelijke omvang niet het geval mag zijn. Maar dit mocht de pret toch niet drukken; we hebben verder erg genoten.

Dat genot werd vergroot door de kostuums. Deze waren even sprookjesachtig als ooit. Dit jaar heeft de typisch Russische romantiek uit de voorgaande jaren plaatsgemaakt voor een meer West-Europees kostuumdesign. De mierzoete kleuren, die deden denken aan poëzieplaatjes en marsepein, hebben plaatsgemaakt voor een meer ingetogen kleurenpalet. De weelderige stras en glitter is vervangen door iets meer ingetogen goud. Het blijft een kwestie van smaak. Maar buiten kijf staat dat de kostuums zijn zoals je dat van een klassiek ballet mag verwachten. Het meeste indruk maakt toch elke keer weer die zee aan witte tutuutjes van de zwaantjes.

Het Grootste Zwanenmeer


In een onbewaakt moment mogen er dan anderhalve keer zo veel zwaantje op het toneel zijn, 48 in plaats van 32, maar deze extra zwanen dragen niet of nauwelijks bij aan de overweldigende indruk die de voorstelling toch al maakt. Feit dat het grote aantal zwaantjes zo benadrukt wordt in de promotiecampagne maakt de verleiding groot om voortdurend zwaantjes te tellen. En dat is jammer. De voorstelling op zich is al zeer de moeite waard, de top. Daar kunnen 16 zwaantjes extra niets aan toevoegen.

Kortom: een virtuoos gedanst ballet, dat zijn voetsporen al heeft verdient en dat voldoet aan alle verwachtingen die het oproept. Zeer de moeite waard om te gaan zien, voor jong en oud. Nog tot 6 januari 2008 in het RAI-theater in Amsterdam.

Het Grootste Zwanenmeer - website

Onderwerp: DANS

Donderdag 27 September 2007 at 09:31 am

DansClick 3: een click met de makers

Dansclick
Dansclick
Jac Goderie

Door Rina Sanders met fotomateriaal van Dansclick (klik voor vergroting)
Gezien in Delft, Theater de Veste op 22 september 2007


Het najaarsprogramma van DansClick brengt twee choreografieën samen die op het eerste gezicht ver uit elkaar lijken te liggen: de speelse, bijna ‘camp’-achtige solo van de Spaanse Pere Faura en een sereen, poëtisch duet van de Japanse choreograaf Kenzo Kusuda. Wat beide dansstukken gemeen hebben is de thematiek: de zoektocht naar liefde. Waar Kenzo Kusuda in het duet 'Moisture Rocket' twee dolende zielen laat zien die proberen een verbroken eenheid te herstellen, stelt Pere Faura zich in 'This is a picture of a person I don’t know' de vraag wat deze hang naar liefde doet met je eigen zelfbeeld.

Net als eerdere edities van DansClick begint de avond met een 'warming up', nu door Jac. Goderie. Hij vertelt een aantal anekdotes bij verschillende bekende dansfilms. We zien John Travolta in Saturday Night Fever en Leroy in Fame. Na deze flitsende filmfragmenten volgt de dans in 'real-life'.
Dansclick


This is a picture of a person I don’t know “ Pere Faura
Pere Faura laat in zien hoe je soms zo 'niet jezelf' of nauwelijks herkenbaar kunt zijn., opgedrongen door zaken als verlangen of gewenste beoordelingen van anderen. Zijn creatieve, multimediale aanpak leidt tot afwisselende en grappige momenten. Solo op het podium koppelt hij, al bewegend en pratend, bestaande film- en geluidsfragmenten aan eigen opnamen. Hij maakt daarmee goed duidelijk in welke situatie hij zich begeeft, wat hij voelt en denkt. Faura betrekt het publiek heel direct in zijn gedachtegang. De toeschouwers kunnen daardoor de ongemakkelijkheid ervaren zoals hij die van zichzelf laat zien.

Moisture Rocket “ Kenzo Kusuda
De choreografie van Kenzo Kusuda is van een geheel andere orde. De bewegingen in zijn duet lijken sterk ingehouden emoties weer te geven. We zien een man en een vrouw die verbonden lijken te zijn, maar eigenlijk nauwelijks in contact zijn met elkaar. Dezelfde licht gespreide handen, gebogen armen, ronde heupen en sterke rompen verbinden hun beide lichamen. De geluiden zijn vervreemdend en zorgen voor nog meer oosterse mystiek. Een heel mooie intense voorstelling, subtiel en krachtig.

Na deze twee uiteenlopende choreografieën wordt het publiek uitgenodigd voor een drankje op het podium. Hét moment om zelf eens in de schijnwerpers te staan en een click te maken met de twee makers.

DansClick is een samenwerkingsverband van dertig theaters en de productiehuizen Korzo producties (Den Haag) en DansWerkplaats Amsterdam.

DansClick - website

Onderwerp: MUZIEK, DANS, CIRCUS EN SHOW

Zaterdag 15 September 2007 at 10:14 am

Delirium van Cirque du Soleil: een waanzinnig circus van mens en beeld

Cirque du Soleil met Delirium
Cirque du Soleil met Delirium
Cirque du Soleil met Delirium

Door Lana de Wit met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

Een storm van beeld en geluid. Zo omschrijft Cirque du Soleil haar voorstelling Delirium die donderdagavond 13 september haar Europese premiere beleefde in Ahoy, Rotterdam. Anders dan bij de vorige voorstellingen van Cirque, was het speelveld niet in het midden van het publiek maar zaten de mensen in een klassieke theater opstelling.

Die storm van geluid viel reuze mee maar visueel was er enorm veel te zien. Een mix van personages daadwerkelijk op het toneel en opgenomen beelden werden geprojecteerd op fijnmazige doorschijnende doeken. Daardoor kon men zowel zien wat er op het toneel gebeurde maar gaven deze projecties een nieuwe betekenis aan die beelden. Zeer mooie en vindingrijke taferelen speelden zich op de doeken af.
Cirque du Soleil met Delirium
Cirque du Soleil met Delirium
Cirque du Soleil met Delirium


Hoofden van mensen die geprojecteerd werden waarnaast een personage op het toneel werd geprojecteerd. Een beeld van een liggende vrouw, veranderend in een jonge vrouw die een ballon op het toneel lijkt aan te raken. Reusachtige deuren, op de doeken geprojecteerd, waar reusachtige mensen doorheen keken. Of er werd een onderwaterscene gecreëerd waarbij het water virtueel binnen stroomde of wegvloeide. Dan weer waren de projecties live action, realistisch, dan weer animatie. Soms op één enkel doek in het midden, dan weer over de volle breedte van de zaal. In de wonderlijke werelden die zo werden gecreëerd, liepen dansers, zangers, acteurs en circusartiesten door elkaar heen. Dans werd afgewisseld met cirussacts terwijl zangers door de scene heen liepen of, wat vaker het geval was, zweefden. Deze bijzondere mix gaf de voorstelling een surrealistische sfeer. Dat mag natuurlijk ook wel met zo’n titel. Tot waanzin, delirium, drijft de voorstelling nu ook weer niet.

Cirque du Soleil met Delirium
Cirque du Soleil met Delirium
Cirque du Soleil met Delirium


De show is opgebouwd uit 20 nummers uit voorafgaande voorstellingen van Cirque du Soleil en opnieuw bewerkt. Deze nummers vertellen het verhaal van een man die in zijn eigen zeepbel leeft, verwijzend naar de huidige moderne samenlevingen waarbij mensen gefocust zijn op zichzelf en waarin computers en televisie apparaten zijn die ons van de buitenwereld isoleren. We komen in zijn droom terecht die hem mee langs allerlei werelden voert, met allerlei bizarre maar ook heel herkenbare personages, zoals trollen, zeenimfen. Afrikaanse krijgers maar ook een gestreste manager die alles naar zijn hand wil zetten. Het mannetje bekijkt vanuit zijn veilige ballon (zeepbel) de situaties die zich onderhem afspelen, uiteindelijk kruipt hij uit zijn schulp en gaat op in deze droomwereld.

Zoals het een echt circus betaamd en in de traditie van Cirque du Soleil, waren er hier ook weer diverse acrobatische circusacts verweven in het verhaal. Je blijft je toch weer verbazen wat deze mensen met hun lichaam presteren. Ook de dansers en acteurs waren enorm indrukwekkend en expressief. Een genot om naar te kijken. Zij werden vergezeld door een aantal uitstekende zangers en muzikanten die ook prominent op het toneel aanwezig waren. Dat had in een aantal gevallen iets minder gekund en dan met name bij de mannelijke musici. Duidelijk werd dat deze geen acteurs zijn en niet op kunnen gaan in het visuele geheel van dansers, acrobaten en acteurs. Zij blijven als act geïsoleerd van de beeldende wereld van dansers, acrobaten en acteurs.

Cirque du Soleil met Delirium
Cirque du Soleil met Delirium
Cirque du Soleil met Delirium


Het bijna twee uur durend muzikale en visuele spektakel werd afgesloten met de aanstekelijke titelsong van de voorstelling Alegria. Zonder een sterke visuele uitspatting zoals dat in de rest van de voorstelling het geval was. Dit keer zweefde er niks door de lucht en ontbrak een indrukwekkende projectie. Helaas geen gepaste afsluiting voor deze voor de rest bijzonder fraaie voorstelling.

Delirium speelt nog tot en met zondag 16 september in Ahoy waarna het tot half december langs 24 Europese steden zal touren. Zie voor informatie.

Cirque du Solein - website

Onderwerp: DANS, FESTIVAL, LOCATIETHEATER, MUZIEK, TONEEL

Zondag 29 Juli 2007 at 3:04 pm

Koud meisje van Orkater

Koud Meisje van Orkater
Koud Meisje van Orkater
Koud Meisje van Orkater

foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

Koud Meisje van Orkater
Koud Meisje van Orkater
Koud Meisje van Orkater

Koud Meisje van Orkater
Koud Meisje van Orkater
Koud Meisje van Orkater


Met Koud Meisje heeft Orkater een top voorstelling gecreëerd. Hij speelt nog op De Parade in Amsterdam.Orkater - websitelink
Arend Niks - website
De Parade - website

Spel: en
Muziek: en
Eindregie:
Dansadviezen:

Onderwerp: DANS, FESTIVAL, LOCATIETHEATER

Zaterdag 28 Juli 2007 at 3:55 pm

Ali Salmi (Osmosis Cie) in eigentijdse dansvoorstelling Waterfloor

Ali Salmi van Osmosis Cie
Ali Salmi van Osmosis Cie
Ali Salmi van Osmosis Cie

Van 19 t/m 22 juli vond alweer de dertiende editie plaats van het Internationaal Straattheaterfestival (ISTF) in Gent. Henry Krul sinds 2002 regelmatig te gast op het festival fotografeerde aldaar en doet verslag van enkele voorstellingen voor Cultuurpodium.nl

Neem ’s avonds laat een afgelegen uitgestrekte vlakte, plaats daar een groot videoscherm met daarvoor een glinsteren metaalachtige dansvloer, projecteer beeld en laat Ali Salmi de voorstelling Waterfloor dansen. Dit is wat op een drietal avonden om 23.00 uur op verschillende afgelegen locaties in de buitenwijken van Gent gebeurde. Als je zover vanaf het centrum op afgelegen plekken programmeert dan weet je dat dit geen massa’s publiek trekt. Dat was ingecalculeerd en dus was iedereen iedere avond tevreden.

In Waterfloor danst Ali Salmi solo (evenals in zijn eerdere creaties Flesh en Transit). Een voorstelling van amper 30 minuten waarbij de contouren van Salmi van tijd tot tijd versmelten met de videobeelden. Soms contrasterend met de bestaande beelden, soms als samensmelting.

Ik hou van de meeste dansvoorstellingen in de openlucht (zoals o.a. van Ex Nihilo, Tango Sumo, Vendaval en Producciones Imperdibles) en dit is daar geen uitzondering op. Het speelvlak is beperkt tot pakweg max. 50 m2 waardoor de dansvloer en de mogelijkheden beperkt zijn. Daarintegen levert de voorstelling, gesitueerd in een enorm grote kale omliggende ruimte, wel een heel sterk beeld op. Kortom, een mooie krachtige voorstelling.
Ali Salmi van Osmosis Cie
Ali Salmi van Osmosis Cie
Ali Salmi van Osmosis Cie


Fabien Audooren, festivaldirecteur en programmeur van het ISTF en Ali Salmi van Osmosis Cie. denken inmiddels al na over samenwerkingsplannen voor festivaleditie 2008. Osmosis Cie was eerder met andere voorstellingen te bewonderen op het Straattheaterfestival Vlissingen, Etcetera Amersfoort en het Karavaanfestival. Graag zou ik het gezelschap vaker in Nederland zien optreden.

Osmosis Cie - website
ISTF - website