Zondag 26 Augustus 2007 at 11:47 am
The Hospital
Door: Fieke Gosselaar met foto’s van Jan Luursema
Noorderzon Festival in Groningen 16 t/m 26 augustus
‘The Hospital’ wordt gespeeld door het Jo Strømgren Kompani uit Noorwegen en heeft zijn Nederlandse première op Noorderzon. Als we aan komen lopen, sluiten we aan bij de vijftig meter lange rij. De Jo Strømgren Kompani is geen onbekende op Noorderzon. Vorig jaar stond de theatergroep met de voorstelling ‘The Department’. Dat speelde zich af in een kantoor. Dit jaar is de setting een verlaten ziekenhuis dat een gebrek aan patiënten heeft. De drie zusters zijn helemaal alleen in het provinciale kliniek. Dit leidt tot grote wanhoop en frustratie, die op een erg grappige manier worden uitgebeeld. In het stuk wordt gebruik gemaakt van het Koeterwaals, oftewel een neptaal. De gebaren en emoties worden daarom groots op het podium neergezet.
De verpleegsters hebben niemand om te verplegen, zodat ze uit verveling zichzelf gaan verwonden. Dit leidt tot een gat in het hoofd of bloedende striemen op de rug. Er ontstaat een machtsspel, waarbij de hoofdzuster de andere twee tiranniseert. Ze uiten hun frustratie en machteloosheid onder andere door middel van dans. Dat werkt in het stuk, waar de nadruk ligt op expressie, erg sterk. Wanneer de twee zusters de sleutel ontdekken van de medicijnkast, worden de rollen omgedraaid. Dat is de mogelijkheid te ontsnappen aan de eindeloos voortdurende verveling. Ze schrokken de pillen naar binnen en hebben de grootste lol. Uiteindelijk kunnen de drie toch niet met of zonder elkaar.
In de voorstelling is een kleine wereld gecreëerd van verlangen, leegte en wreedheid verpakt in lichte absurditeit. Het lijkt echter wel alsof de drie zusters zelf degene zijn die deze wereld hebben gevormd en in stand houden. Wanneer je de kans krijgt om deze voorstelling te zien, ga er dan zeker naar toe. De voorstelling is erg verrassend en afwisselend. Het is een stuk waarin mooie beelden te zien zijn en het spel van de drie actrices is geweldig om te zien. Ze zetten drie sterke persoonlijkheden neer, die door hun zwakheden nog eens voor hun eigen ondergang zorgen.
Jo Strømgren Kompani -
website
Noorderzon -
website
Regie, choreografie, script en decor: Jo Strømgren
Spel: Guri Glans, Gunhild Aubert Opdal en Ingri Enger Damon
Kostuums: Catrine Gusmestad
Muziek: Haukur Morthens, Donizetti, Bach, Los Paragauyos, Nancy Sinatra, Jan Garbarek, Barry Adamson, Jørgen Knudsen.
Vrijdag 24 Augustus 2007 at 11:18 am
Meindert Talma & The Negroes
Door: Fieke Gosselaar met foto’s van Jan Luursema
Noorderzon Festival in Groningen 16 t/m 26 augustus
Het optreden van Meindert Talma & The Negroes vond plaats in het kleine Pepergasthuiskerkje midden in het centrum van Groningen. Het is een toepasselijke plek voor de vertolking van het laatste album ‘Nu geloof ik wat er in de bijbel staat’. Dit album bestaat uit Nederlandse vertalingen uit Harry Smith's Anthology of American Folk Music, een verzameling folk-, country- en bluesliedjes. De oorspronkelijke nummers stammen uit de jaren '20 en '30 van de vorige eeuw. Ook de opname van de plaat gebeurde in een kerkje genaamd ‘Jezus leeft’ in Drachtstercompagnie.
Elk liedje krijgt een korte inleiding van Meindert Talma voor de instrumenten weer los gaan. Hij vertelt over John Henry, de moordenaar van president Garfield, apostel Johannes en de duivelse Stagger Lee. In de nummers klinken vooral de dreunen van de grote staande trom erg lekker. Samen met de door de kerk schetterende mondharmonica of het droge geklap zorgt het voor een eigensoortig geluid. Meindert Talma zingt er verhalend en soms brullend overheen. Al is het niet altijd even zuiver, dit stoort absoluut niet en past er ook wel bij. De teksten zijn mooi om naar te luisteren en het kerkje in de Peperstraat wordt voor een uur in de oud-Amerikaanse bluessferen gebracht.
Tijdens het optreden wordt het gezicht van de drummer, Jan Pier Brands, steeds roder en zijn lange haren bewegen mee op de maat van zijn slag. Ook de gitarist, Nyk de Vries, lijkt uit zijn lichaam te spatten, maar Meindert Talma blijft rustig zitten en laat zijn stem het werk doen. Op de houten kerkbanken begin ik in mijn hoofd mee te dansen en mijn linkervoet stopt niet met mee tappen op de vloer. Wanneer ik om mij heen kijk, zie ik meerdere knieën op en neer gaan en hoofden mee knikken op de maat. Het is geen muziek waar je stil bij kan blijven zitten. Het swingt de kerk uit!
Meindert Talma -
website
Noorderzon -
website
Meindert Talma - zang, praatstem, harmonium, handklap
Nyk de Vries - akoestische gitaar, zang, praatstem, handklap
Jan Pier Brands - grote trom, banjo, mondharmonica, zang, luiden van de klokken, handklap
Janke Brands - basgitaar, handklap
Dinsdag 31 Juli 2007 at 6:43 pm
Circ P nic amuseert velen met circusachtige voorstelling in de openlucht
Van 19 t/m 22 juli vond alweer de dertiende editie plaats van het Internationaal Straattheaterfestival (ISTF) in Gent. Henry Krul sinds 2002 regelmatig te gast op het festival fotografeerde aldaar en doet verslag van enkele voorstellingen voor Cultuurpodium.nl
Een enorm grote roestige caravan, althans daar lijkt ’t op, staat gedurende twee avonden op het Spaans Kasteelplein. Een aantal meters daarvoor een eveneens grote roestige paardenkop. Deze constructie maakt deel uit van het decor van de voorstelling La Caravana Pasa van Circ P nic.
De voorstelling start als twee muzikanten, een drummer en een violist (die later een groot evenwichtskunstenaar blijkt te zijn), uit een luikje aan de zijkant van de caravan kruipen en vervolgens boven op het dak plaatsnemen. Ze spelen een enthousiast stukje muziek. Niet veel later verschijnt, terwijl zich een rookgordijn vormt, een fraaie dame op hoge hakken, ook vanuit het kleine luikje, ten tonele. Ze gespt zich middels een lang koord vast aan de caravan en beweegt zich atletisch van links naar rechts aan de voorzijde van de caravan. Een fraai beeld.
Als ze vervolgens al koorddansend op haar hoge hakken van de caravan naar de paardenkop verplaatst heeft komt er nóg een acteur tevoorschijn. De voorstelling is nu goed op gang. Er vormt zich een visueel spektakel met contrasten, metamorfoses, en gemengd met circustechnieken op de koord, acrobatie, evenwichtskunsten en de Chinese mast. Dit alles (inclusief de nodige humor) is vermengd met dans en theater waarbij de muziek de bindende factor vormt.
Het publiek zit dicht op het speelveld en de voorstelling weet een ieder, want wat is het druk, ruim een uur geboeid te houden. Circustheater in de openlucht. Mooi dat dat kan.
ISTF -
website
Circ P nic -
website
Maandag 30 Juli 2007 at 09:21 am
Sprankelend Shake That wint zowel jury- als publieksprijs ISTF
Van 19 t/m 22 juli vond alweer de dertiende editie plaats van het Internationaal Straattheaterfestival (ISTF) in Gent. Henry Krul sinds 2002 regelmatig te gast op het festival fotografeerde aldaar en doet verslag van enkele voorstellingen voor Cultuurpodium.nl
ShakeThat is een jonge groep met vijf Vlaamse circusartiesten t.w. Sander, Nino, Joris, Hans en Gab die zich toeleggen op de kunst van het cocktail-shaken. Eind juni deden ze het Reuringfestival in Purmerend aan en nu stonden ze in de Grote Prijs van het ISTF. Nou, dat hebben ze en het massaal toegestroomde publiek geweten!
Het vijftal verraste met een enerverende show in (tuurlijk) een cocktailbar. Deze jongleurs brengen een sprankelende mix van jongleren, magie, humor en exquise cocktails. Flessen, glazen, ijsklontjes en cocktailshakers vliegen in een vrolijke vaart door de lucht. En natuurlijk mag publieksparticipatie niet ontbreken. Je kunt onder anderen zowaar op een magnifieke cocktail bieden. Grijp die kans!
In totaal traden ze in Gent vier keer op (2 x per dag) en keer op keer stond het in de Gentse buitenwijk bij de St. Baafssite bomvol. Enkelen waaronder mijn dochter Tara en haar vriendin Roseanne van resp. 13 en 14 jaar waren inmiddels fan geworden en zaten soms al een uur van te voren gereed om hun “helden” te zien repeteren, echt optreden of om mee op de foto te gaan. Tja, eigenlijk ook niet verbazingwekkend van die jonge meiden. De jonge acteurs (tuurlijk veel te oud voor die meisjes, maar ach) zien er goed uit en brengen een heerlijke frisse show.
Dat deze nog jonge groep het goed deed liet ook de jury van de Grote Prijs niet onberoerd. Ze gingen dan ook met zowel de jury- als publieksprijs aan de haal.
Detail. Sander één van de jonge acteurs brak een paar dagen voor de voorstelling zijn been terwijl hij met zijn compagnon Bram als Pol & Freddy met de voorstelling Ready! in Brugge optraden. Tijdens de voorstelling probeerde hij een kind te ontwijken met als gevolg de beenbreuk. Bram, normaal niet deel uitmakend van Shake That, verving hem met verve. En dat na slecht enkele keren repeteren. Eigenlijk is dit niet mogelijk; het gebeurde echter wel...
Zeer binnenkort t.w.28, 29 juli, 8 en 10 augustus ook nog in Nederland te bewonderen op het Karavaanfestival in Noord Holland. Dikke pret is verzekerd.
ISTF -
website
Shake That -
website
Circusatelier Woesh -
website
Zondag 29 Juli 2007 at 9:48 pm
Peter Shub amuseert zonder ook maar één woord te spreken
Van 19 t/m 22 juli vond alweer de dertiende editie plaats van het Internationaal Straattheaterfestival (ISTF) in Gent. Henry Krul sinds 2002 regelmatig te gast op het festival fotografeerde aldaar en doet verslag van enkele voorstellingen voor Cultuurpodium.nl
Het ISTF organiseert jaarlijks De Grote Prijs ISTF, een wedstrijd tussen selecteerde artiesten samengesteld uit jonge en nieuwe makers in confrontatie met wat oudere meer ervaren spelers. Eén van de oudere en ervaren spelers is Peter Shub. Peter Shub, Amerikaan, is ooit begonnen op straat en speelde nu voor het eerst sinds 10 jaar weer voor een buitenpubliek. Weg van de vertrouwde piste en de geborgenheid van de theaterzalen. Hij heeft de afgelopen jaren een grote reputatie opgebouwd in o.a. Carré Amsterdam, Comedy festival Arosa, Comedy Arts Moers, de Keulense Komedie en kreeg de ‘Jury Award’ op het Internationaal Theaterfestival in Cannes voor zijn one man comedy show ‘Nice night for an evening’.
In hartje Gent waar ook de Gentse Feesten plaatsvonden had Shub met zijn mimespel, hij speelde delen uit zijn indoorvoorstelling ‘Nice night for an evening’, grote delen van het Emile Braunplein aan zijn voeten gekluisterd. En waardoor? Ja, dat is dus moeilijk uit te leggen.
Met enkel een tafeltje, stoel, kruidenplantje, lange regenjas, hoedje, kleerhanger en mini fototoestelletje wist hij de honderden toegestroomde mensen te vermaken. Tuurlijk heeft hij bepaalde scenes voorbereid en weet hij waar mensen op regeren (of niet). Echter improviseren blijft een kunst, vind ik. En improviseren kan Peter Shub als de beste.
Smaken verschillen maar ik vond het heerlijk om een half uur toeschouwer van deze rasartiest te zijn. Klein spel, maar o zo subtiel en amusant. Dat het publiek dit weet te waarderen bleek o.a. uit het feit dat hij uiteindelijk tweede werd in de rangschikking van de uitslag van de publieksprijs. Wakker worden; zomerfestivalprogrammeurs!
Peter Shub -
website
ISTF -
website
