Onderwerp: FESTIVAL, STRAATTHEATER

Zondag 29 Juli 2007 at 9:48 pm

Peter Shub amuseert zonder ook maar één woord te spreken

Van 19 t/m 22 juli vond alweer de dertiende editie plaats van het Internationaal Straattheaterfestival (ISTF) in Gent. Henry Krul sinds 2002 regelmatig te gast op het festival fotografeerde aldaar en doet verslag van enkele voorstellingen voor Cultuurpodium.nl

Het ISTF organiseert jaarlijks De Grote Prijs ISTF, een wedstrijd tussen selecteerde artiesten samengesteld uit jonge en nieuwe makers in confrontatie met wat oudere meer ervaren spelers. Eén van de oudere en ervaren spelers is Peter Shub. Peter Shub, Amerikaan, is ooit begonnen op straat en speelde nu voor het eerst sinds 10 jaar weer voor een buitenpubliek. Weg van de vertrouwde piste en de geborgenheid van de theaterzalen. Hij heeft de afgelopen jaren een grote reputatie opgebouwd in o.a. Carré Amsterdam, Comedy festival Arosa, Comedy Arts Moers, de Keulense Komedie en kreeg de ‘Jury Award’ op het Internationaal Theaterfestival in Cannes voor zijn one man comedy show ‘Nice night for an evening’.

In hartje Gent waar ook de Gentse Feesten plaatsvonden had Shub met zijn mimespel, hij speelde delen uit zijn indoorvoorstelling ‘Nice night for an evening’, grote delen van het Emile Braunplein aan zijn voeten gekluisterd. En waardoor? Ja, dat is dus moeilijk uit te leggen.

Met enkel een tafeltje, stoel, kruidenplantje, lange regenjas, hoedje, kleerhanger en mini fototoestelletje wist hij de honderden toegestroomde mensen te vermaken. Tuurlijk heeft hij bepaalde scenes voorbereid en weet hij waar mensen op regeren (of niet). Echter improviseren blijft een kunst, vind ik. En improviseren kan Peter Shub als de beste.

Smaken verschillen maar ik vond het heerlijk om een half uur toeschouwer van deze rasartiest te zijn. Klein spel, maar o zo subtiel en amusant. Dat het publiek dit weet te waarderen bleek o.a. uit het feit dat hij uiteindelijk tweede werd in de rangschikking van de uitslag van de publieksprijs. Wakker worden; zomerfestivalprogrammeurs!

Peter Shub - website
ISTF - website

Onderwerp: DANS, FESTIVAL, LOCATIETHEATER, MUZIEK, TONEEL

Zondag 29 Juli 2007 at 3:04 pm

Koud meisje van Orkater

foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

Met Koud Meisje heeft Orkater een top voorstelling gecreëerd. Hij speelt nog op De Parade in Amsterdam.Orkater - websitelink
Arend Niks - website
De Parade - website

Spel: Ria Marks en Paul van der Laan
Muziek: Arend Niks en Mick Paauwe
Eindregie: Karel de Rooy
Dansadviezen: Annabelle Lopez Ochoa

Onderwerp: DANS, FESTIVAL, LOCATIETHEATER

Zaterdag 28 Juli 2007 at 3:55 pm

Ali Salmi (Osmosis Cie) in eigentijdse dansvoorstelling Waterfloor

Van 19 t/m 22 juli vond alweer de dertiende editie plaats van het Internationaal Straattheaterfestival (ISTF) in Gent. Henry Krul sinds 2002 regelmatig te gast op het festival fotografeerde aldaar en doet verslag van enkele voorstellingen voor Cultuurpodium.nl

Neem ’s avonds laat een afgelegen uitgestrekte vlakte, plaats daar een groot videoscherm met daarvoor een glinsteren metaalachtige dansvloer, projecteer beeld en laat Ali Salmi de voorstelling Waterfloor dansen. Dit is wat op een drietal avonden om 23.00 uur op verschillende afgelegen locaties in de buitenwijken van Gent gebeurde. Als je zover vanaf het centrum op afgelegen plekken programmeert dan weet je dat dit geen massa’s publiek trekt. Dat was ingecalculeerd en dus was iedereen iedere avond tevreden.

In Waterfloor danst Ali Salmi solo (evenals in zijn eerdere creaties Flesh en Transit). Een voorstelling van amper 30 minuten waarbij de contouren van Salmi van tijd tot tijd versmelten met de videobeelden. Soms contrasterend met de bestaande beelden, soms als samensmelting.

Ik hou van de meeste dansvoorstellingen in de openlucht (zoals o.a. van Ex Nihilo, Tango Sumo, Vendaval en Producciones Imperdibles) en dit is daar geen uitzondering op. Het speelvlak is beperkt tot pakweg max. 50 m2 waardoor de dansvloer en de mogelijkheden beperkt zijn. Daarintegen levert de voorstelling, gesitueerd in een enorm grote kale omliggende ruimte, wel een heel sterk beeld op. Kortom, een mooie krachtige voorstelling.

Fabien Audooren, festivaldirecteur en programmeur van het ISTF en Ali Salmi van Osmosis Cie. denken inmiddels al na over samenwerkingsplannen voor festivaleditie 2008. Osmosis Cie was eerder met andere voorstellingen te bewonderen op het Straattheaterfestival Vlissingen, Etcetera Amersfoort en het Karavaanfestival. Graag zou ik het gezelschap vaker in Nederland zien optreden.

Osmosis Cie - website
ISTF - website

Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER

Donderdag 26 Juli 2007 at 10:05 am

Topvoorstelling Manon van Jean van Florette door Compagnie Marius

Van 19 t/m 22 juli vond alweer de dertiende editie plaats van het Internationaal Straattheaterfestival (ISTF) in Gent. Henry Krul sinds 2002 regelmatig te gast op het festival fotografeerde aldaar en doet verslag van enkele voorstellingen voor www.cultuurpodium.nl

Al jaren hoor ik van diverse mensen dat de voorstellingen van Compagnie Marius (voorheen De Onderneming) zo de moeite waard zijn. Ik hou persoonlijk niet van teksttoneel en bij het vernemen dat hun voorstellingen vaak 4 tot 6 uur in beslag nemen schrok mij tot dusver af.
Echter als je iets zelf niet meemaakt dan kun je er ook niet over oordelen en dus bezocht ik tijdens mijn laatste dag van het ISTF de voorstelling Manon van Jean van Florette.

Een wandeling van ca. 2,5 km vanaf het centrum van Gent door het prachtige Groot Begijnhof naar de speellocatie was al zeer de moeite waard. Bij de speellocatie aangekomen, gelegen in een “ongepolijst” park hing al een zeer ontspannen sfeer. Mensen zaten verzameld op bankjes genietend van een glaasje pastis of sirope de cassis.
Verder op weg naar de speellocatie, zo’n 200 meter verder, kon je gerust je drankje meenemen. “Vooral doen” werd gestimuleerd. De voorstelling was met 250 bezoekers uitverkocht en nadat iedereen een plekje op de prachtige tribune (met rugleuning en soort van tafeltje) gevonden had begon het stuk uit het niets (zo leek het tenminste).

Even wat feiten: Jean de Florette (1962) is het eerste deel van de dubbele roman L’eau des collines die Marcel Pagnol op 67-jarige leeftijd schreef. Het is de geschiedenis die voorafgaat aan Manon des Sources en wordt nu door Cie. Marius bewerkt tot Jean van Florette.

Het verhaal: Jean erft een boerderij van Florette, verlaat de stad en installeert zich met zijn gezin ‘op den buiten’ om er een nieuw leven te beginnen als boer. Papet en zijn neef Ugolin hebben hun oog laten vallen op Jean’s land en een waterbron die op de grond van de jonge boeren ligt en stoppen deze ‘per ongeluk’ dicht met beton. De zoektocht naar water wordt Jean fataal; Papet en Ugolin triomferen; de dorpelingen kijken toe en houden hun mond.

Manon des Sources vertelt het verhaal van de straf; Jean de Florette dat van de misdaad. Cie. Marius speelt eerst Jean van Florette en vervolgens Manon, omgekeerd dus aan de chronologie van Pagnol’s tweeluik. De twee stukken worden op één middag gespeeld om de grandeur van deze familiegeschiedenis te bewaren. De vragen over de misdaad en de straf worden en plein public gesteld; het toekijken en zwijgen van de toeschouwers wordt niet langer onschuldig gevonden...



Deze voorstelling, zeer humorvol in het Vlaams gesproken, en met prachtige karakters (dubbelrollen) is om van te smullen. Nooit gedacht dat teksttoneel en nog wel in de buitenlucht zo boeiend kon zijn. Na 2 uur, de tijd was omgevlogen, was er een pauze. Het decor werd omgebouwd en wij, de bezoekers, kregen de gelegenheid om weer een glaasje pastis voor slechts een euro met daarbij een portie kikkererwten geserveerd, te scoren. Echter, de voorstelling smaakte naar meer en dus ging iedereen, maar dan ook echt iedereen, vol goede moed terug voor deel 2. Wederom bijna 2 uur lang boeiend genieten met als afsluiting (wederom) voor de liefhebber een drankje.

’t Is dat ik na afloop andere verplichtingen had want nahangen in de sfeer van zo’n prachtige voorstelling op zo’n mooie plek had ik graag gedaan.

En voor wie nieuwsgierig geworden is. De voorstelling is deze zomer o.a. nog te zien van 30 augustus t/m 2 september op Landgoed Twickel te Delden (Ov) tijdens het Festival De Tuin der Lusten en 8 t/m 16 september tijdens het Theaterfestival in de Biesbosch.

ISTF - website
Kunstmin - website
Compagnie Marius - website
Tuin der Lusten - website

Onderwerp: FESTIVAL, WERELDMUZIEK

Zondag 22 Juli 2007 at 9:41 pm

Gedreven Izaline Calister op Kroonjuwelen

Tekst en beeld van Serge Julien (klik voor vergroting)

Van sommige artiesten kun je geen genoeg krijgen om ze te horen en te zien. Als de flyer voor Kroonjuwelen de naam van Izaline Calister aankondigt kijk ik alweer uit naar een optreden van de op Cura §ao geboren zangeres.

Kroonjuwelen is een gratis festival dat wordt gehouden op een aantal locaties in het centrum van Den Haag waarin muziek, dans, film, etenen drinken uit de Antillen, Aruba en Nederland de ingrediënten zijn. Doel van dit festival is de culturele rijkdom van het Nederlandse Koninkrijk onderstrepen en de onderlinge banden versterken.

Na dagen van rotweer is het een zonovergoten zaterdag die prima past bij de Caribische sfeer van het festival en dat doet Izaline Calister ook goed want die heeft er overduidelijk zin in. Het zonnestraaltje van Cura §ao staat nog maar een paar minuten op het podium of er is al sprake van een heerlijk sfeertje tijdens het nummer Dia Bo Pagami. De Afro Caribische ritmes, met uitstekend drum- en percussiewerk van broer Roël Calister, vliegen je meteen om de oren maar tegelijkertijd krijg je ook een scheut jazz over je heen als gitarist Ed Verhoeff zijn kunnen vertoont. Het is kenmerkend voor de muziek van Izaline dat zij deze twee muziekstromingen tot een smakelijk en toegankelijk geheel samensmelt. Ook het nummer Dia Liber krijgt een zelfde warme behandeling waarin Jose Lopreto zich mag uitleven op piano. Calister is zoals altijd communicatief met haar publiek en ze leidt de in Papiaments gezongen liedjes in door de betekenis en achterliggende gedachte uit te leggen. Het lieve Kanta Hélele leert ons dat we de kleine dingen in het leven moeten waarderen. Humor heeft de sympathieke zangers ook met het satirische op het tambu ritme gebaseerde Kasa Ku Mi wat zoveel betekent als “trouw met mij” waarin ze nog eens vertelt dat ze al jaren samen is met haar partner maar dat hij haar nog steeds niet ten huwelijk heeft gevraagd. “Nou, als het niet gebeurt dan hoop ik in ieder geval dat jullie dit liedje nog eens kunnen gebruiken” zegt ze grappend.

Ook nu is de prachtig gekrulde Calister weer een energieke verschijning met expressieve gebaren waarmee ze haar liedjes ten gehore brengt. Haar stem blijft ondanks het vele bewegen en aandacht geven aan het publiek stabiel en zuiver. Ze krijgt vocale ondersteuning van de eveneens charismatische achtergrond zangeres Giovanca Ostiana die ook over een dijk van een stem beschikt.

Het optreden concentreert zich op de laatste twee CD’s van Calister: Krioyo en Kanta Hélele. Van de laatste CD is Karnaval Dizumbi weer een aangenaam hoogtepunt door het aanstekelijke refrein en geweldige mix van Calypso en Zumba ritmes. Ook het publiek krijgt tijdens dit nummer een rol als het wordt aangespoord om op speelse wijze mee te zingen.

Het uur durende optreden toont een gedreven en plezierige Calister die tezamen met haar uitstekende muzikanten onder leiding van bassist Reno Steba het weer voor elkaar krijgt om je dat positieve gevoel mee te geven. Het is na afloop dan ook dringen geblazen om CD’s te laten signeren en even met de zangeres op de foto te mogen.

Een concert van Izaline Calister blijkt steeds weer een heerlijk feestje van een kwalitatief hoog niveau. Ze is en blijft een juweel deze ambassadrice van Cura §ao&hellipwat zeg ik&hellip een kroonjuweel!

Izaline Calister gezien tijdens het Kroonjuwelenfestival in Den Haag op 21 juli 2007.

Izaline Calister - website

Band
Izaline Calister “ zang
Giovanca Ostiana “ achtergrondzang
Reno Steba “ bass en musical director
Roël Calister “ drums en percussie
Ed Verhoeff “ gitaar
Jose Lopretti “ piano

CD’s
Krioyo
Kanta Helele