Onderwerp: FESTIVAL

Woensdag 18 Juli 2007 at 12:29 pm

Vlucht door Vincent de Rooij

Door Marieke van Soest met foto's van Hilde Grabijn (klik voor vergroting)
Gezien op 10 juli 2007

Een van de leuke dingen van het Over het IJ festival zijn de vele kleine voorstellingen waar je naar toe kunt gaan. Een van deze voorstellingen is Vlucht. Voor 3 euro bezoek je in een kleine tent een 7 minuten durende voorstelling.
Vlucht is een voorstelling van twee personen. Een daarvan verzocht geluiden en achtergrondmuziek, de ander beeldt houdt zich bezig met in de tent aanwezige voorwerpen. Op vernuftige wijze wordt dit omgetoverd tot een live projectie, waarin het publiek wordt meegenomen met een vlieg, een vliegtuig en een ruimteschip. Zeker de moeite van een bezoekje waard!

Festival Over 't IJ - website

Onderwerp: FESTIVAL, WERELDMUZIEK

Zaterdag 30 Juni 2007 at 5:39 pm

Festival Mundial 1e dag

Door Ying Fang met foto's van Jeroen van der Ent (klik voor vergroting)

Bij aankomst op het festivalterrein van Mundial 2007 in Tilburg schijnt er een voorzichtig zonnetje tussen de wolken door en wordt het publiek opgewarmd en wakker geschud door de heftige beats en ritmes van éénmansorkest Sonic Junior (Brazilië) die het dan nog niet ruimtallig aanwezige publiek al snel aanzet tot een voorzichtig dansje. Blaxstar (Zwolle/AMsterdam) toonde intussen aan op het hoofdpodium dat hiphop uit Nederland kwaliteit heeft en zeker een plaats verdient op de grote podia.

Mundial 2007 is net als in vorige edities een festival dat de betere wereldmuziek combineert met een boodschap, het terrein is dan ook een combinatie van (muziek)podia en interactiviteiten die met een goed doel te maken hebben. Juist die combinatie van de activiteiten en de muziek maakt het makkelijk om interesse te wekken voor de goede doelen. Met het thema Music Beats Poverty hebben er uitwisselingen van Nederlandse bands en talenten uit ontwikkelingslanden plaatsgevonden en vele van deze kruisbestuivingen traden op tijdens deze versie van Mundial. Eén van deze activiteiten, de gratis salsa workshops verzorgd door salsability.nl werd bijvoorbeeld gecombineerd met een handtekeningenactie voor de rechten voor vrouwen in Sri Lanka. Zowel de danspasjes als de actie werden druk bezocht.

Na Sonic Junior in de grote tent is het buiten tijd voor nog een Braziliaanse act, de band Batuque & Batucada, samengesteld uit kinderen uit de favela (Braziliaanse sloppenwijk) Braz de Pina, Rio de Janeiro. De kids geven een showtje Braziliaanse percussie weg en spelen een aantal maal onder veel belangstelling en aanmoediging op dit festival, ook op het grote podium doen ze op zondag mee met Zuco 103. Neco Novellas (Mozambique) zorgde verderop voor een rustpunt met hun aardse mix van melodische en jazzy wereldritmes en zang. Met verhalen in het portugees en in lokale dialecten over familie, natuur en het dagelijkse leven.

Tijdens het toepasselijke concert van het Chileense Sol en Lluvia (zon en regen) daalde de hemel neer op het festivalpubliek en werd de rest van de dag gekenmerkt door plotselinge hoosbuien en opklaringen. Gelukkig waren er op Mundial de nodige tenten waar zowel muzikale als andere activiteiten plaatsvonden. Luie Hond zorgde voor een broeierig optreden in een volle tent met hun nederlandstalige reggae-songs over zweterige sex en warme liefde. Een horde aan gillende dames moedigde de band aan met als hoogtepunt een half ontklede leadzanger die zijn ziel en zaligheid gaf aan zijn muziek. K-liber4life is ook één van de bands van het uitwisselingsprogramma van Mundial en zette de tent op zijn kop met hun catchy ritmes en opzwepende bubbling vibes. SCHUDDEN!

Al met al een geslaagde zaterdag met vele goede acts en een enthousiast publiek dat zondag alleen nog maar in aantal toenam.

Festival Mundial - website

Onderwerp: POP-ROCK, FESTIVAL

Zaterdag 30 Juni 2007 at 4:10 pm

Parkpop wordt ondanks regen toch een geslaagd feestje

Door Emiel Goor met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

Het gratis festival zou net als in voorgaande jaren opgedeeld worden in drie grote podia. Het Dommelsch Stage, het Staedion Stage en het Haagse X Stage. Het laatste is een podium voor stromingen als Urban en Jazz, terwijl op de andere twee wat meer verschillende stijlen worden gepresenteerd. Een aantal namen voor de 27ste editie van Parkpop werd al in een vroeg stadium bekend gemaakt. Onder andere Kim Wilde, Johan en The Answer zouden in het Haagse Zuiderpark gaan optreden. Daar werden Beef, The Family Stand, de Ierse formatie The Frames, Air Traffic, de IJslandse Maria Mena en ex-Black Crowes gitarist Marc Ford aan toegevoegd. Op het X Stage zouden onder andere Latino Hip-Hoppers Delinquent Habits, de Nederlandse Blaxtar en een aantal winnaars van de Urban talentenjacht hun kunsten gaan vertonen.

Het belooft weer een mooie dag te gaan worden, alleen de weergoden lijken daar anders over te denken. De voorspellingen voor zondag waren zeer slecht en dat blijkt niet geheel ongegrond. Het begint met regenen en het houdt niet meer op. Echter, genoeg over het weer. Parkpop draait om de muziek. Ook om de sfeer natuurlijk, maar zonder muziek is er geen sfeer. Stevie Ann heeft afgetrapt op Dommelsch en op het Staedion podium is Beef begonnen. De eerste band op ons programma is echter Air Traffic. Deze Engelse band is vrij onbekend, maar dat zal niet voor lang zijn. Ze maken indierock net pianoinvloeden, maar klinken niet bepaald als Coldplay of Keane, maar ook niet als de Britse punkpop-golf van tegenwoordig. Het is veel melodieuzer en gevarieerder dan dat. Hun eerste album komt pas deze zomer uit. Parkpop heeft hiermee een veelbelovende act in huis gehaald. Hun optreden is erg sterk en de zangkwaliteiten van zanger Chris Wall vallen meteen op. Het is hun eerste optreden op zo’n groot podium, aldus Chris. De band geniet zichtbaar van elk applaus of gegil wat uit het publiek komt. Leuk om die onbevangenheid te zien bij zo’n jonge band.



Op het Staedion Stage speelt vervolgens Nneka. Deze Nigeriaanse Duitse maakt hiphop met soul en reggae invloeden erin. Ze ziet er niet echt gemotiveerd uit en haar praatjes tussen de nummers door hebben ook niet veel impact op de natgeregende kijkers. Dit is ook meer muziek om lekker in het gras te liggen met het zonnetje op je gezicht. Je kunt het Nneka ook niet kwalijk nemen. Ze bedankt het publiek wel voor het feit dat het toch in grote getalen bij haar optreden zijn komen kijken. Weer naar Dommelsch, waar de Amerikaanse soul/funk formatie The Family Stand elk moment kan aantreden. Hun muziek staat vanaf de eerste noten als een huis. Het zijn dan ook stuk voor stuk uitstekende muzikanten met zangeres Sandra St. Victor als middelpunt. Uiteraard wordt hun hit ‘Ghetto Heaven’ niet overgeslagen. Orkaan Katrina die in 2006 New Orleans van de kaart veegde, komt ook nog even voorbij waaien in één van hun superfunky nummers. Regen of geen regen, The Family Stand zorgt voor zonneschijn in het Zuiderpark.

Na The Family Stand kijken we even een paar liedjes van Maria Mena. Vlak voor haar optreden heeft ze, backstage, een gouden plaat van Jan Douwe Kroeske gehad voor de verkoop van haar album, Apperently Unaffected. Hierdoor is ze zo geëmotioneerd geraakt, dat ze op het podium haar tranen laat lopen. Een mooi moment. Je ziet niet vaak dat een artiest zo begaan is. Dat ze hierna wat minder zuiver zingt is haar vergeven.
Op het Staedion Stage staat een ex-gitarist van een wereldberoemde band. De gitarist heet Marc Ford en de band The Black Crowes. De bandnaam zal wellicht meer belletjes doen rinkelen. Voorafgaand aan het optreden is het wachten op Jan Douwe, maar als die niet komt opdagen, begint de band maar met spelen. Marc Ford en zijn band staan voor lekkere Southern rock in de stijl van Lynyrd Skynyrd. Hij heeft waarschijnlijk een kater. Ik zou geen andere reden kunnen verzinnen om met dit weer een zonnebril op te hebben.

Op het Dommelsch Stage staan er dan nog twee bijzondere bands op het programma. Allereerst Johan, dat vorig jaar nog op Lowlands stond. Zeker geen nieuwkomer deze Nederlandse band. Sinds ze in 1997 hun debuutalbum uitbrachten hebben ze een grote schare trouwe volgelingen gekregen. Johan is een goed geoliede machine die zelfs met wat wateroverlast niet vastloopt. Ze staan zeer geconcentreerd op het podium en de passie voor hun muziek druipt er werkelijk vanaf. Het enige wat bij deze band ontbreekt is een opvallende frontman. Jacco de Greeuw is nu niet de meest opvallende figuur. Misschien is dat ook wel juist de kracht van Johan; opvallen door niet op te vallen. Het publiek maalt daar niet om en bedankt de band met een luid applaus.



Na Johan is het de beurt aan een Ierse band, The Frames. In februari speelden ze nog een opmerkelijke set in het Paard van Troje. Daar gooide een overlaat een flesje water naar frontman Glen Hansard’s hoofd, wat ervoor zorgde dat het concert bijna werd afgebroken. Hansard is een gepassioneerd mens en wil van elk concert een magisch moment maken. Vandaag zal dat een zware klus worden. Er staan immers niet alleen Frames-fans in het publiek. Dit komt uiteraard helemaal goed. Hij krijgt het publiek zelfs zover om op een paar liedjes mee te zingen. Als een kerel over het hek springt, het gastenvak in, legt Hansard het optreden even stil. De man wordt door de security namelijk op hardhandige wijze het vak uitgewerkt. “It’s a free concert right? So you’re free to do whatever the fuck you want!” Zo kennen we Glen Handsard weer. Het blijven natuurlijk Ieren. Veel mensen hebben het uitstekende optreden van The Frames afgekeken en moeten zich dus haasten, want Kim Wilde is al begonnen aan haar slotact.

Helaas is er wat rumoer geweest in het persvak, waardoor ik er niet meer inkom. Het schijnt dat wat mensen uit het gastenvak in het persvak zijn geklommen. De daar aanwezige fotografen waren niet blij verrast door deze lieden, die met hun mobiele telefoons foto’s aan het schieten waren. Kim Wilde doet wat ze al jaren doet. Ze speelt haar hits, waaronder Kids In America. Ook wordt er een mooie versie van Depeche Mode’s Enjoy The Silence gespeeld. Het is erg zonde van het weer. Daardoor staat er nu slechts een klein gedeelte van de 175.000 man naar haar te kijken en ze verdient beter.
Dan om half tien zit Parkpop 2007 erop. Er waren leuke acts, met als hoogtepunten nieuwkomers Air Traffic en The Frames. Verder waren er een hoop leuke acts te zien, voor elk wat wils. Volgend jaar alleen graag weer een lekker zonnetje.

Parkpop - website

Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER

Woensdag 27 Juni 2007 at 8:56 pm

De Vogelfabriek met Flater

Door Ellen van der Kemp met foto’s van Berbera van den Hoek en Robin Vogel (klik voor vergroting)

Een vrouw in een rood broekpak, de naad van de broek tussen haar billen, uitgelopen mascara en vervaagde lippenstift (Sanne Vogel) schenkt wodka in voor het publiek dat in grote getale naar de tent is gekomen waar De Vogelfabriek vanavond speelt. Sanne Vogel staat voor het zesde jaar op de Parade en is daar een graag geziene artiest. Dit jaar staat Egbert-Jan Weeber aan haar zijde, bekend van onder andere Oesters van Nam Kee en Van God los. Egbert-Jan, of Eggie voor ingewijden, is gekleed in een blauw fanfarejasje en een witte bontmuts. Van het ronde podium met wit wollig tapijt komt harde gitaarmuziek. De twee artiesten die hier op het podium staan, zijn ‘autodiedacht’. Ze hebben geen toneelschool gedaan, maar hebben alles zelf uitgevonden. Ze praten graag over zichzelf en drinken zich laveloos aan de wodka. “Ik ben mijn identiteit kwijt”, zegt Sanne, “Ik ook”, zegt Egbert-Jan. “Lekker hè, zo’n identiteitscrisis?” In een fantastische verkleedscène zoals, volgens mij, alleen Sanne Vogel die kan neerzetten, gaat het broekpak uit en gaat die ene hippe spijkerbroek aan die je zo graag wil passen, maar eigenlijk net niet past en dat leuke t-shirt dat net te klein is. Maar Vogel laat zien dat je zo’n spijkerbroek nog best kunt dragen en dat t-shirt trouwens ook. (Voor de vrouwelijke fans: Ook Eggie gaat uit de kleren. Tot hoever zal ik niet verklappen.) Er zijn veel meer dingen in het leven die het vaak net niet zijn: je kapsel, de kleur van je laarzen. Ook Eggie blijkt niet perfect: hij heeft last van kalknagels, zwemmerseczeem en een wijvenkontje.



Sanne en Egbert-Jan zetten twee geweldige typetjes neer: hilarisch, maar toch nog net herkenbaar genoeg. Ze steken de draak met mensen die niet om kunnen gaan met roem, met de problemen van de huidige jeugd, maar ook met zichzelf. Volgens Egbert-Jan gaat er geen voorstelling voorbij of Sanne staat met haar dikke kont te wapperen in een te kleine broek en volgens Sanne is Egbert-Jans carrière gebaseerd op de twee maanden durende relatie met Katja Schuurman. Sanne: “Egbert-Jan is niet verder gekomen dan de roddelbladen.” Egbert-Jan: “Sanne stond wel in de serieuze pers: In de Volkskrant stond dat Sanne Vogel putten in haar benen heeft! En hoe lang kan je eigenlijk aanstormend talent blijven?”

Dat de Vogelfabriek dit jaar weer op de Parade staat is terecht, want Sanne Vogel weet wederom een hilarische voorstelling neer te zetten. Maar ik ben inderdaad nieuwsgierig hoe een voorstelling van Vogel eruit ziet zonder dat de nadruk gelegd wordt op haar figuur. Egbert-Jan mag ondertussen een indrukwekkende cv opgebouwd hebben, hij blijft toch een beetje de uitstraling van een soapster houden. Maar hij werkt hard om van dat imago af te komen en ik ben benieuwd wat we nog meer van hem te zien krijgen.

De Parade - website
De Vogelfabriek - website

Makers en spelers: Egbert-Jan Weeber en Sanne Vogel
Teksten: Sanne Vogel
Vormgeving: Robin Vogel
Productieteam: Joost Verkaart, Simone van der Geld, Coosje I. Kuypers en Wouter Zweers.

Onderwerp: FESTIVAL, STRAATTHEATER

Dinsdag 26 Juni 2007 at 08:57 am

Kassa! van De Paardenkathedraal

Door Ellen van der Kemp met foto’s van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

Een supermarkt met een jaren 60 ‘look’ en drie mensen. Daaruit bestaat de voorstelling Kassa! van de Paardenkathedraal. Bettina (Eva van de Wijdeven) is het kassameisje. Er wordt druk gerepeteerd voor straks als de winkel opengaat. Bettina begrijpt wel hoe het werkt, maar haar baas (Henk Elich) kan niet zo goed tegen haar ‘bijdehantigheid’. Hij wil er zeker van zijn dat er niets verkeerd gaat. Alles wordt daarom geoefend: Heeft u een flessenbonnetje? Spaart u Airmiles? Wilt u pinnen? Trek in het snoepje van de week? Er wordt gefantaseerd over wat er allemaal ‘afgetikt’ wordt op de kassa en tussendoor zingt het gezelschap een paar smartlappen (na afloop voor 2 euro te koop op cd). Iedereen brengt een groot deel van zijn leven door tussen de blinkende schappen van de lokale supermarkt. En de kassamedewerker staat er midden in. In de nieuwe Paradevoorstelling van de Paardenkathedraal wordt het publiek een kijkje gegund in de ‘bruisende’ wereld van de supermarkt. Regisseuse Paula Bangels heeft vooral veel aandacht besteed aan het visuele en het muzikale gedeelte van de voorstelling. De scène waarbij Bettina op de rolband loopt ziet er mooi uit, maar door deze accenten is de inhoud een beetje op de achtergrond gebleven. Het publiek kan vooral kijken en luisteren, veel te lachen of te huilen valt er niet. Pas als Bettina moet oefenen met lastige klanten, gaan de mondhoeken omhoog. Misschien is dit nu een voorstelling voor die andere emoties die in de ‘nieuwe’ Parade aan bod komen.

Regie - Paula Bangels
Spel - David Cantens, Henk Elich en Eva van de Wijdeven

Paardenkathedraal - website
De Parade - website