Tekst door Bernadette van den Hooven, met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting) In het kader ‘aanstormend talent' rijst de ster van comedienne en zangeres Veronique Sodano. De 33-jarige diva studeerde in 2005 cum laude af aan het Koninklijk Conservatorium, behaalde in 2006 de overwinning op het Camuz kleinkunstfestival en sleepte een jaar later de Holland Casino Podiumprijs in de wacht. Momenteel gaat Sodano de kleinere theaters in onder andere Den Haag en Amsterdam langs met haar productie ‘Zet je Schrap'.
Door Jacques Nachtegaal met foto's van Joke Schot (klik op de foto voor vergroting)
Maarten van Roozendaal als solist en Paul de Munnik als helft van het duo Acda en de Munnik zijn zeer succesvol op hun eigen gebied, maar bij zowel Maarten als Paul sluimerde al jaren de wens om samen iets te gaan doen in het theater. Iets wat wel gerelateerd is aan hun eigen vakgebied, maar wel afwijkend is van hetgeen ze doen tijdens de eigen theatertournees. Nu blijkt dat willen en kunnen een mijl van elkaar af staat, want het heeft jaren geduurd voor het er eindelijk van kon komen, temeer omdat Paul de Munnik vanzelfsprekend rekening moet houden met zijn kompaan Acda. De komende maanden echter, is Acda actief doende met zijn andere liefde; filmen, zodat de Munnik ruimte heeft om iets anders te doen. Eerder deed zich die mogelijkheid ook al eens voor en speelde Paul met JP den Tex en Kees Prins een korte tournee "Op weg naar huis". In het najaar van 2010 toerde Paul samen met de gebroeders Lameirinhas en de Vlaamse Riet Muylaart door Nederland met het op Jacques Brel geënte programma "Brellando". Nu Maarten zijn eigen theatertournee iets later kan laten beginnen komt alles samen en kunnen ze beiden eindelijk die lang gekoesterde wens tot uitvoer brengen.
Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P met foto's van Joke Schot (klik voor vergroting)
Een concert van de Amsterdam Klezmer Band heeft altijd hetzelfde eindresultaat, feesten, gein en geen sores. Als toeschouwer ben je dan ook gewaarschuwd, dit wordt niet eindeloos aan de stoel vastgeplakt blijven, dat wordt voeten van de vloer. Zo ook het concert in het Rotterdamse Lantaren/Venster theater. De bedrijfsleiding had er verstandig aan gedaan het voorste deel van de grote zaal vrij te houden voor dansende feestgangers en het moge niet onbegrijpelijk zijn dat aan het eind van het concert nog slechts enkele tribunestoelen bezet waren en de vrijgehouden ruimte overbevolkt was door een enthousiast deinende massa.
Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P. met foto's van Jaap Reedijk (klik op foto's voor vergroting) Tijdens het unieke 10 jarig jubileumfeest van het Nieuwe Luxortheater in Rotterdam nam mr. Luxor, Rob Wiegman, afscheid als directeur van zijn geliefde theater(s). Na ruim 40 jaar in dienst te zijn geweest van nagenoeg alle theaters die de Maasstad rijk is, volgens mij is hij alleen nooit rechtstreeks in dienst geweest van de Doelen, heeft De Kleine Grote man met leedwezen zijn pensionering geaccepteerd. Met Leedwezen want Rob had best nog een paar jaar door willen gaan. Natuurlijk is een man als Rob Wiegman nooit weg te denken uit de Rotterdamse theaterwereld maar zijn rol zal, ogenschijnlijk, minder groot zijn dan in de voorbije jaren. Dat een dusdanig dubbelfeit Rob Wiegman weg en het nieuwe Luxor een 10 jarig jubileum, in Rotterdam niet zo maar kan passeren was er een meer dan geweldige theateravond georganiseerd, met ruim 500 genodigden en iets meer dan 1000 "gewone kaartjeskopende bezoekers" werd het een feestje dat zijn weerga niet kent. Luister hier naar het interview dat Jacques die avond heeft gehouden met Rob Wiegman.
Een Optreden van en een Interview met Gianmaria Testa
Door Giovanna Steenbeek-Bruno met foto's van Joke Schot (klik voor vergroting)
Twee jaar na zijn vorige succesvolle tournee, was de Italiaanse cantautore alias troubadour Gianmaria Testa weer in Nederland. Op 17 April heeft hij in de Melkweg te Amsterdam het publiek weten te charmeren met zijn liedjes vol poëzie en met zijn subtiele humor. In een minimalistische setting hebben de toeschouwers kunnen genieten van een zuivere muzikale ervaring. Begeleid door twee getalenteerde medemuzikanten Piero Ponzo op diverse blaasinstrumenten en Nicola Negrini op contrabas, ging hij met zijn hese en zwoele stem het publiek voor op een speciale en op het moment bedachte muzikale reis. Want Giammaria Testa houdt van improvisatie: afhankelijk van de reactie van het publiek bepaalt hij ter plekke de volgorde van zijn liedjes.
Deze geëngageerde zanger kwam op het podium gewapend met zijn melodieën en zijn gitaar. Melancholie vormt de rode draad door zijn liedjes. Op de tonen van geraffineerde muziek, die verschillende muzikale genres zoals jazz, tango, wals, de habanera combineert, zingt hij op een ingetogen manier over de alledaagse emoties van het leven. Zijn inspiratiebronnen: de liefde, de vrouw, de eenzaamheid, zelfs de agrarische wereld van Noordwest-Italië waar hij opgegroeid is. Hij wordt terecht vaak met Paolo Conte vergeleken, maar nog meer doet hij denken aan de in 1999 overleden Fabrizio De Andrè die in Nederland minder bekend is.
