Onderwerp: JAZZ, VERWACHT, WERELDMUZIEK

Zondag 05 April 2009 at 4:43 pm

MARTA, RUPA EN FRÉDÉRIQUE ZATERDAG BIJ VRIJE GELUIDEN

Beeld Marta Gomez Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

zaterdag 4 april 2009 11:05 Ned 1
Drie zeer geëngageerde vrouwen:

- Singer-songwriter Marta Gómez introduceert haar nieuwe cd op haar eerste Europese tourne-
- Rupa and The April Fishes. Wereldburger Rupa laat zich niet beperken door muzikale grenzen
- Frédérique Spigt zingt uit haar nieuwste album Vreemd

De jonge Colombiaanse singer-songwriter Marta Gómez mengt met het grootste gemak Zuid-Amerikaanse ritmes, Colombiaanse cumbia en bambuco, Argentijnse zamba, Cubaanse son en Peruviaanse lando en ze schrijft melodieën en refreinen die universeel klinken. Ongeacht de taal waarin ze zingt krijg je het gevoel dat je alles begrijpt. Zij wordt begeleid op piano, percussie, bas en fluit.

Onderwerp: POP-ROCK, JAZZ

Dinsdag 03 Maart 2009 at 8:50 pm

Multitalent Wouter Hamel bouwt vrolijk cd-releasefeest in Paradiso

)|
Door Aukje met archiefbeelden van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Gezien in Paradiso op 21 februari

Het Nederlandse zangtalent Wouter Hamel heeft een nieuwe cd uit en dat moet gevierd worden. In Paradiso, waar hij twee jaar geleden nog zijn debuut 'Hamel' vierde in de kleine zaal, staat hij nu in de grote zaal met een enthousiast publiek. Het bewijst dat dit talent in die twee jaar naam heeft gemaakt in Nederland.

Hij deed dat met lichtvoetige jazzy popliedjes, waarbij hij invloeden gebruikte uit o.a. de soul en tango. Zijn tweede album 'Nobody's Tune' borduurt hier op voort en presenteert wederom een scala aan stijlen, waaronder reggae. Maar bovenal zijn het makkelijk in het gehoor liggende liedjes, die dansbaar en vrolijkmakend zijn. Met af en toe een ballad, zoals het mooie 'Amsterdam' (Nobody's Tune) dat hij aan het eind van de avond in zijn eentje achter de piano ten gehore brengt.

Het talent van Wouter Hamel werd in 2005 opgemerkt tijdens zijn deelname aan het Nederlandse Jazz Vocalisten Concours, dat hij als eerste man sinds het bestaan van deze competitie won. In 2007 volgden een Eerste Prijs en Zilveren Harp, beide aanmoedigingsprijzen voor jong talent. Na zijn studie aan het Conservatorium van Utrecht lag het in de lijn der verwachting om standards te vertolken, maar Hamel koos voor eigen werk. Deze stap, die hij samen met producent en muzikant Benny Sings zette, maakte hem bekend bij het grote publiek, mede dankzij de aanstekelijke hit 'Breezy' van zijn eerste cd.

Aan Benny Sings de eer om 'Nobody's Tune' uit te reiken aan Wouter Hamel. Hamel neemt de cd mee naar de zijkant van het podium en geeft voor één nummer de microfoon over aan Benny die zijn nummer 'Get There' inzet. Benny is niet de enige gast die zijn kunsten mag vertonen. Ook topsaxofonist Benjamin Herman gaat los op een aantal van Hamels songs. Toppunt van de avond is het optreden van de vader van gitarist Rory 'Kofi Ananymous' Ronde, Sir Henry Ronde. Op het nummer dat naar hem is vernoemd, 'Sir Henry', speelt hij niet alleen steeldrum, maar laat hij ook horen dat hij aardig kan scatten.

Ook Hamel weet te overtuigen met zijn gescat. Tezamen met de melodische buigingen van zijn stem verraadt hij zijn jazzachtergrond, maar met het uiterlijk van een rockster (rode strakke broek en jasje à la Paul McCartney) en het bereik en timbre van zijn stem lijkt hij elk genre met gemak aan te kunnen. De diversiteit aan stijlen past dan ook goed bij hem.

Gestudeerd is er ook door de bandleden, op meerstemmigheid. Het door Rory Ronde op gitaar begeleide 'March April May' wordt door de gehele band à capella gezongen. Halverwege het nummer krijgen de heren gezelschap van drie mooie achtergrondzangeressen die het plaatje compleet maken. Na dit staaltje muzikaliteit versterken Kobi Arditi (trombone) en de jonge talentvolle Morris Kliphuis (jazzhoorn) de aanwezigen op het podium bij 'When morning comes'. Maar de grootste verrassing komt van het koor Voice Enterprise, die vooraan staan in de zaal en luidkeels meezingt met het refrein, net als zij op de cd doen.

Het concert kenmerkt zich door strak geregisseerde nummers die bol staan van muzikale vondsten met een Wouter Hamel in topvorm. Hij is een vrolijk multitalent dat met beide benen op het podium staat.

Na bijna twee en half uur maant hij het publiek tijdens de toegift tot stilte wanneer alle muzikanten een gitaar pakken om het prachtige akoestische 'See you once again'. Wie nog praat, wordt door andere bezoekers gecorrigeerd. Dit nummer verraadt dat Hamel bezig is met een theatertournee. In die ambiance is het een stuk makkelijker om geheel akoestisch te spelen. Maar het lukt Hamel en zijn cornuiten om Paradiso muisstil te krijgen waardoor “See you once again' helemaal tot zijn recht komt.

Overladen met door het publiek toegeworpen rozen neemt de band afscheid van deze avond met het toepasselijke 'Farewell'. Al kunnen ze er daarna nog geen genoeg van krijgen en wordt het publiek nog getrakteerd op een niet-akoestische versie van 'See You Once Again'. Om elkaar ooit weer eens te ontmoeten bij een volgend concert.

http://www.wouterhamel.com/

Onderwerp: POP-ROCK, JAZZ

Vrijdag 20 Februari 2009 at 09:09 am

A funky good time met Fred Wesley & The JB’s in Paard van Troje

 
Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Gezien Fred Wesley & The JB’s in Paard van Troje, Den Haag op 15 februari 2009.

“Fred! Hit Me!” In de hoogtijdagen van James Brown was dit een veelgehoorde kreet van de godfather of soul tijdens diens concerten als zijn nummers om een trombone solo vroegen. Voor de ware funkliefhebbers staat de naam Fred Wesley net als die van saxofonist en collega Maceo Parker synoniem met James Brown. Niet alleen heeft de trombonist in de band gespeeld van Brown maar tevens was hij arrangeur, producent en voornaamste componist in diens collectief.

In het Paard van Troje treedt de in Columbus, Georgia geboren Wesley op met zijn zes man sterke JB’s die de funk verspreiden in een vrolijk dik anderhalf uur durend concert. Overwegend strakke funkjams in de beste James Brown traditie waarin de afzonderlijke bandleden ruimschoots de ruimte krijgen om te soleren. 

Tijdens het optreden wordt duidelijk hoe groot de invloed van de man is geweest tijdens de jaren met Brown. De herkenbare puntige en precieze blaaspartijen zijn een genot om naar te luisteren. Natuurlijk ontbreken dan ook geen composities als Pass The Peas en We’re Gonna Have A Funky Good Time maar ook man’s eigen Bop To The Boogie en We’re Gonna Have A Houseparty staan garant voor zwaaiende armen. Een keer wordt er tijdens de funkexplosie gas teruggenomen met de ballad In Love om vervolgens de remmen weer los te gooien.

In tegenstelling tot de volle zalen die Maceo Parker altijd trekt is het een beetje jammer dat er maar een slordige 400 man op het optreden afkomt want de sfeer is uitstekend en het plezier straalt ervan af. De inmiddels pensioengerechtigde Wesley speelt onverminderd strak en scherp, maakt grapjes, doet een paar danspasjes en krijgt het publiek volledig mee. Het zijn dit soort optredens waar het speelplezier voorop staat en iedereen gewoon zichtbaar geniet van de liefde voor deze vrolijke opzwepende muziek: funk! En Fred Wesley is als “world’s funkiest trombone player” een van de vooraanstaande architecten van het genre. “Fred! Hit Me One More Time!”

Band

Fred Wesley – Trombone
Gary Winters – Trompet
Theodore Arthur Jr.
Bruce Cox – Drums
Dwayne Dolphin – Bas
Peter Madsen – Toetsen
Reggie Ward – Gitaar

Onderwerp: JAZZ

Woensdag 18 Februari 2009 at 10:00 pm

LEZERSACTIE: PAARD VAN TROJE GEEFT WIRED ALBUM VAN YURI HONING WEG

Yuri Honing maakt begin jaren '90 zijn entree in de jazz-scene en weet het publiek te raken met zijn licht melancholische 'sound' en kristalheldere constructies die hij voor zijn improvisaties gebruikt.

Van het Paard mogen we drie keer de CD 'Wired Album' weggeven. Wil jij een exemplaar winnen? Stuur dan een mail naar berbera@cultuurpodium.nl met in het onderwerp veld Wired Album - Yuri Honing. Vermeld je naam en adres en de eerste 3 inzenders krijgen het album thuisgestuurd.

De internationaal succesvolle Yuri Honing staat zaterdag 21 februari in Paard van Troje. Hier zal hij met zijn groep 'Wired Paradise' in de kleine zaal een optreden verzorgen.

Voor meer informatie:

website Paard van Troje

Onderwerp: POP-ROCK, JAZZ

Dinsdag 17 Februari 2009 at 10:00 am

Gino Vannelli doet het nog steeds met passie

 
Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Gino Vannelli gezien in het Paard van Troje in Den Haag op 6 februari 2009.

Even een paar stappen terug in de tijd. Zanger en schrijver Gino Vannelli scoort in 1974 bij publiek en pers met zijn tweede album Powerful People. Zoete overwegend rustige liedjes in een pop/jazz jasje gestoken met inventief gebruik van de synthesizer door broer Joe Vannelli. Het wat meer uptempo nummer People Gotta Move groeit daarbij uit tot een hit en wordt vele jaren later gebruikt voor de reclames van ANWB. Met zijn sex symbool imago brengt hij menig vrouwelijk hoofd op hol. Maar achter het knappe imago gaat een artistieke persoonlijkheid schuil met een neus voor goed in elkaar gezette liedjes die een tikje verder gaan dan standaard popnummers. Zijn Brother To Brother album uit 1978 is waarschijnlijk nog wel zijn meest geroemde album waarin hij een aangename fusie van pop, jazz en rock voor een groot publiek aantrekkelijk maakt. Het album sleept ook een Grammy in de wacht voor de single I Just Wanna Stop dat ironisch genoeg niet door hem is geschreven.

In de midden jaren tachtig scoort Vannelli vooral in Europa met de nummers Hurts To Be In Love en Wild Horses. De albums Black Cars en Big Dreamers Never Sleep waarvan deze nummers worden getrokken passen in de tijd maar blijven artistiek achter bij zijn werk in de jaren zeventig. Vannelli wil af van zijn sex symbool imago en treedt meer terug naar de achtergrond en brengt van tijd tot tijd een album op de markt. Het gaat meer en meer de jazz kant op met de albums Yonder Tree en Slow Love op maar met Canto brengt hij een klassiek getint album uit waarop hij in verschillende talen zingt waaronder Italiaans en Frans.

 In Europa is Vannelli nog regelmatig op diverse podia te bewonderen maar hij doet daarbij niet aan uitverkoop door standaard greatest hits concerten te geven. Ook al komen tijdens optredens hits en favorieten voorbij, de zanger zorgt er meestal voor dat ze in een ander arrangement worden gepresenteerd waarbij de nadruk vaak ligt op een meer jazzy benadering.

Inmiddels is het tijd voor een nieuw album dat tevens gepaard gaat met 23 door de man geschreven gedichten. De inspiratie voor het nieuwe werk is opgedaan in Nederland. Vannelli blijkt al enige tijd part time in de Lage Landen te wonen bij wijze van avontuur. Hij heeft inmiddels al samengewerkt met artiesten als Michiel Borstlap, Bert van den Brink en Kim Hoorweg en zijn band bestaat ook alleen maar uit Nederlandse muzikanten.

In het Paard van Troje geeft Vannelli een klein anderhalf durend concert waarin hij een voorproefje geeft van zijn nieuwe CD met nummers als This Day On, A Good Thing, Measure Of A Man en het toepasselijke The Dutchbeat. Prima pakkende nummers in een gemiddeld tempo waarbij de nadruk vooral op de jazzkant ligt. Wild Horses komt meteen als tweede nummer in een getransformeerde niet herkenbare gezapige versie voorbij die dan ook minder sterk uitpakt. Hurts To Be In Love daarentegen klinkt een stuk aangenamer met een zachte toetsenpartij, glijdende baslijnen en blazersinvullingen.

De Canadese Vannelli ziet er voor zijn 56 jaar opvallend goed uit. Nog altijd de karakteristieke donkere haardos dat mooi afsteekt boven zijn witte overhemd. Wat nog meer opvalt is dat Vannelli eigenlijk weinig aan kracht heeft ingeboet met betrekking tot zijn performance. Hij is nog prima bij stem en hij draagt zijn liedjes met passie voor. Indrukwekkend is het Italiaanse Canto dat hij alleen met begeleiding op toetsen ten gehore brengt. Dan grijpt Vannelli toch nog even terug naar de hoogtijddagen in de jaren zeventig met een knallend Brother To Brother in een vrijwel originele uitvoering, een anders gearrangeerd maar prima klinkend I Just Wanna Stop en in de toegift het onvermijdelijke People Gotta Move.

Hoewel een relatief kort optreden mag de performance er zijn. De voorproefjes van zijn nieuwe album overtuigen, de creatieve behandelingen van sommige oude nummers pakken over het algemeen goed uit en om Brother To Brother live te horen blijft simpelweg een waar genot. Gino Vannelli is nog steeds een passievolle performer die op een waardige manier zijn carrière vervolgt.

Band:

Karel Boehlee – Piano
Stephane Huchard – Drums
Theo de Jong – Bas
Eddy Conard – Percussie
Erik Rutjes – Gitaar
Rolf Delfos – Sax
Angelo Verploegen – Trompet
Ilya Reyngoud- Trombone

Officiële website: www.ginov.com

CD's

A Good Thing (2009)

Brother To Brother (1978)