Maandag 06 April 2009 at 9:11 pm
Het nieuwe seizoen van het NBE start bij BBC Proms
NBE opent nieuw seizoen bij BBC Proms, werkt samen met Ashton Brothers, Abdelkader Benali en Maarten Altena, maakt portret van Dvorák en viert feest met Grieken
Het NBE opent het seizoen 2009/2010 met Louis Andriessens De Staat in de Royal Albert Hall in Londen bij de BBC Proms. Daarna houdt het NBE (Nederlands Blazers Ensemble) in oktober de verhouding tussen het Westen en het Midden-Oosten in de loop der eeuwen onder de loep in het programma Entführung!. In november gaat het NBE met de Ashton Brothers op tournee in A Midsummer Night’s Dream, nieuw gecreëerd muziektheater gebaseerd op Mendelssohns toneelmuziek bij Shakespeare’s A Midsummer Night’s Dream. Natuurlijk is er weer een Nieuwjaarsconcert op tv en in het Concertgebouw in Amsterdam.
Lees Verder
Woensdag 27 Februari 2008 at 10:18 am
Flairck: een nieuwe benadering van oude tradities
Tekst en beeld van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
In januari 2007 was er nog een
Reunion première van Flairck in combinatie met muzietheatergroep Zenga, met aardig wat muzikanten uit oude bezettingen. Naast centrale figuur Erik Visser, waren toen onder andere aanwezig broer en zus Hans en Annet, violiste Judy Schomper en fluitist van het eerste uur Peter Weekers. Weekers zou in later jaren de muziektheatergroep Zenga op richten, samen met zijn partner Annet Visser. Het gecombineerde gezelschap heeft nog een tijdje getoerd langs diverse podia, maar de bezetting samen met Zenga heeft het niet volgehouden.
In het kort geleden opgerichte Cultuurhuis Doorn zou Flairck met een nieuwe opzet, een bezetting van 'slechts' vier personen optreden. De vraag rees dan ook onmiddellijk, of dit wel een volwaardig vervolg zou kunnen zijn op het muzikaal rijk geschakeerde Flairck dat we kennen uit het verleden.
Het podium in Doorn gaf al meteen een overweldigende indruk. Naast de vele gitaren van Erik Visser viel de blik meteen op een imposant mooi uitgelicht houten orgel, dat zoals Erik later uitlegde, weliswaar computergestuurd was maar van 'echte' lucht voorzien werd door een grote ventilator die elders buiten zicht stond.
De voorstelling heeft de titel 'Stoomwals' meegekregen. Een wat vreemde titel, die bij mij geen associaties opriep. Op de site van Flairck staat de volgende toelichting:
De voorstelling "Stoomwals" is bedoeld om de weg naar deze nieuwe benadering van oude tradities te effenen. Dit geeft de indruk dat er behoorlijk wat voor nodig is geweest een nieuwe weg te vinden. Erik Visser, die de rechten heeft op de naam Flairck, is er in geslaagd om drie nieuwe muzikanten te vinden die in staat zijn om de traditie voort te zetten. Die traditie komt grotendeels neer op het bewerken van muziek uit alle windstreken en alle tijden met een vaak semi-klassiek tintje, dat soms een beetje serieus aan doet. Dat wordt dan weer voldoende gecompenseerd door de grote dosis humor die verwerkt is in de voorstelling en het geheel luchtig houdt.
De vier muzikanten zijn allen van grote klasse en weten de bekende Flaircksound volwaardig neer te zetten. Naast meestergitarist Erik zelf, speelt de Mexicaan Pablo Ortiz op alle mogelijke soorten gitaar-verwante instrumenten waaronder een zeer fraai klinkende akoestische basgitaar. Eén van de acts die een glimlach op de gezichten van het publiek tovert, is het spelen door Ortiz op de tweede hals van een dubbele gitaar achter de rug van Erik. Meest bepalend voor de Flaircksound zijn echter de viool van de dochter van een Amerikaanse bluegrass gitarist Elaina Cook en het ruime scala aan fluiten van Brabander Jeroen Goosens.
Het vijfde lid van de band, het uit 200 houten pijpen bestaande orgel 'Orchestrion' genaamd, heeft voornamelijk lucht nodig om te functioneren. Dit midi gestuurde, via een voetpedaal te activeren, wonder wordt door de groep met smaak ingezet en roept dan vervolgens ah- en oh-gevoelens op.
Na de pauze is er een vrij langdurig gedeelte met maskers op. De clou daarvan ontging mij. Verder veel leuke muzikale interacties tussen de verschillende leden, die het erg naar hun zin hadden met elkaar. De muziek die gespeeld wordt komt uit diverse werelddelen, met name uit Mexico waar Erik pas is geweest en wordt steeds in pakketjes rond een thema geserveerd, voorzien van een toelichting van Visser.
Het was al met al een zeer onderhoudende avond met een variatie en muzikaliteit die de naam Flairck waardig is. Een toegift was dan ook onvermijdelijk en mooier kon het bijna niet toen duidelijk werd dat die toegift het epos 'Variaties op een Dame' bleek te zijn.
Flairck -
website
Bezetting
Elaina Cook - viool
Erik Visser - gitaar
Jeroen Goossens - fluit
Pablo Ortiz - snaren en accordeon
Dinsdag 24 April 2007 at 3:37 pm
De magische wereld van John Cage, een muzikale zonnige middag in het bos
Tekst en beeld van Barbara Klomp (klik voor vergroting)
De zon schijnt en in de tuin van het Beauforthuis start de kaartverkoop voor het concert. Het is zondagmiddag 22 april, dames nippen aan hun witte wijn en pubers spelen met hun hond. Een gemixt gezelschap verzamelt zich in de tuin van deze voormalige kerk, midden in de bossen van Zeist. Het concert begint om half zes, of, zo horen we later, als de laatste tapasborden weg zijn, anders stoort dat zo.
Voorafgaand aan het concert was er een 'stilte wandeling'. Onder leiding van een boswachter wandelde je langs de mooiste, en vooral stilste plekjes van het bos. In de zaal staan tafels, stoelen, een aantal banken, op de grond liggen kussens. Een lay-downconcert noemt het Beauforthuis dit soort concerten.
Rond half zes zijn de tapas gegeten en verplaatst het publiek zich naar binnen. De zon hoeven we niet te missen, deze straalt door de kerkramen naar binnen. Wanneer iedereen geïnstalleerd is, dus zit, staat of ligt, betreedt pianist René Eckhart het podium.
“Het is een genoegen om in deze intieme ambiance het werk van John Cage te mogen vertolken,” begint hij.
Sonatas and Interludes (1946-1948) is door de Amerikaanse componist John Cage gecomponeerd voor een geprepareerde piano. “Dat betekent dat er allemaal dingen tussen de snaren zitten,” legt Eckhart ons uit, “veel schroeven en rubbertjes.”
John Cage (1912-1992) was erg geïnspireerd door de Oosterse muziek en filosofieën. Hij hield ook erg van Aziatisch slagwerk. Maar die slagwerk instrumenten had hij niet altijd voor handen, zo improviseerde hij met doppen en schroeven, net zolang tot zijn piano ook dezelfde klanken als die van een slagwerkinstrument had.
“Het stuk bestaat uit twintig delen,” vertelt Eckhart verder. Zestien sonata's en vier interludes. En het moèt achter elkaar gespeeld worden. Dus veel plezier met de magie van Cage!”
Op het toneel zien wij een man achter een vleugel. We verwachten de klanken van een piano. Ondanks dat we weten dat er gespeeld wordt op een ‘geprepareerde piano’, zoeken onze oren de bekende snaren. We horen die ook soms. Heel soms.
Vaker horen we de klanken van de gamelan. Soms het gebeier van kerkklokken of het galmen van een gong. Het is even overschakelen, want wat je ziet lijkt niet te kloppen bij wat je hoort. Maar wanneer je je eenmaal overgeeft, kom je echt in de magische wereld van John Cage.
Mensen die eerst nog rechtop zaten, leggen hun kussen wat schuiner, om zelf te kunnen liggen. Het gezin met de tieners vooraan, lijkt langzaam weg te dromen. Een dame sluit haar ogen. Er lijkt alleen muziek. En rust. Je zou er op slag fan van worden, zoals René Eckhart je meeneemt in zijn Cage-vertolking.
Het duurde even voor hij het applaus in ontvangst kon nemen. Niet omdat het publiek niet wilde klappen, maar we moesten nog even wennen, dat er niet nog zo een mooi geluidenspel kwam. Na het applaus was het publiek een stuk actiever.
Het podium bleek een kleine stap, wanneer je zo iets moois als een geprepareerde piano kan zien. Vol bewondering bekeken we wat zo simpel lijkt. Wat schroeven, wat rubbertjes, ergens een stukje gum. Het lijkt zo willekeurig.
“Ja, dat moet ik straks weer uit elkaar halen,” zei Eckhart, “en daar ben ik vanmiddag van kwart over twee tot kwart over vijf mee bezig geweest.”
Het is een hele klus voor de uitvoerende, maar na dat ene uur dat we mee mochten, begrepen we goed waarom dit concert “de magische wereld van John Cage” heet.
Lees
hier het artikel over John Cage en meer over René Eckhart op de website.
René Eckhart -
website
Beauforthuis -
website
Woensdag 28 Februari 2007 at 5:24 pm
Première Merg van Leine & Roebana
foto's van Deen van Meer en Hans Speekenbrink
(klik voor vergroting)
Op 27 februari vond in de Stadsschouwburg Utrecht de premiére plaats van Merg, de nieuwe productie van Leine & Roebana. Het choreografenduo Andrea Leine en Harijono Roebana
Du und ich
ik zeg je met zachte stem
I love you
I live and breath only for you
What do you want of me?
Not to love you anymore?
make my love come back as he was before
or kill me so that I will not suffer anymore
kill me so that I will not suffer anymore
De zangeressen Claron McFadden, Nicola Wemyss en Helena Rasker, kozen in Merg een hele andere benadering kiezen namelijk vanuit de emotie van de muziek.
Klik hier voor een filmpje van de generale repetitie van Merg. Hier is de uitzending van Vrije Geluiden te bekijken waarin Leine & Roebane een aantal onderdelen uit Merg lieten zien en Hans Flupsen een gesprek voert met choreografen, vocalisten en dansers (die uitzending wordt herhaald op zaterdag 3 maart om 9.05 uur op Nederland 1)
Leine & Roebana - website en weblog
Dans:
Alba Barral Fernandez, Tim Persent, Ederson Rodrigues Xavier, Heather Ware en Marlene Wolfsberger
Zang:
Claron McFadden, Nicola Wemyss en Helena Rasker
The Locke Consort:
Susanne Braumann - viola da gamba & lirone
John Wilson Meyer - viool
Joseph Tan - viool
Siebe Henstra - clavecimbel
Israel Golani - theorbe
Choreografie & concept:
Andrea Leine en Harijono Roebana
Zaterdag 30 September 2006 at 6:13 pm
Jasser de Opera zondag in Vrije Geluiden
Foto's van Hans Speekenbrink (klik voor groter)
Palestijns-Nederlandse acteur Jasser Mansoer met Shakespeares 'De koopman van Venetië' waarin hij de Jood Shylock speelt.
Shylock. Weet je wat zo mooi is aan Shylock? Hij is eerlijk. "U wilt geld lenen? U wilt geld lenen van de jood? Ik zal het geven. Alsjeblieft. Maar geef me een pond vlees als u het niet terug kunt betalen." De jood. Fascinerend. Fascinerend. Wij zijn broeders. We kennen elkaar langer dan vandaag. De Arabier snapt Shylock beter dan wie dan ook. "Tweeduizend dukaten, dus. Tweeduizend dukaten." Naar de hel met jullie! Hij is van mij. Ik zal hem spelen. Hij is van mij. Jullie mogen hem niet tegenhouden. Hij behoort mij toe.
Abdelkader Benali schreef de monoloog Jasser die door Sabri Saad el Hamus vijf jaar geleden in 2001 op de planken werd gebracht.
Jasser de Opera - website
Vrije Geluiden - website
Ilonka van den Bercken - cello
Behsat Uvez - ud
Michel Marang - klarinet
Guy Harries - elektronica
Sabri Saad El Hamus - acteur
