Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER, MUZIEK, POP-ROCK, STRAATTHEATER

Woensdag 30 Juli 2008 at 9:48 pm

Zwoele Zomeravond in het Kröller-Müller Museum

Zwoele Zomeravond Zwoele Zomeravond Zwoele Zomeravond
Tekst en beeld van Chantal van den Boogaard (klik voor vergroting)

Voor het derde achtereenvolgende jaar houdt het Kröller-Müller Museum ook dit jaar weer Zwoele Zomeravonden in de beeldentuin. De afgelopen twee zomers waren de de Zwoele Zomeravonden een groot succes. Dit jaar is het programma voor elk van de avonden opnieuw veelbelovend. Theater, muziek, literatuur en beeldende kunst zijn de ingrediënten voor een heerlijke zomeravondsfeer. Ook voor een hapje en een drankje is gezorgd, maar als u liever uw eigen picknick verzorgt, dan bent u van harte uitgenodigd uw eigen picknickmandje mee te nemen. En daar werd in grote getale gehoor aan gegeven.

De reeks bestaat uit vier avonden, met elk een apart thema. De eerste Zwoele Zomeravond had als thema “Verleiding”. Het thema van de tweede Zomeravond (19 juli) was “Verbeelding”.

Centraal stonden de verbeelding van de kunstenaar, die leidt tot zijn of haar werk, maar ook de eigen fantasie en verbeeldingskracht van de bezoeker.
Op het programma stonden o.a. Gabriel Rios, Lydia Rood, Warner&Consorten, Stille Fanfare, Lucky Fonz III, TamTam Objektentheater, Vicky Francken, Joost II Sickenga, Anna Pleiter.

Tam Tam Objektentheater speelde 'To have or not to have', een roestig sprookje met elementen uit spaghettiwesterns, een scheutje Shakespeare maar vooral ook heel veel humor. Een nijptang en een borstel zullen nooit meer hetzelfde zijn!

Schrijfster Lydia Rood vertelde waarom kunst een prachtige aanleiding is tot het bedenken van verhalen en fooddesigner Anna Pleiter verrijkte flora en fauna van de beeldentuin met wel heel bijzondere (en smakelijke) verrassingen...

Zwoele Zomeravond Zwoele Zomeravond Zwoele Zomeravond

Favorieten waren de bijzondere, opblaasbare tenten van kunstenaar Lambert Kamps bieden. Vooral de Boxing-tent sprak tot mijn verbeelding. Hij liet zich inspireren door de hedendaagse computergames en ontwikkelde zijn eigen uitdagende, interactieve boks-spel voor 2 personen. Bezoekers konden zelf deelnemen aan het spel. In tegenstelling tot de computergames, heeft in het spel van Kamps elke speler maar één leven; dat van zichzelf. Maar ook zijn “Chopped Tree”, voor houthakkers met spijt, past helemaal in het thema van de avond.
Ook Warner & Consorten sprak zeer tot de verbeelding. Met de meest basale dingen wisten Warner en zijn vrienden de meest wonderlijke en absurde dingen te doen. Nietsvermoedende passanten werden aan de rolstoel van hun moeder of vrouw vastgetaped, een touw en wat ijsparapluutjes werden met behulp van bezoekers tot kunst verheven en een jonge dame knipte vol overgave haar panty stuk. Het had iets absurds en af en toe iets surrealistisch.

De avond werd op onovertroffen wijze opgeluisterd door De Stille Fanfare. Onovertroffen in zijn soort. Wat mijn betreft met afstand  de winnaar van elke taptoe. Of het nu juist vrolijk is of treurig, daarin zijn de bezoekers niet eenduidig. “Ieder zingt zijn eigen lied” met deze fanfare.

Dat het een regenachtige dag was mocht de pret niet drukken. Er werd overal gepicknickt, de stemming was zonnige en de sfeer was opperbest. Mocht dit alles je tot de verbeelding spreken, dan volgen er deze zomer nog twee Zwoele Zomeravonden:

2 augustus: Zwoele Zomeravond - Verwondering
Met o.a. Neco Novellas (foto), Bas Haring, Leine, Odd Enjinears, LaMelis, Guido Pollemans, Toeac, Oscar Prinsen, Radio Barkas, Maurits Westerik

16 augustus: Zwoele Zomeravond - Verlangen
Met o.a. Sensuàl, Gerard van Maasakkers en JW Roy, F. Starik, Babok, De Kazerne, Ragazze Kwartet, Eefje Wentelteefje, Dennis Gaens, Jaap van Keulen, Haico, D!O, Odilo Girod

Nog steeds zin in meer? Dan is er op zaterdag 23 augustus (van 14.30 tot 16.30) de afterparty, met een live-optreden van de unieke Zaanse band DeKift.

Adres: Houtkampweg 6, Otterlo. Info: www.kmm.nl


Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER

Dinsdag 22 Juli 2008 at 8:38 pm

Het doek gaat op

Zie hier de mens! Zie hier de mens! Zie hier de mens!
Door Sofie Bruining met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Gezien: 20 juli Moreelsepark, Utrecht


In haar afstudeervoorstelling in 2002 ontfermde theatermaker Karina Kroft zich voor het eerst over de teksten van Peter Handke. Daarna zette ze voor de serie Jonge theatermakers voor Toneelschuur Producties Handke’s ‘Zelfbeschuldiging’ op de planken en nu brengt ze ‘spel zonder woorden’ van Handke naar het Paradepubliek in ‘Zie hier: de mens’.

De mens en de mens alleen is wat we te zien krijgen in de voorstelling. Handke’s experiment ‘spel zonder woorden’ is daarin dwingend. In de vroege en experimentele werken van Handke verkende hij de mogelijkheden met taal. In dit stuk ging hij zelfs zo ver dat hij alle tekst wegliet. Vervolgens blijft er voor het publiek niets anders over dan het observeren van de handelingen van de boer, de knecht en de kat. Daar moeten we het mee doen. Niet meer en niet minder.

Karina Kroft geeft ons gelukkig meer om mee te werken. De mens luistert en beweegt niet alleen, maar vertelt, speelt, acteert, en regisseert ook. Zo zijn de regieaanwijzingen op band gezet en terwijl hij speelt volgen de actrices, Jacqueline Boot en Gonny Gaakeer, niet alleen de aanwijzingen op. In ‘Zie hier: de mens’ zetten ze de band herhaaldelijk stil om commentaar te geven op het verloop van het stuk en op de principes van Handke.

Een enkele keer gaat Jacqueline Boot, de knecht, tegen Handke in. Snel wordt ze tot de orde geroepen door Gonny Gaakeer, die de boer speelt. De confrontatie tussen de boer en de knecht wordt hier mooi aan het licht gebracht. Maar Kroft laat hier ook nog een andere confrontatie zien, die misschien interessanter is. In haar voorstelling gaat Kroft de confrontatie ofwel uitdaging aan om te werken met de dwingende en harde voorschriften van Handke. Het legt beperkingen op, maar tegelijkertijd biedt het taalexperiment haar ook de kans om evengoed als Handke theater te onderzoeken en op een originele manier aan de man te brengen. Origineel is het zeker. Dit heb ik eerder nog niet gezien op de Parade.

In de voorstelling probeert Kroft handen en voeten te geven aan de verregaande ideeën van Handke over theater en de omstreden rol van taal daarin. Haar vertolking van ‘het spel zonder woorden’ is alleen zeker niet stil te noemen. Integendeel. Ze bespreekt de principes van Handke uitvoerig. Er worden verschillende citaten van hem opgenoemd. Zo komen we er ook achter dat Handke bepaald niet vriendelijk was tegenover vrouwen. Het is een overdaad aan informatie en daarom is het soms moeilijk om bij de les te blijven. Ik kwam daarom ook enigszins verbijsterd uit de voorstelling en ik was bang dat ik iets gemist had.

Kroft verwoordt haar zoektocht naar een gangbare werkvorm voor het taalexperiment van Handke. Daarin laat ze ook haar worsteling zien. Zo geeft ze een transparant beeld op haar zoektocht, maar ook op het experimentele werk van Handke. ‘Het doek gaat op’, zegt Jacqueline Boot niet voor niets aan het begin van de voorstelling.

De Parade - website


Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER, MUZIEK

Maandag 21 Juli 2008 at 10:28 pm

Spinvis en Sexy Chromosomen

SeXT Chromosomen SeXT Chromosomen SeXT Chromosomen
Door Ellen van der Kemp met foto’s van Berbera van den Hoek
Gezien: 18 juli Moreelsepark, Utrecht

SeXY chromosomen
Bij de ingang staat een levensgrote zaadcel ons naar binnen te praten. Het kost hem weinig moeite ons binnen te krijgen, want we hebben al kaartjes. In de kleine donkere tent doen de doorzichtige skippyballen tegelijk dienst als eitjes en als zitplaatsen voor het publiek. We krijgen een voorlichtingsfilmpje te zien. En net als we ons vertwijfeld afvragen of we bij biologieles zitten of op de Parade, komen er twee spelers voor het beeld langs rennen. Het zijn X en Y. Ze zijn op zoek naar hun bestemming en raken met elkaar in een machtstrijd verwikkeld. Ovita wacht op het moment om haar kans te grijpen. Omdat in de natuur het recht van de sterkste geldt, kan er maar één de winnaar zijn. We zullen niet zeggen wat het geworden is, een jongetje of een meisje, zodat het nog een beetje spannend blijft, want verder valt er aan deze voorstelling niet zo veel te beleven.

Boeiende kennismaking met Spinvis
Net als vorig jaar vinden er deze zomer ook muziekvoorstellingen plaats op De Parade. Onder de noemer ‘Fine Fine Music’ kan er in een intieme huiskamerachtige setting worden genoten van de ‘crème de la crème van de Nederlandse popmuziek’, volgens het persbericht.  Verwachtingsvol ga ik naar het optreden van Spinvis.

“Het is vakantie!” roept Erik de Jong, alias Spinvis. “Maar het is niet vrolijk, want ze gaan allemaal dood.” De toon is meteen gezet en alle verwachtingen van een luchtig, vrolijk programma worden in de kiem gesmoord. Maar zo zwaar valt Spinvis nu ook weer niet op de maag. Ik geef toe, het is mijn eerste Spinvis-ervaring en ik moet even wennen. Elke referentie ontbreekt, zowel op tekst- als op muziekgebied, en een hele tijd heb ik de vreemde gewaarwording dat ik niet weet wat ik ervan moet vinden (eigenlijk weet ik het nog steeds niet), terwijl ik altijd overal een mening over heb. Dit is zo anders dan alles waar ik enigszins bekend mee ben, zo origineel en experimenteel. 

Spinvis Spinvis Spinvis

“We gaan wat liedjes doen”, belooft Spinvis zijn publiek en dat is precies wat hij doet. Samen met een muzikant die pal achter hem zit en daardoor moeilijk te zien is, ‘doet’ hij zijn liedjes: een aantal van zijn eerste album, van het album Nieuwegein aan zee en van het album Dagen van gras, dagen van stro. Helaas laat Spinvis niets horen van het nieuwe album Ritmebox dat vier dagen eerder uitgebracht werd ter gelegenheid van de verjaardag van Simon Vinkenoog, terwijl het nog wel de verjaardag van de dichter is. Ook speelt hij geen Boudewijn de Groot-nummers, wat in het programmaboekje van De Parade aangekondigd stond. Desalniettemin was het een boeiende eerste kennismaking met deze fascinerende singer-sample-songwriter.

“Vakantie!” roept Spinvis nog een keer aan het eind van zijn programma. Hij is er blijkbaar hard aan toe en dat verbaast me niets als ik zie wat hij dit jaar allemaal gedaan heeft: de productie van Ritmebox, muziek voor de film Vox Populi en het schrijven van nummers voor een nieuw album. Gelukkig heeft hij voor de fans nog tijd voor optredens. Op 6 augustus treedt Spinvis weer op tijdens de Parade in Amsterdam. Verder in Fine Fine Music: optredens van Johan, Alamo Race Track, en Charlie Dée.

De Parade - website


Onderwerp: LOCATIETHEATER

Zondag 09 September 2007 at 9:36 pm

Cie Barrevoet trekt bomvolle kerk met Echo

Cie Barrevoets
Cie Barrevoets
Cie Barrevoets

Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor groter)

Onlangs, eind augustus was ik op vakantie op Terschelling. Ik ben al bijna 30 jaar vaste bezoeker van het eiland. Sowieso altijd tijdens de Oerolperiode maar nu dus ook. Enigszins tot mijn verrassing zag ik aangekondigd staan dat Cie. Barrevoet, een beeldend theatergezelschap dat zich op het eiland gevestigd heeft, de voorstelling Echo speelde.

Een beetje theatermoe, maar net niet helemaal, had ik me al vroegtijdig bij de speellocatie gemeld. En niet overbodig, zo bleek al snel. Het was weliswaar geen Oerolfestival maar al vroegtijdig was het flink druk. Belangstellenden van allerlei pluimage, ander publiek dan wat op Oerol komt, had zich verzameld.
We werden voor aanvang enthousiast verwelkomd door een jongedame die een soort van corsages uitdeelde. Menigeen werd begroet met een “Goh joh, wat leuk dat je ook gekomen bent”. Of “welkom op de bruiloft”.
Ja, inderdaad, we waren met z’n allen te gast op een soort van bruiloftsplechtigheid&hellip
Cie Barrevoets
Cie Barrevoets
Cie Barrevoets


Echo is een sprankelende poëtische theatervoorstelling die speciaal gemaakt is voor historische kerken. In de voorstelling waarbij live-muziek (op accordeon, cello, trompet, saxofoon, gitaar en orgel), theater en beeld naadloos in elkaar overgaan, speelde in het kerkje van Hoorn. De kerken waar de voorstelling speelt staan met al hun specifieke architectonische kenmerken centraal in de voorstelling, evenals het orgel, dat tijdens de voorstelling bespeeld wordt door concertorganist Gert Oost.
De voorstelling die zowel humoristisch als muzikaal is gaat over herinneringen, over seizoenen en over de tijd die zijn sporen nalaat. Het is als het ware en beeldend verhaal over het leven zelf, over jeugd en volwassenheid, over onbevangenheid, over de herfst, over wijsheid en over de stilte van de dood.
Door de ogen van de oude koster zien we het gebouw en de mensen die er hun herinneringen hebben achtergelaten.

Gedurende een uur heb ik me zeer goed geamuseerd. Vele anderen, afgaande op hun reacties, ook. Waren er dan ook nog minpuntjes? Vast wel. Ik had een goede plek maar omdat het eigenlijk (veel) te vol was zullen ook veel mensen dingen gemist hebben. De zichtlijnen waren ver van ideaal.
Jammer.

Cie Barrevoets
Cie Barrevoets
Cie Barrevoets


De voorstelling toert nog tot medio september door vooral Noord Nederland. Check de website voor de data.

Cie Barrevoets - website

Spel/Concept:
Mariela Melani, Judith Oost, Martin de Nooij, Giovanni Delfino

Eindregie: Terence Roe
Live muziek en compositie: Gert Oost, Chris Corstens en spelers
Digitale muziek: Studio C72 (Paul Cupido en Alien B)
Techniek en assistentie: Carlo Magnani,
Vormgeving en productie: Compagnie Barrevoet.

Onderwerp: LOCATIETHEATER

Donderdag 30 Augustus 2007 at 10:31 am

Ronja de Roversdochter

Ronja, de roversdochter
Ronja, de roversdochter
Ronja, de roversdochter

Door Nanny Heijmans met foto's van Productiehuis d*Amor
Amersfoort, 22 augustus 2007


Het bos Birkhoven wordt momenteel veroverd en bevolkt door een grote groep rovers die tijdelijk hun intrek hebben genomen in de Amersfoortse bossen. Het bos vormt namelijk het bijzondere decor van de nieuwe familievoorstelling: Ronja de Roversdochter van Productiehuis d*Amor (in samenwerking met Het Utrechts Landschap).

Het stuk is gebaseerd op het beroemde boek ‘Ronja de Roversdochter’ van de Zweedse kinderboekenschrijfster Astrid Lindgren. Dit jaar wordt tevens de 100ste geboortedag van Astrid Lindgren gevierd. Het was het lievelingsboek van de Vlaamse theatermakers Wanda Eyckerman en Eline Cuppens en samen met Roel Swanenberg brengen ze het boek tot leven in bos Birkhoven. De route naar de locatie begint met een leuke wandeling uitgezet met houten paaltjes, uiteraard dwars door de bossen, naar de getimmerde houten tribune aan de rand van een meer. Als iedereen heeft plaatsgenomen begint de verteller.
Ronja, de roversdochter
Ronja, de roversdochter
Ronja, de roversdochter


Plotseling gebeurt er van alles op en rond de tribune, het bos en het meer. Af en toe kom je ogen te kort. Ronja de Roversdochter is een beeldende locatievoorstelling over een verboden vriendschap tussen roversdochter Ronja en roverszoon Birk. Een sprookje met angstwekkende vogelheksen en aardmannen, in balans gebracht door de liefde van de kinderen voor elkaar én voor de natuur. De vader van Ronja, roverhoofdman Mattis, die vaak, op zijn paard, de bossen intrekt heeft de meeste moeite met de vriendschap van zijn dochter Ronja met Birk. Uiteindelijk komt het na vele gevechten weer goed.

Wij hebben genoten van dit buitenspel en op een enkel wolkje na was het heerlijk toeven aan de rand van het water midden in de bossen. Echt de moeite waard om een middag hiervoor uit te trekken. Ronja de Roversdochter is nog te zien tot en met zondag 2 september (op de maandagen en dinsdagen is er geen voorstelling) om 15.00 uur.

Reserveren kan via de website of telefonisch:033-4451355.

Productiehuis d*Amor - website