Zondag 29 Juli 2007 at 3:04 pm
Koud meisje van Orkater
foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Met Koud Meisje heeft Orkater een top voorstelling gecreëerd. Hij speelt nog op De Parade in Amsterdam.Orkater - websitelink
Arend Niks - website
De Parade - website
Spel: Ria Marks en Paul van der Laan
Muziek: Arend Niks en Mick Paauwe
Eindregie: Karel de Rooy
Dansadviezen: Annabelle Lopez Ochoa
Zaterdag 28 Juli 2007 at 3:55 pm
Ali Salmi (Osmosis Cie) in eigentijdse dansvoorstelling Waterfloor
Van 19 t/m 22 juli vond alweer de dertiende editie plaats van het Internationaal Straattheaterfestival (ISTF) in Gent. Henry Krul sinds 2002 regelmatig te gast op het festival fotografeerde aldaar en doet verslag van enkele voorstellingen voor Cultuurpodium.nl
Neem ’s avonds laat een afgelegen uitgestrekte vlakte, plaats daar een groot videoscherm met daarvoor een glinsteren metaalachtige dansvloer, projecteer beeld en laat Ali Salmi de voorstelling Waterfloor dansen. Dit is wat op een drietal avonden om 23.00 uur op verschillende afgelegen locaties in de buitenwijken van Gent gebeurde. Als je zover vanaf het centrum op afgelegen plekken programmeert dan weet je dat dit geen massa’s publiek trekt. Dat was ingecalculeerd en dus was iedereen iedere avond tevreden.
In Waterfloor danst Ali Salmi solo (evenals in zijn eerdere creaties Flesh en Transit). Een voorstelling van amper 30 minuten waarbij de contouren van Salmi van tijd tot tijd versmelten met de videobeelden. Soms contrasterend met de bestaande beelden, soms als samensmelting.
Ik hou van de meeste dansvoorstellingen in de openlucht (zoals o.a. van Ex Nihilo, Tango Sumo, Vendaval en Producciones Imperdibles) en dit is daar geen uitzondering op. Het speelvlak is beperkt tot pakweg max. 50 m2 waardoor de dansvloer en de mogelijkheden beperkt zijn. Daarintegen levert de voorstelling, gesitueerd in een enorm grote kale omliggende ruimte, wel een heel sterk beeld op. Kortom, een mooie krachtige voorstelling.
Fabien Audooren, festivaldirecteur en programmeur van het ISTF en Ali Salmi van Osmosis Cie. denken inmiddels al na over samenwerkingsplannen voor festivaleditie 2008. Osmosis Cie was eerder met andere voorstellingen te bewonderen op het Straattheaterfestival Vlissingen, Etcetera Amersfoort en het Karavaanfestival. Graag zou ik het gezelschap vaker in Nederland zien optreden.
Osmosis Cie -
website
ISTF -
website
Donderdag 26 Juli 2007 at 10:05 am
Topvoorstelling Manon van Jean van Florette door Compagnie Marius
Van 19 t/m 22 juli vond alweer de dertiende editie plaats van het Internationaal Straattheaterfestival (ISTF) in Gent. Henry Krul sinds 2002 regelmatig te gast op het festival fotografeerde aldaar en doet verslag van enkele voorstellingen voor www.cultuurpodium.nl
Al jaren hoor ik van diverse mensen dat de voorstellingen van Compagnie Marius (voorheen De Onderneming) zo de moeite waard zijn. Ik hou persoonlijk niet van teksttoneel en bij het vernemen dat hun voorstellingen vaak 4 tot 6 uur in beslag nemen schrok mij tot dusver af.
Echter als je iets zelf niet meemaakt dan kun je er ook niet over oordelen en dus bezocht ik tijdens mijn laatste dag van het ISTF de voorstelling Manon van Jean van Florette.
Een wandeling van ca. 2,5 km vanaf het centrum van Gent door het prachtige Groot Begijnhof naar de speellocatie was al zeer de moeite waard. Bij de speellocatie aangekomen, gelegen in een “ongepolijst” park hing al een zeer ontspannen sfeer. Mensen zaten verzameld op bankjes genietend van een glaasje pastis of sirope de cassis.
Verder op weg naar de speellocatie, zo’n 200 meter verder, kon je gerust je drankje meenemen. “Vooral doen” werd gestimuleerd. De voorstelling was met 250 bezoekers uitverkocht en nadat iedereen een plekje op de prachtige tribune (met rugleuning en soort van tafeltje) gevonden had begon het stuk uit het niets (zo leek het tenminste).
Even wat feiten: Jean de Florette (1962) is het eerste deel van de dubbele roman L’eau des collines die Marcel Pagnol op 67-jarige leeftijd schreef. Het is de geschiedenis die voorafgaat aan Manon des Sources en wordt nu door Cie. Marius bewerkt tot Jean van Florette.
Het verhaal: Jean erft een boerderij van Florette, verlaat de stad en installeert zich met zijn gezin ‘op den buiten’ om er een nieuw leven te beginnen als boer. Papet en zijn neef Ugolin hebben hun oog laten vallen op Jean’s land en een waterbron die op de grond van de jonge boeren ligt en stoppen deze ‘per ongeluk’ dicht met beton. De zoektocht naar water wordt Jean fataal; Papet en Ugolin triomferen; de dorpelingen kijken toe en houden hun mond.
Manon des Sources vertelt het verhaal van de straf; Jean de Florette dat van de misdaad. Cie. Marius speelt eerst Jean van Florette en vervolgens Manon, omgekeerd dus aan de chronologie van Pagnol’s tweeluik. De twee stukken worden op één middag gespeeld om de grandeur van deze familiegeschiedenis te bewaren. De vragen over de misdaad en de straf worden en plein public gesteld; het toekijken en zwijgen van de toeschouwers wordt niet langer onschuldig gevonden...
Deze voorstelling, zeer humorvol in het Vlaams gesproken, en met prachtige karakters (dubbelrollen) is om van te smullen. Nooit gedacht dat teksttoneel en nog wel in de buitenlucht zo boeiend kon zijn. Na 2 uur, de tijd was omgevlogen, was er een pauze. Het decor werd omgebouwd en wij, de bezoekers, kregen de gelegenheid om weer een glaasje pastis voor slechts een euro met daarbij een portie kikkererwten geserveerd, te scoren. Echter, de voorstelling smaakte naar meer en dus ging iedereen, maar dan ook echt iedereen, vol goede moed terug voor deel 2. Wederom bijna 2 uur lang boeiend genieten met als afsluiting (wederom) voor de liefhebber een drankje.
’t Is dat ik na afloop andere verplichtingen had want nahangen in de sfeer van zo’n prachtige voorstelling op zo’n mooie plek had ik graag gedaan.
En voor wie nieuwsgierig geworden is. De voorstelling is deze zomer o.a. nog te zien van 30 augustus t/m 2 september op Landgoed Twickel te Delden (Ov) tijdens het Festival De Tuin der Lusten en 8 t/m 16 september tijdens het Theaterfestival in de Biesbosch.
ISTF -
website
Kunstmin -
website
Compagnie Marius -
website
Tuin der Lusten -
website
Donderdag 19 Juli 2007 at 5:56 pm
Een daar gebeurd verhaal van NUT
Door Marieke van Soest met foto's van Hilde Grabijn (klik voor vergroting)
Gezien op 12 juli 2007
De voorstelling van NUT vindt plaats in het hart van het festival. Na binnenkomst wordt het publiek opgevangen in een wachtruimte. We staan voor de grensovergang naar Slovenië. Een vrouw zit op een container en lacht ons toe. Een Boliviaanse muzikant bewaakt de poort. Hij speelt het volkslied. Op vertoon van legitimatie mogen mensen verder. Na het passeren van de grens worden mensen verdeeld over twee containers rondom een binnenplaats. Op het pleintje staat een vlaggenmast in een bloemperkje. Bezoekers zonder legitimatie mogen uiteindelijk toch naar binnen. Zij moeten in de derde container: de kleedkamer van de Boliviaanse muzikant.
In de containers liggen hooibalen, het publiek neemt hierop plaats. Dan worden de containers afgesloten. In elke container vertelt een van de drie spelers zijn verhaal. Steeds is er een link naar het pleintje, waarop een man zwaait naar een meisje. Op de achtergrond speelt de Boliviaanse muzikant. Soms wordt hier gezamenlijk gespeeld of voorgedragen, dan weer verdwijnen de spelers in de containers.
Een heel boeiend concept, waardoor ineens helder is waarom bezoekers die samen binnenkomen verdeeld worden over de containers. Door uitwisseling achteraf wordt het complete verhaal duidelijk: het verhaal van de muzikant, het verhaal van de man, het verhaal van het meisje. Het publiek wordt aan het eind van de voorstelling uitgenodigd tot deze uitwisseling, onder het genot van een glaasje wijn.
De spelers hebben het publiek van het begin tot het eind weten te boeien met hun verhaal. De uitwisseling aan het eind was geslaagd. Het was erg leuk om met anderen uit het publiek uit te wisselen over hun, geheel verschillende belevenissen.
Festival Over 't IJ -
website
Nieuw Utrechts Toneel (NUT) -
website
Donderdag 19 Juli 2007 at 10:50 am
The Big Chill van de Heiploeg
Door Marieke van Soest met foto's van Hilde Grabijn
Gezien op 10 juli 2007
Even voorbij de Sirius, het actieschip van Greenpeace, ligt het schip waar de voorstelling van de Heiploeg wordt gehouden. Het publiek wordt naar een diep in het schip gelegen ruimte geleid. Enkele strakke voorwerpen in een verder kale ruimte, goed gebruik van kisten, trappetjes en een omloop rond het podium, de juiste belichting: het decor wordt moeiteloos beleefd als een ruimteschip. Onder leiding van de stoere mannelijke archeoloog James heeft de bemanning vele succesvolle reizen achter de rug en tal van belangwekkende coryfeëen veroverd.
Dit keer is het doel van de reis ‘het idee achter het universum’. Alles in het ruimteschip is strak geregeld en natuurlijk bereiken zij hun doel. Zij vinden de mens die het idee achter het universum kent. Chantal is deze mens. In haar beleving is ze ontvoerd door ruimtewezens “ die er niet eens uitzien als ruimtewezens “ en ze heeft geen idee waar de bemanning het over heeft, als zij maar naar het idee achter het universum blijven vragen.
De bemanning is gedesillusioneerd: wat het ultieme doel leek, blijkt een geweldige tegenvaller. Onderlinge moeites beginnen zich af te tekenen. Chantal begint zich langzaamaan een beeld van de situatie te vormen. Haar vragen hebben een duidelijke uitwerking op de bemanningsleden . Er vinden ontwikkelingen plaats, die zonder haar inbreng in het oorspronkelijk ‘tech-team’ ondenkbaar waren.
Een boeiende voorstelling, die door het publiek met een aanhoudend applaus wordt beloond.
Festival Over 't IJ -
website
De Heiploeg -
website
