Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER

Donderdag 19 Juli 2007 at 10:50 am

The Big Chill van de Heiploeg

The Big Chill van de Heiploeg
The Big Chill van de Heiploeg
The Big Chill van de Heiploeg

Door Marieke van Soest met foto's van Hilde Grabijn
Gezien op 10 juli 2007


Even voorbij de Sirius, het actieschip van Greenpeace, ligt het schip waar de voorstelling van de Heiploeg wordt gehouden. Het publiek wordt naar een diep in het schip gelegen ruimte geleid. Enkele strakke voorwerpen in een verder kale ruimte, goed gebruik van kisten, trappetjes en een omloop rond het podium, de juiste belichting: het decor wordt moeiteloos beleefd als een ruimteschip. Onder leiding van de stoere mannelijke archeoloog James heeft de bemanning vele succesvolle reizen achter de rug en tal van belangwekkende coryfeëen veroverd.

Dit keer is het doel van de reis ‘het idee achter het universum’. Alles in het ruimteschip is strak geregeld en natuurlijk bereiken zij hun doel. Zij vinden de mens die het idee achter het universum kent. Chantal is deze mens. In haar beleving is ze ontvoerd door ruimtewezens “ die er niet eens uitzien als ruimtewezens “ en ze heeft geen idee waar de bemanning het over heeft, als zij maar naar het idee achter het universum blijven vragen. De bemanning is gedesillusioneerd: wat het ultieme doel leek, blijkt een geweldige tegenvaller. Onderlinge moeites beginnen zich af te tekenen. Chantal begint zich langzaamaan een beeld van de situatie te vormen. Haar vragen hebben een duidelijke uitwerking op de bemanningsleden . Er vinden ontwikkelingen plaats, die zonder haar inbreng in het oorspronkelijk ‘tech-team’ ondenkbaar waren.
Een boeiende voorstelling, die door het publiek met een aanhoudend applaus wordt beloond.

Festival Over 't IJ - website
De Heiploeg - website

Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER

Woensdag 18 Juli 2007 at 4:49 pm

Een oneindige voorstelling door Convoi Exceptionel

Convoi Excepionnel met De oneindige voorstelling
Convoi Excepionnel met De oneindige voorstelling
Convoi Excepionnel met De oneindige voorstelling

Door Marieke van Soest met foto's van Hilde Grabijn (klik voor vergroting)
Gezien op 12 juli 2007


Een stoffige rommelzolder. Het licht van beneden dringt door kieren in de houten vloer. Het luik gaat open, Liz beklimt de zolder. Met een flinke rol vuilniszakken gaat zij de de opgeslagen rommel te lijf. Als ze haar kinderboeken tegenkomt en wat bladzijden leest, komen de hoofdfiguren tot leven. De rups uit Alice in Wonderland, Peter Pan, elfjes en anderen: ze gaan met haar in gesprek maar Liz biedt hardnekkig weerstand. Ga weg, jullie zijn verzinsels. Ik bedenk jullie, jullie zijn niet echt’. Door de gesprekken met boekfiguren ontstaat een beeld hoe Liz in het leven staat. De boekfiguren brengen herinneringen naar voren, soms leeft Liz even mee, dan weer pakt ze resoluut een boek en laat het verdwijnen in de papierversnipperaar. Ze strijdt met zichzelf, over hoe ze in het leven wil staan.De schoonmaakactie is bedoeld om de muizenissen uit haar hoofd op te ruimen en zichzelf klaar te maken voor het echte leven. De gesprekken gaan over van alles. Hoe ze eens een dood elfje vond, maar er nooit een levend zag. Een elfje verteld hoe zij doodgaan. Hardvochtig spreekt Liz de woorden uit. Efjes bestaan niet. Op de achtergrond hoor je een elfje sterven. Over de angst van Liz voor het zwarte gat op de zolder, waar alles in verdwijnt. Over hoe het voelt om te vliegen, gewoon door blijde gedachten. Liz zet resoluut haar werkzaamheden voort. Toch laat ze zich nog eenmaal verleiden. Nog eenmaal vliegt ze, daarna verdwijnt ze door het zwarte gat.

Convoi Excepionnel met De oneindige voorstelling
Convoi Excepionnel met De oneindige voorstelling
Convoi Excepionnel met De oneindige voorstelling


De grote loods waarin deze voorstelling plaatsvindt doet recht aan het decor: een heerlijke zolder, waarin door middel van licht en geluid een sprookjesachtige voorstelling wordt neergezet. Prachtig!

Festival Over 't IJ - website
- website

Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER

Woensdag 27 Juni 2007 at 8:56 pm

De Vogelfabriek met Flater

Flater (foto Berbera van den Hoek)
Flater (foto Robin Vogel)
Flater (foto Berbera van den Hoek)

Door Ellen van der Kemp met foto’s van Berbera van den Hoek en Robin Vogel (klik voor vergroting)

Een vrouw in een rood broekpak, de naad van de broek tussen haar billen, uitgelopen mascara en vervaagde lippenstift (Sanne Vogel) schenkt wodka in voor het publiek dat in grote getale naar de tent is gekomen waar De Vogelfabriek vanavond speelt. Sanne Vogel staat voor het zesde jaar op de Parade en is daar een graag geziene artiest. Dit jaar staat Egbert-Jan Weeber aan haar zijde, bekend van onder andere Oesters van Nam Kee en Van God los. Egbert-Jan, of Eggie voor ingewijden, is gekleed in een blauw fanfarejasje en een witte bontmuts. Van het ronde podium met wit wollig tapijt komt harde gitaarmuziek. De twee artiesten die hier op het podium staan, zijn ‘autodiedacht’. Ze hebben geen toneelschool gedaan, maar hebben alles zelf uitgevonden. Ze praten graag over zichzelf en drinken zich laveloos aan de wodka. “Ik ben mijn identiteit kwijt”, zegt Sanne, “Ik ook”, zegt Egbert-Jan. “Lekker hè, zo’n identiteitscrisis?” In een fantastische verkleedscène zoals, volgens mij, alleen Sanne Vogel die kan neerzetten, gaat het broekpak uit en gaat die ene hippe spijkerbroek aan die je zo graag wil passen, maar eigenlijk net niet past en dat leuke t-shirt dat net te klein is. Maar Vogel laat zien dat je zo’n spijkerbroek nog best kunt dragen en dat t-shirt trouwens ook. (Voor de vrouwelijke fans: Ook Eggie gaat uit de kleren. Tot hoever zal ik niet verklappen.) Er zijn veel meer dingen in het leven die het vaak net niet zijn: je kapsel, de kleur van je laarzen. Ook Eggie blijkt niet perfect: hij heeft last van kalknagels, zwemmerseczeem en een wijvenkontje.

Flater (foto Robin Vogel)
Flater (foto Berbera van den Hoek)
Flater (foto Robin Vogel)


Sanne en Egbert-Jan zetten twee geweldige typetjes neer: hilarisch, maar toch nog net herkenbaar genoeg. Ze steken de draak met mensen die niet om kunnen gaan met roem, met de problemen van de huidige jeugd, maar ook met zichzelf. Volgens Egbert-Jan gaat er geen voorstelling voorbij of Sanne staat met haar dikke kont te wapperen in een te kleine broek en volgens Sanne is Egbert-Jans carrière gebaseerd op de twee maanden durende relatie met Katja Schuurman. Sanne: “Egbert-Jan is niet verder gekomen dan de roddelbladen.” Egbert-Jan: “Sanne stond wel in de serieuze pers: In de Volkskrant stond dat Sanne Vogel putten in haar benen heeft! En hoe lang kan je eigenlijk aanstormend talent blijven?”

Dat de Vogelfabriek dit jaar weer op de Parade staat is terecht, want Sanne Vogel weet wederom een hilarische voorstelling neer te zetten. Maar ik ben inderdaad nieuwsgierig hoe een voorstelling van Vogel eruit ziet zonder dat de nadruk gelegd wordt op haar figuur. Egbert-Jan mag ondertussen een indrukwekkende cv opgebouwd hebben, hij blijft toch een beetje de uitstraling van een soapster houden. Maar hij werkt hard om van dat imago af te komen en ik ben benieuwd wat we nog meer van hem te zien krijgen.

De Parade - website
De Vogelfabriek - website

Makers en spelers: en
Teksten: Sanne Vogel
Vormgeving:
Productieteam: Joost Verkaart, Simone van der Geld, Coosje I. Kuypers en Wouter Zweers.

Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER, OEROL

Woensdag 20 Juni 2007 at 08:33 am

Théâtre de l'Unité met Oncle Vania à la campagne

Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne

foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

Oom Wanja van Tsjechov is een klassiek theaterstuk dat door vele acteurs in vele varianten al op het podium werd gebracht. Programmeur Kees Lesius over 'Oncle Vania à la campagne'

‘Met Theatre de L’Unité slaan we eigenlijk twee vliegen in één klap. Eén van de accenten in het programma dit jaar is het wereldrepertoire als inspiratiebron voor locatietheater. Ook willen we meer aandacht aan het straattheater geven. Deze pioniers van het Franse straattheater doen beide. Ze verplaatsen de klassieker van Tsjechov letterlijk naar het platteland. Het publiek wordt op een straattheaterachtige wijze getrakteerd op een eigenzinnige versie van dit repertoirestuk, inclusief low tech ondertiteling, originele filmmuziek, levende dieren, verwarring en uitleg, vuur en strobalen, weids uitzicht en de geur van borsjt.’

Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne

Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne
Oncle Vania    la campagne



Oerol - website
Thé ¢tre de l'Unité - website

Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER

Woensdag 23 Mei 2007 at 10:36 pm

Studio Orka: Lava, of de ontdekking van &hellip

Lava, een bodemonderzoek (foto Anna van Kooij)
Lava, een bodemonderzoek (foto Studio Orka)
Lava, een bodemonderzoek (foto Anna van Kooij)

Door Barbara Klomp met foto's van Anna van Kooij en Studio Orka (klik voor
vergroting). Gezien op Festival aan de Werf, 18 mei 2007


“Wacht daar maar onder de bomen, dan wordt u zo gehaald.” Dus daar stonden wij te wachten, onder de bomen in het Griftpark. Een deel van het publiek, vond het wachten te lang duren en deed een wedstrijd ‘zo-hard-mogelijk-van-een-grasheuvel-af-rollen’. Tot er een mevrouw naar ons toe kwam, een vrouw met laarzen aan en een helm op.

Zij is Brenda, zo stelt ze zich voor. En ze is de Financial Manager van de bodemonderzoekers. De baas zo gezegd. Ze nodigt ons uit mee te gaan naar hun onderzoekertent, maar niet zonder de nodige waarschuwingen (geen trillingen veroorzaken, dus niet stampen, misschien is Dominique wat humeurig, en vooral zwijgen over alles wat je ziet, het is heel spannend en heel geheim!). In de houten tent, een heuse bouwtent, waar grote buizen een kleine tribune vormen, maken we kennen met de rest van de medewerkers. Dominique is de strenge en achterdochtige Hoofd Bodemonderzoeker en net als hij nogal chagrijnig toestemt dat wij in de tent mogen meekijken, struikelt Katrien binnen. “Geen trillingen!” roepen Brenda en Dominique. En dat is meteen de kennismaking met Katrien, de stagiaire, het meisje dat alles goed bedoelt, maar alles steeds net fout doet. De underdog waar we nu al van houden.

Zij onderzoeken de bodem, “da’s onze job”. Maar nu, steeds als ze 14 of 15 meter diep zijn, gaat de boor niet verder. En steeds blijken ze op een koffer te stuiten. Elke keer weer. Ze horen gekrabbel en gelach. Soms zelfs pianospel, flarden van gesprekken. En ze zijn er achter wat dat is. Maar dat is geheim. Vooral Dominique is daar erg stellig in. Hij wil het liefste dat wij, zijn publiek meteen weer de tent uit gaat. Want dit is zo bijzonder! Hun ontdekking is zo uniek! Dat mag eigenlijk niemand weten.

Lava, een bodemonderzoek (foto Studio Orka)
Lava, een bodemonderzoek (foto Studio Orka)
Lava, een bodemonderzoek (foto Studio Orka)


We komen tot een compromis en leggen een eed af. “Fluister na mij&hellip ” begint Dominique. En wij fluisteren hem na. Wij leggen de gelofte af, en beloven niets te zeggen over wat wij zullen zien. Niets. Nada. En dan ook echt niets. Nee echt niet. En aangezien Dominique ons persoonlijk aanspreekt, durven we niet anders meer, zelfs als we dat zouden willen.

Dus ik houd mijn mond. Ik zeg niet van wat ik heb gezien. Ik zou toch niet geloofd worden. Want wat ik zag, daar in de diepste kronkels van het Utrechtse Griftpark, dat zal niemand snappen. Het is te ingrijpend. Als dit bekend wordt dan, nouja, dan zal niets meer hetzelfde zijn.

Na een minuut of vijftig verlaten wij de tent. Wij vrienden voor het even. Wij hebben net iets geheims gezien, of sterker nog, wij maakten zelfs even deel uit van een complot. En omdat de voorstelling zo fris en krachtig gespeeld wordt, hoef je echt geen zes te zijn erin te geloven.

Misschien dat het helpt. Misschien dat je net iets meer mee kan gaan en mee kan doen. Maar ook menig vader, moeder, opa en oma, roept en kijkt, slaakt een zucht van verbazing en blijft bij zijn of haar eed. Wij zullen niets zeggen van wat er zich in deze tent afspeelt. Alleen dan, dat het zeer de moeite waard is om zelf te gaan kijken!

Studio Orka - website
Festival aan de Werf - website