Woensdag 30 Mei 2007 at 8:04 pm
In Muze wordt veel gezocht, maar weinig gevonden
Door Barbara Klomp met foto's van Anna van Kooij en Muze (klik voor vergroting)
Gezien op Festival aan de Werf Utrecht
Het is donker, we zien vier grote schermen waarop de beelden van bewakingscamera’s te volgen zijn. Op de grond ligt een man. Links van het toneelbeeld zien we percussionist Marcel Andriessen, rechts van de ‘toneelvloer’ zit celliste Saartje van Camp.
Op de bewakingsbeelden zien we een verlaten pand. Dan gaat er over een van de vier beelden het licht van een zaklantaarn. Kort daarna zwaait er licht over de toneelvloer. De man op de grond komt langzaam overeind.
Het is het begin van de voorstelling Muze, een voorstelling waarbij de toneelwerkelijkheid overgaat in een filmwerkelijkheid en vise versa.
De man staat op, de vloer kraakt. Het is een vloer gemaakt van videobanden. Een archief van het collectieve geheugen, gevangen in flarden van opnames.
De man valt op zijn knieën, pakt een videoband uit de vloer en trekt de tape eruit. Op de beelden achter hem zien wie de tape zich versnelt afspelen. Een onderbreking laat de film doorspelen, we zien flarden van interviews. Teksten over kunst, maar meer nog over de liefde. Over het vinden van de liefde, of de onbereikbare liefde.
De acteur/zanger op het toneel zingt in het Duits, ‘Ich such dich’. In zijn zoektocht pakt hij een volgende tape. Op het grote scherm is hij nu op de rug te zien. Alsof het scherm tevens camera is en live opname maakt. Maar dan gaat het beeld achteruit. We zien in rewind het publiek binnenkomen en een plaats zoeken. We zien de man, met achter hem een prachtige vrouw die alleen in de filmische werkelijkheid lijkt te bestaan.
Dan verandert de film weer. Op het doek zien we acteur Raymond Spannet. Zijn teksten zijn theoretisch, en gaan allen over het archief van onze fantasie, of dromen. “Men voelt in het archief de onderlinge samenhang der delen, die niet zonder elkaar kunnen bestaan en slechts in samenhang kunnen worden begrepen.”
En daar legt hij dan ook meteen de vinger op de zere plek van deze voorstelling. Want hoe mooi bedacht allemaal, de samenhang van de elementen is soms wel erg weinig. De makers,
Arnoud Noordegraaf en
Luuk Vierhout, vragen wel erg veel van het associatief vermogen van de toeschouwer en leggen de nadruk te veel op de vorm, waardoor de inhoud wel erg in het vage blijft.
De veelvoud aan onderdelen en disciplines roept meer vragen op dan er beantwoord worden. De voorstelling kent zeker zijn kracht. De muziek met vervreemde toneel- en
filmbeelden wekt soms een prachtig droomgevoel op en leunt tegen het hypnotiserende aan.
Maar deze verschillende disciplines en waarheden die in elkaar overlopen zijn mooi, maar geven geen antwoorden. Filmbeelden van de roodharige danseres Doris Madreiter zijn prachtig, we kunnen begrijpen dat zij zijn Muze is, dat het “Ich such dich” op haar slaat. Maar verder dan esthetisch mooi gaat het niet.
Wanneer de vloer met videobanden onder het achterdoek verdwijnt, zingt de man op het toneel zijn laatste lied. Hij heeft gevonden wat hij zocht. Voor het publiek is dat helaas wat onduidelijker. En dat is jammer, want alle ingrediënten van deze voorstelling zijn goed. De zoektocht had alleen iets verder mogen gaan, zodat niet alleen de maker, maar ook het publiek vindt wat er gezocht wordt.
Arnoud Noordegraaf -
website
Donderdag 26 April 2007 at 2:23 pm
Verkleed kunstenaar Arturo Brachetti
foto's van Hans Speekenbrink en Guy Callice (klik voor vergroting)
Drie weken (t/m 13 mei) is Arturo Brachetti te zien in het Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam. Meer informatie is te vinden de onderstaande websites. Luister hier naar het interview met Arturo Brachetti.
Arturo Brachetti - website (de Flash versie is een echte aanrader!)
Nieuwe Luxor Theater - website
Joop van den Ende Theaterproducties - website
Donderdag 29 Maart 2007 at 8:34 pm
Kunstbende is dope vet
Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)
‘Jullie zijn ’n dope vet publiek’ roepen de enthousiaste presentatoren Oos en Alf. De zaal gilt terug.
We zijn in de grote zaal van de Stadschouwburg Utrecht. Hier vindt de Kunstbende voorronde van de provincie Utrecht plaats. Maar liefst 400 jongeren van welke culturele afkomst dan ook laten hier hun kunsten zien op het gebied van theater, dans, taal, film, expo en de ‘categorie alles’ mag. Hier kun je als jongere tussen de 13 en 18 jaar ontdekt worden. Hier kun je laten zien wat je te melden hebt. Bloedserieus of met een knipoog naar wie en wat dan ook. Het is een wedstrijd maar vooral een heel tof samenzijn.
Leeftijdsgenoten ontmoeten, chillen en vooral bekijken wat anderen tijdens hun optredens doen. Want dat is ‘zeker weten’ de moeite waard.
Ieder jaar kent het landelijke festival Kunstbende, dat in regio’s onderverdeeld is, een thema. Dit jaar is het thema ‘liefde’. Liefde vertaald in één van de zes eerder genoemde categorieën. Iedere deelnemer geeft hieraan zijn of haar eigen interpretatie. Een schilderij, kunstwerk, gedicht, filmpje, monoloog, toneelscène of meer spectaculair een knallend (of knalhard) optreden met je bandje of een supergave groepschoreografie waar de spetters vanaf vliegen.
Bij vlagen gaat in de grote zaal (ook wel Douwe Egbertszaal genoemd) het dak eraf. Zowel publiek, wel zo’n 500 man, als optredende artiesten komen tot een ongekend enthousiasme. Eén van de optredende bands, de East Creek Swing Band, meen ik, weet van geen ophouden. Met knalharde ‘recht toe recht aan’rock la AC/DC overschrijden ze ruimschoots de tijdslimiet van 5 minuten die iedere act mag duren. Bot maar zeer terecht wordt plots het podiumlicht gedoofd en de stekker eruit getrokken. Dit is niet de afspraak. De valsspelers; deze frisse jonge honden. In overtreding maar wel erg leuk (vind ik).
In de kleine Blauwe Zaal gaat het er heel wat rustiger aan toe. Hier staan dan ook de wat meer kwetsbare, maar zeker niet mindere, optredens gepland. Prachtige theaterstukken, klein maar fijn, komen voorbij. Je moet het maar durven. Staan op zo’n podium en je ding doen. Respect.
Ja en respect verdien je hier ook. Want zo is het Kunstbende publiek. Ooit werden Total Touch met Trijntje en Tjeerd Oosterhuis evenals Krezip, Abdelkader Benali, Yes-R, Brace, Sanne Vogel, Roosbeef en anderen hier ontdekt. Wie volgt!
De voorrondes van Kunstbende zijn in volle gang. Komende zaterdag in Zwolle en daarna volgt nog veel meer (zie de website van Kunstbende). Uiteindelijk volgt er op zaterdag 9 juni in Vredenburg Utrecht de landelijke finale. Een aanrader.
Afgelopen zaterdag in Utrecht wonnen de volgende deelnemers:
De Jazzies (Theater),
Remy Schepers (Film),
Mara Gelderblom (Taal),
Danny Groenendijk (Expo),
BC Rosh, Gniuss & Co-e (Alles mag),
Eleven (Dans),
The way of love (Muziek).
Check ook de
website van Kunstbende en
hier op YouTube.
Woensdag 28 Februari 2007 at 5:24 pm
Première Merg van Leine & Roebana
foto's van Deen van Meer en Hans Speekenbrink
(klik voor vergroting)
Op 27 februari vond in de Stadsschouwburg Utrecht de premiére plaats van Merg, de nieuwe productie van Leine & Roebana. Het choreografenduo Andrea Leine en Harijono Roebana
Du und ich
ik zeg je met zachte stem
I love you
I live and breath only for you
What do you want of me?
Not to love you anymore?
make my love come back as he was before
or kill me so that I will not suffer anymore
kill me so that I will not suffer anymore
De zangeressen Claron McFadden, Nicola Wemyss en Helena Rasker, kozen in Merg een hele andere benadering kiezen namelijk vanuit de emotie van de muziek.
Klik hier voor een filmpje van de generale repetitie van Merg. Hier is de uitzending van Vrije Geluiden te bekijken waarin Leine & Roebane een aantal onderdelen uit Merg lieten zien en Hans Flupsen een gesprek voert met choreografen, vocalisten en dansers (die uitzending wordt herhaald op zaterdag 3 maart om 9.05 uur op Nederland 1)
Leine & Roebana - website en weblog
Dans:
Alba Barral Fernandez, Tim Persent, Ederson Rodrigues Xavier, Heather Ware en Marlene Wolfsberger
Zang:
Claron McFadden, Nicola Wemyss en Helena Rasker
The Locke Consort:
Susanne Braumann - viola da gamba & lirone
John Wilson Meyer - viool
Joseph Tan - viool
Siebe Henstra - clavecimbel
Israel Golani - theorbe
Choreografie & concept:
Andrea Leine en Harijono Roebana
Zaterdag 27 Januari 2007 at 3:36 pm
Mijn Plezierbrevier: Kees van Kooten in concert
foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Mijn Plezierbrevier is de titel van een bloemlezing van de natuurleukste korte verhalen volgens Kees van Kooten en tevens de titel van het programma waarmee hij met muzikale partners Corrie van Binsbergen en haar musici door het land toert.
Corrie van Binsbergen - website
Line-up
Kees van Kooten - verhalen
Corrie van BInsbergen - gitaar
Joost Buis - trombone
Hein Offermans - bas
Tineke de Jong - viool
Alan 'Gunga' Purves - percussie
Albert van Veenendaal - piano
