Onderwerp: MUSICAL

Maandag 09 Februari 2009 at 8:25 pm

Premiere van Footloose: De swingmusical

Footloose Footloose
Door Bart Stokman met foto's van Roy Beusker  (klik voor vergroting)

Bij aankomst merkte we al dat het druk zou worden. Nergens was een parkeerplek te vinden en de mensen massa liep duidelijk één richting op. Binnen in het theater kon je een vrolijke sfeer zien en iedereen kon niet wachten om de musical Footloose te zien.

Na de musicals Grease en Fame was dit de derde swingmusical van V&V Entertainment. Deze musicals zijn vooral erg populair bij jongeren. En na de vorige twee succesvolle musicals lag de lat hoog voor Footloose. Footloose was in de jaren '80 een succesvolle film met hits als Let’s hear it for the boy  en Holding out for a hero.

Het verhaal gaat over een jongen Ren McCormack die samen met zijn moeder verhuist van de grote stad naar het kleine dorpje Beaumont. Dit is een erg gelovig dorp waar de dominee veel macht heeft. Al gauw komt Ren er tot zijn verbazing erachter dat er niet gedanst mag worden en dat er geen moderne muziek gedraaid mag worden. Door het grote verschil in gedrag tussen Ren en de mensen uit het dorp wordt hij door de oudere bewoners al gauw gezien als een lastpak die overal in de problemen komt.

Footloose 

Ren heeft erg veel moeite om zich aan te passen. Hij houdt erg van dansen en hij is het dan ook totaal niet eens met de regels van de dominee. De jongen is vastberaden en zal hoe dan ook de dominee overtuigen om te zorgen dat er weer gedanst mag worden. Daarbij wordt hij verliefd op de dochter van de dominee, Ariel, een jonge vrouw die onder de strenge regels van haar vader moet leven. Samen met de vrienden van school gaan de twee de strijd aan met de dominee en de rest van de gemeenschap.

De (hoofd)rol van Ren wordt gespeeld door William Spaaij. Ren is een jongen vol met energie en heeft een passie voor dans. William Spaaij weet deze rol geweldig neer te zetten. In Fame hebben we al kunnen zien dat hij goed kon dansen, zingen en merkten we dat hij alle emoties en grappen goed wist te timen. Hij komt heel overtuigend en leuk op het publiek over en dat komt hem in Footloose goed van pas. De rol wordt door William echt swingend, energiek en positief ingevuld.

De andere hoofdrol is die van Ariel Moore, de dochter van de dominee, die gespeeld wordt door Kim-Lian van der Meij. Door alle strenge regels van haar vader probeert ze zich vrij te vechten. Ze doet dingen waar haar vader het niet mee eens is en het botst dus ook vaak tussen Ariel en haar vader. Ariel is in haar rol erg uitgesproken en lijkt vrij goed te weten wat ze wilt. Maar ze is niet erg tevreden met haar situatie. Kim-Lian van der Meij speelt deze rol ook erg goed en met een vanzelfsprekend gemak. Door haar goede acteerwerk flitsende dans en het goede interpreteren van de rol, kom je goed te weten wie Ariel is en hoe zij zich verhoudt ten opzichte van de andere personages. 

Footloose Footloose

William en Kim-Lian zijn de perfecte combinatie voor deze hoofdrollen maar wat vooral heel sterk is aan deze musical is dat iedereen in deze musical een duidelijke invloed heeft op het verhaal. Alle rollen komen goed naar voren, er is er geen één die in het niet valt. Vooral ook de ouderen zoals de dominee en zijn vrouw spelen in dit verhaal een heel duidelijke en belangrijke rol. Jeroen Pfaff maakt van de dominee een man die compassie oproept en maakt grote indruk met zijn solo. Dat geldt trouwens ook voor Marleen van der Loo die de domineesvrouw speelt en voor prachtige verstilde momenten zorgt. Van de jongeren moeten we hier ook nog Roy Kullick (Willard) en Talita Angwarmasse (Rusty) noemen die opvallen door hun fantastische spel en dans.

De dans en zang in de musical Footloose zijn over de gehele linie van hoog niveau. De dans is swingend en spetterend. En de zang is zuiver, mooi en op sommige momenten geeft deze je echt de rillingen. Ook de muziek geeft je een lekker gevoel. Dit alles zorgt ervoor dat je zelf mee wil swingen en het podium op wil schieten. Nog een sterk punt van de musical is dat er veel humor in is verwerkt. Ivan de winnaar van So You Think You Can Dance zet ook mooie danssolos neer. Maar omdat de rest van de cast ook van zo’n hoog niveau is valt hij buiten zijn solos niet heel erg op. Hij zet net als de rest een zeer nette prestatie neer.

Het decor van Footloose is goed en funtioneel. Je hebt echt het gevoel alsof het zich afspeelt in een klein dorpje met een streng gelovige gemeenschap. Het decor is erg uitgebreid en heeft vele details. Wat bijvoorbeeld opvalt zijn de hoogspanningskabels voor de elektriciteit in het kleine dorp of de graanvelden op de achtergrond naast de huizen. De belichting is goed en het decor wordt duidelijk gebruikt om het verhaal te versterken.

Footloose is echt een musical waar je naar uit kan kijken met hoge verwachtingen. Hij maakt ze gegarandeerd waar. Het is een hele leuke swingende musical met meer theatrale diepte dan de twee voorgangers waardoor het een 'volwassen' productie is geworden die voor een heel breed publiek leuk is om te zien. Dat is de verdienste van regisseur Martin Michel en spelcoach Joep Onderdelinden.

Zeker als je van dit genre houdt mag je hem zeker niet missen!   

Onderwerp: MUSICAL

Zaterdag 31 Januari 2009 at 8:41 pm

Hoe iets kleins zo mooi kan zijn

Anatevka Anatevka Anatevka
Door Suzan Vermeulen met foto's van Annemieke van der Togt

Een arme Russische melkboer met vijf dochters en een eigenwijze vrouw, in het Rusland van het begin van de twintigste eeuw. Een achterhaald onderwerp zou je denken, maar niets is minder waar. Het verhaal waarin de eigenwijze, arme, Joodse melkboer Tevje de hoofdrol speelt, vermaakt al vele decennia lang het theaterpubliek. Anatevka is één van de meest populaire klassieke musicals van de twintigste eeuw. In 1964 werd hij voor het eerst opgevoerd op Broadway en in 1966 gaf Lex Goudsmit op onvergetelijke wijze gestalte aan Tevje. Hij werd in 1998 gevolgd door Henk Poort. En diezelfde Henk Poort staat, precies tien jaar na zijn eerste kennismaking met dit karakter, opnieuw in Anatevka aan het roer. Tien jaar ouder en tien jaar wijzer?

Er gebeurt zoveel in het huidige musicallandschap. Gek is nog niet gek genoeg en de producenten pakken uit met de meest bizarre special effects, bekende namen en grootse kostuums. Maar waarom eigenlijk? De vorm wordt belangrijker dan de inhoud en stemmen en gedegen spel verdwijnen onder de veelheid aan spektakel. Producent Mark Vijn en regisseur Frankc van Laecke laten zien dat al die toeters en bellen helemaal niet nodig zijn. Van Laecke stript Anatevka tot de essentie en weet daarmee een bijzonder gedenkwaardige voorstelling neer te zetten. Het ingenieuze decor blinkt uit in eenvoud. Alle meubels zijn inklapbaar en worden onzichtbaar in de vloer verwerkt. De cast tilt zo met een zwaai een deur, een tafel of een hele kroeg uit de grond. Een simpele achterwand met een grote zon of maan, waslijnen met doeken waarmee de spelers wel raad weten en that’s pretty much it. De cast heeft weinig om zich aan vast te houden en moet dus laten zien wat het op spelgebied in huis heeft. En dat is heel wat!

Anatevka

Henk Poort is musicalster bij uitstek, maar hij verraste vriend en vijand met zijn acteerprestaties in de film ‘Nachtrit’, waar hij de louche directeur van de taxicentrale speelde. Dat Poort, naast zijn fenomenale stem, een dijk van een acteertalent bezit, wordt eveneens klontjesklaar in Anatevka. Van de manier waarop hij met de redelijk stugge teksten een sympathieke, humorvolle, optimistische melkboer neerzet is een genot voor oog en oor. De rest van de cast vult hem daarbij uitstekend aan. Er zit snelheid in de voorstelling, de stemmen zijn prachtig en de hele groep knalt vol energie de theaterzaal in. Ze slepen het publiek daarmee vanaf het eerste moment mee naar het Russische dorpje met zijn bijzondere inwoners.

Naast Henk Poort stralen de drie oudste dochters van Tevje. Babette Holtman, in de rol van Tzeitel, kennen we nog wel van ‘De zoektocht naar Evita. Daar haalde ze de eindstreep niet, maar hier laat ze zien wat ze in huis heeft. Haar uithalen als grootmoeder Tzeitel zijn geweldig en haar spel overtuigt. Degene die echter met haar subtiele nuances de harten van het publiek steelt, is de jonge Sophie Veldhuizen als Hodel, overigens ook bekend van ‘De zoektocht naar Evita’. Als zij ‘Mijn huis, mijn haard’ zingt, is het publiek muisstil. Ze weerstaat de verleiding om in dit nummer lekker uit te halen en houdt alles heel klein, waardoor de boodschap aankomt als een hamer. De zakdoeken ritselen en de neuzen worden opgehaald. Het valt sowieso op dat de spelers veel nummers heel klein houden en dat is de kracht van de voorstelling. Het liefdesduet tussen Tevje en zijn vrouw Golde (Doris Baaten) is net zo’n juweeltje. Niks groots en bombastisch, maar juist heel intiem en zacht, waardoor het publiek het gevoel heeft voyeur te zijn.

Eenvoud siert en dat wordt eens te meer bewezen bij de Anatevka van 2008/2009. De spelers stijgen boven zich uit, met als absoluut hoogtepunt het optreden van Henk Poort. Wie denkt nog aan Lex Goudsmit als hij deze vertolking heeft gezien? Wij niet in ieder geval!


Onderwerp: MUSICAL

Zondag 18 Januari 2009 at 9:00 pm

Supermodel de musical: oppervlakkige schoonheid

Supermodel Supermodel Supermodel
Door Suzan Vermeulen met foto's van Saskia Bagchus

‘Het creëren van een nieuwe musical is een lang, spannend, maar vooral ontzettend leuk avontuur.’ Hiermee opent bedenker, scriptschrijver en regisseur Eugène Jans het programmaboek van ‘Supermodel de musical’. Na acht jaar heeft hij zijn droom waar gemaakt, met behulp van het Jort Kelders televisieprogramma ‘Dragons Den’. Daar vond hij de investeerders die van zijn fantasie de realiteit konden maken en op 11 januari 2009 was het zover. ‘Supermodel de musical’ ging onder overweldigende belangstelling van fashionminnend Nederland in première in hotel Krasnapolsky in Amsterdam.

Het is af. Het is helemaal af. Fotografen op de rode loper en prachtige BN-ers in oogverblindende creaties. In de fantastisch ogende spiegelzaal van hotel Krasnapolsky wacht het première publiek vol spanning op wat komen gaat. De lichten gaan uit, de spots gaan aan…

‘Supermodel de musical’ is een vrolijke muziektheatervoorstelling waarin we het wel en wee van modellenbureau Supermodel voorgeschoteld krijgen. Jonge, mooie mensen krijgen de kans van hun leven, maar komen in aanraking met haat, nijd, list en bedrog. De glitter en glamour is schone schijn en de weg naar de spetterende modeshow van ontwerpster Donna van Dijke (Inge Ipenburg) is er eentje met de nodige hobbels. Helaas is dat ook het geval bij de voorstelling zelf.

Supermodel

De fashionwereld krijgt vaak het predicaat oppervlakkig en leeghoofdig te zijn: een mooie buitenkant, maar niets van binnen. Helaas is dat ook van toepassing op ‘Supermodel de musical’. Prachtige, getalenteerde zangers, fenomenale kostuums en een ingenieus decor zijn niet genoeg om een voorstelling tot een succes te maken. Het script rammelt aan alle kanten en ontstijgt helaas het middelbare schooltoneel amper. De dialogen missen elke diepgang en geven de acteurs weinig tot geen ruimte voor geloofwaardig spel. De manier waarop de bestaande popsongs in het verhaal zijn verweven, is een te makkelijke. Na een korte dialoog komt het intro van het nummer dat vervolgens in zijn originele vorm gecoverd wordt. De tekstbehandeling en intentie gaat daarbij regelmatig verloren. Wel moet worden opgemerkt dat de stemmen van de cast bijzonder sterk zijn. Met één uitzondering. Actrice Inge Ipenburg neemt het nummer ‘This is my life’ voor haar rekening en moet het publiek daarmee Shirley Bassey doen vergeten. Haar vocale kwaliteiten zijn echter lang niet toereikend genoeg en de keuze van dit nummer is begrijpelijk, maar daardoor wel een hele foute. Het arrangement helpt haar niet. Het is tenenkrommend en misstaat niet als auditief liftbehang. Een advies naar de artistieke leiding: schrappen.

Supermodel

In het maakproces van ‘Supermodel de musical’ werden geen duidelijke keuzes gemaakt, behalve op het uiterlijke vlak. De kostuums werden ontworpen door Ronald Kolk en hij is de ster van de avond. Wat een briljante vondsten. De modeshows worden ondersteund door de dansers en de steengoede covers van ‘Rock me Amadeus’ en ‘Gaya’ werken hier ineens wel. Het publiek staat op die momenten op de stoelen. Maar een modeshow is nog geen musical en daar hebben de makers zich op verkeken. Regie en script ontberen diepgang en het is duidelijk dat daar ervaring mist. Daardoor wordt de cast, die voornamelijk bestaat uit zangers/dansers, aan zijn spellot overgelaten. Het lukt hen niet de personages geloofwaardig neer te zetten en zelfs doorgewinterde actrice Inge Ipenburg verdrinkt in clichés. De elementen zang, dans, spel en vormgeving worden niet verweven en blijven afgebakende eilandjes. Jammer genoeg haakt het publiek daardoor halverwege af en vervalt in een raadspel ‘welke popsong volgt er nu op de dialoog’.

Is er alleen maar kritiek op deze voorstelling? Nee. Het is overduidelijk dat ‘Supermodel de Musical’ met veel liefde en inzet is gemaakt. En Supermodel de musical is een plaatje. Dat staat vast. Maar het is ook duidelijk dat het maken van een dergelijke veelomvattende theaterproductie op artistiek vlak geen kattenpis is. En helaas zijn er op dat vlak te veel belangrijke steken gevallen.


Onderwerp: TONEEL, MUSICAL, JEUGD

Zaterdag 03 Januari 2009 at 4:18 pm

Anubis ‘De Graal van de Eeuwige Vriendschap’

Anubis: De Graal van de Eeuwige Vriendschap Anubis: De Graal van de Eeuwige Vriendschap Anubis: De Graal van de Eeuwige Vriendschap
Door Fons Meijer en Chantal van den Boogaard met foto's van Annemiek van der Togt

Fans van de populaire televisieserie Het Huis Anubis kunnen deze kerstvakantie hun hart ophalen. Studio 100 komt met de Anubis theatershow ‘De Graal van de Eeuwige Vriendschap’.

Het verhaal gaat over de bewoners die de musical uit het allereerste televisieseizoen opnieuw op willen voeren. Al gauw komen ze erachter dat ze niet het goede decor hebben maar een verzameling museumstukken die voor een museum in Zuid Amerika zijn bedoeld. Tussen al deze bekende en minder bekende kunstwerken vinden ze een Graal met de inscriptie ‘Graal van de Eeuwige Vriendschap’.

Eén van de meiden kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en opent de Graal. Daarmee komt er een geest vrij. Vanaf dat moment ontrolt zich een mysterie. De bewoners staan voor het ene raadsel na het andere, bewoners verdwijnen op mysterieuze wijze om vervolgens levend in een schilderij weer op te duiken. De spanning stijgt. Zou het lukken om alle bewoners weer te bevrijden?

De theatershow heeft een interactief karakter. Zowel bij het oplossen van de raadsels van de geest als door het feit dat er objecten in de zaal verstopt zijn die door de bewoners gezocht worden, wordt het publiek actief bij de show betrokken. 

Anubis: De Graal van de Eeuwige Vriendschap Anubis: De Graal van de Eeuwige Vriendschap Anubis. Foto Chantal van den Boogaard

Voor de spelers van Anubis is dit de eerste theatershow. Onder de bezielende leiding van Jasper Verheugd is er door het team een productie neergezet in de traditie zoals we die inmiddels van Studio 100 kennen. Voor Studio 100 regisseerde Jasper Verheugd o.a. een aantal musicals waaronder Doornroosje, Pinokkio en de Plopshows. Ook met Anubis is Verheugd al bekend; hij regisseerde een aantal afleveringen van de serie.

‘De Graal van de eeuwige vriendschap’ is een spectaculaire show met mooie lichteffecten en illusionisme.
De muziek is van de hand van Johan van den Eede, eveneens een oude bekende. Hij componeerde o.a. de muziek voor de Plopfilms, de 7 musicals, de tientallen CD’s van Samson.

De doelgroep, kinderen van ongeveer 6 tot 12 jaar, blijft van het begin tot het einde geboeid. Het verhaal heeft vaart en dat moet ook want de voorstelling duurt slechts 70 minuten. Muziek, bijzondere effecten en spanning volgen elkaar in rap tempo op waardoor de show blijft boeien.

‘De Graal van de eeuwige vriendschap’ biedt een spannende theater middag of avond, vooral voor het wat jongere Anubis publiek. De voorstelling is van 20 december 2008 tot en met 4 januari 2009 te zien in Nederland en op 7 februari 2009 voor 1 dag in Antwerpen, België.


Onderwerp: MUSICAL

Maandag 29 December 2008 at 5:07 pm

Première musical Op hoop van zegen

Op hoop van zegen Op hoop van zegen Op hoop van zegen
Door Marieke van Soest met foto's van Roy Beusker
Zaantheater 7 december 2008-12-09


Bezoekers van de premiere van de musical Op hoop van zegen kunnen de weg naar het Zaantheater op het gehoor vinden. Van verre hoor je al het zeemanskoor, dat voor de deur van het theater liederen zingt voor bezoekers en voorbijgangers. Feestelijk geklede bezoekers vullen de foyer, in afwachting van de voorstelling. Bij aanvang van de voorstelling blijkt geen plaats onbezet.

De openingsscene is imposant. Een oerhollandse lucht, de kade, wat boten. Iedereen is op de been. Een schip in zicht! De spanning is te snijden – komt ook de bemanning in levende lijve terug? In één scene is neergezet, hoe bepalend de zee in dit dorp is. Het komen en gaan van de vissersboten houdt het leven hier in zijn greep.

Dan ontrolt het dagelijkse leven in het dorp zich. Geleidelijk ontstaat het beeld van de bewoners in het dorp. De vissersvrouwen, hun verdriet om verloren zonen en echtgenoten. Hun zorg om de dagelijkse boterham, de zorg voor elkaar: zieke Daantje in het armenhuis en de altijd dronken Simon.
Ook het gezin van reder Bos komt in beeld. De eigenaar van de vissersvloot, zijn vrouw Mathilde, dochter Clementine en boekhouder Kaps. Kniertje is bij hen in dienst- om de kost te verdienen na het overlijden van haar man en twee zoons. Zij heeft nog twee zoons: Geert en Barendje. Geert heeft vastgezeten, vanwege een gevecht met een ‘hogergeplaatste’ om zijn verloofde Jo. Barendje is de jongste en wil niet naar zee. Dit bezorgt hem het stempel een lafaard te zijn.

Geldzorgen dreigen voor de reder en het dorp als blijkt dat er weken geen schip kan varen, vanwege reparaties. Uiteindelijk wordt besloten dat De Hoop toch gaat varen, al is deze niet zeewaardig.

Het decor is sober, maar doeltreffend. De kade, de huiskamer van Kniertje en de salon van Reder Bos. Centraal de eindeloze zee met daarboven een bewolkte hemel, die bij elke belichting anders toont. De zang is mooi, de teksten goed verstaanbaar. De spanning bouwt zich op: Geert tekent in voor De Hoop, hij wil geld verdienen om te trouwen. Barendje wil niet naar zee, maar hij moet. Als Simon aangeeft dat het schip niet in orde is, gelooft niemand hem omdat hij altijd dronken is. Barend gaat op onderzoek uit en ontdekt dat Simon gelijk heeft. Zo onlosmakelijk verbonden met de heersende opvattingen  is Kniertje, dat zij haar zoon dwingt toch aan boord te gaan. Bos neemt hem met geweld mee. De Hoop vaart uit, met Geert en Barend aan boord in een prachtige enscenering.

Meer dan honderd jaar geleden is het, dat dit stuk voor de eerste keer op de planken is gezet. Hoe anders is de tijd nu. Toch is het nog steeds schrijnend om te zien: de diepe wens van Barend om zelf invulling te geven aan zijn leven, de rebellie van Geert, de liefde van Kniertje voor haar zoons – ze zijn niet in staat de knellende ketens van heersende opvattingen te doorbreken.
Ook Bos lijdt onder de ketenen van zijn verplichtingen, al liggen die op een heel ander vlak. Deze strijd is vooral verbaal uitgedrukt in de liedteksten, maar is nergens zo voelbaar als de strijd van Kniertje op dit moment.

Het lange wachten begint. Wachten op een onvermijdelijk eind. Ieder vindt hierin zijn eigen weg, zoekt zijn eigen oplossingen of houvast om hiermee om te gaan. Opstandigheid, geloof, een standbeeld. Berusting: de vis wordt duur betaald.

De Musicalversie van deze theaterklassieker is een boeiende voorstelling geworden, die nog tot april 2009 in vele theaters te zien zal zijn.

Kniertje – Ellen Pieters
Reder Bos – Ben Cramer
Geert – Charlie Luske
Jo – Hilke Bierman
Kaps en Cobus – Arie Cupe
Mathilde en Truus – Metta Gramberg
Barend – Job Bovelander
Clementine en Marietje – Mieke Dijkstra
Daantje en Simon – Mark van der Laan  of Stan Limburg
De Hoop en Saart – Sanne Bosman