Maandag 29 December 2008 at 5:07 pm
Première musical Op hoop van zegen
Door Marieke van Soest met foto's van Roy Beusker
Zaantheater 7 december 2008-12-09
Bezoekers van de premiere van de musical Op hoop van zegen kunnen de weg naar het Zaantheater op het gehoor vinden. Van verre hoor je al het zeemanskoor, dat voor de deur van het theater liederen zingt voor bezoekers en voorbijgangers. Feestelijk geklede bezoekers vullen de foyer, in afwachting van de voorstelling. Bij aanvang van de voorstelling blijkt geen plaats onbezet.
De openingsscene is imposant. Een oerhollandse lucht, de kade, wat boten. Iedereen is op de been. Een schip in zicht! De spanning is te snijden – komt ook de bemanning in levende lijve terug? In één scene is neergezet, hoe bepalend de zee in dit dorp is. Het komen en gaan van de vissersboten houdt het leven hier in zijn greep.
Dan ontrolt het dagelijkse leven in het dorp zich. Geleidelijk ontstaat het beeld van de bewoners in het dorp. De vissersvrouwen, hun verdriet om verloren zonen en echtgenoten. Hun zorg om de dagelijkse boterham, de zorg voor elkaar: zieke Daantje in het armenhuis en de altijd dronken Simon.
Ook het gezin van reder Bos komt in beeld. De eigenaar van de vissersvloot, zijn vrouw Mathilde, dochter Clementine en boekhouder Kaps. Kniertje is bij hen in dienst- om de kost te verdienen na het overlijden van haar man en twee zoons. Zij heeft nog twee zoons: Geert en Barendje. Geert heeft vastgezeten, vanwege een gevecht met een ‘hogergeplaatste’ om zijn verloofde Jo. Barendje is de jongste en wil niet naar zee. Dit bezorgt hem het stempel een lafaard te zijn.
Geldzorgen dreigen voor de reder en het dorp als blijkt dat er weken geen schip kan varen, vanwege reparaties. Uiteindelijk wordt besloten dat De Hoop toch gaat varen, al is deze niet zeewaardig.
Het decor is sober, maar doeltreffend. De kade, de huiskamer van Kniertje en de salon van Reder Bos. Centraal de eindeloze zee met daarboven een bewolkte hemel, die bij elke belichting anders toont. De zang is mooi, de teksten goed verstaanbaar. De spanning bouwt zich op: Geert tekent in voor De Hoop, hij wil geld verdienen om te trouwen. Barendje wil niet naar zee, maar hij moet. Als Simon aangeeft dat het schip niet in orde is, gelooft niemand hem omdat hij altijd dronken is. Barend gaat op onderzoek uit en ontdekt dat Simon gelijk heeft. Zo onlosmakelijk verbonden met de heersende opvattingen is Kniertje, dat zij haar zoon dwingt toch aan boord te gaan. Bos neemt hem met geweld mee. De Hoop vaart uit, met Geert en Barend aan boord in een prachtige enscenering.
Meer dan honderd jaar geleden is het, dat dit stuk voor de eerste keer op de planken is gezet. Hoe anders is de tijd nu. Toch is het nog steeds schrijnend om te zien: de diepe wens van Barend om zelf invulling te geven aan zijn leven, de rebellie van Geert, de liefde van Kniertje voor haar zoons – ze zijn niet in staat de knellende ketens van heersende opvattingen te doorbreken.
Ook Bos lijdt onder de ketenen van zijn verplichtingen, al liggen die op een heel ander vlak. Deze strijd is vooral verbaal uitgedrukt in de liedteksten, maar is nergens zo voelbaar als de strijd van Kniertje op dit moment.
Het lange wachten begint. Wachten op een onvermijdelijk eind. Ieder vindt hierin zijn eigen weg, zoekt zijn eigen oplossingen of houvast om hiermee om te gaan. Opstandigheid, geloof, een standbeeld. Berusting: de vis wordt duur betaald.
De Musicalversie van deze theaterklassieker is een boeiende voorstelling geworden, die nog tot april 2009 in vele theaters te zien zal zijn.
Kniertje – Ellen Pieters
Reder Bos – Ben Cramer
Geert – Charlie Luske
Jo – Hilke Bierman
Kaps en Cobus – Arie Cupe
Mathilde en Truus – Metta Gramberg
Barend – Job Bovelander
Clementine en Marietje – Mieke Dijkstra
Daantje en Simon – Mark van der Laan of Stan Limburg
De Hoop en Saart – Sanne Bosman
Zondag 14 December 2008 at 4:21 pm
Hera, of de ‘Arjan Ederveenshow’
Door Suzan Vermeulen met foto's van Ben van Duin
Het voorportaal van de… eh… ja van wat eigenlijk? We zijn dood. Dat staat vast. Tenminste, dat vertelt Fabio ons. Fabio (Arjan Ederveen) is de wat excentrieke conciërge van de plek waar alle gestorvenen heen gaan en waar de goden Allah, God en Boeddha de scepter zwaaien. Maar die hebben even ruzie en zijn naar een hutje op de hei. Om het reïncarneren niet in de soep te laten lopen, nemen de oude Grieken Hera (Vera Mann) en Zeus (Rob van de Meeberg) de taken waar. Fabio kan dus eindelijk met pensioen en heeft zijn oog laten vallen op een huisje in Frankrijk. Maar hij rekent buiten de ego’s van de twee interim goden. Die proberen, ieder op hun manier, de arme reïncarnatie-mislukkeling Caspar (Waldemar Torenstra) terug naar de aarde te sturen. En dat gaat gruwelijk mis.
Al bij binnenkomst van de prachtige schouwburg in Haarlem valt het op. Het is een gesnuf en gesnuif van jewelste. De griep en verkoudheid heersen bij het publiek en ook Ederveen kucht bij zijn eerste regels wat door het snot heen. Dat niet alleen Ederveen te kampen heeft met de winterse bacillen, blijkt als Waldemar Torenstra zijn mond opentrekt. Hij heeft bijna geen stem. Toch gaat hij stug door en zingt en speelt alsof zijn leven er vanaf hangt. Laat het maar aan Arjan Ederveen over om er af en toe een schmier aan te geven en het publiek subtiel en hilarisch te laten horen dat die arme jongen eigenlijk afgrijselijk ziek is. Het komt de feestvreugde alleen maar ten goede.
Hera staat te boek als de goddelijke musical. Een musical is het, er wordt gezongen. Goden komen er ook in voor, Hera en Zeus veroorzaken de nodige problemen. Maar is het echt een musical? Het libretto van Flip Broekman is echter niet zo toegankelijk als dat je van de gangbare lopende musicals gewend bent. Eigenlijk leunt Hera op twee gedachten. Het verhaal wordt op hilarische en cabareteske wijze verteld, door met name Ederveen. De andere personages ondersteunen zijn briljante timing, tekstinterpretatie en improvisatietalent. De lol spat van het podium af, ondanks griep en andere lichamelijke mankementen. Rob van de Meeberg, die de rol van Zeus vertolkt, loopt namelijk met een kruk. Al een hele vooruitgang, aangezien hij na een meniscusoperatie in eerste instantie in een rolstoel zou doorspelen.
Naast het cabareteske spel wordt er gezongen en dat is de zwakte van Hera. Enkele liedjes komen goed uit de verf. Zoals de baby-die-maar-niet-kan-reïncarneren-blues van Waldemar Torenstra. Of Ederveen die zingt dat hij ieder levend wezen door zijn handen heeft laten gaan. Maar het grootste gedeelte is niet goed te verstaan en zorgt ervoor dat de voorstelling inzakt. De solisten hebben weinig adem en dat kan aan de griep liggen. Het kost ogenschijnlijk allemaal moeite en het publiek kijkt reikhalzend uit naar de volgende snedige dialogen en lachwekkende vondsten van regisseur Bruun Kuit.
Hera is een briljantje tussen het Nederlandse toneel- en musicalgeweld. De acteurs hebben er bijzonder veel plezier in en dat slaat over op het publiek. Feit is wel dat Mann en Van De Meeberg in de eerste helft het venijn tussen de twee echtelieden missen. Juist dat venijn maakt hun verwijdering na 3000 jaar geloofwaardig. Na de pauze hernemen de spelers zich en krijgt de voorstelling de vaart en scherpte die hij op alle vlakken verdient. Arjan Ederveen is de onbetwiste ster van de avond, samen met de verkouden Torenstra. En het publiek ging snuffend en snuitend, maar schor en met buikpijn van de lach weer naar huis. Een echte aanrader!
Spel:
Arjan Ederveen, Vera Mann, Rob van de Meeberg, Waldemar Torenstra en Jennifer van Brenk, Esther Kuiper, Francesca Pichel en Marjet Spook
Regie: Bruun Kuijt
Muziek: Martin van Dijk
Idee en libretto: Flip Broekman
Liedteksten: Jan Boerstoel
Met live orkest! Musici:
Martijn Bosman, Martin/Klaas van Dijk, Hubert Heeringa en Ray van Santen
Zondag 09 November 2008 at 2:24 pm
Freek wint finale ‘Op zoek naar Joseph’
Door Judith Verkerk-Widmer met foto's van Berbera van den Hoek
Na een 9 weken durende afvalrace stonden op zondagavond 26 oktober Roy, Freek en John in de spannende finale van ‘Op zoek naar Joseph’. Wie van deze drie heren zou de felbegeerde hoofdrol krijgen in de musical ‘Joseph and the amazing technicolor dreamcoat’’?
Bijna 1,8 miljoen kijkers stemden op de live-show af. Volgens de jury, bestaande uit Pia Douwes, Erwin van Lambaart, Paul de Leeuw en Willem Nijholt, waren alle Josephs even kansrijk. Ieder had zijn eigen kwaliteiten. Ondanks zijn pogingen om een blonde Joseph te promoten, moest Roy als eerste de arena verlaten. De jury roemde hem om zijn harde werken en volgens Nijholt had hij zich van een ruwe diamant weten te ontwikkelen tot een schitterende steen. Nadat hij met een minuten durende staande ovatie de studio moest verlaten ging de strijd onverbeten door tussen John en Freek. ?
Beiden wisten eerder op de avond al op overtuigende wijze een musicalnummer te vertolken. Freek wist met zijn emotionele ‘Gethsemane’ uit Jesus Christ Superstar de jury en het publiek te ontroeren. Achteraf bleek zijn traan veroorzaakt door de spanning dat hij zijn tekst niet meer wist. Als een ervaren musicalster wist hij zich uit de hachelijke situatie te redden door er nog meer expressie en overtuiging tegenaan te gooien. Ook John wist tijdens het nummer ‘Verwarrend bestaan’ uit de musical Aïda een ‘wauw’ van een tot tranen geroerde Pia Douwes te ontlokken.
Met het nummer ‘Sluit alle deuren maar’ hadden de in lendendoek geklede heren een laatste kans om het publiek te overtuigen van hun kwaliteiten. De jury bleef verdeeld. Zou het publiek kiezen voor de rijpere John of juist voor de vocaal sterke Freek? Het publiek, dat inmiddels was uitgegroeid tot 2,2 miljoen kijkers, stemde uiteindelijk op Freek. Daarmee sluit hij zich vanaf donderdag aan bij de repetities van ‘Joseph and the amazing technicolor dreamcoat’. Tijdens de persconferentie zei hij het zich nog niet te realiseren. Het was een te grote opeenstapeling van fantastische dingen. ? ?
De première van de musical is op 12 december in het de stadsschouwburg in Utrecht. Daarna toert ‘Joseph and the amazing technicolor dreamcoat’ langs de theaters in het hele land.
Joseph and the amazing technicolor dreamcoat website
Zaterdag 30 Augustus 2008 at 2:59 pm
Kim-Lian terug in ‘Fame’
Door Chantal van den Boogaard met foto's van Roy Beusker en Chantal van den Boogaard
Afgelopen vrijdag, 22 augustus, maakte Kim-Lian van der Meij haar rentree in de musical ‘Fame’ in de Stadsschouburg Utrecht. Kim-Lian was weer helemaal in haar element in de rol van Carmen Diaz.
Kim-Lian speelde in januari en februari al in de musical, en ging toen met zwangerschapsverlof. In mei beviel ze van dochter Ronja. Tijdens haar afwezigheid werd de rol van Carmen Diaz gespeeld door Carreon en Bettina Holwerda.
Ter voorbereiding op haar terugkeer volgde Kim-Lian sinds een kleine twee weken de repetities. De musical is nog te zien tot 22 november. Tot die tijd zal de actrice de hoofdrol delen met Cystine Carreon. De laatste voorstelling van 'Fame' wordt op 22 november gespeeld in Theater de Meervaart in Amsterdam.
Daarna starten op 1 december voor Kim-Lian de repetities voor de musical 'Footloose', die februari 2009 in première gaat.
Kijk voor de ‘Fame’-speellijst op de website
Zaterdag 09 Augustus 2008 at 10:10 am
Eerste repetitiedag van The Sound of Music.
Door Chantal van den Boogaard met foto's van Andy Doornhein (klik voor vergroting)
Dinsdag vond de eerste repetitiedag plaats van de musical The Sound of Music, die op 28 september in Theater de Efteling in première gaat. Naast de voltallige cast waren ook de producenten, Efteling Theaterproducties en V & V Entertainment, de crew en alle creatives van de partij in de Focus Studio's.
De cast voorgesteld, er werd een tipje van de sluier opgelicht over dat wat de bezoeker kan verwachten en uiteraard werd de taart aangesneden, geheel volgens de traditie.
The Sound of Music is de vierde productie die Theater de Efteling in samenwerking met Albert Verlinde en Roel Vente presenteert. Het verhaal is een klassieker. Het gaat over de levenslustige Maria Rainer uit het Nonnberg klooster, die door moeder-overste naar het huis van kapitein Von Trapp wordt gestuurd om gouvernante te worden van zijn zeven kinderen. De kapitein is weduwnaar en voedt zijn kinderen op met militaire discipline.
Maria weet de harten van de kinderen te veroveren en brengt zij weer leven en muziek in het huis van de kapitein.
Dat het verhaal een klassieker is en in 2003 nog in de Nederlandse theaters te zien is geweest, vormt voor de producenten geen beletsel. The Sound of Music is een Klassieker en spreekt een breed publiek aan. Een uitgebreid creatief team heeft zich ingezet om er een musical van te maken die helemaal aansluit bij de eisen en verwachtingen van het hedendaagse publiek. Dit moest gebeuren zonder de klassieke en traditionele aspecten van de musical al te zeer aan te tasten. Er moet voldaan worden aan de (hoge) verwachtingen van het publiek én de musical moet vernieuwend zijn. Een contradictio in terminis, zo lijkt het.
Maar op basis hetgeen er gepresenteerd word, lijkt het creatieve team haar missie volbracht te hebben.
John Yost, regisseur en aanvoerder van het creatieve team, heeft een nieuwe vaart in de musical gebracht. Omdat de musical wordt geproduceerd voor Theater de Efteling, is er veel aandacht voor de rollen van de kinderen en hun individuele karakters.
De teksten van de musical zijn grondig onder handen genomen door Allard Blom. In zijn vertaling en bewerking heeft hij gestreefd naar eigentijdse teksten die aansluiten bij de beleving van het hedendaagse Efteling-publiek.
De muzikale supervisie is in handen van Ad van Dijk. Leuk om te weten is dat het orkest bij deze productie in omvang is toegenomen en inmiddels 11 muzikanten telt. Iets dat zeker iets toe zal voegen aan deze musical.
Ook de decors en de kostuums zijn onderworpen aan het vernieuwende regime van de producenten.
De decors zijn van de hand van Marjolein Ettema. Feit dat het een productie was op een vaste locatie,bood haar extra mogelijkheden. De afmetingen van het toneel, erg breed en minder hoog dan een gemiddeld toneel, bieden haar de mogelijkheid een panorama te schetsen. Zij heeft veel diepte in de decors weten te brengen. Er zijn veel changementen en er wordt optimaal gebruik gemaakt van de hedendaagse technieken. Dit resulteert in indrukwekkende beelden.
De kostuums zijn het product van het creatieve brein van Maya Schröder. Zij heeft gekozen meer uitgesproken kleuren en elk van de kinderen een eigen kostuum gegeven, in een model dat aansluit bij de persoonlijkheid van het kind. Hierdoor worden de kinderen meer individuen dan in eerdere producties het geval was. Maya Schröder heeft geprobeerd haar ultieme Sound of Music-gevoel over te brengen met haar kostuums. Zij illustreert dit gevoel aan de hand van de beweging zoals Maria die maakt op de Musical-posters; het gelukszalige gebaar met de gespreide armen. Maya hoopt dat elke bezoeker met dit gevoel de zaal na de voorstelling zal verlaten.
In de hoofdrollen spelen onder meer Wieneke Remmers, Anouk Maas, Jackie van Oppen, Ellis van Laarhoven, Rein Kolpa, Steven Colombeen en Koen Crucke.
Wieneke Remmers tekent voor de rol van Maria. Het is een rol, waarbij ze de hele voorstelling, zo’n twee en een half uur, op het toneel staat. Het publiek volgt het verhaal “vanuit” Maria. Het is een zware rol, maar een rol die Wieneke enorm aanspreekt. Vanaf het begin had ze een goed gevoel bij deze rol. Hij past gewoon bij haar, dat is heel bijzonder en laat zich niet omschrijven. Maria heeft aan de ene kant een heel rustige persoonlijkheid en aan de andere kant is ze juist heel direct. Daar kan Wieneke zich wel mee identificeren.
Wieneke beseft dat het publiek bij de rol van Maria het beeld van Julie Andrews op het netvlies gebrand heeft. Zij wil hier enigszins in meegaan, ze heeft bijvoorbeeld hetzelfde kapsel aan laten meten. Anderzijds wil ze er ook veel van zichzelf in leggen. Ze wil een echte Nederlandse Maria ten tonele brengen.
Rein Kolpa neemt de rol van Kapitein Von Trapp voor zijn rekening. Hij is goed bekend met The Sound of Music. Zijn vrouw speelde in een eerdere productie rol van de rijke barones Elsa Schädres.
De rol betekent voor Rein een ommezwaai in zijn carriere. Voor het eerst heeft hij de rol van volwassen man en niet die van jongeling. Hij ziet dit als positief, het past hem wel, en bij hoopt hiermee een nieuw pad in te slaan.
De kapitein is een extreem type met een norse persoonlijkheid. Hiermee heeft Rein Kolpa maar weinig raakvlak. Het wordt voor hem een uitdaging zich daarin in te leven. Voor de musical is het van groot belang dat met overtuiging te doen. Op die manier is de verandering in zijn karakter, naar een lieve vander, die Maria te weeg brengt, des te beter naar voren.
Anouk Maas speelt de rol van Liesl, de oudste dochter in het gezin Von Trapp. Na een aantal rollen n Duitse producties speelt ze nu een grote rol in een Nederlandse productie. En in dit geval wel heel dicht bij huis. Anouk haar roots liggen in Kaatsheuvel.
Alles wat ze zich wensen kan wordt in deze musical verenigd; haar Duitse ervaringen, haar Nederlandse roots, haar opleiding, en haar mogelijkheden. Naast de rol van Liesl, is Anouk de understudy voor de rol van Maria. Ze kan dus zowel een heel jong karakter spelen als een meer volwassen rol. Een geweldige kans waarover ze erg enthousiast is. Ze hoopt dat de musical een groot succes wordt.
Ook Wieneke, Rein en Anouk hebben al een uitgesproken Sound of Music-gevoel. Exclusief voor onze lezers laten zij dat gevoel door onze fotograaf vastleggen op de gevoelige plaat.
De sfeer op deze eerste repetitiedag is erg goed, de presentaties zijn veelbelovend, de cast is enthousiast en het Sound of Music-gevoel is alom aanwezig. Alle ingrediënten voor een grootse productie.
The Sound of Music gaat 28 september 2008 in première in Theater de Efteling.
Kaarten voor The Sound of Music in Theater de Efteling kunnen worden gereserveerd via tel: 0900-0161 ( € 0,25 p/m ), 7 dagen per week van 09.00 tot 20.00 uur en via de website.
