Woensdag 30 Juli 2008 at 9:48 pm
Zwoele Zomeravond in het Kröller-Müller Museum
Tekst en beeld van Chantal van den Boogaard (klik voor vergroting)
Voor het derde achtereenvolgende jaar houdt het Kröller-Müller Museum ook dit jaar weer Zwoele Zomeravonden in de beeldentuin. De afgelopen twee zomers waren de de Zwoele Zomeravonden een groot succes. Dit jaar is het programma voor elk van de avonden opnieuw veelbelovend. Theater, muziek, literatuur en beeldende kunst zijn de ingrediënten voor een heerlijke zomeravondsfeer. Ook voor een hapje en een drankje is gezorgd, maar als u liever uw eigen picknick verzorgt, dan bent u van harte uitgenodigd uw eigen picknickmandje mee te nemen. En daar werd in grote getale gehoor aan gegeven.
De reeks bestaat uit vier avonden, met elk een apart thema. De eerste Zwoele Zomeravond had als thema “Verleiding”. Het thema van de tweede Zomeravond (19 juli) was “Verbeelding”.
Centraal stonden de verbeelding van de kunstenaar, die leidt tot zijn of haar werk, maar ook de eigen fantasie en verbeeldingskracht van de bezoeker.
Op het programma stonden o.a. Gabriel Rios, Lydia Rood, Warner&Consorten, Stille Fanfare, Lucky Fonz III, TamTam Objektentheater, Vicky Francken, Joost II Sickenga, Anna Pleiter.
Tam Tam Objektentheater speelde 'To have or not to have', een roestig sprookje met elementen uit spaghettiwesterns, een scheutje Shakespeare maar vooral ook heel veel humor. Een nijptang en een borstel zullen nooit meer hetzelfde zijn!
Schrijfster Lydia Rood vertelde waarom kunst een prachtige aanleiding is tot het bedenken van verhalen en fooddesigner Anna Pleiter verrijkte flora en fauna van de beeldentuin met wel heel bijzondere (en smakelijke) verrassingen...
Favorieten waren de bijzondere, opblaasbare tenten van kunstenaar Lambert Kamps bieden. Vooral de Boxing-tent sprak tot mijn verbeelding. Hij liet zich inspireren door de hedendaagse computergames en ontwikkelde zijn eigen uitdagende, interactieve boks-spel voor 2 personen. Bezoekers konden zelf deelnemen aan het spel. In tegenstelling tot de computergames, heeft in het spel van Kamps elke speler maar één leven; dat van zichzelf. Maar ook zijn “Chopped Tree”, voor houthakkers met spijt, past helemaal in het thema van de avond.
Ook Warner & Consorten sprak zeer tot de verbeelding. Met de meest basale dingen wisten Warner en zijn vrienden de meest wonderlijke en absurde dingen te doen. Nietsvermoedende passanten werden aan de rolstoel van hun moeder of vrouw vastgetaped, een touw en wat ijsparapluutjes werden met behulp van bezoekers tot kunst verheven en een jonge dame knipte vol overgave haar panty stuk. Het had iets absurds en af en toe iets surrealistisch.
De avond werd op onovertroffen wijze opgeluisterd door De Stille Fanfare. Onovertroffen in zijn soort. Wat mijn betreft met afstand de winnaar van elke taptoe. Of het nu juist vrolijk is of treurig, daarin zijn de bezoekers niet eenduidig. “Ieder zingt zijn eigen lied” met deze fanfare.
Dat het een regenachtige dag was mocht de pret niet drukken. Er werd overal gepicknickt, de stemming was zonnige en de sfeer was opperbest. Mocht dit alles je tot de verbeelding spreken, dan volgen er deze zomer nog twee Zwoele Zomeravonden:
2 augustus: Zwoele Zomeravond - Verwondering
Met o.a. Neco Novellas (foto), Bas Haring, Leine, Odd Enjinears, LaMelis, Guido Pollemans, Toeac, Oscar Prinsen, Radio Barkas, Maurits Westerik
16 augustus: Zwoele Zomeravond - Verlangen
Met o.a. Sensuàl, Gerard van Maasakkers en JW Roy, F. Starik, Babok, De Kazerne, Ragazze Kwartet, Eefje Wentelteefje, Dennis Gaens, Jaap van Keulen, Haico, D!O, Odilo Girod
Nog steeds zin in meer? Dan is er op zaterdag 23 augustus (van 14.30 tot 16.30) de afterparty, met een live-optreden van de unieke Zaanse band DeKift.
Adres: Houtkampweg 6, Otterlo. Info: www.kmm.nl
Maandag 21 Juli 2008 at 10:28 pm
Spinvis en Sexy Chromosomen
Door Ellen van der Kemp met foto’s van Berbera van den Hoek
Gezien: 18 juli Moreelsepark, Utrecht
SeXY chromosomen
Bij de ingang staat een levensgrote zaadcel ons naar binnen te praten. Het kost hem weinig moeite ons binnen te krijgen, want we hebben al kaartjes. In de kleine donkere tent doen de doorzichtige skippyballen tegelijk dienst als eitjes en als zitplaatsen voor het publiek. We krijgen een voorlichtingsfilmpje te zien. En net als we ons vertwijfeld afvragen of we bij biologieles zitten of op de Parade, komen er twee spelers voor het beeld langs rennen. Het zijn X en Y. Ze zijn op zoek naar hun bestemming en raken met elkaar in een machtstrijd verwikkeld. Ovita wacht op het moment om haar kans te grijpen. Omdat in de natuur het recht van de sterkste geldt, kan er maar één de winnaar zijn. We zullen niet zeggen wat het geworden is, een jongetje of een meisje, zodat het nog een beetje spannend blijft, want verder valt er aan deze voorstelling niet zo veel te beleven.
Boeiende kennismaking met Spinvis
Net als vorig jaar vinden er deze zomer ook muziekvoorstellingen plaats op De Parade. Onder de noemer ‘Fine Fine Music’ kan er in een intieme huiskamerachtige setting worden genoten van de ‘crème de la crème van de Nederlandse popmuziek’, volgens het persbericht. Verwachtingsvol ga ik naar het optreden van Spinvis.
“Het is vakantie!” roept Erik de Jong, alias Spinvis. “Maar het is niet vrolijk, want ze gaan allemaal dood.” De toon is meteen gezet en alle verwachtingen van een luchtig, vrolijk programma worden in de kiem gesmoord. Maar zo zwaar valt Spinvis nu ook weer niet op de maag. Ik geef toe, het is mijn eerste Spinvis-ervaring en ik moet even wennen. Elke referentie ontbreekt, zowel op tekst- als op muziekgebied, en een hele tijd heb ik de vreemde gewaarwording dat ik niet weet wat ik ervan moet vinden (eigenlijk weet ik het nog steeds niet), terwijl ik altijd overal een mening over heb. Dit is zo anders dan alles waar ik enigszins bekend mee ben, zo origineel en experimenteel.
“We gaan wat liedjes doen”, belooft Spinvis zijn publiek en dat is precies wat hij doet. Samen met een muzikant die pal achter hem zit en daardoor moeilijk te zien is, ‘doet’ hij zijn liedjes: een aantal van zijn eerste album, van het album Nieuwegein aan zee en van het album Dagen van gras, dagen van stro. Helaas laat Spinvis niets horen van het nieuwe album Ritmebox dat vier dagen eerder uitgebracht werd ter gelegenheid van de verjaardag van Simon Vinkenoog, terwijl het nog wel de verjaardag van de dichter is. Ook speelt hij geen Boudewijn de Groot-nummers, wat in het programmaboekje van De Parade aangekondigd stond. Desalniettemin was het een boeiende eerste kennismaking met deze fascinerende singer-sample-songwriter.
“Vakantie!” roept Spinvis nog een keer aan het eind van zijn programma. Hij is er blijkbaar hard aan toe en dat verbaast me niets als ik zie wat hij dit jaar allemaal gedaan heeft: de productie van Ritmebox, muziek voor de film Vox Populi en het schrijven van nummers voor een nieuw album. Gelukkig heeft hij voor de fans nog tijd voor optredens. Op 6 augustus treedt Spinvis weer op tijdens de Parade in Amsterdam. Verder in Fine Fine Music: optredens van Johan, Alamo Race Track, en Charlie Dée.
De Parade - website
Maandag 21 Juli 2008 at 9:53 pm
Veel soul en funk op tweede dag North Sea Jazz 2008
Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Gezien: North Sea Jazz festival, Ahoy, Rotterdam op 12 juli 2008.
Een volledig uitverkochte tweede dag van het North Sea Jazz Festival ziet hordes aan mensen krioelen door het grote Ahoy complex waar op deze dag een keur aan soul en funk muzikanten van zich laten horen.
In de Maas is het de uit Nashville afkomstige Victor Wooten die een zaligmakende funksessie neerzet met zijn band. De virtuoze bassist laat aan het begin van zijn optreden al meteen zijn virtuoze slaptechniek horen. De set klinkt vrij los en komt vooral over als een jamsessie waarin ook flarden van covers voorbijkomen.
Een paar deuren verder is het de meesterlijke zanger en toetsenist Frank McComb die Donny Hathaway en Stevie Wonder in herinnering roept. Soul zoals soul bedoeld is: recht uit het hart met bezieling. Ooit stond hij hoog in de hitparade met het nummer Another Day dat hij zong in de band Buckshot LeFonque waar Branford Marsalis de aanvoerder was. Het nummer wordt als toegift gespeeld maar ook al zou hij het nummer niet hebben gedaan dan zou de rest van zijn optreden al hebben voldaan voor uitmuntende kwaliteit.
Een zijstapje buiten de soul/funk deze avond ervaren we als we een kijkje nemen bij oud gediende Paul Simon die de grote Nile mag bespelen. De kleine man is zichtbaar ouder geworden. Recent werk wordt afgewisseld met oude nummers als Sounds Of Silence, Graceland en natuurlijk Call Me Al. Allemaal mooi uitgevoerd maar het gevoel bekruipt je dat deze mooie luisterliedjes niet thuishoren in een massazaal als de Nile. Maar ja, Simon is nu eenmaal een grote ster en niet vaak te zien in ons land dus dan wordt hij automatisch in een onpersoonlijke zaal als de Nile gezet zodat veel liefhebbers ervan kunnen profiteren.
Terug in de Maas zorgt de Braziliaanse componist, toetsenist en arrangeur Eumir Deodato voor een waar funkfeest met zijn band. Vooral geroemd om zijn avontuurlijke bewerking van Strauss’ Also Sprach Zarathustra waarvoor hij in de Grammy prijzen viel heeft hij ook veel voor anderen gedaan. Natuurlijk komt dit nummer in een vlammende versie voorbij maar ook nummers als Do It Again en Whiste Bump gaan erin als zoete koek. Zelf is Deodato niet bepaald communicatief en beweeglijk maar zijn band daarentegen speelt met het grootse plezier alsof het hun laatste avond is. Vooral percussionist Gerardo Velez zweept de hele boel op met zijn acrobatische spelbewegingen en ook drummer Ken Moutenot zit als een manische achter zijn trommels tekeer te gaan. Absoluut een van de hoogtepunten van deze avond!
Een van de krachtigste stemmen uit de soul en funk is natuurlijk die van Chaka Khan. Na lange tijd is er weer een plaat van haar onder de titel Funk This waarvan een aantal nummers worden gespeeld. Het optreden wordt meteen gestart met de hits I Feel For You en Ain’t Nobody. Er wordt door la Khan ook even “church time” ingebouwd met een aantal zeer rustige liederen die wat traag en vervelend overkomen. Maar over Chaka Khan’s zangkwaliteiten kan alleen maar worden gezegd dat ze nog steeds een dijk van een stem heeft die maar weinig aan kracht heeft ingeboet.
Een volgend hoogtepunt van de avond is het trio Toto Bona Lokua. We hebben het hier over zanger en gitarist Gerald Toto, zanger en bassist Richard Bona en zanger en gitarist Lokua Kanza. Het is natuurlijk de fenomenale Richard Bona die de herkenning oproept in de trionaam maar al gauw blijkt dat deze groep gezamenlijk tot ongekende hoogte komt met hun liedjes die West Afrikaanse ritmes, harmonische zangpartijen, pop en jazz laten horen. Het trio heeft in 2004 een CD gemaakt die tot stand is gekomen op basis van improvisatie. Ieder lid kwam met basisstructuren van songs de studio binnen en de bedoeling was om vervolgens spontaan te gaan improviseren. Het resultaat was er een van ongekende klasse en jaren na de release heeft het publiek dit unieke trio live kunnen aanschouwen met een wervelend optreden.
George Benson gaat volledig op safe in de Nile door een batterij aan favorieten te spelen en daarbij veel blije gezichten teweeg brengt. Love x Love, Lady Love Me (One More Time), Give Me The Night en The Greatest Love Of All, ze komen allemaal voorbij. De stem is wat minder sterk dan voorheen maar de muzikale omlijsting en Benson’s gitaarspel compenseren goed.
Een veel krachtigere soul stem horen we in de Congo tent. Daar speelt de verrassing van de avond: Sharon Jones & The Dap Kings. De zaal is tot de nok toe gevuld wat er mee te maken heeft dat velen weten dat The Dap Kings prominent hebben meegespeeld op een hoop nummers van het album Back to Black van Amy Winehouse. Op haar grote hit Rehab hoor je eigenlijk The Dap-Kings. Met alle respect voor Amy Winehouse maar na vanavond kun je nog maar een vraag stellen: wie is Amy Winehouse? The Dap-Kings worden geprezen om hun benadering van het essentiële soul/funk geluid zoals het klonk in de midden jaren zestig tot midden jaren zeventig. De in Augusta, Georgia geboren Sharon Jones zet een soulstrot open die je zo grijpt en dat je wordt teruggezogen naar het tijdperk waarin Otis Redding, Ike & Tina Turner en James Brown hun hoogtijdagen vierden. Daarnaast is ze een amusante en beweeglijke podiumpresentatie. Het is overduidelijk dat ze de harten steelt van de aanwezigen. Hun laatste release 100 Days, 100 Nights zal na dit optreden gretig aftrek hebben gevonden.
Soul met een hoofdletter “S” is ook al een kleine veertig jaar een van de ingrediënten van de blazersgroep der blazersgroepen: Tower of Power. Met regelmaat te bewonderen in Nederland en ook North Sea Jazz mag dit jaar weer genieten van de ongecompliceerde soul/funk van dit gezelschap. Oil In The Ground, Diggin’ On James Brown, Soul With A Capital S, We Came To Play en I’ve Got To Groove zijn nummers die voorbijkomen uit het omvangrijke oeuvre. Het uit Oakland afkomstige gezelschap staat garant voor een prima afsluiting van de tweede dag waarin veel soul en funk je om de oren vlogen.
NSJ - website
Zondag 20 Juli 2008 at 3:44 pm
Braziliaanse muziek en soul wisselen elkaar af op eerste avond North Sea Jazz 2008
Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek
Gezien: North Sea Jazz festival, Ahoy, Rotterdam op 11 juli 2008.
De 33ste editie van het wereldberoemde North Sea Jazz festival opent zijn deuren op een zonnige dag voor een niet uitverkochte vrijdag maar die nog altijd drommen aan mensen naar Ahoy trekt om weer te genieten van nationale en internationale sterren die zich bewegen in de wereld van jazz en gerelateerde genres als soul, funk, blues, latin en world. Het blijft ook altijd weer erg moeilijk om keuzes te maken in wat je wilt zien op een avond aangezien het een bomvol programma is waar je altijd merkt dat optredens die je graag wilt elkaar overlappen. Cultuurpodium kiest op de eerste dag voor soul en Braziliaanse klanken.
Artist in residence Bobby McFerrin heeft de eer om iedere dag een speciaal project te presenteren. Vandaag opent hij door een optreden te doen met de NDR Big Band. McFerrin is een van de grote stemtovenaren in de jazzwereld die door sommigen ten spijt alleen wordt herkend van het vrolijke liedje Don’t Worry Be Happy. Maar deze man gaat al langer mee dan die ene hit en heeft nog veel meer moois en veel avontuurlijkere platen op zijn naam gezet.
McFerrin komt echter het best tot zijn recht als hij alleen op het podium staat of met een kleine band. Het is dan ook jammer dat de combinatie van de stemacrobaat met een Big Band niet zo heel geweldig uitpakt. Dat heeft niks te maken met de talenten van McFerrin of van de muzikanten in de Big Band maar meer het feit dat McFerrin’s stem wat overschaduwd wordt door de ruime muzikale omlijsting.
Een paar zalen verder bijt Zuco 103 de spits af in de grote zaal de Nile. De groep is inmiddels doorgegroeid tot een van de beste live acts in Nederland en ondanks dat ze eerder op North Sea hebben gespeeld was dat nog niet eerder in de grootste zaal. Het publiek krijgt het beproefde concept voorgeschoteld van swingende Braziliaanse ritmes met dance invloeden waarbij de altijd vrolijk ronddartelende Lilian Vieira haar prettige zang over de songs heen laat rollen. Er wordt overwegend werk gespeeld van hun recent verschenen CD After The Carnival. Een plaat die staat als een huis. Nummers als She en Nunca Mais komen live goed tot hun recht. Techno invloeden worden niet geschuwd en het zijn die momenten dat toetsenist Stefan Schmid goed in zijn element zit door op een avontuurlijke manier tekeer te gaan achter zijn keyboards. Erg leuk blijft ook de meezinger Na Manquira waarbij Vieira het publiek altijd uitnodigt om het aanstekelijke refreintje mee te zingen.
In dezelfde Nile treedt na Zuco 103 jazz en soul stemgigant Al Jarreau op. Zo ongeveer een vast gast op North Sea Jazz aangezien hij met regelmaat staat geprogrammeerd. Hij heeft een nieuwe compilatie CD uit onder de titel Love Songs. Hoewel een lekkere CD pakt dat in een vol gepakte grote zaal toch wat saai uit. Dat heeft niet zozeer te maken met de uitvoering van de liedjes. Jarreau doet zijn ding prima en zijn begeleiders zetten een goede muzikale begeleiding neer maar toch hoor je dit liever in een kleinere setting of beter nog… gewoon thuis op CD terwijl je op de bank zit met je geliefde. Noemenswaardig is wel de krachtige achtergrondzang van de uitdagende Debbie Davis.
De ritmes uit Bahia en Rio de Janeiro worden over een volle Nile heen gegoten door oud gediende Sergio Mendes die na zijn succesvolle optreden van vorig jaar is geprolongeerd op het festival. Hij heeft zojuist een nieuw CD uit onder de titel Encanto die voortborduurt op de ingeslagen weg als die van voorganger Timeless. Een concept dat veel wegheeft van die van Santana waarbij de Braziliaan zich laat omringen door hedendaagse artiesten die de nummers een moderne draai geven en daardoor ook bij een groot publiek aanslaan. De een noemt het uitverkoop, de ander vindt het geraffineerd creatief. In de Nile heeft Mendes een standaard groep muzikanten bij zich en een damestrio waarin Mendes’ vrouw en boegbeeld Gracinha Leporace vanuit maakt. De “moderne” variabele in het gezelschap is rapper Dawn Bishop die af en toe zijn kunstje doet. De grote zaal geniet er in ieder geval van en een selectie van de laatste twee platen vliegen je om de oren die smakelijk klinkt.
In een van de kleinere zalen staat een andere Braziliaanse man die qua naam minder bellen doet rinkelen dan Mendes maar die als een absolute grootheid in zijn thuisland wordt beschouwd en ook onder internationale collega artiesten op handen wordt gedragen: Ivan Lins. Een week voor North Sea Jazz geeft hij een adembenemend optreden met het Metropole Orkest in Amsterdam waarbij duidelijk wordt hoeveel gevoel de man in zijn liedjes weet te stoppen. Op North Sea staat hij met een kleiner gezelschap op het podium van de Darling zaal. De muzikale directie is in handen van toetsenist Jason Miles. Als altijd speelt Leonardo Amuedo mee op gitaar. Speciale gaste is de indrukwekkende vocaliste Nnenna Freelon. Nummers als Lua Soberana, Comcar de Novo en Dinorah Dinorah worden weer met evenveel bezieling voorgedragen als in Amsterdam. Lins is een uniek talent die buiten zijn thuisland maar door een selecte groep muziekliefhebbers lijkt te worden opgepikt terwijl de man bloedstollend mooie liedjes weet te schrijven en voor te dragen.
Vervolgens is het tijd voor de nu soul van twee grote soul dames: Angie Stone en Jill Scott. Angie Stone geeft een energieke set met een dwarsdoorsnee van haar werk. Lekker is haar nieuwe single Baby, maar ook Sometimes, het zwoele The Making Of You en het onvermijdelijke I Wish overtuigen. Toch is het Jill Scott die de Maas (de feitelijke Ahoy zaal) op zijn kop zet met een zeer gedreven set haar poëtische teksten gepaard met de fijne melodieën over een dolenthousiast publiek deponeert. Is It The Way You Love Me, It’s Love, Do You Understand getuigen van prachtige improvisatie en spiritualiteit van een ongekend hoog niveau. Haar hit Golden wordt in een zeer korte uitvoering gespeeld maar mag de pret niet drukken met de geweldige uitvoeringen van het overige werk. Een memorabel optreden.
Dat goede Braziliaanse muziek niet per definitie uit het land zelf hoeft te komen bewijst de Nederlandse groep Sensual die een zeer fijne mengeling maakt van jazz en Braziliaanse invloeden met een prettige groove. Onder aanvoering van het zingende boegbeeld Eva Kieboom zet het gezelschap op het Mississippie podium een overtuigend optreden neer waarbij de concentratie ligt op de nummers van hun recent verschenen tweede CD Salve. Kieboom heeft een prettig stemgeluid en een overtuigende Portugese zang. Stukken als O Desejo en Quero Pirar zijn redelijk up-tempo terwijl je met het dromerige Adao E Eva ter plekke je partner wilt kussen. Opvallend is ook de sterke cover van het door Michael Jackson bekend geworden I Can’t Help It. De bandleden waarvan er een aantal ook bij Wouter Hamel spelen, zetten stuk voor stuk een prestatie neer die het optreden tot een smakelijk toetje maakt. Dit is een groep om in de gaten te houden en kan met een gerust hart volgend jaar nog een keer worden geprogrammeerd en dan op een groter podium!
NSJ - website
Vrijdag 27 Juni 2008 at 11:41 pm
Gerard van Maasakkers 30-jarig jubileum; Kei gezellig!
Door Chantal van den Boogaard
De teksten gaan over het (Brabantse) leven in de meest ruime zin van het woord. Gerard laat zich inspireren door zijn eigen ervaringen in het leven van alledag. Uiteenlopende onderwerpen, van een dorpsgenoot tot de bedevaart naar Handel, van de aardappeleters tot fusioncoocking. Hij is een observator. Hij ziet de grote lijn, hij ziet de details en wie naar hem luistert mag even met hem meekijken, meedelen in de dingen die hij ziet.
De teksten blinken uit in Brabantse (ogenschijnlijke) eenvoud en zijn bijzonder treffend. Ze spreken zonder meer tot de verbeelding.
Het oeuvre van Gerard is breed, zowel tekstueel als muzikaal. Gerards roots liggen dan misschien in de folk, inmiddels heeft hij zijn vleugels uitgeslagen en kennen zijn arrangementen de meest uiteenlopende invloeden. Doorgaans komen de teksten en de melodieën van Van Maasakkers, de muzikale invulling wordt verzorgd door De Vaste Mannen.
Dit jaar is het 30 jaar geleden dat Gerard van Maasakkers zijn carriere als zanger/tekstschrijver begon. Voor de gemiddelde Brabander hoorde hij al lange tijd tot het cultureel erfgoed, de laatste jaren heeft ook zijn bekendheid buiten de Brabantse provinciegrenzen grote vorm aangenomen. Dat is niet voor niets.
Tot een kleine 10 jaar gelden heeft Gerard naast zijn muzikantenbestaan een baan gehad, onder andere bij Omroep Brabant als presentator. Toen hij 50 werd besloot hij om zich volledig op de muziek te richten. Een goede beslissing, zo weten we nu.
Gerard is een graag geziene gast in radio- en televisieprogramma’s. Recent scoorde hij zijn eerste nummer één hit in de single top 100 met een nieuwe versie van 'As ge ooit’ voor het project Ticket for Tibet. De benefiet-single werd opgenomen door Racoon-zanger Bart vd Weide en zangeres Anneke van Giersbergen, met begeleiding van JW Roy en mensen van Bløf en Kane. ( www.ticketfortibet.com )
Vorig jaar werd Van Maasakkers in Valkenswaard al riant in de bloemen gezet. Het jaarlijkse bloemencorso stond volledig in het teken van hem en zijn muziek. Wie kan dat nog meer zeggen? Extra leuk omdat Gerard uit een tuiniersfamilie komt.
Dit jaar wordt er ter ere van zijn 30-jarige jubileum groots uitgepakt. Op 6, 7 en 8 juni speelde Gerard in Muziekcentrum Frits Philips de sterren van de hemel. Vier keer voor een uitverkochte zaal. Elke avond voor een zeer gemeleerd publiek.
Elke avond staan zijn eigen Vaste mannen trouw aan zijn zijde. Voor de gelegenheid zijn Angelo Verploegen (trompet en bugel) en Bart-Jan Baartmans (gitaar) toegevoegd aan het viertal. Ook de strijkers van kamerorkest Magogo uit Tilburg en brassband “De Vooruitgang” uit Gerards eigen Nuenen waren elke avond van de partij. En, het kan niet op, elk van de avonden had Gerard andere schare aan vooraanstaande Nederlandse, vooral Brabantse, musici aan zijn zijde. Zo waren er J.W. Roy, Frank Lammers, Guus Meeuwis, Jelle Amersfoort en Frans Pollux. Geen halve maatregelen dus.
Al hebben Gerards teksten weinig opsmuk nodig en al kan Gerard zelf ook best een feestje bouwen, zeker samen met zijn Vaste Mannen, de hele entourage maakt het extra feestelijk. Gerard is helemaal in zijn element op zijn eigen feest. Hij zingt de sterren van de hemel. Maar af en toe maakt hij zijn podium vrij, wanneer een van zijn gasten zijn een nummer van hem wil zingen. Een bijzonder verrassende toevoeging aan de avond.
De sfeer is gemoedelijk. Iedereen is in zijn element. Hoewel de zaal 1100 plaatsen telt, en helemaal is uitverkocht, voelt het alsof je in een bruin café bent. Het publiek hangt aan Gerards lippen en zingt de nummer al gauw mee.
Zijn optreden is meer dan alleen goede teksten en mooie muziek. Het is ook een heel goede sfeer, gemoedelijkheid, vertrouwdheid. Het is een heel mooie beleving die zich niet gemakkelijk laat omschrijven.
Gerard is een performer in hart en nieren. Hij zit al 30 jaar in het vak en hij houdt voorlopig niet op, zo laat hij weten. En daar zijn jong en oud blij mee.
Na het concert gaat het feest door in de foyer, onder het genot van een hapje en een drankje begeeft Gerard zich onder de bezoekers. Voor iedereen die hem aanspreekt heeft hij tijd en belangstelling; een opmerking over zijn jasje, de tekening van een kind, overal staat hij even bij stil. Precies zoals in zijn liedjes. Zo doet hij dat altijd, hoor ik van anderen. Geweldig toch!
De muziek van Gerard van Maasakkers is van alle tijden. Dat bewijzen nummer als “As ge oit” en “Hee gaode mee?”. Beide nummers staan op de tribute-cd "Gerard van Maasakkers ANDERS", die in september van dit jaar uit zal komen. Daarop zingen collega's de liedjes van Gerard; Guus Meeuwis zingt "Ik wil bij jou zijn", Bennie Jolink zingt "Achter de schuur", en verder; het Rosenberg trio (Terras), Paul de Leeuw (duet Gij en ik), Izaline Calister (De lucht zit nog vol dagen), Jack Poels (Kan de deur nie dicht), Nick & Simon (Sterren van de hemel), Gert Vlok Nel ('t Kumt zoals 't kumt), JW Roy (Dag Jozefien), Mich Walschaerts (As ge ooit) en nog vele anderen. (De cd komt in september 2008 uit). Vooruitlopend daarop is in mei de cd-single “Hee gaode mee” met Frank Lammers, Guus Meeuwis en J.W. Roy uitgebracht.
Voor hen die er niet bij konden zijn in Muziekcentrum Frits Philips. Heb geen spijt, “Spijt is zund van d’n tijd”. Bovendien zal “ons Gerard” zijn jubileumconcert nog een aantal keren dunnetjes overdoen. In augustus krijgt u al de eerste herkansing op Theaterfestival Boulevard in ’s-Hertogenbosch, de kaarten zijn al in de voorverkoop. Vanaf september zal hij diverse theaters in het land bezoeken. Op 21 en 22 december zal Gerard van Maasakkers samen met andere muzikanten opnieuw in Muziekcentrum Frits Philips optreden. Kijk hier voor de volledige concertagenda.
Voor meer informatie over Gerard van Maasakkers kijkt u op: www.gerardvanmaasakkers.com . Hier kunt u ook de single “Hee gaode mee” downloaden en fragmenten beluisteren van de nieuwe CD.
En mocht je er daarna nóg geen genoeg van hebben, Omroep Brabant TV heeft het concert van zondag 8 juni vereeuwigd. Het zal op 26 december 2008 worden uitgezonden.
