Onderwerp: OEROL
Zaterdag 21 Juni 2008 at 11:42 pm
SPOTTERS - JUDITH HOFLAND | De waarheid van Meisje Keizer
Tekst en beeld van Barbara Klomp (klik voor vergroting)
Naast het Zeeliedenmonument op West staat een auto. “Spotters” staat er op een kartonnenbordje.
Als je tijdens het Oerol op West-Terschelling bent geweest heb je ze waarschijnlijk al zien lopen, de 'spotters', ze lopen zoekend door de straten en de duinen, met een enorme witte koptelefoon op hun hoofd.
Het is vrijdagmiddag en ik ga een van die spotters worden. Op mijn kaartje staat half vijf, maar ik meld mij wat eerder. Het meisje kijkt op de lijst. Om tien over half vijf ben je aan de beurt, zegt ze. En ze schrijft mijn naam en mobiele nummer op een lijst. Deze voorstelling begint niet op een bepaald tijdstip, alleen ruim vijf minuten na de vorige 'spotter'.
“Hoi Barbara, ik ben Frank” stelt een van de medewerkers zich voor. Hij legt me uit hoe de mp3 speler werkt, geeft mij een envelop met een '7' erop. “Zet je koptelefoon maar op en dan begint je avontuur, ga maar in het spottershuisje zitten”.
Daar zit ik. In een spottershuisje, de meeuwen vliegen vlak langs, ik kijk naar de zee. Daar begint het verhaal. Het verhaal van Meisje Keizer, op zoek naar haar Opa. “Ik ben een elfje op je schouder,” zegt ze. Een elfje dat lief is, en dwingend, vervelend en charmant. Een elfje waar ik het komende uur aan overgeleverd ben. “Dit is het begin,” zegt Meisje Keizer, “Heeft u water? Zo niet, dan is het te laat. We moeten gaan.” Dus we gaan, Meisje Keizer en ik.
Ik steek de straat over, loop een straat in. Meisje Keizer laat me stoppen bij nummer 45. Dit is het huis van Kees, vertelt ze. Kijk maar naar binnen. Op het raam prijkt een bordje 'Niet naar binnenkijken, hier wonen mensen!'
Wat doe je? Geloof je Meisje Keizer, dat zegt “Toe maar, kijk maar!” Het is hetzelfde meisje dat zegt “De waarheid is niet wat je hoort, de waarheid is wat je ziet...” Gaandeweg geeft Meisje Keizer je meer opdrachten. Je loopt een winkel binnen, of zelfs iemands tuin, “duw de poort maar open, heeft niemand je gezien?”.
Met een gevoel van gêne kijk je om je heen, en duw je de poort open. Je hoopt dat inderdaad niemand je gezien heeft. Want wat als het er niet bijhoort? Wat als je wel die opdracht krijgt, maar de eigenaar van deze tuin daar helemaal niet blij mee is? En als je ergens naar binnen kijkt, bij Kees van nummer 45, of bij de oude slagerij twee straten verder, kijkt er dan niemand naar je terug?
Meisje Keizer leidt je door het dorp en door het bos en de duinen. Ze dwingt je. Loop hier, kijk daar. Ze vertelt verhalen, over haar Opa. Ze leidt je langs zijn leven. Ze dwingt je een heuvel op. Een behoorlijke klim. “En de spotter kwam rood en hijgend boven,” hoor je tussen je eigen gehijg door. En dan, bijna aan het einde van de wandeling, moet je een keuze maken. Meisje Keizer kan nog zo een lieve stem hebben, ze is niet de makkelijkste.
Zij dwingt je stelling te nemen. Te kiezen. En daarmee confronteert Meisje je vooral met jezelf. IJzersterk en keihard.“De waarheid is niet wat je hoort, de waarheid is wat je ziet...”
Maandag 25 Februari 2008 at 4:57 pm
Nieuwe artistieke impulsen voor Oerol en Joop weer terug
Tekst Oerol foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Joop blikt tevreden terug op zijn sabbatical jaar: het jaar waarin hij na de 25e editie van Oerol besloot de touwtjes uit handen te geven. Zijn geesteskind liet hij achter bij Jos Thie, Kees Lesuis, Janneke Staarink en niet in de laatst plaats, het vaste Oerolteam. Als ik Joop spreek, heeft hij net een feestelijk weekend op Ibiza achter de rug en is hij weer op weg naar Terschelling. Met een lichtere koffer kijkt Joop achterom, en natuurlijk ook vooruit.'Ik stap niet weer in mijn oude bootje.'
Kees Lesuis en Jos Thie
Regisseur Jos Thie neemt de artistieke leiding van Oerol 2007 voor zijn rekening. Joop Mulder geeft zijn geesteskind voor één jaar uit handen aan de voormalig artistiek leider van oa. het ro theater en Tryater. Thie krijgt versterking van programmeur en producent Kees Lesuis.
Lees Verder
Woensdag 20 Juni 2007 at 08:33 am
Théâtre de l'Unité met Oncle Vania à la campagne
foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Oom Wanja van Tsjechov is een klassiek theaterstuk dat door vele acteurs in vele varianten al op het podium werd gebracht. Programmeur Kees Lesius over 'Oncle Vania à la campagne'
‘Met Theatre de L’Unité slaan we eigenlijk twee vliegen in één klap. Eén van de accenten in het programma dit jaar is het wereldrepertoire als inspiratiebron voor locatietheater. Ook willen we meer aandacht aan het straattheater geven. Deze pioniers van het Franse straattheater doen beide. Ze verplaatsen de klassieker van Tsjechov letterlijk naar het platteland. Het publiek wordt op een straattheaterachtige wijze getrakteerd op een eigenzinnige versie van dit repertoirestuk, inclusief low tech ondertiteling, originele filmmuziek, levende dieren, verwarring en uitleg, vuur en strobalen, weids uitzicht en de geur van borsjt.’
Oerol - website
Thé ¢tre de l'Unité - website
Dinsdag 19 Juni 2007 at 11:44 pm
Straattheater terug als speerpunt(je) Oerol
Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)
Het Terschelling Oerol is ooit begonnen naar het idee van het
Festival of Fools. Begin jaren tachtig gedurende de eerste Oeroleditie haalde
Joop Mulder “vreemde vogels” de zogenaamde straattheatermakers zoals een Daniël Rovaï, Johnny Melville en Mark Kingsford naar het eiland. De twee eerstgenoemden treden nog steeds op (Daniel Rovaï is ook dit festival present in het muziekprogramma). De afgelopen edities leek het straattheater steeds verder overvleugeld te worden door het schuurtjestheater, werkplaatsproducties en andere locatievoorstellingen. Natuurlijk is Oerol het festival bij uitstek voor locatievoorstellingen, maar of dit ten koste moet gaan van het aloude straattheater?
Vorig jaar al, tijdens het 25-jarig jubileum, zag ik middels de programmering dat het straattheater weer meer plek in de programmering kreeg. Topacts als Tango Sumo , Claire en Leandre, niet goedkoop voor een festival maar wel wereldtoppers, kwamen op het festival optreden. Dit jaar kondigde het festival in persberichten aan het het straattheater oprecht meer aandacht van de organisatie had. Ik ben dan altijd erg benieuwd of zulke toezeggingen bewaarheid worden.
Inmiddels op het moment van het schrijven van dit artikeltje (het festival is 5 dagen geleden begonnen) heb mijn conclusie wel getrokken. Het straattheater wordt op Oerol weer heel serieus genomen. Niet middels het “inkopen” van dure internationaal hoogstaande acts. Nee, want daar zal het budget, schat ik in, niet voor beschikbaar zijn. Veel goed straattheater komt vooral uit Australië en Frankrijk en is kostbaar. Echter wat ik de afgelopen dagen zoal tegenkwam is doorgaans wel des Oerols en absoluut goed en amusant.
Wat te denken van oudgediende Alex Dandrigde (hij was eind jaren tachtig ook al op het festival) met zijn partner John onder de artiestennaam
The Others. Of broer en zus Cessil en Sandy Pitt (
The Pitts),
Orchestre International du Vetex,
Mimbre,
De Glazen Kin (uit ons eigen Nederland),
Dotcomedy met The Naked Chef en Marlyn Coetsier en Tim Velraeds met de o zo kleine maar grappige
Harrie Harses. En dan heb ik ‘t nog eens niet gehad over de sympathiek ogende en prachtig accordeon spelende
Yoanna, door programmeur Mariska Verhulst gespot op het Franse Aurillacfestival. Een toppertje! Een andere topper is voor mij het
Von Trolley Quartet. Geweldig wat deze muzikale dolgekke “gasten” doen. Ook het publiek geniet met volle teugen!
Het festival is op de helft en er komt nog meer moois. Hou in de gaten het
Hopla Circus. Erg knap en amusant. De Belgische
Pol & Freddy mag je eigenlijk ook niet missen. En zo zijn er vast meer. O ja bijna vergeten:
Babok met NAP. Vorig jaar erg succesvol met Iglo zwervend over het eiland. Nu staan ze als Oero-voorstelling voor hotel Oepkes in West Terschelling. Nog even (verder) genieten dus. Ook als je geen kaartjes voor voorstellingen hebt weten te bemachtigen.
En volgend jaar? Voor volgend jaar wordt er nu al weer, tijdens dit festival, gesproken met ervaren straattheaterartiesten met visie zoals Harrie Verkerk (De stijle Want) en Pieter Post over hoe het straattheater volgend jaar een nog hogere status danwel invulling in de programmering kan krijgen.
Oerol -
website
