Onderwerp: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK, POP-ROCK

Maandag 17 Juli 2017 at 1:03 pm

En dan is het voorbij deze mooie editie van Gent Jazz 2017

Hypochristmutreefuzz foto Jacques Nachtegaal Hypochristmutreefuzz foto Jacques Nachtegaal Hypochristmutreefuzz foto Jacques Nachtegaal

Tekst en fotografie: Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P

Natuurlijk komt het eind altijd sneller dan gehoopt maar wat zou die laatste dag van Gent Jazz ons brengen. Enkele mij onbekende namen die, nadat ik ze gegoogled had, nog steeds niet veel duidelijker werden, dus ik liet me graag verrassen. Het was dus dan ook deels een verrassingsconcert dat ik beleefde bij de openingsact van de slotdag van het Gentse Jazz festival bij de Gentse Noise band Hypochristmutreefuzz.. Maar dat werd even schrikken, dit is geen Noise band, dit was gewoonweg teringherrie, erger dan The Sexpistols in hun droefste momenten maakten. Met een zanger die acteerde of hij aan spasmen leed en louter keelklanken kon uitstoten en over alles heen een drummer die meer op een houthakker leek dan op een drummer. Kortweg; ik schrok mij werkelijk de pokken. Toch was dat openingsnummer zeker niet de dekking van de gehele lading van deze formatie, zelfs verre van dat. Ze hadden wel degelijk muzikale inhoud en veelal ook genuanceerder dan bij aanvang van het concert. Hoewel het debuutalbum met de welluide titel  “Hypopotomonstrosesquipedaliophobia” een aanzienlijk stevig geluid laat horen is het vocale op het album aanzienlijk meer gepolijst dan live on stage. Het is even wennen en na enkele nummers, als gebleken is dat ze ieder voor zich best muzikale kwaliteiten hebben die de opening ver overstijgen, moet ik wel kwijt dat ik dit zeker geen Noise zou noemen, maar dat terzijde. Toch was dit voor mij niet echt de gewenste opening van de laatste dag, hoewel het publiek, waarschijnlijk veel Gentse vrienden en bekenden van de band, het geweldig vonden en met regelmaat meer dan enthousiast reageerden, ieder het zijne, moet ik bekennen.

Lees Verder

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

Vrijdag 19 Mei 2017 at 2:52 pm

In Memoriam: Chris Cornell

Chris Cornell Photographer unknown

Door Hans Speekenbrink

Zanger gitarist Chris Cornell van Soundgarden is niet meer. Plotseling vertrokken door ophanging na de avond daarvoor nog opgetreden te hebben in Detroit Michigan. Cornell 52 jaar, vader van drie kinderen was een mysterieuze man met een indringende blik en aparte ogen. Een man die alles mee leek te hebben in het leven en het toch niet kon laten om er uit te stappen. Ontroerend is een filmpje waarin hij zijn dochtertje begeleidt die Redemption Song van Bob Marley zingt.

Lees Verder

Onderwerp: CD-DVD, MUZIEK, POP-ROCK

Maandag 12 September 2016 at 9:57 pm

Katy Too – NINE LIVES

Katy Too Nine Lives

Katy Too

Nine Lives

5/5 sterren

Door Jacques Nachtegaal  voor Cultuurpodium.nl

In de voorbije jaren heb ik heel wat platen en cd’s gerecenseerd en daar zat heel veel goed materiaal tussen. Ook uit de lage landen kwam met regelmaat een sterk album. Toch moet ik naar eer en geweten stellen dat ik het nieuwste album van de Vlaamse Katy Too een absolute positieve uitschieter vind. Vanaf de allereerste klanken merk je dat je luistert naar materiaal dat met ambachtelijke liefde is geproduceerd en gespeeld. Zong ooit van het Groenewoud “Liefde voor muziek” op dit album van Katy Too hoor je de liefde voor de muziek.

Lees Verder

Onderwerp: FESTIVAL, MUZIEK, POP-ROCK, WERELDMUZIEK

Donderdag 18 Augustus 2016 at 4:26 pm

O Sol da Caparica Festival Onder de Portugese muziekzon

O Sol da Caparica Festival O Sol da Caparica Festival Palco Dança O Sol da Caparica Festival

Tekst en foto’s: Rik van Boeckel & tvi24 (klik voor vergroting)

Het O Sol de Caparica festival in de onder Lissabon gelegen Costa da Caparica werd deze zomer voor de derde keer georganiseerd. In Nederland nog onbekend maar in Portugal al heel populair gezien het aantal bezoekers en de aandacht op tv. Het is een muziek en surffestival en dat is gezien de locatie aan de kust niet verwonderlijk. De artiesten komen uit Portugal, Cabo Verde en Brazilië.  Voor Nederland bekende namen zijn fadozangeressen Ana Moura en Cristina Branco, Deolinda, Aline Frazão (Angola) en de onder Nederlandse Kaapverdianen bekende Nelson Freitas. Een verrassing was het optreden van de nog onbekende Kaapverdische zangeres Elida Almeida. De muziekstijlen op het festival lopen uiteen van rock, pop, soul, fado en hiphop tot Kaapverdische muziek en reggae. Er wordt voornamelijk in het Portugees gezongen en gerapt.  Als niet-Portugees kun je je daardoor snel een outsider voelen maar de gemoedelijkheid en de warme sfeer van het overdag zonovergoten festival maakt veel goed.

Lees Verder

Onderwerp: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK, POP-ROCK

Zondag 14 Augustus 2016 at 2:31 pm

Dag twee van Jazz Middelheim brengt nog veel meer spektakel

Avishai Cohen Photo Hans Speekenbrink Uzi Ramirez photo Hans Speekenbrink Avishai Cohen photo Hans Speekenbrink

Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P met beeld van Hans Speekenbrink (klik voor groter)

De middag vangt dit keer aan met The Artist in Residence, Avishai Cohen met zijn The Big Vicious een band die er zijn mag. Jazz maar meer nog Jazzrock een goed doordacht stevig geluid met veel, heel veel elektronica. Maar niet te veel om dat direct duidelijk te maken. Cohen bedient zich nu van verschillende pedalen en mengmogelijkheden en synthesizers gekoppeld aan de microfoon op zijn trompet. Dit is een heel andere Cohen dan op de openingsdag. Hield hij het vrijdag voornamelijk klein, zaterdag mag het spetteren en vonken en dat doet het ook. Zijn gitaristen, Yonatan Albalak, maar nog veel meer, Uzi Ramirez, halen meermalig het absoluut beste uit hun gitaren en zwepen daarmee Cohen naar nog meer spektakel, echo’s, loops en nog veel meer. De trompet is meer dan een blaasinstrument geworden. Bijzonder is het te horen hoe binnen enkele seconden het spel van uiterst stevig naar dromerig lyrisch om kan slaan en vooral Uzi Ramirez prachtig mooie soli tevoorschijn tovert. In het nummer “Train” val je muzikaal van de ene in de andere ervaring en het verbaasde mij hoe flexibel deze muzikanten zijn en hoe knap op elkaar ingespeeld. Zo verrassen ze mij met Beethovens Mohndschein Sonate maar evenzo met een stukje Radiohead. In de formatie spelen twee drummers die zo strak spelen en zo goed op elkaar afgestemd zijn dat het een lust voor het oor is zeker zodra zij gezamenlijk optrekken. En alweer verbaasde Cohen mij, en als ik hem later op de avond ontmoet spreken we uitgebreid over de contrasten in zijn spel. De uitleg die hij mij geeft is eigenlijk niet eens verrassend. Hij laat zich leiden door de muziek en daar ontstaan steeds weer nieuwe ideeën uit die hij steeds weer toepast. En we keuvelen nog wat door over zijn recentste album “Into The Silence" wat hij vrijdag speelde, het was een gezellige babbel.

Lees Verder