Woensdag 26 April 2006 at 12:35 am
Smeken en smachten met Mothers Finest
Door Erik Driessen (klik foto's voor vergroting)
Alsof 'Baby Love' zojuist voorgoed de deur heeft dichtgesmeten en ze hem op de knieën smeekt terug te komen. Omdat ze het anders niet overleeft. Zo zingt Joyce Kennedy als ze de instrumenten van Mothers Finest tot zwijgen heeft gebracht en de microfoon werkeloos richting de grond houdt.
Ze heeft de zaal stilgekregen met haar smachtende, smekende en vooral emotionele intermezzo tijdens Baby Love. Zingen zonder versterking. Tranen worden uit de ogen geveegd. Terwijl 'Baby Love' toch echt twee meter verder op het podium staat. Al dertig jaar haar man. Die zal vast niet zomaar weglopen. Hij zou wel gek zijn.
Het zijn de momenten die aantonen dat Mothers Finest geen coverband van haar eigen nummers is geworden. Hoewel sommige leden al aardig richting de zestig glijden, maken ze donderdagavond indruk in de Zwolse poptempel
Hedon. Zwaar groovend, onbeschoft hard rockend en heftig funkend staan ze twee uur lang op het podium. Met een wagonlading aan spelplezier. Ze tonen waar de Chili Peppers en Living Colour de mosterd vandaan hebben. Uit de moederschoot van Mothers Finest.
De band combineerde in de jaren zeventig al rock, soul en zelfs disco. Dat leverde vooral door toedoen van Veronica-dj Alfred Lagarde een doorbraak op in Nederland. In eigen land zijn ze nooit echt begrepen. Dit zorgde in de jaren negentig nog voor een album over Black Radio die de muziek van Mothers Finest niet wilde draaien. Inmiddels zijn nog vier bandleden van het eerste uur over. De laatste jaren zijn ze weinig de studio ingeweest, maar momenteel touren ze ter promotie van een livealbum. Plannen voor een nieuw album zijn er wel degelijk. In Zwolle speelt Mothers Finest een aantal nummers die daarop zouden kunnen komen. Ze klinken vertrouwd.
Stralend middelpunt van de rockshow is Kennedy zelf. Het pakje dat ze draagt mag niet al te flatterend zijn, maar niemand zou haar achter in de vijftig schatten. En die leeftijd heeft het podiumbeest toch echt. Krijsen kan ze nog altijd als de beste. En als ze haar scheur opentrekt, kun je maar beter stil zijn. Als mama praat, zwijgen de kinderen.
CD's kopen?
Dinsdag 25 April 2006 at 10:12 pm
Kasper van Kooten & band in Beauforthuis
foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Tekst op last van schrijfster verwijderd..
Eind dit jaar zal er een nieuw album 'Zangzaad' verschijnen en daarna gaan Kasper van Kooten en zijn band met een gelijknamige concerttour door de theaters in Nederland en Vlaanderen beginnen.
Opstelling
Kasper van Kooten - zang website
Xander Buvelot - bas
Arjen Mooijer - toetsen
Frank Stukker - gitaar
Tom Beek - saxofoon website
Hans van den Hurk - drums
Zondag 23 April 2006 at 12:22 pm
THE FLOWER KINGS “ 013 TILBURG
Door Karin Brouwer.
Helaas beschikken we door omstandigheden alleen over enkele amateursfoto's (klik voor groter)
Symfonische rock. Help! Een door de ‘serieuze muziekpers’ decennialang verguisd en verwaarloosd genre, daterend uit de zeventiger jaren van de vorige eeuw, tegenwoordig ook wel aangeduid als ‘progrock’.
Ik herinner mij statige, pompeuze en ingewikkelde muziek, in elkaar geploegd door muzikanten die niet zelden een conservatoriumdiploma op zak hadden, en die dat feit bepaald niet geen geheim wilden houden. De nummers duurden soms wel een hele plaat [sic!]-kant, nog niet eerder vertoond binnen de destijds nog niet als kunst erkende popmuziek! Doorgaans maakten die nummers deel uit van een al dan niet intellectueel vormgegeven ‘concept’ en was het doorgronden van de platen een serieuze, langdurige gelegenheid om het massaal optredende muzikale gefreak een plaats te kunnen geven.
Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig bezweek het genre, door de opkomst van de punk, disco en dergelijke, doordat vele topbands uit het genre commerciële uitverkoop hielden, en, niet te vergeten: onder de druk van haar eigen gewicht.
Maar zie: wat goed is, dat blijft, en zo rond het begin van het nieuwe millenium werd het genre herontdekt, met name door muzikanten uit het metal-genre. De oude namen Yes, Genesis en Pink Floyd werden weer veelvuldig genoemd als voorname inspiratiebron. Tevens doken rond deze tijd ook veel ‘nieuwe’ bands op die zich er juist op beroemden klassieke progrock te maken.
Eén van de huidige vlaggenschepen van deze stroming is het sinds midden jaren negentig onder leiding van componist/gitarist/zanger/manusje-van-alles Roine Stolt stevig aan de weg timmerende symfonische combo The
Flower Kings uit Zweden. De band beschikt over een enorme productie aan (dubbel) CD’s van goede tot uitstekende kwaliteit, en dit kon in de scene dan ook niet lang onopgemerkt blijven. Het uitkomen van het laatste werk “Paradox Hotel” vormde de aanleiding tot de Europese tour, welke op 19 april j.l. eindigde met een bezoekje aan de 013 te Tilburg.
Dat het een bijzonder optreden zou worden stond al van tevoren vast. De band had aangekondigd het optreden op te zullen nemen voor een toekomstige DVD en dat betekent doorgaans dat er een extra tandje wordt bijgezet. En zo geschiedde! Er wachtte ons zo’n twee en een half uur uitstekend uitgevoerde klassieke progrock.
In gezelschap van twee ‘hardcore’ fans nestelde ik mij omstreeks half acht direct voor het podium. De zaal was goed gevuld, maar niet uitverkocht. Er was nogal wat buitenlandse belangstelling, zo werd ik omringd door een aantal Duitse en “ jawel! - Canadese fans.
Wat meteen opviel toen de heren Roine Stolt (gitaar, zang), Hasse Fröberg (gitaar, zang), Jonas Reingold (bas, zang), Tomas Bodin (keyboards) en Marcus Liliequist (drums) omstreeks negen uur van start gingen met “Check In” was het prachtige geluid. Zowat alles kwam perfect door “ de zang, de gitaren, de puntige baspartijen. Hard maar loepzuiver, zeer belangrijk bij dit soort muziek. Het enige wat er wellicht op aan te merken viel was dat de keyboards enigszins achter leken te bleven, maar ik realiseer mij dat dat heel goed kan hebben gelegen aan de positie waar ik mij bevond.
Van een wilde show moeten de heren Bloemetjeskoningen het niet hebben. Het gaat immers om de muziek! Men staat over het algemeen zeer geconcentreerd de moeilijke partijen te spelen. Toch kwam de band erg warm en hartelijk over bij het publiek, vooral dankzij de charismatische Hasse Fröberg. En wat beschikt deze man over een prachtige hoge stem! De muziek van de Flower Kings vertoont sowieso al veel invloeden van het oude Yes in diens gloriedagen, en Fröberg’s op Jon Anderson’s gelijkende stem versterkt deze indruk alleen nog maar.
Ik zou de band echter te kort doen als ik alleen op Fröberg’s zangprestaties zou ingaan. Ook Stolt’s donkere en warme stem kwam prima uit de verf. Opvallend was dat hij een aantal van zijn ‘eigen’ zangpartijen live liet uitvoeren door zijn collega “ waarschijnlijk was zijn recente griep hiervan de oorzaak.
Roine Stolt is overduidelijk het ‘brein’ van de band. De zelfbenoemde opper-Bloemenkoning is grotendeels als componist verantwoordelijk voor het materiaal en straalt dit ook uit op het podium. Zijn heldere vloeiende gitaarpartijen vormen het middelpunt van de composities, of dat nu in de vorm van een stevige ‘riff’ tentoon wordt gespreid zoals in het stampende “I Am the Sun (part one)” of in de vorm van gierende solo’s.
Opvallend waren ook de prominente bijdragen van bassist Jonas Reingold, wiens roots overduidelijk in de jazz zijn gelegen. Waar veel bassisten live nogal eens te kampen hebben met een ongedefinieerd, zompig geluid kwamen al zijn puntige noten uitstekend uit de verf. Het kan dus wèl... Ook Liliequist en Bodin kweten zich uitstekend van hun taak, waarbij ik wel opmerk dat ik de laatste wel eens uitbundiger uit de hoek heb horen komen. De opmerking van Stolt dat er na de show voor Bodin alleen nog maar Cola Light in de aanbieding zou zijn geeft te denken, hoewel ik geenszins de indruk kreeg dat hij dit serieus meende.
En dan nu de kleine kritiekpuntjes: de setlist stond al vanaf het begin van de tour vast, waardoor er erg weinig ruimte was voor spontane improvisatie. Dat vergeef ik de band, gezien de DVD-opname echter graag. Ik meende echter nogal wat hiaten in de set op te merken, vooral het prachtige album “Stardust We Are” kwam er erg bekaaid af met slechts één nummer, die ook nog eens verwerkt was in een medley. Jammer. Voorts vraag ik mij af waarom de band meende de set te moeten besluiten met een Beatles-cover, als men over zo veel geweldig eigen materiaal beschikt.
Daar staat echter weer tegenover dat de band zó onder de indruk was van de uitbundige respons van het publiek, dat er na enig overleg werd besloten tot een tweede, niet ingeplande toegift. De band had het goed begrepen en besloot met een spontane versie van &hellip jawel, “Stardust We Are”!
Na afloop van het concert kregen de fans ruimschoots de tijd om hun CD’s en andere artikelen door de voltallige band te laten signeren, een praatje te maken en voor foto’s te poseren met hun helden. De heren van The Flower Kings hebben duidelijk het hart op de goede plaats, geen greintje ‘sterrengedoe’ “ en ook dat is vermeldenswaardig, dacht ik zo.
Samenvattend: een prachtig concert van een bijzonder getalenteerde band. Ik kijk uit naar die DVD!
CD kopen?
Paradox Hotel
Flower Kings
Zondag 16 April 2006 at 12:31 pm
Emergenza Festival 14 - vijfde halve finale
Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel (klik op foto's voor vergroting)
vlnr op deze strip: Crap en twee maal Eenheid
Vanavond de laatste halve finale van het
Emergenza-festival in de Kleine Zaal van 013 in Tilburg. Er zijn nog twee plaatsen te verdelen voor de finale op 19 mei in de grote zaal, “the Choice”van het zelfde 013. Aan het eind van de avond zal ook bekend worden gemaakt welke twee bands de wildcard krijgen en ook door mogen naar de finale.
Eenheid
De Bossche Hiphop formatie Eenheid mag vanavond als eerste het podium betreden. De lekkere hiphop beats komen, naast de gangbare ingrediënten als gitaar, toetsen, een zangeres en de DJ, ook van sax en jambe wat het geheel een eigen geluid geeft. De Nederlandstalige teksten zijn goed te verstaan en hebben ook nog inhoud. Waar in de voorrondes vooral rapper “Chaos” goed uit te verf kwam, is het vanavond meer een eenheid, de podiumpresentatie is er duidelijk op vooruitgegaan. Dansbare leuke nummers wat bij het aanwezige publiek goed overkwam.
Crap
De tweede band van vanavond is Crap uit Raamsdonksveer, deze drie heren en hun zangeres brengen vrolijke alternatieve rock, een mengeling van Punkrock en Ska. Helaas is de muziek ook vanavond wat rommelig en is de zangeres erg nerveus. Hierdoor is haar stem erg zacht, monotoon en mist ze de overtuigingskracht om het publiek te boeien.
Cotton Fever
De jonge viermans formatie
Cotton Fever uit Roosendaal en omgeving maakt Alt-rock muziek. De eigen nummers zijn leuk maar weten niet echt te boeien, de presentatie daarentegen is goed, de heren hebben duidelijk plezier in het spelen. Naarmate de set vordert komen de heren beter in het spel en zeker het up-tempo nummer aan het eind van de set weet het publiek te waarderen.
vlnr Cotton Fever, A59 en 2NFRO
2NFRO
Na de rockmuziek van Crap en Cotton Fever het feestje van
2NFRO. Deze Hiphop band uit Tilburg en Eindhoven heeft duidelijk meer podium ervaring. Met veel overtuiging brengen ze een mix van Hiphop, Reggae, Soul, Funk, Rock en Jazz. De twee zangeressen hebben een goede stem, zowel zang als rap. Daarnaast drum, percussie, toetsen, gitaar en bas en het feestje is compleet. Zowel in de zaal als op het podium wordt er flink gedanst. Nieuwsgierig geworden, volgend weekend zijn ze te zien op Paas-Pop.
A59
De popmuziek komt vanavond van
A59 uit Vlijmen. Ze spelen vrolijke, aanstekelijke Pop muziek. Aangename rustige nummers met een mooie melodielijn en een duidelijke kop en staart. Zangeres Anne heeft een heldere stem, die vooral bij de rustige nummers het best tot zijn recht komt. Het viertal speelt een afwisselende set die goed bij het publiek aanslaat.
F.R.E.U.D.
Helaas kon de volgende band,
F.R.E.U.D., wegens ziekte van de zanger niet optreden. Heel de band kwam het podium op om de aanwezige fans te bedanken voor hun komst. Ondanks dat ze niet gespeeld hebben werd er toch gestemd voor deze band uit Tilburg, waarbij ze nog verrassend veel handen in de lucht kregen.
vlnr The Unpredictable en twee maal Awaiting Seasons
The Unpredictable
Vanwege het uitvallen van F.R.E.U.D. konden deze vier jonge honden uit Uden eerder beginnen dan gepland. Ook vanavond weer een intro bandje, het thema van the A-team werd gedraaid en al snel gevolgd door het thema van “Carnavalland”van de Efteling. Waarna
The Unpredictable direct vol gas gaf en hun melodieuze punk de zaal in blies. Het gebrek aan techniek werd ruimschoots goedgemaakt door hun inzet en geweldige podium presentatie. De vier heren namen bezit van het podium alsof ze er al jaren thuis horen. De eigen nummers zijn afwisselend, liggen aangenaam in het gehoor en hebben een hoog meezing gehalte. De meegebrachte fans (letterlijk een bus vol) zorgde voor een aangename sfeer en stonden vanaf de eerste seconde al te springen en te “pogoën”.
Awaiting Season
Na de keiharde Punkrock was het tijd voor de Emo-core van
Awaiting Seasons. Deze viermans formatie uit Tilburg brachten stevige, strakke eigen nummers. Afwisselend, goed qua opbouw en melodie, ook nu weer een muur van geluid. Het optreden is energiek, de bandleden springen en bewegen over het podium wat aanstekelijk werkt. Al snel weten ze het publiek mee te krijgen en springt en danst dit mee. Technisch zit het geheel goed in elkaar waarbij mij persoonlijk het drumwerk in positieve zin opviel. Voor mij de favoriet van vanavond.
Dan de uitslag van vanavond. Niet door naar de finale zijn, op acht Crap, op zeven Cotton Fever en op zes Eenheid. Niet door maar wel een mastering van het optreden van vanavond, op vijf Awaiting Seasons, op vier the Unpredictable en op drie (zonder te spelen) F.R.E.U.D. Wel door (en een mastering van hun optreden) zijn: op Twee A59 en op één 2NFRO. Dan zijn er nog onder de derde plaatsen twee wildcards te vergeven voor de finale op 19 mei. Deze gaan naar Thirteen en Bomblb.
Donderdag 13 April 2006 at 10:16 am
De 36e aflevering van Pinkpop met grote namen
Er zat een aantal jaren een beetje de klad in maar Pinkpop 2006 belooft weer een ouderwets goed festival te worden. Dit is de 36e aflevering van het festival dat in 1970 begon als eendagsfestival in (toen nog) Geleen. Ondertussen wordt Pinkpop al weer vele jaren georganiseerd op het festivalterrein Megaland in Landgraaf. Wist je dat het festival in 1990 werd opgenoemn in het Guinness Record Book als oudste en enig ononderbroken jaarlijks openluchtfestival in Europa? Kortom: the place to be met Pinksteren 2006.
Het programma is bijna compleet en laat een keur aan bands en artiesten zien. Zaterdag 3 juni begint het met Placebo, Kaiser Chiefs, Nelly Furtado, The Dresden Dolls, Admiral Freebee, Kubb, Kraak & Smaak, Mo' Jones en Alize. Op zondag de 4e komen Tool, dEUS, Racoon, Bloodhound Gang, Kashmir, Alter Bridge, Skin, Danko Jones, Dredg, Hooverpohonic, INfadels, The Zutons en Vankatoen. Maandag 5 juni tot slot staan de Red Hot Chili Peppers, Franz Ferdinand, Keane, Anouk, Blof, Peter Murray, Morrissey, Nickelback, Deftones, David Gray, Soulfly, Opgezwole, The Flaming Lips, Editors, Jamie Lidell Live Band en Living Things op de rol.
Als het weer nou ook nog een beetje meewerkt met Pinksteren dan wordt het helemaal een fantastisch festival.
Hier kun je tickets bestellen en voor meer informatie kun je
hier terecht. Wacht niet te lang want de kaartverkoop loopt als een zonnetje! Op de eerste dag van de kaartverkoop werden er maar liefst 10.000 kaarten verkocht.
Als je op het middelste plaatje klikt, zie je de Pinkpopposter van dit jaar.
Update
Zangeres Anouk heeft afgezegd voor Pinkpop omdat er geen overeenstemming bereikt kon worden over haar plaats in de line-up. Zodra de vervanger bekend is melden we dat bij de nieuwsberichten.
