Dinsdag 11 November 2008 at 11:59 pm
Straattheaterseizoen sluit af met topvoorstelling in Diepenheim
Tekst en beeld van Henry Krul
Eind oktober. Iedereen die zou beweren dat het straattheaterseizoen in Nederland al een maand geleden afgelopen was zou ik meteen gelijk geven. Echter, afgelopen zaterdag in Diepenheim (Ov) bleek dat dit nog niet het geval was. St. KUNSTen op Straat, gedurende een lange zomer verantwoordelijk voor de programmering van zeer divers internationaal straattheater verspreid over zo’n 16 plaatsen in Overijssel en misschien wel Nederlands grootste gratis straattheaterfestival, programmeerde de topvoorstelling Les Noces de Trottoir door Tango Sumo en Cie Vendaval.
Deze dansvoorstelling waarin twee gerenommeerde Franse dansgroepen samenwerken ging in de zomer van 2007 in première op het festival Chalon dans la rue. Veel Nederlandse en Vlaamse festivals hadden deze voorstelling afgelopen seizoen graag geprogrammeerd maar alleen het Reuringfestival in Purmerend lukte dit. En dus nu, de winterse kou is soms al voelbaar (brrrrrr), te gast bij St. KUNSTen op Straat in Diepenheim. Diepenheim?
Ja inderdaad, zomaar op een oktoberavond op een schoolpleintje in dit prachtige stedeke waar het de gehele week al bruiste van kunstactiviteiten. Diepenheim omringd door prachtige kastelen landgoederen en woonplaats van o.a. de eigenzinnige singer-songwriter en cabaretier Andre Manuel. Hetzelfde Diepenheim waar de Dogtroep in 1997 haar laatste voorstelling Stille Getuige met de oude vertrouwde Dogtroepcrew (voordat twee prominente kernleden Wieger Woudsma en Marco Biagioni tragisch verongelukten) maar liefst 23 keer uitverkocht. In dit prachtige dorpje waren in het verleden ook al Tuig, Vis à Vis en The Lunatics te gast. Onthou die naam: Diepenheim.
Lang had ik uitgekeken naar deze voorstelling. In zowel Chalon sur Saône, Vieux Condé en Purmerend waar mede straattheaterliefhebbers gingen kijken was ik verhinderd. Mooie foto’s en goede kritieken had ik al volop gezien en gehoord. Tuurlijk is de kans groot dat de voorstelling komend jaar vaker in Nederland te zien zal zijn. Wellicht op Oerol, Boulevard, Deventer. Wie weet... Echter deze gelegenheid liet ik niet aan mijn neus voorbijgaan.
Voorafgaand aan de voorstelling was er in de sfeervolle Herberg de Pol een eenvoudige maaltijd (iedere genodigde kreeg een knapzak met brood) georganiseerd. Ook werden hier ter gelegenheid van het afsluiten van het straattheaterseizoen wat woorden gesproken door o.a. drs. Ronald Kox, teamleider Zorg en Cultuur van de provincie Overijssel. Hij maakte bekend dat een viertal festivals in Overijssel, waaronder KUNSTen op Straat en Deventer op Stelten, elk gedurende de komende vier jaar structureel met € 125.000 per jaar ondersteund worden.
Vanaf 18.30 uur stroomde het publiek, soms voorzien van warme dekens, mondjesmaat toe. Toen het echter tegen zevenen liep kwam ook de grote horde genodigden toegestroomd. Het zat bomvol.
De voorstelling waarin een musicus, vijf mannen (Tango Sumo) en vijf vrouwen (Vendaval) de hoofdrol spelen is hartverwarmend. Het centrale thema is liefde. Het afstoten en aantrekken van geliefden staat centraal. Soms onhandig dan weer heel ontroerend maar bovenal zeer dansant. Bloemen, tafels en banken; van alles wordt in de voorstelling betrokken. Zelfs het publiek, waarvan een select gedeelte op een gegeven moment de speelvloer opgevraagd wordt, doet mee. En als dat publiek zelf niet op het speelvlak komt dan mengen de dansers zich wel tussen datzelfde publiek. Dit tot grote hilariteit van vooral de vrouwen. Niet zo raar want de mannelijke dansers zijn een lust voor het oog. (de vrouwen overigens ook, hoor). De voorstelling beschrijven is ondoenlijk. Daar begin ik ook niet aan.
Het was zogezegd flink fris (zo’n 6 graden schat ik in). Maar na deze voorstelling die ongeveer een uur duurde was ik weer helemaal warm geworden. Hij was prachtig! Ik denk dat ’t zelfs mijn persoonlijke topper van 2008 is. Een ovationeel applaus volgde na afloop. De dansers, veel te luchtig gekleed, namen dit snel en dankbaar in ontvangst waarna snel ‘afgezakt’ naar warmere oorden.
Hiermee werd dan uiteindelijk een lang straattheaterseizoen met een prachtig toetje afgesloten.
Tot slot nog even wat feitjes. St. KUNSTen op Straat, in de volksmond ook wel Overijssel op straat genoemd, bestaat dit jaar 16 jaar. Echter, voordat het festival in haar huidige vorm ontstaan is timmerde directeur en programmeur Jan Eijsink (tevens directeur van De Reggehof in Goor), al flink aan de weg. Toen, eind jaren tachtig, was hij de enige in Nederland die Frankrijk’s bekendste straattheatergroep Royal de Luxe (bekend van o.a. La visite du sultan des Indes sur éléphant voyager dans le temps, haar enorme reuzen en het Mysterie van de paspoppen) met Roman Photo al naar Twente haalde. Ook stond de Dogtroep in de beginjaren tachtig toen ze vooral interventies deden, al bij Jan Eijsink in het nabijgelegen dorpje Hengevelde geprogrammeerd. Kortom, een sympathieke programmeur, met een lange staat van dienst. Misschien onopvallend maar wel met een neus voor mooie dingen.
www.kunstenopstraat.nl
www.tangosumo.com/pages/noces3.html (o.a. trailer)
www.vendaval.fr
www.kunstmomentdiepenheim.nl
Zondag 24 Augustus 2008 at 10:07 pm
Bezoekersaantallen Theater op de Markt (B) blijven achter bij de verwachtingen
Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)
Oei, oei wat zou het weer doen gedurende het (inmiddels afgelopen) weekend. Dat was vanaf donderdag 7 augustus de grote vraag bij de organisatie, artiesten en bezoekers (er werden er zo’n 100.000 verwacht) van Theater op de Markt in het Belgische Hasselt. Theater op de Markt is een tweejaarlijks (vooral) straattheaterfestival, één van de grootste van Europa, met een topprogrammering. Omdat straattheater zich logischerwijs vooral op straat afspeelt en dus mede afhankelijk van het weer is was dit de grote vraag.
Inmiddels is het achter de rug en gelukkig hebben de meeste voorstellingen gewoon tussen de buien door kunnen gaan. Wel was het zo dat de normaal bomvolle speellocaties minder goed gevuld waren dan bij eerdere edities.
Blijkbaar durfde niet iedereen het aan om het risico van een nat pak te halen. Maar zoals het hoort hadden degenen die wel kwamen helemaal gelijk!
Het festival programmeerde maar liefst in totaal zo’n veertig groepen en niet de minsten. Daarnaast waren er vele premières te beleven. Gloednieuw dus en niet zelden gemaakt met ondersteuning van de organisatie (Provinciaal Domein De Dommelhof in Neerpelt).
Het hele programma zien is niet mogelijk. Daarvoor is het te vol. Tachtig procent van het programma is gratis en voor de rest moet een kleine entree betaald worden (b.v. een kaartje voor Schraapzucht van Tuig kostte slechts € 1!). Zelf kende ik van andere festivals al aardig wat voorstellingen die geprogrammeerd waren en dus ging ik voor de nieuwe dingen. En dan vooral voor de voorstellingen, die naar ik verwacht, niet snel in Nederland te zien zullen zijn.
Ik denk dan aan Theater Froe Froe (B) met Midzomernachtsdroom, Walpurgis & Flat Earth Society (B) met Zilke – dood en ontwaken (vanaf 29/8 te zien op het Zeeland Nazomerfestival; grijp je kans!). Beiden grote voorstellingen waarvoor een kaartje gescoord moest worden. Een andere kleine (betaalde) voorstelling à € 3,00 was die van 2 Rien Merci (F) met Gramolinofoon. Drie louche ogende mannen verzorgen buiten voor aanvang en later in hun bescheiden tent (er kunnen slechts 46 mensen in) een heerlijke voorstelling. Vorig jaar waren te gast op Circo Ripopolo (Nederlands eerste en enigste Circustheaterfestival) alwaar ze een andere voorstelling speelden. Ik had ze nog nooit eerder gezien maar ben vanaf nu grote fan van dit kleine gezelschap. Mijn topper van dit festival!
Maar er waren ook vele andere grote en kleine gratis voorstellingen. Wat te denken van Grupo Puja (Arg/Sp) met Do Do Land, Cie LMNO (Fr) met Rouge Carmen, La Guardia Flamenca (B) met Un Poco Carmen, L’Apostrophés (F) met Passage Désemboîté, onze eigen Nederlandse De Stijle, Want met HEK (première), Cie du Fardeau (F) met 1896, Ulik & Le Snob (D/F) met Glissssssssssssendo, Cie Lézards Bleus (F) met L’Aimant en natuurlijk mijn favoriete straatdansgezelschap Ex Nihilo (F) met Trajets de Ville. En dit is dus nog maar slechts een kleine opsomming.
Het festival kon zich verheugen omtrent de vele toegestroomde internationale programmeurs waaronder ook die van o.a. Terschellings Oerol, Overijssel op Straat, Deventer op Stelten, Circo Circolo, Fries Straatfestival en De Tuin der Lusten. Ik heb genoten van prachtige voorstellingen en hoop dat het één en ander ook tijdens de zomer van 2009 op de Nederlandse festivals terug te zien zal zijn. Dat zou erg mooi zijn.
Interessante links:
www.theateropdemarkt.be
www.2rienmerci.com
www.froefroe.be
www.walpurgis.be
www.exnihilodanse.com
www.lesapostrophes.com
www.theatertuig.nl
www.destijlewant.nl
www.laguardiaflamenca.be
www.grupopuja.com
www.circocircolo.nl
www.nazomerfestival.nl
Zondag 03 Augustus 2008 at 7:26 pm
MiraMirO in Gent mekka van internationaal straattheater
Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)
Van woensdag 23 t/m zondag 27 juli was Gent het mekka van internationaal straattheater. Veel programmeurs en straattheaterfanaten hadden het weekend tevoren het festival 'Chalon dans la rue' in Chalon sur Saône aangedaan. Nu was het de beurt aan Gent, minder ver van huis maar wel met een prachtig programma aan voorstellingen die zelden in de Benelux te zien zijn/waren. Dit kan ook niet anders want het festival presenteerde een aantal gloednieuwe voorstellingen. En als ze al niet nieuw waren dan had men vaak een voorstelling bewerkt waardoor ie op maat voor dit festival danwel het Nederlandse taalgebied gemaakt was.
Overigens het Internationaal StraattheaterFestival (kortweg ISTF) heeft een nieuwe frisse naam: MiraMirO. Een lekker bekkende en internationaal klinkende naam. En ik moet zeggen dat ik er al helemaal aan gewend ben. Maar dit terzijde.
MiraMirO speelt zich sinds een flink aantal jaren aan de rand van het te drukke centrum van Gent dat in deze periode ingenomen is door de Gentse feesten af. Een goede keuze. De meeste speellocaties zijn op het Spaans Kasteelplein en de St. Baafssite. Beiden een kleine tien minuten lopen van hartje centrum. De keuze hiervoor werkt heel goed want veel bezoekers en dat zijn er behoorlijk veel komen allemaal speciaal voor het straattheater. De locatie is simpel maar werkt. En tuurlijk is er ook voorzien in toiletten en lekkere biertjes.
Op deze locatie waren voorstellingen te zien van o.a. Oko Sokolo, Bash streettheatre, La Guardia Flamenca met hun nieuwste voorstelling Un Poco Carmen (wereldpremière), Les Goulus, Morgan Cosquer met Olé (slechts een act van 8 minuten), La Chouing met Plume (trash straattheater), Maza Loco, Pol & Freddy, workshops van de Circusplaneet, Cie Joe Sature, Délit de Façade en Dujoli Cirkus.
Natuurlijk wil en moet het festival zich ook nog wel een beetje in de binnenstad laten zien (ze zijn per slot van rekening toch onderdeel van de Gentse feesten). Hoewel de speellocaties in het centrum te wensen overlaten, het is te rumoerig en te druk, speelden een aantal groepen toch op het Emile Braunplein en Bij de Sint Jacobs. Eén van de groepen die daar figureerden was Kamchàtka. Een nieuwe, heel eigenzinnige groep acteurs/mimespelers gekleed in donkere sombere kleding waarbij eenieder een koffer draagt. Wat ze doen is nauwelijks te beschrijven. Het komt erop neer dat ze vaak één werden met het publiek zonder ook maar een woord te spreken. En dit keer op keer in volkomen verschillende situaties (geen voorstelling is hetzelfde). Poetisch. Uniek. Heel bijzonder.
Het is dan ook niet vreemd dat dit gezelschap tot prijswinnaar uitverkozen werd van de Grote Prijs MiraMirO, een ”wedstrijd” tussen acht kwalitief goede straattheatergroepen.
Wedstrijden op dit gebied zijn en blijven altijd vreemd vind ik (’t is alsof je appels en peren met elkaar vergelijkt). Niettemin, ik kon me heel goed vinden in deze uitslag. Ik hoop dat dit gezelschap in 2009 Nederland veel aan zal doen! Boek nu beste festivaldirecteuren!
Maar er waren meer bijzondere voorstellingen. Wat te denken van Opera Pagaï met Safari Intime. Gluurtoneel in een prachtige authentieke wijk (Malem). Een heerlijke wandeling waarbij je jezelf soms afvroeg wat geacteerd en wat nu “echt” was. Gluren bij de buren (met het verschil dat het nu gelegitimeerd was).
Osmosis Cie, het gezelschap van Ali Salmi, is de laatste jaren een regelmatige gast van dit festival. Geen wonder want deze danser/choreograaf maakt prachtige voorstellingen. Niet altijd even gemakkelijk maar ook dat is straattheater. Deze keer kwam hij met het project Alhambra Container, een choreografie van drie dansers, drie heftruck en drie containers. Een erg niet alledaagse combinatie met als onderwerp de vluchtelingenproblematiek. Een indrukwekkende multi-media performance van circa een uur was het gevolg. De voorstelling speelde op het St. Pietersplein, een eindje lopen vanaf het hectische stadscentrum. Helaas was het op geen van de vier speelavonden (om 23 uur) druk bij de voorstelling. De reden? Het onderwerp, tijdstip, locatie? Ik weet het niet. Degenen die er wel waren hoeven geen spijt te hebben.
Het gehele festivalprogramma (ruim dertig voorstellingen) bespreken is onmogelijk. Toch wil graag nog even Studio Orka uit Gent noemen. De afgelopen twee jaren maakten zij Lava, een bodemonderzoek en Mijnheer Porselein. Beiden voorstellingen waren dacht ik ook op een aantal Nederlandse festivals (o.a. Cultura Nova, Boulevard, Oerol, Reuring Purmerend en Festival aan de Werf) te zien. Studio Orka is dus ontdekt door de Nederlandse programmeurs. En da’s maar goed ook want ze hebben met De legende van van de Woestendam weer zo’n juweel(tje) van een voorstelling gemaakt. Meer verklap ik niet. Studio Orka mag je niet missen!
Tot zover dit sfeerverslag. Zin in meer internationaal straattheater van een zeer hoge kwaliteit? Reis dan af naar Hasselt (B). Do 7 t/m zo 10 augustus. Het meeste is gratis.
Kijk voor meer informatie op:
MiraMirO
Kamchatka
Les Goulus
Pol & Freddy
Osmosis Cie
Studio Orka
Straattheater.net (veel verslagen van MiraMirO)
Theater op de Markt
Woensdag 30 Juli 2008 at 9:48 pm
Zwoele Zomeravond in het Kröller-Müller Museum
Tekst en beeld van Chantal van den Boogaard (klik voor vergroting)
Voor het derde achtereenvolgende jaar houdt het Kröller-Müller Museum ook dit jaar weer Zwoele Zomeravonden in de beeldentuin. De afgelopen twee zomers waren de de Zwoele Zomeravonden een groot succes. Dit jaar is het programma voor elk van de avonden opnieuw veelbelovend. Theater, muziek, literatuur en beeldende kunst zijn de ingrediënten voor een heerlijke zomeravondsfeer. Ook voor een hapje en een drankje is gezorgd, maar als u liever uw eigen picknick verzorgt, dan bent u van harte uitgenodigd uw eigen picknickmandje mee te nemen. En daar werd in grote getale gehoor aan gegeven.
De reeks bestaat uit vier avonden, met elk een apart thema. De eerste Zwoele Zomeravond had als thema “Verleiding”. Het thema van de tweede Zomeravond (19 juli) was “Verbeelding”.
Centraal stonden de verbeelding van de kunstenaar, die leidt tot zijn of haar werk, maar ook de eigen fantasie en verbeeldingskracht van de bezoeker.
Op het programma stonden o.a. Gabriel Rios, Lydia Rood, Warner&Consorten, Stille Fanfare, Lucky Fonz III, TamTam Objektentheater, Vicky Francken, Joost II Sickenga, Anna Pleiter.
Tam Tam Objektentheater speelde 'To have or not to have', een roestig sprookje met elementen uit spaghettiwesterns, een scheutje Shakespeare maar vooral ook heel veel humor. Een nijptang en een borstel zullen nooit meer hetzelfde zijn!
Schrijfster Lydia Rood vertelde waarom kunst een prachtige aanleiding is tot het bedenken van verhalen en fooddesigner Anna Pleiter verrijkte flora en fauna van de beeldentuin met wel heel bijzondere (en smakelijke) verrassingen...
Favorieten waren de bijzondere, opblaasbare tenten van kunstenaar Lambert Kamps bieden. Vooral de Boxing-tent sprak tot mijn verbeelding. Hij liet zich inspireren door de hedendaagse computergames en ontwikkelde zijn eigen uitdagende, interactieve boks-spel voor 2 personen. Bezoekers konden zelf deelnemen aan het spel. In tegenstelling tot de computergames, heeft in het spel van Kamps elke speler maar één leven; dat van zichzelf. Maar ook zijn “Chopped Tree”, voor houthakkers met spijt, past helemaal in het thema van de avond.
Ook Warner & Consorten sprak zeer tot de verbeelding. Met de meest basale dingen wisten Warner en zijn vrienden de meest wonderlijke en absurde dingen te doen. Nietsvermoedende passanten werden aan de rolstoel van hun moeder of vrouw vastgetaped, een touw en wat ijsparapluutjes werden met behulp van bezoekers tot kunst verheven en een jonge dame knipte vol overgave haar panty stuk. Het had iets absurds en af en toe iets surrealistisch.
De avond werd op onovertroffen wijze opgeluisterd door De Stille Fanfare. Onovertroffen in zijn soort. Wat mijn betreft met afstand de winnaar van elke taptoe. Of het nu juist vrolijk is of treurig, daarin zijn de bezoekers niet eenduidig. “Ieder zingt zijn eigen lied” met deze fanfare.
Dat het een regenachtige dag was mocht de pret niet drukken. Er werd overal gepicknickt, de stemming was zonnige en de sfeer was opperbest. Mocht dit alles je tot de verbeelding spreken, dan volgen er deze zomer nog twee Zwoele Zomeravonden:
2 augustus: Zwoele Zomeravond - Verwondering
Met o.a. Neco Novellas (foto), Bas Haring, Leine, Odd Enjinears, LaMelis, Guido Pollemans, Toeac, Oscar Prinsen, Radio Barkas, Maurits Westerik
16 augustus: Zwoele Zomeravond - Verlangen
Met o.a. Sensuàl, Gerard van Maasakkers en JW Roy, F. Starik, Babok, De Kazerne, Ragazze Kwartet, Eefje Wentelteefje, Dennis Gaens, Jaap van Keulen, Haico, D!O, Odilo Girod
Nog steeds zin in meer? Dan is er op zaterdag 23 augustus (van 14.30 tot 16.30) de afterparty, met een live-optreden van de unieke Zaanse band DeKift.
Adres: Houtkampweg 6, Otterlo. Info: www.kmm.nl
Zaterdag 19 Juli 2008 at 5:59 pm
Paspoppen Royal de Luxe zorgen voor mysterie in Antwerpen
Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)
Het is volop “solden” (uitverkoop op z’n Vlaams) op Antwerps grootste winkelstraat de Meir. Op zich rond deze tijd van het jaar niets ongewoons. Veel etalages schreeuwen het uit dat de 2e of 3e afprijzing begonnen is. Ook niet ongewoon. Toch speelt er zich t/m zondag 20 juli een mysterie af in zo’n tien etalages van deze aantrekkelijke winkelstraat.
Iedere dag zijn bepaalde etalages weer anders. En dat is niet gebruikelijk. De paspoppen die daar verblijven voelen zich niet op hun gemak. Ze leven of lijken te leven en dagelijks gedurende tien dagen spelen zich daar vreemde verhalen af. De poppen lijken op de één of andere wijze niet tevreden met hun leven als paspop gekluisterd aan etalages.
Het volgende verhaal doet zich te ronde: Lord Baker bracht in 1750 de eerste paspop mee naar Londen. Hij vond ze na de schipbreuk van een boot in de Pacific: het was een forsgebouwde vrouwenromp. De toenmalige koningin verstopte haar in de diepste kerker. Meer dan honderd jaar later vertrouwde keizerin Eugenie haar toe aan haar hofkleermaker, die de pop al snel aan kledij liet wennen.
Rond 1900 zette een Nederlander zich aan de serieproductie van paspoppen. Zijn poppen huilden vaak, gevangen als ze zaten in hun pantser. Dankzij een revolutionaire ontwikkeling in de fabricatie vermenigvuldigden de paspoppen zich snel, en de vraag of ze ook echt emoties voelden hield een groepje filosofen sterk bezig. Een getuige verklaarde dat hij er op een nacht een paar door de ramen zag verdwijnen. Vanaf toen houden de winkels hen extra in de gaten.
Drie dagen lang heb ik de transformaties in de etalages gevolgd. Royal de Luxe staat garant voor bijzondere evenementen. Is het niet de spraakmakende olifant en de sultan die twee jaar geleden of de enorme reus die bijna tien jaar geleden Antwerpen aandeed. Ze zijn ’s werelds beroemdste straattheatergroep (afkomstig uit Nantes) en staan garant voor bijzondere en eigenzinnige voorstellingen. Ik wilde dit “live” meemaken en reisde af naar Antwerpen. Helaas door tijdgebrek maar een paar dagen; de finale (de poppen schijnen op zaterdag naar buiten te komen….) mis ik helaas.
De poppen zijn geenszins emotieloze poppen. Ze tonen veel gevoel. In iedere situatie weer anders. Blijdschap, angst, vertwijfeling, boosheid; niets is hun vreemd. Opmerkelijk is dat de meeste poppen een evenbeeld zijn van mensen uit het artistieke team van Royal de Luxe waaronder de artistiek directeur Jean-Luc Courcoult en zijn rechterhand Anne-Marie Vennel. Iedere avond vanaf 19 uur werd er druk gewerkt in de etalages door zo’n 25 medewerkers. De scene werd omgebouwd en dat gebeurde zeer minutieus. Zeer boeiend vond ik dit. En ik niet alleen getuige de vele vaste bezoekers die ik iedere avond weer tegenkwam.
Op zondag 20 juli is dit gratis evenement in het kader van de Zomer van Antwerpen weer afgelopen. Het programma van dit festival biedt t/m 24 augustus nog wel veel ander vertier waaronder de voorstelling De nachtmerries van Toni Travolta door Cie Gran Reynata (in de regie van Jean-Luc Courcoult). Wie De opstand van de paspoppen nog elders wil zien zal moeten afreizen naar Berlijn, Tokio of New York alwaar ze, naar verluidt, weer tot leven komen. Antwerpen lijkt een warme band met dit gezelschap te hebben. Laten ze dit maar zo houden dan reis ik af en toe graag af naar Belgisch grootste havenstad.
Met: Valérie Bigeard, Fabien Dumousseau, Patrick Lefebvre, Etienne Louvieaux, Ludovic Perche, Cécile Borry, Jean-Michel Caillebotte, Julie Caillebotte, Marie Guillemet, Franck Lebarbe, Marilou Mayeur, Denis Merlet, Florence Mounet, Céline Naud, Jeanne Ott, Anne Ripoche, Julien Roche, Jeff Terrien, Raymond Kajak, Stéphane Nicolas, Jean-Luc Courcoult, Anne-Marie Vennel, Roland Thomas, Martha Vanwarreghem
Coproductie: Royal de Luxe, Institut International de la Marionnette, Ville de Nantes
Zomer van Antwerpen - website
Paspoppen - Editie Antwerpen en Editie Nantes (met maar liefst 14 etalages)
