Onderwerp: MULTIMEDIA, LOCATIETHEATER, FESTIVAL, STRAATTHEATER
Zondag 24 September 2006 at 10:58 am
Robodock: een impressie van vrijdagavond
Tekst en beeld van Henry Krul (klik foto's voor vergroting)
Vrijdag 22 september. Het is zo rond 19.15 uur en ik mag weer naar Robodock. Deze keer schrijven voor deze site en daarnaast om voor het festival zelf te fotograferen. En tuurlijk om te genieten van al die mooie dingen.
’t Is mijn 3e keer dat ik op dit festival kom. Twee jaar geleden werd het festival op het voormalige ADM-terrein gehouden. Een ruige, voormalige industriële plek waar normaliter ook nog een grote groep kunstenaars, theatermakers, avonturiers en anderen woont.
Robodock sloeg gedurende enkele dagen per jaar daar haar “tenten” op. ‘n Mooie plek, maar wel afgelegen en storend, lijkt me, voor de bewoners van het terrein. Niet ideaal. In 2005 is het festival verhuisd naar de huidige locatie t.w. het NDSM terrein. Ook een voormalige industriële plek, maar hier heeft niemand “hinder” van het festival. Groot voordeel is ook dat de voormalige NDSM-werf uitstekend (met het openbaar vervoer; pontje of bus) te bereiken is. Sinds de verhuizing naar de nieuwe locatie is het festival m.i. ook strakker georganiseerd. Althans, die indruk wekt ’t op mij: een buitenstaander wel te verstaan. Als ik arriveer stroomt het publiek in groepjes richting het festivalterrein. Vooral veel jongeren (al dan niet met jonge kinderen lopend of in een buggy), 30-plussers en al wat niet meer. Iedereen is op dit festival welkom. Die sfeer straalt ’t ook uit. Geen kapsones, geen knallende reclameuitingen o.i.d. Op het festivalterrein, een buitengedeelte en de enorme Dockslandshal, is het een gezellige drukte.
Buiten staat theatergroep Tuig met Tocht. Na omzwervingen in Vilsteren, Utrecht, Terschelling, Nijmegen en Den Bosch staat Tocht nu op Robodock. Ik heb de installatie nu diverse keren gezien maar hij staat nu weer anders opgesteld. Nu in een soort ovaalvorm met in het binnengedeelte een minitribune voor eventuele toeschouwers. Tocht is in trek want gedurende de gehele avond staat er een lange rij van belangstellenden te wachten om hun eigen ‘tocht’ te maken. Na Robodock speelt deze voorstelling nog één periode van een aantal dagen in Oldenzaal.
Als ik de Dockslandshal binnenstap word ik, evenals vorig jaar, overvallen door een prachtige entourage. De hal is immens groot en hoog en waar ik kijk; overal is er wel wat te zien of te doen. Veel kunstenaars hebben installaties, veelal bewegend, opgesteld en dit is een lust voor het oog. Sowieso is er veel aandacht besteed aan de aankleding. De bars, gemaakt van afgedankt materiaal, zijn zeer bijzonder en sfeervol. Ze spuiten zelfs vuur. Vuur ja, want vuur, is ook een terugkerend iets op dit festival. Op verschillende manieren komt vuur terug in de programmering. Of het nu beeldende kunst is, robots of theater. Vuur evenals water hoort bij Robodock. Heel aards in deze wereld van (moderne)techniek.
Waar ik nieuwsgierig naar ben zijn de theatervoorstellingen van Materia Prima (Fr) en Derevo (Rusl). Derevo ken ik al zo’n 18 jaar. Ooit op Terschellings Oerol deden ze aan bewegingstheater in het Terschellinger landschap. En ooit waren hun voorstellingen op locatie voor mij de inspiratiebron om theater te gaan fotograferen. Afgelopen Oerolfestival waren ze op het laatste moment verhinderd door visa-problemen. Dit was dus dé kans ze te zien. Ze spelen de Nederlandse première van Ketzal, hun nieuwe voorstelling, die zojuist in een Archangel Award of the Herald in Edinburgh won. Derevo blijkt populair, er zijn zelfs Russische bezoekers, want hoewel er een behoorlijke tribune gebouwd is, kan lang niet iedereen de voorstelling zien. Jammer.
Inhoudelijk kan ik niet veel over de voorstelling vertellen. Mijn probleem is dat ik ze vaak niet goed snap. Ik ga me hier dus ook niet aan wagen. Op de Derevo site kun je zelf een kijkje nemen voor meer informatie. Goed, misschien begrijp ik de voorstelling niet helemaal; indrukwekkend is de voorstelling wel en mooie plaatjes maken lukt ook altijd bij dit Russische mimegezelschap.
Voorafgaand aan Derevo speelt midden in de hal en zonder tribune Materia Prima de première van Insomnia. Een voorstelling rondom ca. 10 bedden en idem dito personages waarvan de meesten hun hoofd met wit verband verbonden hebben. De voorstelling is qua sfeer nogal rauw. Hij is tekstloos en grillig. Hoewel ik hier het verhaal ook niet helemaal begrijp (ligt dat nou aan mij?) vind ik ‘m zeker de moeite waard.
Ja, de moeite waard is Robodock zeker, want op dit festival hoef je je zeker niet te vervelen. Ik weet dan ook zeker, hoewel er nog veel te noemen is (wat ik nu niet doe), dat ik veel nog niet gezien heb. Robodock is rauw theater, (snoeiharde) muziek, industriële installaties, maar ook heerlijke ambachtelijke cappucino, lekker eten en nog veel meer. Een must voor iedereen die van een knap staaltje kunst en technologie houdt. Allemaal ook nog een milieuvriendelijk ook. Robodock bezoeken is lekker avonturieren en dat kan op sommige dagen tot vroeg in de ochtend.
Robodock - website
Derevo - website
Materia Prima - website
