Woensdag 23 Mei 2007 at 6:58 pm
Le Souk: le dit du bambou “ souk de la parole
Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)
Afgelopen donderdag opende Festival aan de Werf niet zoals gebruikelijk op het Neude maar in het Griftpark alwaar gedurende het eerste festivalweekend Le Souk van Compagnie Caracol & Bambuco verrezen was. Le Souk of voluit Le Souk: le dit du bambou “ souk de la parole is een soort van grote markt van bamboe, waar verhalenvertellers als marktkooplieden hun kramen bemannen. Daags na de opening ben ik ’s middags al vroegtijdig naar het Griftpark gegaan.
Het Australische gezelschap Bambuco kende ik al. In 2003, in het Belgische Leuven tijdens Leuven in scene, hadden ze een enorme bamboe-installatie gebouwd van enkele tientallen meters hoog. Wekenlang waren ze daar mee bezig geweest. Uiteindelijk werd de installatie in Leuven aangekleed met vuurpotten van de Franse groep Carabosse. Prachtig was dat. Vooral ’s avonds.
De omschrijving van Le Souk in het programmaboekje had mijn nieuwsgierigheid gewekt. Verhalen, gedichten “shoppen” in een sprookjesachtig decor en onder het genot van een kopje thee. Dat klonk veelbelovend. Uiteindelijk was ik veel te vroeg in het Griftpark gearriveerd. De constructie van bamboe viel meteen op. Weliswaar niet zo hoog als wat ik eerder van Bambuco gezien had maar wel erg fraai. Nadat de installatie voor publiek, weliswaar ruim 15 minuten te laat, geopend was, was de vraag wat te doen. Echter na enkele minuten werden de aanwezige bezoekers, het was niet echt druk met circa 50 mensen, verwelkomd middels een muziekstuk, gespeeld op een prachtig instrument van bamboehout en een toespraak in het engels. Uitgelegd werd dat er in de vier gedeelten van de installatie diverse soorten van performances zouden plaatsvinden.
Ik ben niet zo heel lang gebleven maar kreeg wel mee dat mensen interactief konden meedoen. Het interactieve gedeelte bestond meestal uit het aandragen van onderwerpen waarbij dichters o.a. al brievenschrijvend en voordragend aan de slag gingen. Zeer amusant en knap. In een ander gedeelte werd het publiek vermaakt met liedjes en verhaaltjes van een Franse dame. Op een knappe levendige wijze werden deze verhaaltjes en vertellingen meteen ter plekke door een Nederlandse jongedame vertaald. In weer een andere hoek kon men middels een koptelefoon allerlei wereldse geluiden beluisteren. En ongetwijfeld waren er nog wel meer activiteiten in de loop van de middag. Helaas heb ik die niet meer gezien. Kortom; weer eens wat anders. En dat in zo’n mooie architectonisch bouwwerk.
Persoonlijk had ik andere verwachtingen van het gehele project. Ik had bijvoorbeeld een wat intiemere setting verwacht. Meer afgedekt bijvoorbeeld met doeken ofzo. Nu oogde alles wel erg transparant en niet zo sfeervol (ook de thee ontbrak). Echter wellicht zou het hele gebeuren ’s avonds en met meer bezoekers wel anders geoogd/ gevoeld hebben. Ach ja, ’t is natuurlijk ook maar net welke voorstelling jezelf vantevoren van iets maakt&hellip
Hoe dan ook is het een prachtig initiatief. Een initiatief dat wel tijdens Festival aan de Werf, hier in Nederland, te zien is geweest. En wie het gemist heeft kan komende zomer nog terecht tijdens het Festival Chalon dans la rue. Daar staat de installatie van 18 t/m 22 juli. Een unieke combinatie om je vakantie in Frankrijk te combineren met veel straattheater. Ervaar Le Souk daar in Franse (vakantie)sfeer. Le Souk: le dit du bambou “ souk de la parole is een coproductie van Lieux Publics, L’Abbattoir, La Paperie en Angers (Frankrijk) en Huis, Festival a/d Werf (Nederland) en wordt ondersteund door In Situ, een Europees netwerk voor de ontwikkeling van straattheater.
Bambuco - website
Compagnie Caracol - website
Festival aan de Werf - website
Zondag 24 September 2006 at 10:58 am
Robodock: een impressie van vrijdagavond
Tekst en beeld van Henry Krul (klik foto's voor vergroting)
Vrijdag 22 september. Het is zo rond 19.15 uur en ik mag weer naar Robodock. Deze keer schrijven voor deze site en daarnaast om voor het festival zelf te fotograferen. En tuurlijk om te genieten van al die mooie dingen.
’t Is mijn 3e keer dat ik op dit festival kom. Twee jaar geleden werd het festival op het voormalige ADM-terrein gehouden. Een ruige, voormalige industriële plek waar normaliter ook nog een grote groep kunstenaars, theatermakers, avonturiers en anderen woont.
Robodock sloeg gedurende enkele dagen per jaar daar haar “tenten” op. ‘n Mooie plek, maar wel afgelegen en storend, lijkt me, voor de bewoners van het terrein. Niet ideaal. In 2005 is het festival verhuisd naar de huidige locatie t.w. het NDSM terrein. Ook een voormalige industriële plek, maar hier heeft niemand “hinder” van het festival. Groot voordeel is ook dat de voormalige NDSM-werf uitstekend (met het openbaar vervoer; pontje of bus) te bereiken is. Sinds de verhuizing naar de nieuwe locatie is het festival m.i. ook strakker georganiseerd. Althans, die indruk wekt ’t op mij: een buitenstaander wel te verstaan.
Als ik arriveer stroomt het publiek in groepjes richting het festivalterrein. Vooral veel jongeren (al dan niet met jonge kinderen lopend of in een buggy), 30-plussers en al wat niet meer. Iedereen is op dit festival welkom. Die sfeer straalt ’t ook uit. Geen kapsones, geen knallende reclameuitingen o.i.d. Op het festivalterrein, een buitengedeelte en de enorme Dockslandshal, is het een gezellige drukte.
Buiten staat theatergroep Tuig met Tocht. Na omzwervingen in Vilsteren, Utrecht, Terschelling, Nijmegen en Den Bosch staat Tocht nu op Robodock. Ik heb de installatie nu diverse keren gezien maar hij staat nu weer anders opgesteld. Nu in een soort ovaalvorm met in het binnengedeelte een minitribune voor eventuele toeschouwers. Tocht is in trek want gedurende de gehele avond staat er een lange rij van belangstellenden te wachten om hun eigen ‘tocht’ te maken. Na Robodock speelt deze voorstelling nog één periode van een aantal dagen in
Oldenzaal.
Als ik de Dockslandshal binnenstap word ik, evenals vorig jaar, overvallen door een prachtige entourage. De hal is immens groot en hoog en waar ik kijk; overal is er wel wat te zien of te doen. Veel kunstenaars hebben installaties, veelal bewegend, opgesteld en dit is een lust voor het oog. Sowieso is er veel aandacht besteed aan de aankleding. De bars, gemaakt van afgedankt materiaal, zijn zeer bijzonder en sfeervol. Ze spuiten zelfs vuur. Vuur ja, want vuur, is ook een terugkerend iets op dit festival. Op verschillende manieren komt vuur terug in de programmering. Of het nu beeldende kunst is, robots of theater. Vuur evenals water hoort bij Robodock. Heel aards in deze wereld van (moderne)techniek.
Waar ik nieuwsgierig naar ben zijn de theatervoorstellingen van Materia Prima (Fr) en Derevo (Rusl). Derevo ken ik al zo’n 18 jaar. Ooit op Terschellings Oerol deden ze aan bewegingstheater in het Terschellinger landschap. En ooit waren hun voorstellingen op locatie voor mij de inspiratiebron om theater te gaan fotograferen. Afgelopen Oerolfestival waren ze op het laatste moment verhinderd door visa-problemen. Dit was dus dé kans ze te zien. Ze spelen de Nederlandse première van Ketzal, hun nieuwe voorstelling, die zojuist in een Archangel Award of the Herald in Edinburgh won. Derevo blijkt populair, er zijn zelfs Russische bezoekers, want hoewel er een behoorlijke tribune gebouwd is, kan lang niet iedereen de voorstelling zien. Jammer.
Inhoudelijk kan ik niet veel over de voorstelling vertellen. Mijn probleem is dat ik ze vaak niet goed snap. Ik ga me hier dus ook niet aan wagen. Op
de Derevo site kun je zelf een kijkje nemen voor meer informatie. Goed, misschien begrijp ik de voorstelling niet helemaal; indrukwekkend is de voorstelling wel en mooie plaatjes maken lukt ook altijd bij dit Russische mimegezelschap.
Voorafgaand aan Derevo speelt midden in de hal en zonder tribune Materia Prima de première van Insomnia. Een voorstelling rondom ca. 10 bedden en idem dito personages waarvan de meesten hun hoofd met wit verband verbonden hebben. De voorstelling is qua sfeer nogal rauw. Hij is tekstloos en grillig. Hoewel ik hier het verhaal ook niet helemaal begrijp (ligt dat nou aan mij?) vind ik ‘m zeker de moeite waard.
Ja, de moeite waard is Robodock zeker, want op dit festival hoef je je zeker niet te vervelen. Ik weet dan ook zeker, hoewel er nog veel te noemen is (wat ik nu niet doe), dat ik veel nog niet gezien heb. Robodock is rauw theater, (snoeiharde) muziek, industriële installaties, maar ook heerlijke ambachtelijke cappucino, lekker eten en nog veel meer. Een must voor iedereen die van een knap staaltje kunst en technologie houdt. Allemaal ook nog een milieuvriendelijk ook. Robodock bezoeken is lekker avonturieren en dat kan op sommige dagen tot vroeg in de ochtend.
Robodock -
website
Derevo -
website
Materia Prima -
website
Zaterdag 29 Juli 2006 at 09:13 am
ISTF: Osmosiscie met Flesh
Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)
Fotograaf Henry Krul bezocht het Internationaal Straattheaterfestival in Gent (ISTF) en maakte voor Cultuurpodium.nl een aantal sfeerimpressies van het festival op de manier die het beste bij hem past: veel beeld en weinig tekst.
Danser Ali Salmi van het Franse gezelschap Osmosiscie maakt bijzondere producties. Afgelopen voorjaar zag ik hem bij winterse temperaturen op een desolaat Westergasfabriekterrein tijdens het Novib (nu Oxfarm) jubileumfeest zijn voorstelling Transit in een enorme truck dansen.
Dit was geen succes. Mede vanwege de omstandigheden, hoopte ik.
Nou dat bleek in Gent wel want, nu dansend in een kleine truck, was de voorstelling helemaal OK. Terwijl Ali gedurende een half uur zeer intens tegen de wanden van de truck danste konden de meeste toeschouwers de performance zowel live als op een enorm projectiescherm volgen dat zo’n 50 meter tegenover de truck opgesteld stond. Dit alles begeleid door Arabische live-zang. Geen gemakkelijke voorstelling maar wel heel bijzonder en dat wist het aanwezige publiek te waarderen.
Osmosiscie -
website
Internationaal Straattheaterfestival Gent -
website
Vrijdag 28 Juli 2006 at 2:46 pm
ISTF: Mr. Pejo’s wandering doll’s
Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)
Fotograaf Henry Krul bezocht het Internationaal Straattheaterfestival in Gent (ISTF) en maakte voor Cultuurpodium.nl een aantal sfeerimpressies van het festival op de manier die het beste bij hem past: veel beeld en weinig tekst.
Helemaal uit St. Peterburg kwam Mr. Pejo’s wandering doll’s. Mijn verwachtingen waren hooggespannen. Ik heb wel wat Pools straattheater gezien en moet zeggen dat dat niet echt mijn ding is. Zou dit anders, beter zijn? Helaas tot mijn teleurstelling viel het me erg tegen. Aan het enthousiasme en inzet van de vier acteurs lag het zeker niet, maar het is allemaal zo doorzichtig. Soms, met alle respekt, nogal kinderlijk danwel kinderachtig. Niet mijn 'kopje thee', maar gelukkig konden nog veel andere mensen van de voorstelling genieten. Ja, dat krijg je als je zoveel moois ziet dan raak je verwend. En toch, toch ben ik blij dat ook zulke groepen de kans krijgen zich hier te tonen. Het ISTF steekt daarmee toch haar nek uit.
Internationaal Straattheaterfestival Gent -
website
Vrijdag 28 Juli 2006 at 12:05 am
ISTF: Cia La Mula met A Desmano
Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)
Fotograaf Henry Krul bezocht het Internationaal Straattheaterfestival in Gent (ISTF) en maakte voor Cultuurpodium.nl een aantal sfeerimpressies van het festival op de manier die het beste bij hem past: veel beeld en weinig tekst.
Jaarlijks organiseert het ISTF de Grote Prijs Internationaal Straattheaterfestival waarvoor ca. 10 gezelschappen uitgenodigd worden. Voorzover ik weet worden de groepen gewoon betaald voor hun optredens; iets heel anders dus dan promotiefestivals De Gevleugelde Stad (Ieper, B) en Buitenkans (Nijverdal, NL). Nu hou ik niet zo van die wedstrijden want appels met peren vergelijken lijkt me nogal zinloos.
Niettemin, in Gent waren naast o.a. The Primitives, Picto Facto, Hamish & Flamish ook Cia La Mula, Mr. Pejo’s wandering doll’s en Compagnie du Mirador uitgenodigd. De laatste groep won zowel de juryprijs € 5000,- als publieksprijs € 2500,-. Ik heb deze groep niet zien optreden maar ga ze zeker tijdens Theater op de Markt in Hasselt (9-13 aug) zien.
Het Argentijnse Cia La Mula zag ik wel en vond ik amusant, knap en innemend. Deze twee nog erg jonge artiesten combineerden vrijwel zonder tekst prachtig clownesk mimetheater met acrobatiek. Gedurende bijna een half uur was ik helemaal geboeid. Hou ze in de gaten!
Internationaal Straattheaterfestival Gent -
website
