Donderdag 09 December 2010 at 1:13 pm
‘In wankel evenwicht’ is heel mooi in balans
Door Jacques Nachtegaal met foto's van Ben van Duin (klik voor vergroting)
Er zijn van die toneelvoorstellingen die pakken je zo, dat als je uit het theater de kille avondlucht in wandelt, je het gevoel krijgt, dat niets op de wereld je nu meer kan deren. 'In wankel evenwicht' van Edward Albee in de regie van Wannie de Wijn, is zo'n toneelstuk. Je bent een avond lang ondergedompeld in een vreemde geschiedenis, die eigenlijk niet eens zo vreemd, maar zelfs heel alledaags is. Dat is mogelijk net de kracht van dit stuk. De kracht zit in het herkenbare, wat door sterk spel, juist als bijzonder overkomt. Wannie de Wijn, een van Neerlands absolute topregisseurs kan dat, een stuk liften waardoor het bijna iets magisch krijgt. Met 'In wankel evenwicht' doet hij dat ook.
Maar 'In wankel evenwicht' is niet alleen geweldig knap geregisseerd, er wordt ook nog eens geweldig mooi geacteerd, Porgy Fransen als Tobias en Nettie Blanken als zijn vrouw Agnes spelen niet, nee, ze zijn de karakters die ze moeten vertolken.
Lees Verder
Woensdag 01 December 2010 at 12:05 pm
Babette van Veen is helaas haar beginjaren niet ontstegen
Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P. (Voor foto's klik voor vergroting)
Met een zwoele blik kijkt ze je aan vanaf de poster 'Babette van Veen and Big Band' luidt de tekst. Het betreft een tournee van zo'n veertien theaterconcerten die Babette met verschillende regionale Big Bands verzorgt. Volgens de flyer een theaterprogramma dat duidelijk uiteenvalt in twee delen. Voor de pauze een set met materiaal uit de American Songbook en na de pauze werk van haar eigen cd 'Vertrouwelijk'.
Een theaterprogramma dat als heel aantrekkelijk overkomt.
Of het komt dat dit pas de derde show is, het eerste optreden met Big Band 'Let's Swing', of het komt door onzekerheid, maar Babette komt erg verward over. Ze doet me denken aan een zwakke presentatrice die met leesblindheid toch probeert iets van de autocue te onderscheiden. Hoewel ze geweldig zingt, ze heeft een lekkere stem voor het materiaal van The American Songbook, mis ik een ziel achter de nummers. Ze zingt mooi, maar waar is de bezieling, de warmte, haar persoonlijkheid in het lied.
Lees Verder
Donderdag 25 November 2010 at 10:11 am
Tenzij je geluk hebt
Geschreven door Jacques Nachtegaal met foto's van (klik voor vergroting)
Stel je voor een gelukkig, welgesteld gezin met drie prachtige en succesvolle dochters. Klinkt goed toch? Maar wat gebeurt er met dat gezin als plots een van die dochters ontspoord uit het dagelijkse ritme en kiest voor een bestaan als bedelende dakloze op de hoek van een straat. Alles en iedereen raakt uit het lood. Het doel van het leven lijkt vernietigd voor de ouders, de zus valt in een diep zwart gat en komt daardoor op een tweede plan en iedereen, maar dan ook iedereen, heeft een visie op datgene waar de oudste dochter voor gekozen heeft. Zie daar de grote lijn van het geweldige toneelstuk 'Tenzij je geluk hebt' naar de roman "Tenzij (Unless)" van Carol Shields door het O.T. Theater. Het lijkt allemaal zo verwarrend als er in een goed geolied gezin een tandwieltje los raakt, vergelijk het vertrek van de dochter uit het gezin, met gezinnen die ontwrichten door echtscheidingen, verlies van kinderen en of ouders door overlijden of door de keuze door een kind gemaakt om buiten het gezin op anarchistische wijze buiten te treden. Allemaal situaties die onheilspellend grote gevolgen kunnen hebben. Zo ook in deze familie die naast de drie dochters bestaat uit vader, arts, en moeder, schrijfster. Op een kwade dag ergens in het voorjaar besluit de oudste dochter haar studie er aan te geven en te verdwijnen. Na enige tijd wordt ze gevonden. Ze zit op een kartonnetje te bedelen op de hoek van een straat. Voor haar voeten staat een kartonnen bord met de tekst "Goedheid" met daarnaast een kistje waar de voorbijganger zijn of haar goedheid in kan tonen. Overdag zwerft ze en 's nachts zit ze in de nachtopvang tussen andere daklozen.
Lees Verder
Donderdag 25 November 2010 at 09:59 am
Alice in (Ver) Wonderland
Door Jacques Nachtegaal met foto's van Ryer Boxem (klik voor vergroting)
Zelden zag ik een verhaal zo gedetailleerd uitgebeeld als het Noord Nederlands Toneel met het oude Lewis Caroll's 'Alice in Wonderland'(1865) doet. Toch werd ik anders door gegrepen dan ik had verwacht. Vreemder nog, na aanvankelijk te boeien, mede door de echte Ko van den Bosch aanpak, werd het op een bepaald moment zo'n chaos dat ik het spoor nagenoeg bijster raakte. Op drift van het chaotisch bombasme verdwaalde ik in de kakofonie van spel, muziek, kabaal en wanorde, ondanks het geweldig detaillistische toneelspel was ik het even volledig moe. Het hoefde niet meer voor mij, ik had het even wel gehad. Het alom bekende verhaal van Alice in Wonderland, die al vallend door een konijnenhol in een wondere wereld terecht komt was voor die tijd waarin het verscheen een bijzonder controversieel boek. Het was een aanklacht tegen de betuttelende moraliserende en mierzoete kinderliteratuur uit die jaren. Caroll doorspekte zijn 'sprookje' met talloze dialogen en woordgrappen die gericht waren naar volwassenen. Daardoor werd het verhaal een boek dat meer voor volwassenen, dan voor kinderen geschikt was.
Lees Verder
Maandag 22 November 2010 at 3:16 pm
Zijlstra toont zijn liefde voor het echte dorpsgevoel
Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P met foto’s van Leen Plokkaar (klik voor vergroting)
Jeroen Zijlstra is enkele jaren geleden zomaar plots op mijn pad gekomen. Op aanraden van een collega journalist ging ik ook eens kijken bij die voormalig zeevisser die aan land zijn grote liefde vond in de muziek. En dan vooral de jazz en blues. Zijlstra bleek een belevenis. Sindsdien probeer ik zoveel mogelijk zijn carrière te volgen. Vandaar dat ook zijn theatertournee 'Liefde & Dorpsgevoel' mijn volledige aandacht had. De avond was uniek, buiten stormde het en was het bitter koud, in de intieme theaterzaal spetterde Zijlstra en je kreeg het langzaam warm. Zijlstra is een ervaring. Misschien omdat hij altijd het rauwe ongepolijste bijna hoekige van die zeebonk heeft gehouden. Geen gladde babbels en mooi gepolijste liedjes. Ook in 'Liefde & Dorpsgevoel' weet Jeroen Zijlstra met zijn geweldige begeleiders de toon goed te zetten.
Lees Verder
