Donderdag 12 Maart 2009 at 2:21 pm
Première The Beauty Queen of Leenane
Door Diedy van Tol met foto's van Roy Beusker en Andy Doornhein
V&V Entertainment en het Utrechtse gezelschap De Utrechtse Spelen hebben intensief samengewerkt rondom deze productie en er zullen meerdere projecten volgen. Uniek, deze samenwerking tussen de vrije producent en het gesubsidieerde toneel. Doelstelling: men wil middels deze wijze een breder publiek aan zich binden. Nog een reden om deze dag als gedenkwaardig te kenmerken: voor het eerst kan het Nederlands publiek met deze voornamelijk in het buitenland zo succesvolle productie kennismaken.
The Beauty Queen of Leenane speelt zich af op het druilerige, sobere Ierse platteland waar moeder Mag (Nelly Frijda) en dochter Maureen (Annick Boer) hun leven slijten in een eenvoudige cottage. Een saai, eentonig bestaan. Vooral voor de 40-jarige Maureen die weinig vrienden en aanspraak heeft.
De egoïstische, sjofele en bemoeizuchtige Mag beheerst het hele leven van haar eenzame, ongelukkige en ontevreden dochter. Oeverloze, maar tevens komische discussies over havermout, ovomaltine, knappertjes, lichamelijke klachten en de geur in de gootsteen vormen een wezenlijk belangrijk deel van hun bestaan. Evenals de vele verwijten, hun relatie neigt meer naar de haat- dan liefde kant. Maureen is niet gelukkig bij die oude seniele heks, zoals zij haar moeder noemt. De radio is bij tijd en wijle een uitkomst. Echter, een uitnodiging voor een feestje bij de heren buren Roy (Teun Luijkx) en Pato, zijn broer (Waldemar Torenstra), brengt wat leven in de brouwerij. Vraag is wat moeder Mag met dit gegeven doet, want haar wil is wet.
Als Pato, met zijn wat losse handjes en op zoek naar een partner, wel interesse heeft in zijn beauty queen of Leenane is er voor Mag werk aan de winkel. Pato biedt Maureen immers uitzicht op een ander bestaan en dat lokt… Mag trekt haar conclusie, want wat is haar leven zonder Maureen? Pato vertrekt naar Londen en schrijft die zó cruciale brief. Middels deze brief komt wederom de bemoeizucht van de oude Mag in the picture maar ook een aantal “verborgen talenten” van Maureen! En langzamerhand krijgt niet alleen het leven van de dames een andere wending maar onze gedachtegang ook. Wie is deze beauty queen of Leenane werkelijk en wat voor recht heeft de moeder om die bemoeizucht te laten gelden? Waarom is hun relatie zo afwijkend, verstoord? Vragen waar een zeer verrassend antwoord bij past zo blijkt…
Deze plattelandsstory wordt op de planken gebracht door een cast waarin namen van allure. Dit gegeven wekt haast de intentie dat deze voorstelling een succes moet zijn, waarvan acte! Een zeer interessant toneelstuk die veel kenmerken van het hedendaagse leven bevat, gestoken in een humoristisch jasje maar met een verrassende licht- lugubere ondertoon. Met af en toe Ierse klanken voor een nog beter inlevingsvermogen.
Prestigieuze namen die een al even prestigieus spel bieden. Subliem spel van Nelly Frijda die niet lijkt te ontkomen aan haar ma Flodder image, maar wat een ander, verrassend image, deze Mag! Annick Boer speelt vol overtuiging en met klasse dochter Maureen. Ook Teun Luijkx die we als de ongeduldige, wat driftige, lichtelijk tv-verslaafde Roy op de planken zien, biedt interessant spel. Indrukwekkend te noemen is de performance van Waldemar Torenstra. Vooral in de 2e akte laat hij een staaltje acteerkunst zien in de vorm van een prachtige monoloog: zijn brief aan Maureen. Zeer terecht dan ook het (enige) applaus tijdens de voorstelling deze avond. Amusant om te ervaren dat einde voorstelling de dochter enkele herkenbare, minder prettige trekjes van Moeder Mag in zich heeft. Die dochter wiens dagdroom over het lot van haar bemoeizuchtige moeder deels is uitgekomen. This beauty queen of Leenane : a lonely Queen of Leenane. Als dank een daverend slotapplaus dat deze voorstelling beëindigt.
Beauty Queen of Leenane, een toneelstuk geschreven door Martin McDonagh, onder kundige regie van Jos Thie, (artistiek leider van de Utrechtse Spelen) staat daadwerkelijk garant voor toneel van de bovenste plank. Een succesvol debuut van V&V Entertainment en De Utrechtse Spelen.
The Beauty Queen of Leenane, tournee tot en met eind juni.
Kijk voor meer info op www.theaterhits.nl
Zondag 15 Februari 2009 at 5:38 pm
Momo en de Tijdspaarders, een enerverende voorstelling
Door Tina van der Linden met foto's van Joris van Bennekom
Momo en de Tijdspaarders – Als je, zoals ik, de titel niet meteen herkent als die van een boek van Michael Ende dan is misschien niet je eerste reactie: Dáár moet ik naartoe met mijn 8+ kinderen. Maar we gingen wel, en gelukkig maar.
Van tevoren was natuurlijk de vraag wat het zou zijn: een toneelstuk? een concert? een musical? Het goede antwoord is: muziek-theater, en niet te flauw. Het gaat erg snel, is soms even nauwelijks te volgen, maar achteraf klopt het dan wel weer. Het is spectaculair, onverwacht èn diepzinnig: onder het oppervlakte verhaal zit nog een diepere laag.
De boekenlegger die we bij binnenkomst kregen stelt zomaar een paar vragen: Is tijd recht of rond? Kan tijd stilstaan? Hoe lang duurt een seconde? Moeiteloos aan te vullen met vele andere vragen, tot en met het ultieme: wat is eigenlijk de zin van het leven. Wat is belangrijk, waar moet je je tijd aan besteden. Aan medemenselijkheid, het aandacht geven aan Momo (een bijzonder, alleenstaand meisje die zich uitstekend alleen redt), of aan het achternajagen van weet ik wat voor maatschappelijk succes. Ergens halverwege, als Momo voor het eerst bij professor Hora is, komen Boeddhistische inzichten langs waar je koud van wordt – en dan davert het stuk weer verder.
De muziek van “muzikale alleskunner” Gábor Tarján is geweldig: één cellist en vier slagwerkers, die een breed scala aan instrumenten gebruiken en tussendoor ook in bijrollen het toneel op- en afrennen. Zo is Tarján zelf te zien als de kapper waarmee het stuk begint èn eindigt. Een mooi rond verhaal.
De grijze mannen van de Tijd-Spaarbank doen inderdaad denken aan het eerste deel van the Matrix, zoals regisseur Monique Corvers zelf ook aangeeft. Ook de beklemmende sfeer die ze oproepen, die nog versterkt wordt door de stemvervorming, intonatie en de absurde gedetailleerdheid van wat ze zeggen. We zaten op het puntje van onze stoel – mijn dochter zo letterlijk dat ze er (bijna) afviel.
Er werd veel en creatief gebruik gemaakt van theater techniek en effecten: gegoochel met doeken en licht, spaarzame en functionele decors, en grappige dingen: de agent die schrijft op een tafeltje dat door hemzelf en zijn “slachtoffer” vastgehouden wordt (en nog recht blijft ook), een auto die verbeeld wordt door koplichten en het vasthouden van een stuur. Ook de schildpad Kassiopeia is indrukwekkend in kleding (net genoeg om te zien dat het een schildpad moet voorstellen) en mimiek, niet in de laatste plaats omdat ‘ie een keer lang in een schijnbaar zeer oncomfortabele houding in z’n mandje blijft liggen. Voor mijn kinderen, die zelf op school ook drama-les hebben en regelmatig op de planken staan, erg inspirerend.
Leuk ook om dingen te krijgen: bij binnenkomst een boekje, een boekenlegger en een button, en bij het verlaten van de zaal een bloem (waarvan we inmiddels weten dat de blaadjes staan voor de tijd). Ondanks dat het voor de kinderen al behoorlijk laat was hebben we, onder het motto: voor ons geen Tijd-Spaarbank, nog even de tijd genomen om te chillen: om indrukken te verwerken door erover te praten, en weer terug te keren in het hier-en-nu.
Conclusie: daar moet je dus zeker naar toe met 8+ kinderen (niet jonger, want het is best heftig), en bereid je voor op een enerverende voorstelling.
Zaterdag 03 Januari 2009 at 4:18 pm
Anubis ‘De Graal van de Eeuwige Vriendschap’
Door Fons Meijer en Chantal van den Boogaard met foto's van Annemiek van der Togt
Fans van de populaire televisieserie Het Huis Anubis kunnen deze kerstvakantie hun hart ophalen. Studio 100 komt met de Anubis theatershow ‘De Graal van de Eeuwige Vriendschap’.
Het verhaal gaat over de bewoners die de musical uit het allereerste televisieseizoen opnieuw op willen voeren. Al gauw komen ze erachter dat ze niet het goede decor hebben maar een verzameling museumstukken die voor een museum in Zuid Amerika zijn bedoeld. Tussen al deze bekende en minder bekende kunstwerken vinden ze een Graal met de inscriptie ‘Graal van de Eeuwige Vriendschap’.
Eén van de meiden kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en opent de Graal. Daarmee komt er een geest vrij. Vanaf dat moment ontrolt zich een mysterie. De bewoners staan voor het ene raadsel na het andere, bewoners verdwijnen op mysterieuze wijze om vervolgens levend in een schilderij weer op te duiken. De spanning stijgt. Zou het lukken om alle bewoners weer te bevrijden?
De theatershow heeft een interactief karakter. Zowel bij het oplossen van de raadsels van de geest als door het feit dat er objecten in de zaal verstopt zijn die door de bewoners gezocht worden, wordt het publiek actief bij de show betrokken.
Voor de spelers van Anubis is dit de eerste theatershow. Onder de bezielende leiding van Jasper Verheugd is er door het team een productie neergezet in de traditie zoals we die inmiddels van Studio 100 kennen. Voor Studio 100 regisseerde Jasper Verheugd o.a. een aantal musicals waaronder Doornroosje, Pinokkio en de Plopshows. Ook met Anubis is Verheugd al bekend; hij regisseerde een aantal afleveringen van de serie.
‘De Graal van de eeuwige vriendschap’ is een spectaculaire show met mooie lichteffecten en illusionisme.
De muziek is van de hand van Johan van den Eede, eveneens een oude bekende. Hij componeerde o.a. de muziek voor de Plopfilms, de 7 musicals, de tientallen CD’s van Samson.
De doelgroep, kinderen van ongeveer 6 tot 12 jaar, blijft van het begin tot het einde geboeid. Het verhaal heeft vaart en dat moet ook want de voorstelling duurt slechts 70 minuten. Muziek, bijzondere effecten en spanning volgen elkaar in rap tempo op waardoor de show blijft boeien.
‘De Graal van de eeuwige vriendschap’ biedt een spannende theater middag of avond, vooral voor het wat jongere Anubis publiek. De voorstelling is van 20 december 2008 tot en met 4 januari 2009 te zien in Nederland en op 7 februari 2009 voor 1 dag in Antwerpen, België.
Maandag 15 December 2008 at 11:00 am
A Christmas Carol, unieke vertolking van Dickens klassieker
De kerstdagen zijn in aantocht en een uitgelezen gelegenheid om vervroegd in kerststemming te komen is de voorstelling A Christmas Carol.
Het klassieke verhaal van Dickens is een van de beroemdste kerstverhalen ooit. Centraal staat de kille vrek Ebenezer Scrooge die het kerstfeest als totale nonsens ziet en meedogenloos tegenover zijn medemens is. Dan wordt hij verrast door de geesten Jacob en Robert Marley, zijn vroegere werkcompagnons, die hem waarschuwen waarmee hij bezig is en hem vertellen dat hij bezoek zal krijgen van drie spoken die hem zullen meevoeren naar het ontstaan en de gevolgen van zijn negatieve gedachtegoed. Na deze openbaring keert Scrooge tot inzicht en zo wordt hij vlak voor het kerstfeest een beter mens.
Dit jaar organiseert STET (Stichting Enlish Language Theater) op veler verzoek voor het derde achtereenvolgende jaar deze kerstvoorstellng bij uitstek. De engelstalige voorstelling vindt plaats in zaal Concordia in Den Haag en een uur voor de voorstelling wordt u verwelkomd in het Hofje van Wouw met ‘mulled wine’ koffie en thee. Het Hofje van Wouw is een 17e eeuws hofje in den Haag waar je je direct terugwaant in de Victoriaanse sfeer die Dickens zo prachtig schetst in het wereldberoemde verhaal. Ashley Ramsden, meesterverteller en acteur brengt in zijn eentje alle 24 karakters uit het verhaal tot leven.
De voorstelling is nog te zien op de volgende dagen:
Woensdag 17 december om 20:15 uur
Vrijdag 19 december om 20:15 uur
Zaterdag 20 december om 20:15 uur
Website STET voor meer informatie en kaarten:
Zondag 20 April 2008 at 11:44 am
Op Mars woont het meisje van de HEMA-worst
Door Barbara Klomp met foto's van Robin Vogel (klik voor vergroting)
Gezien: Toneelschuur Haarlem, 18 april 2008
“Het is 2025. Eva en Harold hebben een wedstrijd gewonnen. Hun prijs; een weekend op Mars. So far so good&hellip”
We zien een man en een vrouw, ze komen uit de ruimte, of gaan daar net naartoe. Om hun hoofd is een soort zeepbel, zij naait zijn ruimtepak.
De vrouw wordt gespeeld door Christine van Stralen, bekend van onder andere Mugmetdegoudentand en Dunya en Desie, de man kennen we als Harm van Geel, theatermaker en acteur bij onder andere Huis en Festival aan de Werf, Toneelgroep Amsterdam en Growing up in Public.
Het is misschien ‘so far’, want helemaal op Mars. ‘So good’ is het zeker niet.
Er is iets misgegaan, een technische fout door de meteorietenregen. En nu kunnen ze niet meer terug.
Een man en een vrouw, zitten vast in hun vakantiehuis op Mars. Ze irriteren elkaar. Ze houden van elkaar. Ze praten over niets en zwijgen over alles. Hij knutselt en zij zorgt voor de planten, ze maken ruzie over appelmoes.
De soms erg poëtische teksten worden begeleid door een mimische choreografie, die balanceert op de grens van geestig en overbodig storend en te vaak doorslaat naar het laatste. De verveling slaat toe, op het toneel en bij het publiek.
En dan, net als Eva de sanseveria’s aan het bijpunten is, kruipt er een meisje door het luchtrooster. Is het een robot? Is het een pop? Is ze echt of in hun brein? Ze is zo gewenst door haar en ongewenst door hem.
“Wie ben jij?!” schreeuwt hij uit.
“Ik ben het meisje dat bij de HEMA de worst snijdt,” antwoord ze, “Ik ben het meisje dat aan je bed zit als je sterft.”
Het spel van Sanne Vogel, het HEMA-meisje van Mars, maakt dat je naar de voorstelling blijft kijken. Is zij echt, een droom, een alien van Mars, of gewoon de verpleegster in het bejaardenhuis, waar Eva en Harold dementeren? Ze is lief, ontroerend en beangstigend.
ISTLOM is een voorstelling die in het begin wat verveelt, maar wanneer Sanne Vogel op het toneel komt, is hij amusant en soms meer dan dat. De tekst van Don Duyns is geen spreektaal, maar levert soms prachtige poëtische regels op. De kostuums zijn in hun simpelheid zeer treffend en de muziek past bij het stuk.
Maar toch.
Het blijft een loszand van mooie dingen, die helaas samen geen prachtvoorstelling opleveren. Nergens wordt het spannend, vervreemdend, in elk geval niet genoeg. En dat is jammer, want met een tekst van Don Duyns en drie topacteurs zou je verder moeten kunnen komen.
Het is wat het is. Het leeft niet echt, daar op Mars, niet genoeg om spannend te zijn. Net genoeg, door soms mooie teksten, door Sanne Vogel, door de kostuums (Inge Roseboom) en door -af en toe- een samenhang van tekst en spel die opeens de plank zo raak slaat, dat je toch blijft geloven. In leven op Mars, of in Sanne Vogel in elk geval.
De Vogelfabriek speelt ISTLOM (is there life on Mars) -
website
