Onderwerp: TONEEL

Dinsdag 27 November 2007 at 10:15 am

Absurde vertelling van Assepoester heeft hoogste grapdichtheid van het jaar

Lang en gelukkig
Lang en gelukkig
Lang en gelukkig

Door Richard van de Crommert met foto's van Leo van Velzen (klik voor vergroting)

Het aloude sprookje Assepoester? Voor de donkere dagen van het jaar? Met Arjan Ederveen als gemene stiefmoeder? Het leek me een uitdaging voor regisseur Pieter Kramer, die zijn sporen verdiende met ‘Theo & Thea’, ‘Hertenkamp’ en ‘Ja Zuster Nee Zuster’.

Maar Kramer lijkt, ondanks een wat moeizaam begin, daar uitstekend in geslaagd. Afgelopen zaterdagavond ging de voorstelling ‘Lang En Gelukkig’ in première in de betonnen en weinig inspirerende omgeving van de Rotterdamse Schouwburg. Het was een oude wens van Kramer. “Het is lekker ordinair, maar op zijn tijd ook heel mooi. Als kind ben ik met mijn vader en moeder een keer in Parijs naar een voorstelling geweest. Het doek ging open en daar was zo’n mooi sprookjesbos. Ik wist niet wat ik zag. Dat wilde ik bij ‘Lang En Gelukkig’ ook.” Het is een ontmoeting geworden tussen circus, poppenkast en slapstick. En ‘Lang En Gelukkig’ is het theaterstuk geworden met de hoogste grapdichtheid van het jaar. Het begint allemaal als internetbruidje Irma Zonderboezem, de nieuwe stiefmoeder van Assepoester, onder de tonen van Shirley Bassey’s klassieker ‘Big Spender’ arriveert met haar twee dochters: Hilton en Paris. Om in te trekken bij de aan lager wal geraakte baron, haar webcam-held.

Lang en gelukkig
Lang en gelukkig
Lang en gelukkig


Vanaf dat moment begint de volstrekt absurde terreur. De stiefmoeder blijkt een diva met nogal wat noten op haar zang. En er worden allerlei sprookjes door elkaar gegooid. Zo komt Roodkapje voorbij, die net een paar flessen rosé naar haar oma brengt, achternagezeten door de boze wolf die het meisje slechts ziet als een lekker gereformeerd hapje. Even later wordt Klein Duimpje bijna verpulverd door Roodkapje, terwijl hij onderweg was naar een auditie voor ‘So You Wanna Be A Popstar’.

Ster van de voorstelling is zonder twijfel Arjan Ederveen die de rol van de doortrapte Irma Zonderboezem vertolkt. Buitengewoon geestig is het moment als er voor het bal van de prins acht maagden uit de zaal moeten worden gehaald. “Ze moeten wel zestien jaar of ouder zijn en het liefst een beetje lelijk zijn”, eist Zonderboezem.

Ook Alex Klaassen en Gijs Naber, de twee gemene en lelijke stiefzusjes van Assepoester, leveren prachtig over-the-top-acteerwerk. Naber viel tijdens de première bovendien een ovatie ten deel als hij in zijn rol als een licht homoseksuele lakei een geheel eigen versie van ‘Zij Gelooft In Mij’ zingt, een ode op prins Roderick van Oranje Nassaukade die van zijn moeder op zoek moet naar een mediagenieke echtgenote.

Lang en gelukkig


Sylvia Poorta, is als Koningin onverbiddelijk tegen haar zoon: “Luister mijn zoon. Of je vindt zelf binnen twee dagen een leuk en geschikt meiske dat het goed doet op de jaarlijkse skifoto’s of ik wijs een meisje voor je aan. En dan krijg je die meid uit Luxembourg.”

Op het affiche staat dat het tweeëneenhalf uur durende theaterstuk van het Ro Theater geschikt is voor acht jaar en ouder, maar daar kunnen soms vraagtekens bij gezet worden. Vele grappen hebben een hoog zestien-plus-gehalte. Maar goed, het geheel is een waanzinnig kleurrijke voorstelling die ik nog wel een keer wil zien, bang als ik ben dat ik door het hoge tempo een paar hilarische grappen heb gemist.

Lang en gelukkig - website en speellijst

Spel - Arjan Ederveen, Alex Klaasen, Sylvia Poorta, Guus Dam, Hannah van Lunteren, Dick van den Toorn, Gijs Naber, Hans Leendertse

Tekst - Don Duyns
Regie - Pieter Kramer

Onderwerp: TONEEL

Donderdag 20 September 2007 at 4:44 pm

Zeg ns AAA “ nog steeds populair

Zeg ns AAA (foto Roy Beusker)
Zeg ns AAA (foto Roy Beusker)
Zeg ns AAA (foto Roy Beusker)

Door Marieke van Soest met foto's van Roy Beusker en Marieke van Soest (klik voor vergroting). Première in het Zaantheater op zondag 16 september 2007

‘Met de assistente van dokter van der Ploeg’. Al vrij snel in de voorstelling schalt deze bekende kreet door de zaal. Met een warm applaus ontvangt het publiek Carry Tefsen. In haar rol als Mien Dobbelsteen vormt zij het hart van de voorstelling, zoals ze al vijfentwintig jaar de centrale rol vervult in het huishouden van de dokter van der Ploeg.

Het huishouden is flink veranderd. Zoon Gert-Jan (Hans Cornelissen) heeft de praktijk overgenomen. Echtgenote Wieb (Kiki Classen) heeft wat moeite met de centrale rol van Mien. De spanning die deze verandering van verhoudingen met zich meebrengt is goed uitgewerkt. Rondom deze basis spelen de ontwikkelingen zich af.
Pim - de zoon van Gert-Jan - is bij zijn vader ingetrokken nu hij zijn studie medicijnen is gestart. Hij helpt een vriendin, die in de problemen is geraakt. Nel, de moeder van Mien komt geregeld op bezoek en natuurlijk zijn er de patiënten. In al deze contacten zijn actuele zaken verwerkt. Ongeplande zwangerschap, omgang met andere culturen, angst voor bomaanslagen: op de welbekende luchthartige, wijze worden ze uitgewerkt en gerelativeerd.
Zeg ns AAA (foto Marieke van Soest)
Zeg ns AAA (foto Marieke van Soest)
Zeg ns AAA (foto Marieke van Soest)


Heel inventief is het ronddraaiende decor. Woonkamer, keuken, spreekkamer, wachtkamer “ elk gewenste ruimte wordt moeiteloos neergezet. Zelfs een badhuis wordt voorgetoverd. Samen met de mix van ervaren en jonge spelers, personages en verhaallijnen vormt het geheel een boeiende voorstelling. Het publiek, waaronder veel bekende Nederlanders, bedankt spelers en creatives met een staande ovatie.

Velen wachten in de foyer om de spelers persoonlijk te bedanken. Foto’s worden gemaakt, interviews gegeven en handtekeningen uitgedeeld. Vooral Job Bovelander, die vandaag de rol van Pim van der Ploeg voor zijn rekening nam, staat volop in de belangstelling van fans. Dan is er ruimte voor de spelers om na te babbelen met familie, vrienden en bekenden in de sfeervolle ambience aan de Zaan.

Kijk voor de speellijst op de website.

Zeg ns AAA - website

Cast:
Carry Tefsen “ Mien Dobbelsteen
Hans Cornelissen “ Gert-Jan van der Ploeg
Kiki Classen “ Wieb van der Ploeg
Coby Timp “ Nel ‘Ma’ Kalkman
Abdembi Azzaoui “ Mohammed Bouazza
Job Bovelander “ Pim van der Ploeg
Kamini Somair “ Sjoemaya Bouazza

Auteurs: Chiem van Houweninge en Marina de Vos

Onderwerp: DANS, FESTIVAL, LOCATIETHEATER, MUZIEK, TONEEL

Zondag 29 Juli 2007 at 3:04 pm

Koud meisje van Orkater

Koud Meisje van Orkater
Koud Meisje van Orkater
Koud Meisje van Orkater

foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

Koud Meisje van Orkater
Koud Meisje van Orkater
Koud Meisje van Orkater

Koud Meisje van Orkater
Koud Meisje van Orkater
Koud Meisje van Orkater


Met Koud Meisje heeft Orkater een top voorstelling gecreëerd. Hij speelt nog op De Parade in Amsterdam.Orkater - websitelink
Arend Niks - website
De Parade - website

Spel: en
Muziek: en
Eindregie:
Dansadviezen:

Onderwerp: MULTIMEDIA, FESTIVAL, TONEEL

Woensdag 30 Mei 2007 at 8:04 pm

In Muze wordt veel gezocht, maar weinig gevonden

Muze
Muze
Muze

Door Barbara Klomp met foto's van Anna van Kooij en Muze (klik voor vergroting)
Gezien op Festival aan de Werf Utrecht


Het is donker, we zien vier grote schermen waarop de beelden van bewakingscamera’s te volgen zijn. Op de grond ligt een man. Links van het toneelbeeld zien we percussionist Marcel Andriessen, rechts van de ‘toneelvloer’ zit celliste Saartje van Camp.
Op de bewakingsbeelden zien we een verlaten pand. Dan gaat er over een van de vier beelden het licht van een zaklantaarn. Kort daarna zwaait er licht over de toneelvloer. De man op de grond komt langzaam overeind.

Het is het begin van de voorstelling Muze, een voorstelling waarbij de toneelwerkelijkheid overgaat in een filmwerkelijkheid en vise versa.
De man staat op, de vloer kraakt. Het is een vloer gemaakt van videobanden. Een archief van het collectieve geheugen, gevangen in flarden van opnames.
De man valt op zijn knieën, pakt een videoband uit de vloer en trekt de tape eruit. Op de beelden achter hem zien wie de tape zich versnelt afspelen. Een onderbreking laat de film doorspelen, we zien flarden van interviews. Teksten over kunst, maar meer nog over de liefde. Over het vinden van de liefde, of de onbereikbare liefde. De acteur/zanger op het toneel zingt in het Duits, ‘Ich such dich’. In zijn zoektocht pakt hij een volgende tape. Op het grote scherm is hij nu op de rug te zien. Alsof het scherm tevens camera is en live opname maakt. Maar dan gaat het beeld achteruit. We zien in rewind het publiek binnenkomen en een plaats zoeken. We zien de man, met achter hem een prachtige vrouw die alleen in de filmische werkelijkheid lijkt te bestaan.

Dan verandert de film weer. Op het doek zien we acteur Raymond Spannet. Zijn teksten zijn theoretisch, en gaan allen over het archief van onze fantasie, of dromen. “Men voelt in het archief de onderlinge samenhang der delen, die niet zonder elkaar kunnen bestaan en slechts in samenhang kunnen worden begrepen.”

En daar legt hij dan ook meteen de vinger op de zere plek van deze voorstelling. Want hoe mooi bedacht allemaal, de samenhang van de elementen is soms wel erg weinig. De makers, en , vragen wel erg veel van het associatief vermogen van de toeschouwer en leggen de nadruk te veel op de vorm, waardoor de inhoud wel erg in het vage blijft.

De veelvoud aan onderdelen en disciplines roept meer vragen op dan er beantwoord worden. De voorstelling kent zeker zijn kracht. De muziek met vervreemde toneel- en
filmbeelden wekt soms een prachtig droomgevoel op en leunt tegen het hypnotiserende aan.
Maar deze verschillende disciplines en waarheden die in elkaar overlopen zijn mooi, maar geven geen antwoorden. Filmbeelden van de roodharige danseres Doris Madreiter zijn prachtig, we kunnen begrijpen dat zij zijn Muze is, dat het “Ich such dich” op haar slaat. Maar verder dan esthetisch mooi gaat het niet.

Wanneer de vloer met videobanden onder het achterdoek verdwijnt, zingt de man op het toneel zijn laatste lied. Hij heeft gevonden wat hij zocht. Voor het publiek is dat helaas wat onduidelijker. En dat is jammer, want alle ingrediënten van deze voorstelling zijn goed. De zoektocht had alleen iets verder mogen gaan, zodat niet alleen de maker, maar ook het publiek vindt wat er gezocht wordt.

Arnoud Noordegraaf - website

Onderwerp: MULTIMEDIA, TONEEL

Donderdag 26 April 2007 at 2:23 pm

Verkleed kunstenaar Arturo Brachetti

Arturo Brachetti temidden van de Ashton Brothers(foto Hans Speekenbrink)
Arturo Brachetti (foto Hans Speekenbrink)
Tony Neefs en Maaike van Widdershoven knielen voor Arturo Brachetti (foto Hans Speekenbrink)

foto's van Hans Speekenbrink en Guy Callice (klik voor vergroting)

Arturo Brachetti (foto Guy Gallice)
Arturo Brachetti (foto Guy Gallice)
Arturo Brachetti (foto Guy Gallice)

Arturo Brachetti (foto Guy Gallice)
Arturo Brachetti (foto Guy Gallice)
Arturo Brachetti (foto Guy Gallice)


Drie weken (t/m 13 mei) is Arturo Brachetti te zien in het Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam. Meer informatie is te vinden de onderstaande websites. Luister hier naar het interview met Arturo Brachetti.

- website (de Flash versie is een echte aanrader!)
Nieuwe Luxor Theater - website
Joop van den Ende Theaterproducties - website