Onderwerp: WERELDMUZIEK
Donderdag 22 Mei 2008 at 9:11 pm
In gesprek met Ntjamrosie
Door Serge Julien met foto's van Eric van Nieuwland
“Ik ben niet alleen maar zangeres: ik ben ook een slimme meid en artistiek onderlegd”.
Het is een druilerige grauwe woensdagochtend als we ons begeven naar het Rotterdamse Blaak waar we in het café grenzend aan de Openbare Bibliotheek een ontmoeting hebben met het opkomende talent Ntjamrosie. Deze 25-jarige in Kameroen geboren zangeres bracht in januari haar debuut CD Atouba uit. Een album om van te watertanden gegeven de zeer prettige mengeling van Westerse en Afrikaanse ritmes, overgoten met een jazz en soulsausje en ingevuld met warme en soulvolle zang van de zangeres zelf.
Ze is derdejaarsstudent aan het Rotterdamse Conservatorium waar ze zich specialiseert in zingen. Een uitdagende studie die haar inspireert om na te denken over muziek en om met een open blik de wereld van muziek te betreden. Rosie moet vandaag ook naar school maar er is voldoende tijd voor een interview.
De zangeres gaat geheel in casual zwart gekleed met een grijze sjaal en een grijze pet waaronder een stukje van haar kroeshaar tevoorschijn komt. Een paar behoorlijke gekleurde oorhangers en een subtiele ketting kleden het mooie donkere Afrikaanse gezicht af. Een gezicht waarin tijdens het interview veel expressie van afstraalt als ze vol enthousiasme het interview doet met Cultuurpodium want praten doet deze dame graag blijkt tijdens ons gesprek. Wat betekent Ntjam eigenlijk?
Het is gewoon een naam. Net als Rosie. Het is een Bulunaam. Ik behoor tot de stam van Bulu mensen. Als je een Bulu meisje bent dan krijg je een Bulunaam. De kolonisatie van Kameroen door de Fransen bracht hun invloeden mee zoals ook Europese namen. Vandaar dat veel Afrikaanse mensen twee namen hebben. Zo is dus mijn tweede naam Rosie. Ik heb Ntjam en Rosie bij elkaar gevoegd omdat Ntjam voor Afrika staat en Rosie voor het westen. Het Westen ‘meets’ het Zuiden eigenlijk. Ik kan het niet scheiden van wie ik ben.
Geboren in Kameroen maar getogen in Maastricht. Dat zijn toch twee totaal verschillende leefomgevingen. Botsen die twee niet?
Nou, ik was negen toen ik hier kwam en Nederlands moest leren. Ik werd gewoon gedropt in een klas met Nederlands sprekende kinderen. Niemand sprak Frans. Dat was heel erg wennen maar het gaat zo snel. Je wilt vriendjes maken, je wilt erbij horen. Als je jong bent heb je geen issues die oudere mensen hebben en dan gaat het wennen snel. Ik ben altijd een leergierig kind geweest en blijkbaar goed in talen want ik pikte het zo snel op. Maar ik miste natuurlijk wel mijn nichtjes en neefjes. Het is toch anders hier. Ik bedoel: je bent hier veel meer met je gezin samen dan met je familie. Af en toe ga je naar je nichten en neven. Natuurlijk is dat generaliseren want niet iedere Nederlander doet dat maar het viel me wel op. Je voelt je dan eenzaam in het begin. Maar je leert ervan. Ik ben nu drie of vier keer teruggeweest naar Kameroen. Dat moet wel voor mijn ziel en voor mijn rust.
Dan zijn er natuurlijk de ‘gekke’ ziektes in het Westen. Als je Oprah Winfrey opzet en je ziet daar mensen klagen omdat ze vinden dat ze er niet goed uitzien als ze in de spiegel kijken en zichzelf willen veranderen. Dat soort dingen bestaan niet in Kameroen! Je hebt geen tijd voor dat soort onzin! Ik ga m’n neus veranderen, weet je wel? Of: Oh! M’n kont is te dik! Doe lekker normaal joh! Mensen zeuren zo hier! Maar daar in Kameroen is het ook weer zo dat ze het westen het land van de blanken idealiseren waardoor zij ook weer een verkeerde schakeling hebben. Je huid witter maken omdat het mooier zou zijn of je haar glad maken. Weet je? Ik zie de ‘goods’ en de ‘bads’ van allebei. En dat waardeer ik enorm want dat is iets dat mij heel rijk maakt. Heel wijs. Ik weet hoe het hier is en hoe het daar is. Dus als mensen soms vragen: wonen jullie daar nog steeds in hutjes? Ik kan het ze niet kwalijk nemen. Weten zij veel? Ik weet het soms ook niet. Ik ben ook nooit in China geweest. En daar weten mensen ook niet hoe het hier is. Je kunt er niet niks aan doen dat je wel eens het beeld een beetje verkeerd ziet. We willen allemaal hetzelfde. We willen gewoon familie om ons heen en een lekker leven hebben. En hoe je dat voor elkaar krijgt? Tja, de omstandigheden waar je bent geboren, daar kun je helaas niet voor kiezen. Het zet je heel erg aan het denken, het maakt je minder egoïstisch. Ik ben gewoon heel dankbaar dat ik het leven kan lijden dat ik hier lijdt met twee perspectieven.
Je mag muzikaal gezien wel trots zijn om uit Afrika te komen. Ritme en soul vinden hun oorsprong toch eigelijk daar&hellip
Jaaaa! Vooral ritme. Ennuh&hellip bepaalde spontaniteit. Wat ook mijn sterke kanten zijn. Ik kan nu zo een liedje voor je schrijven. Geen probleem. Geeeen probleem! Het is een bepaalde spontaniteit die je nergens kunt kopen. Dat heb ik heel sterk in me. Dat heb ik echt van daar. Je begint gewoon te zingen. Je begint te dansen. En niemand gaat raar staan te kijken. Dat hoort gewoon bij het leven. Een soort van levensvreugde die je meekrijgt!
Luister je veel naar Afrikaanse muziek?
Ja, ik ben gek op West Afrikaanse muziek. Vooral muziek uit Mali. Als ik de Kora hoor, een soort harp, dat is zo zoooo mooi!
Je voorkeur gaat uit naar de muziek die uit die streek komt?
Ja, West Afrika. Ik ben zelf ook west Afrikaans, misschien is het daarom. Ik wil volgend jaar misschien naar Mali gaan. Ik voel het zo erg! Ik weet niet wat het is. Ik wil dat gaan onderzoeken. Ik wil met die mensen gaan spelen. Ik vind het heel bijzonder die muziek.
Zitten daar ook muzikanten tussen die jou nu al beïnvloeden?
Jaaaa&hellip zeker! Ik ben echt een wereldmuziekliefhebber. Oumou Sangare. Als ik haar ooit ga ontmoeten&hellip zij is de Afrikaanse Erykah Badu! Het is soul maar heel rauw, echt African soul. De teksten gaan ergens over en ze is een mooie vrouw. Dat soort zangeressen inspireren mij. Je moet zorgen dat je een boodschap hebt en dat heeft zij heel erg. Angelique Kidjo is ook zo’n voorbeeld. Die staat er echt en heeft ook zo’n enorme stem. En natuurlijk ook Miriam Makeba. Maar iemand als Sara Taveres vind ik ook heel goed. Het is simpeler maar als ze alleen al lacht&hellip dat is zo mooi om te zien. Ze is geen virtuoos op de gitaar maar dat kleine beetje kan me zo inspireren. Het zijn allemaal mensen die mij heel erg inspireren. En die kant wil ik op. Maar dit is nu en daar sta ik ook heel erg achter maar ik wil straks meer mijn roots naar voren halen. Dat vind ik heel belangrijk.
Je zingt in meerdere talen: Engels, Frans maar ook Bulu. Waarin zing je het liefst?
Ik zing ook in het Spaans en Portugees&hellip op school dan (lacht). Voorkeuren? Nee, niet echt. Alleen als ik een liedje echt op een bepaalde manier voel. Laatst heb ik een liedje geschreven in het Engels en iemand vroeg me of ik het zou gaan vertalen en toen dacht ik: nee, deze is in het Engels&hellip het is goed zo. Een ander liedje moet weer perse in het Frans. Het ligt eraan wat ik voel. Iedere taal voelt ook anders.
Ik hoorde voor het eerst van jou via The Mighty 8 met de liedjes Squeeze The Breeze en Bia Yon. Nummers die nu ook op Atouba staan. Is dat een bewuste keuze geweest?
Ja, die liedjes had ik toen al. Mensen kennen dat dan ook al een beetje. En mensen zijn gek op Bia Yon. Een nummer waar ik heel blij mee ben. Het nummer staat heel dicht bij me. Mensen weten niet waarover het gaat maar ze raken toch ontroert. En dat verbaasde me iedere keer. Het gaat over mijn oma en dat nummer zongen de mensen echt vaak mee. Heel gek. Vandaar dat ik nog meer reden had om het album Atouba te noemen.
Hoe ben jij eigenlijk bij The Mighty 8 betrokken geraakt?
Via via. Ik moest op een dag naar school toen een vriendin van mij vertelde over een project dat The Mighty 8 heette. Een jongen uit de beoordelingscommissie voor het project kende ik ook. Hij had me al een keer benaderd om eens iets op te sturen als ik wat had. Ik dacht&hellipnou ja... het zou wel leuk zijn. Hij belde me nog: Stuur nou op! Ik zat inmiddels in Kameroen in een café te internetten en te botmuilen en toen kreeg ik het bericht: je bent een van de acht! Ik dacht: oh ja! Dat project! Ik was het al vergeten. Ik had nog niet door wat voor impact het zou hebben. Ik ben heel erg ‘carpe diem’. Pluk de dag. Toekomst is wel goed om over na te denken maar je moet er ook niet in gaan zwemmen. Het is een heel cool project geworden.
Giovanca en Sabrina Starke hebben ook meegedaan aan het Mighty 8 project. Giovanca heeft inmiddels haar debuut CD uitgebracht en Sabrina werkt nu ook aan haar eerste album. Volgen jullie elkaars carrières? Kennen jullie elkaar wel?
Ik heb met Giovanca in hetzelfde bandje gezongen. Het is zo’n kleine scène. Ons kent ons! Het kan niet zijn dat je Sabrina niet kent. We zijn alle drie ‘upcoming’. Sommige mensen kennen je wel maar nog niet helemaal. We zijn alle drie donkere meiden. Ik hou zelf alles in de gaten. Ik vind het ook leuk om de muziekscène in de gaten te houden.
Ik zag je in december op Numoonfest. Hoe vind je het om op een dergelijk festival te spelen? Het is een wat alternatief festival.
Leuk! Ik ben alternatief! Het is alternatieve soul. Kijk: Sabrina maakt soul. Pure soul! Soul op z’n best! En dan heb je mij: dat is ‘alternative’ soul met een beetje jazz. Ik vind dat ik perfect thuishoor op Numoonfest. Ik ging er vroeger zelf ook heen. En ja, ik ben een muziekliefhebber. Ik ben zelf echt een muziekfan. Ik heb veel CD’s, ik lees alle recensies, alle bladen. Ik ben net een journalist. Ik weet alles! Waar ik dan van hou heh (lacht)! Dat is mijn wereld, dat is mijn vakgebied. Vol passie zit ik erin. I go all the way! Niet half half!
In het begeleidende boekje van je album zie ik dat je tekstschrijvers hebt. Stuur je de tekstschrijvers wel in een bepaalde richting? Ik kan me voorstellen dat je wel een idee hebt voor een tekst&hellip
Nee hoor. Kijk: alles heb ik zelf geschreven, behalve Insights, Chase Your Luck, We All Fear Inside dat Nelson en Djosa al kant en klaar hadden. Zoals het vaker gebeurd, dat geef je dan, je interpreteert het op je eigen manier. Dat is met Insights en ook met Change Your Luck. Dat hebben zij geschreven. De rest heb ik zelf geschreven.
Dus jij bent &hellip
&hellipRosie Boei! Dat ben ik! Ok, dat is de verwarring! Mijn artiestennaam is Ntjamrosie maar in het boekje staat bij de teksten R. Boei. Ik begrijp dat je in de war bent!
Waar komt de tekstinspiratie voor jouw liedjes vandaan afgezien van het feit dat het wel duidelijk is aan wie deze plaat is opgedragen.
Nou, weet je wat het is? Dit is mijn allereerste plaat&hellip solo. The Mighty 8 was anders. Sommige liedjes als Patience, Bia Yon, Ye Wo Yi Ma, ik denk een stuk of vijf nummers waren er al, voor de platendeal. Andere liedjes moesten ineens ontstaan. Dus het is eigenlijk soms een proces. Dan krijg je opeens een idee. En dan schrijf je dat op. Nu, hier, dan neem je het mee en dan ga je het snel achter de piano opnemen met een recorder of, nu ik noten kan lezen en akkoordensymbolen begrijp, schrijf ik het gewoon op zodat ik het later weer kan lezen en spelen. Maar het is verschillend, sommige liedjes zijn echt speciaal voor mijn oma zoals Bia Yon. Dit is voor haar geschreven en de hele nagedachtenis van die periode hiervoor is heel erg in haar spirit, haar geest zeg maar. In de zomer van 2006 was ik voor het laatst in Kameroen en dat is lang blijven hangen. Want je gaat niet iedere maand even daar naar toe. Ik had het erover dat ik een plaat ging maken en dat ik een record deal had. Heel leuk, maar het was voor mij heel belangrijk dat ik de steun kreeg van mijn familie. En die kreeg ik heel erg. Op een gegeven moment kwam het vraagstuk wat de titel moest worden. En op een gegeven moment: Ja! Atouba! Toen viel alles op zijn plaats. Het is niet zo dat ieder nummer expliciet voor mijn oma is. Dat slaat nergens op vind ik. Dat zou een beetje ‘too much’ zijn.
Maar toch&hellip het is aan haar opgedragen. In hoeverre is die inspiratie van haar op je album te horen.
Die inspiratie gaat eigenlijk meer over het lef. Het lef dat ik heb gehad om deze liedjes op dit eerste album te zetten. Mijn oma had een grote mond. Je kon niet om haar heen. Ze deed toch bepaalde dingen&hellip ze liet een indruk na. En dat heeft me zeg maar geïnspireerd bij de plaat. En ook de kleding. Het moest voor mij iets speciaals zijn. Niet zo maar een leuk truitje en een leuk jurkje. Ik hou wel van design. Een vriendin van me, Patti Fonseca Monteiro, is een jonge ontwerpster, ook ‘upcoming’. Ik vind haar geweldig, een jonge dame die dit maakt. Dat is haute couture. Zij is degene die die mooie outfits die mooie outfits heeft gemaakt en ontworpen.Ik vind mode ook heel belangrijk. Ntjamrosie is voor mij mijn alter ego. Het gaat verder dan zingen alleen.
Ik vond je er anders toch vrij casual uitzien op Numoonfest&hellip
Ja, maar toen was ik nog niet de Ntjamrosie van nu. Je was niet bij de releaseparty, toen is ze echt geboren zeg maar. Dat was meer in de trend van het album.Ook een van Patti’s creaties. Vanaf toen besloot ik: nu is het klaar met de gewone Ntjamosie! Het is ook een zoektocht.
Vorig jaar heb ik een interview gedaan met Sabrina Starke. Zij woont net als jij in Rotterdam. Ik vroeg aan haar of deze stad een inspiratiebron is. Hoe zit dat bij jou?
Ja, voor mij heel erg. Ik kwam hier vijf jaar geleden. The Rotterdam Dream! Ja echt! Het is een heel bijzondere stad. Er loopt hier heel veel talent rond. Heel veel! Soms voelde ik me een beetje raar. Ik ben hier niet getogen. Ik kom uit Maastricht. Ik het begin was ik een ‘interuder’. Het duurde een tijd voordat ik een klusje kon krijgen en tot ik serieus werd genomen. Sommige mensen kunnen hier swingen en dansen of weet ik het allemaal. En dan komt daar een meisje uit Limburg met een Limburgs accent. En dan ben ik ook nog Afrikaans! Het duurde toch even voordat ik mezelf een Rotterdamse mocht noemen had ik het gevoel. Maar als ze je eenmaal omarmen&hellip als je eenmaal binnen bent dan ben je wel binnen. En ik heb heel veel steun. Ik heb veel getalenteerde vrienden zoals ontwerpers, stylisten, muzikanten, achtergrondzangeressen enzovoort. Mijn label is Amsterdams, maar ik werk met heel veel met Rotterdammers. Het is een bron van inspiratie. Hier is echt veel talent. Ja, ik ben blij dat ik hier de start heb gehad van mijn carrière.
Ik las dat je in het naprogramma hebt opgetreden van Erykah Badu. Wat een eer! Is zij een voorbeeld voor je? Heb je haar ontmoet?
Ze had een gig in Paradiso. Via mijn label Appletree werd ik gevraagd of ik het leuk vond om op te treden na haar show. Toen had ik zoiets van: wat vraagt hij nou? Of ik het leuk zou vinden??? Als er iemand een fan van Badu is dan ben ik het wel! Optreden? Paradiso? Badu? Uhhh, jaaaaa!!!
Is zij een voorbeeld voor je?
Ja, ja! Zij is een van die zangeressen! Ze staat ergens voor. Ze is een echte ‘artist’ weet je wel? Als je haar ziet denk je toch dat ze van een andere planeet komt? Dat wil ik ook. De dingen die ze zegt in haar teksten. Vooral bij haar album Mama’s Gun viel het kwartje voor mij. Hoe eerlijk ze toen was! Ze zingt vervolgens gepassioneerd een paar regels van het liedje Cleva van de genoemde CD:
“My dress ain’t cost nothin’ but seven dollars
But I made it fly
And I'll tell ya why
Cause I’m clever when I bust a rhyme
I'm cleva always on ya’ mind”
Dat heb ik ook! Heel eerlijk! En ik was toen 16 of 17. Het was een soort van studie voor me. Als ik dat later kan doen met mijn teksten. Als ik daar in de buurt kan komen... Toen ik haar ontmoette, wat ik eigenlijk niet wilde&hellip ik ben niet zo van: I’m such a fan of you. Maar ik werd toen min of meer naar binnen geduwd. En toen was het van: “Hiii! How was your gig”? En ik stond echt met een ‘smile’ want je mocht vragen stellen. Get yourself together! Dus dacht ik om iets over de business te vragen. Ik snap niet hoe jij het doet om bij Motown jezelf te blijven. Motown is geen Universal of zo hebben. Je bent gewoon een product. Klaar! Als je tekent voor vijf albums breng je ieder jaar iets nieuws uit en het liefst bloter en bloter. De boodschap hoeft niet meer belangrijk te zijn. Hoe doe jij dat? Iedere keer weet je weer te verassen. Wat heb je voor een advies voor mij als kleintje? En alles wat ze zei was alles wat ik zelf al dacht. Hoe ik zelf in het leven sta. Het was fijn die bevestiging te hebben. Je moet geschoold zijn. Do you play an instrument? Een beetje piano antwoordde ik. “Very good. I play by ear. It’s very important to connect with your musicians. It’s your job”. Muziek is mijn wereld. Ik moet de taal kunnen spreken, grammaticaal en fonetisch. Daarom zit ik nog op school. We zaten echt op een lijn. Iemand tegen wie je zo opkijkt.
Je album is geproduceerd door het opkomende Rotterdamse producers duo Nelson & Djosa. Hoe ben je met hen in contact gekomen? Ik ken ze eigenlijk niet.
Zij zijn Rotterdammers. Ik studeerde Culturele Maatschappelijke Vorming op de HRO na de HAVO toen ik hier kwam studeren. Ik wist het eigenlijk niet goed wat ik wilde. Ik wilde eigenlijk stiekem muziek doen! Op een gegeven moment zei een jongen op school: ik ken een bandje die een zangeres zoekt. Djosa zat in dat bandje. Ik was gelijk heel enthousiast! Ik was er helemaal klaar voor. Ik zong geweldig. En ze waren onder de indruk. Het was een hobbybandje. Maar we wilden meer. En na een jaar of twee besloten we te stoppen met de band om serieus te gaan beginnen. Ondertussen ging ik het naar conservatorium. En toen kwam Nelson in de picture. Ze bleken heel goed samen te kunnen werken en toen zijn ze meer samen gaan doen. En ik heb bewust de keuze gedaan om met hun mijn eerste album te doen. Ik vind dat belangrijk, uit vriendschap. Samenwerken met hen voelde vertrouwd, en ik geloofde heel erg in hun sound. Die is ‘fresh’! Lauryn Hill zei ooit: wij artiesten zijn een soort van wetenschap. Je voedt de mensen met jouw bullshit. Je voedt kinderen ermee. Je geeft mensen iets mee. Cultureel is het heel belangrijk. Kunst is heel belangrijk. En wij zijn kunstenaars. En daarom neem ik het ook serieus. En dat inspireerde mij. Daarom vind ik het zo belangrijk. Het moet ziet zomaar.
Het concept op je CD is al omschreven als ‘Future Afro Soul’. Dat is geen gekke benaming. Is dat een eigen visie geweest of is dat wellicht tot stand gekomen met Nelson & Djosa?
Ik vind het niet echt slecht gevonden. The Future is een dikke stempel van Nelson en Djosa. Ik ben nog een beetje het ouderwetse. Ik ben een beetje idealistisch en filosofisch. Zij hebben soms zoiets van: “we’re heading to the future”. En dat vind ik wel fijn want anders had ik misschien een plaat uitgebracht die teveel wereldmuziek was geworden. Hier zit nog een jazzy en een speels ‘approach’ in.
Het doet me soms ook wel denken aan Zuco 103&hellip
Ja! Dat zeg ik ook altijd. Precies. Heel goed! Zoals we op dit album hebben samengewerkt is echt zoals Zuco. Ik ken Lilian (Vieira) zelf ook. Zij is een kennis van mij. Ik weet hoe zij samenwerken. Zij maken een beat en dan komt Lilian in de studio of zij heeft iets en gaat daarmee naar de andere leden. Echt 50/50. Precies zo is het gegaan. Maar als Ntjamrosie zelf achter de piano zit dan komen er hele andere ideeën naar voren, maar ik vind de interactie heel leuk. Dat is iets heel anders dan dat ik zelf alleen iets doe. De sound is heel ‘fresh’ en de mensen moeten er nog aan wennen. Ik hou daar wel van. Voorloper is gek om dat over jezelf te zeggen. Maar over een tijdje dan is het niet zo bijzonder meer. Je moet het publiek ‘triggeren’.
Als ik naar Patience luister hoor ik een ‘eighties sound’ maar een die veel avontuurlijker en aantrekkelijker klinkt. Dat heb je ook met Chase Your Luck. Klopt dat?
Chase Your Luck is een beetje een knipoogje naar de Broken Beat scene uit Londen. Het is niet zo’n grote scene. Echt te gek! Die muzikanten zeg je ‘u’ tegen. Op North Sea Jazz staan ze vaak in de kleinere zalen. Maar ze zijn zo goed. Standaard zit er dwarsfluit in, hele goeie drummers en percussionisten en goeie zangeressen die jazz hebben gestudeerd. Het zijn echt getalenteerde muzikanten die de taal van muziek op een zeer hoog niveau beheersen. Ze maken echt hele goeie muziek. Nelson & Djosa luisteren er veel naar. Zij hebben mij geïntroduceerd tot die muziek.
Als ik terug ga naar Patience&hellip daar hoor ik toch zo’n ‘eighties sound’. Klopt dat?
Ja natuurlijk! De beat is gemaakt door Nelson en Djosa. Ik kwam op een gegeven moment in de studio en ik hoorde de beat en ze vertelden dat ze niet wisten wat ze ermee aan moesten. Ze vroegen of ik hier iets leuks op kon verzinnen. Zo is het liedje geboren. Ik heb Patience op mijn 14e geschreven als gedicht. Vertaald naar het engels voor de leuk&hellip ik had niks te doen. Liedje ervan gemaakt&hellip melodielijn verzonnen. Maar ik speelde geen piano of “whatever”. Ik zong gewoon. Dus ik dacht: misschien is dat wel leuk! Dus ik gaf ze dat maar meer bedoeld als een grapje. En ze waren helemaal enthousiast! Ze lieten het anderen horen om te kijken wat zij ervan vonden. En iedereen vond het heel tof! En zo is het ontstaan.
En dat jaren tachtig gevoel komt een beetje omdat de liedjes ook zijn geïnspireerd door Prince, Stevie Wonder en Herbie Hancock. Daar luisteren zij heel veel naar. Dat soort muzikanten beïnvloeden hun heel erg. En voor mij&hellip de jaren tachtig&hellip ik heb altijd gewild dat het nu de jaren tachtig was. Ik vind het zo’n gaaf tijdperk! Alles was toen zo nieuw en ‘fresh’ en stoer. 1999 van Prince was echt zo&hellip de klank van die synthesizers&hellip. Ik romantiseer het omdat ik een kind van de jaren tachtig ben, ik woonde toen nog in Kameroen.
Leuk dat je Prince een paar keer noemt&hellip
Ja, Prince is een muzikaal genie! Ik hem heb hem nog nooit live gezien. Ik hoop dat ik dat nog een keer mag meemaken!
Zijn er plannen om aan internationale promotie te doen?
Appletree is een klein label. Het bestaat nu zo’n twee tot drie jaar. Ik ben een nieuwe artiest. Voor iedereen is het nieuw. Voor mij is het ook allemaal nieuw. Al die strategieën als marketing zijn we mee bezig. En het is heel spannend hoe we dat precies gaan aanpakken. Ik heb sinds kort een manager.Dat is heel fijn. Het pakket Ntjamrosie en haar team moet in de loop van het jaar professioneler gaan worden. Wie moet wat doen? Wat wil ik? Wat doe ik? Wat doe het label? Wat doet de manager? Ik weet het verder allemaal nog niet. Ik kan leuke liedjes schrijven, interviews geven maar marketing is een heel andere wereld. Maar ik geloof in doen, doen, doen en niet teveel praten. Het wordt een leerzaam jaar. En dan kom je er ook wel. Het bewijs is mijn eerste album. Derde jaar conservatorium. Ik heb er alle vertrouwen in maar het is soms best wel eng omdat mensen iets van je gaan verwachten. Zoals Badu zegt: warriors walk alone I’m on my path. Zolang ik dat niet vergeet komt het wel goed!
Wat vind je van You Tube als medium om jezelf te presenteren?
Geweldig! Ik hou van You Tube en ook MySpace. Sinds dat er is&hellip Dat was een van die dingen die Badu zei: de toekomst ligt in “independance” Veel artiesten gaan onafhankelijk. Vandaar dat ik ook bij een klein ‘independant’ label zit. Die grotere labels&hellip dat werkt gewoon niet meer. Je kunt alles downloaden voordat het ¼berhaupt uit is. Het is heel deprimerend eigenlijk voor mij&hellipmaar gelukkig ben ik niet alleen maar zangeres, ik ben een slimme meid en artistiek onderlegd. Het komt wel goed maar je moet dus heel creatief zijn. Ik heb een platendeal maar dat betekent ook dat je moet optreden, albums verkopen, reizen, zorgen dat je veel meer bent dan alleen maar zangeres. Je moet je verbreden in je vak. Anders overleef je het gewoon niet.
Waar staat Ntjamrosie over 10 jaar in haar carrière?
Over tien jaar heb ik denk al een paar albums uitgebracht. Ik wil veel. Ik wil ook een jazz album uitbrengen. Mijn volgende album ben ik al mee bezig in mijn hoofd. Alicia Keys doet dat ook altijd&hellip alsof ik haar persoonlijk ken (lacht). Die praat in interviews altijd over haar volgende album. Ik anticipeer ook graag, vooral in mijn hoofd hoor. Zo ben ik eigenlijk ook. Het publiek natuurlijk nog niet. Verder zal ik hebben gereisd over de wereld. Dat zijn mijn dromen en aspiraties. En het zijn ook dingen die mogelijk zijn dus vandaar dat ik ze ook uitspreek. Ik zal interessante mensen hebben ontmoet. Ambassadrice van een goed doel. Ik zal veel meer maatschappelijk bezig zijn. Ik wil meer daar naartoe. Ik wil meer teruggeven eigenlijk. Ik wil over tien jaar niet zeg maar heel beroemd zijn, en daarmee alles gezegd hebben. Ik wil een verschil maken. Een positieve plek in het leven als artiest en als mens. Ik hoop dat ik daar naartoe kan. Ik wil mensen blijven inspireren. Dat daardoor de wereld voor mij kleiner wordt. En meer een eenheid. En met mijn muziek hoop ik dat het ook weer spannende dingen met zich meebrengt.
Ntjamrosie en haar band openen op 25 mei om 13.00 de 31ste editie van hèt wereldpodiumkunstenfestival van Nederland: het Dunya Festival in Rotterdam. Meer informatie over Dunya vind je op www.dunya.nl.
Voor meer informatie over Ntjamrosie kun je terecht op de officiële website.
