Onderwerp: FESTIVAL, WERELDMUZIEK

Zondag 22 Juli 2007 at 9:41 pm

Gedreven Izaline Calister op Kroonjuwelen

Tekst en beeld van Serge Julien (klik voor vergroting)

Van sommige artiesten kun je geen genoeg krijgen om ze te horen en te zien. Als de flyer voor Kroonjuwelen de naam van Izaline Calister aankondigt kijk ik alweer uit naar een optreden van de op Cura §ao geboren zangeres.

Kroonjuwelen is een gratis festival dat wordt gehouden op een aantal locaties in het centrum van Den Haag waarin muziek, dans, film, etenen drinken uit de Antillen, Aruba en Nederland de ingrediënten zijn. Doel van dit festival is de culturele rijkdom van het Nederlandse Koninkrijk onderstrepen en de onderlinge banden versterken.

Na dagen van rotweer is het een zonovergoten zaterdag die prima past bij de Caribische sfeer van het festival en dat doet Izaline Calister ook goed want die heeft er overduidelijk zin in. Het zonnestraaltje van Cura §ao staat nog maar een paar minuten op het podium of er is al sprake van een heerlijk sfeertje tijdens het nummer Dia Bo Pagami. De Afro Caribische ritmes, met uitstekend drum- en percussiewerk van broer Roël Calister, vliegen je meteen om de oren maar tegelijkertijd krijg je ook een scheut jazz over je heen als gitarist Ed Verhoeff zijn kunnen vertoont. Het is kenmerkend voor de muziek van Izaline dat zij deze twee muziekstromingen tot een smakelijk en toegankelijk geheel samensmelt. Ook het nummer Dia Liber krijgt een zelfde warme behandeling waarin Jose Lopreto zich mag uitleven op piano. Calister is zoals altijd communicatief met haar publiek en ze leidt de in Papiaments gezongen liedjes in door de betekenis en achterliggende gedachte uit te leggen. Het lieve Kanta Hélele leert ons dat we de kleine dingen in het leven moeten waarderen. Humor heeft de sympathieke zangers ook met het satirische op het tambu ritme gebaseerde Kasa Ku Mi wat zoveel betekent als “trouw met mij” waarin ze nog eens vertelt dat ze al jaren samen is met haar partner maar dat hij haar nog steeds niet ten huwelijk heeft gevraagd. “Nou, als het niet gebeurt dan hoop ik in ieder geval dat jullie dit liedje nog eens kunnen gebruiken” zegt ze grappend.

Ook nu is de prachtig gekrulde Calister weer een energieke verschijning met expressieve gebaren waarmee ze haar liedjes ten gehore brengt. Haar stem blijft ondanks het vele bewegen en aandacht geven aan het publiek stabiel en zuiver. Ze krijgt vocale ondersteuning van de eveneens charismatische achtergrond zangeres Giovanca Ostiana die ook over een dijk van een stem beschikt.

Het optreden concentreert zich op de laatste twee CD’s van Calister: Krioyo en Kanta Hélele. Van de laatste CD is Karnaval Dizumbi weer een aangenaam hoogtepunt door het aanstekelijke refrein en geweldige mix van Calypso en Zumba ritmes. Ook het publiek krijgt tijdens dit nummer een rol als het wordt aangespoord om op speelse wijze mee te zingen.

Het uur durende optreden toont een gedreven en plezierige Calister die tezamen met haar uitstekende muzikanten onder leiding van bassist Reno Steba het weer voor elkaar krijgt om je dat positieve gevoel mee te geven. Het is na afloop dan ook dringen geblazen om CD’s te laten signeren en even met de zangeres op de foto te mogen.

Een concert van Izaline Calister blijkt steeds weer een heerlijk feestje van een kwalitatief hoog niveau. Ze is en blijft een juweel deze ambassadrice van Cura §ao&hellipwat zeg ik&hellip een kroonjuweel!

Izaline Calister gezien tijdens het Kroonjuwelenfestival in Den Haag op 21 juli 2007.

Izaline Calister - website

Band
Izaline Calister “ zang
Giovanca Ostiana “ achtergrondzang
Reno Steba “ bass en musical director
Roël Calister “ drums en percussie
Ed Verhoeff “ gitaar
Jose Lopretti “ piano

CD’s
Krioyo
Kanta Helele

Onderwerp: FESTIVAL, WERELDMUZIEK

Zaterdag 30 Juni 2007 at 5:39 pm

Festival Mundial 1e dag

Door Ying Fang met foto's van Jeroen van der Ent (klik voor vergroting)

Bij aankomst op het festivalterrein van Mundial 2007 in Tilburg schijnt er een voorzichtig zonnetje tussen de wolken door en wordt het publiek opgewarmd en wakker geschud door de heftige beats en ritmes van éénmansorkest Sonic Junior (Brazilië) die het dan nog niet ruimtallig aanwezige publiek al snel aanzet tot een voorzichtig dansje. Blaxstar (Zwolle/AMsterdam) toonde intussen aan op het hoofdpodium dat hiphop uit Nederland kwaliteit heeft en zeker een plaats verdient op de grote podia.

Mundial 2007 is net als in vorige edities een festival dat de betere wereldmuziek combineert met een boodschap, het terrein is dan ook een combinatie van (muziek)podia en interactiviteiten die met een goed doel te maken hebben. Juist die combinatie van de activiteiten en de muziek maakt het makkelijk om interesse te wekken voor de goede doelen. Met het thema Music Beats Poverty hebben er uitwisselingen van Nederlandse bands en talenten uit ontwikkelingslanden plaatsgevonden en vele van deze kruisbestuivingen traden op tijdens deze versie van Mundial. Eén van deze activiteiten, de gratis salsa workshops verzorgd door salsability.nl werd bijvoorbeeld gecombineerd met een handtekeningenactie voor de rechten voor vrouwen in Sri Lanka. Zowel de danspasjes als de actie werden druk bezocht.

Na Sonic Junior in de grote tent is het buiten tijd voor nog een Braziliaanse act, de band Batuque & Batucada, samengesteld uit kinderen uit de favela (Braziliaanse sloppenwijk) Braz de Pina, Rio de Janeiro. De kids geven een showtje Braziliaanse percussie weg en spelen een aantal maal onder veel belangstelling en aanmoediging op dit festival, ook op het grote podium doen ze op zondag mee met Zuco 103. Neco Novellas (Mozambique) zorgde verderop voor een rustpunt met hun aardse mix van melodische en jazzy wereldritmes en zang. Met verhalen in het portugees en in lokale dialecten over familie, natuur en het dagelijkse leven.

Tijdens het toepasselijke concert van het Chileense Sol en Lluvia (zon en regen) daalde de hemel neer op het festivalpubliek en werd de rest van de dag gekenmerkt door plotselinge hoosbuien en opklaringen. Gelukkig waren er op Mundial de nodige tenten waar zowel muzikale als andere activiteiten plaatsvonden. Luie Hond zorgde voor een broeierig optreden in een volle tent met hun nederlandstalige reggae-songs over zweterige sex en warme liefde. Een horde aan gillende dames moedigde de band aan met als hoogtepunt een half ontklede leadzanger die zijn ziel en zaligheid gaf aan zijn muziek. K-liber4life is ook één van de bands van het uitwisselingsprogramma van Mundial en zette de tent op zijn kop met hun catchy ritmes en opzwepende bubbling vibes. SCHUDDEN!

Al met al een geslaagde zaterdag met vele goede acts en een enthousiast publiek dat zondag alleen nog maar in aantal toenam.

Festival Mundial - website

Onderwerp: WERELDMUZIEK

Vrijdag 25 Mei 2007 at 4:15 pm

Energieke Oi Va Voi in Paradiso

Door Aukje met foto's van Oi Va Voi (klik voor vergroting)
Gezien in Paradiso op 22 mei 2007

“In de muziek van Oi Va Voi komt Oost en West samen.” Zo omschrijft trompettist, toetsenist en zanger Lemez Lovas van de band Oi Va Voi (Jiddisch voor ‘Oh lieve God’) hun muziek. Het is inderdaad een samensmelting van vooral klezmer met electronische popmuziek, vermengd met Arabische klanken, Bulgaarse volksmuziek, funk, dance en rock.

Hun vorige album ‘Laughter through tears’ was erg succesvol. In Nederland kregen ze er zelfs een Edison voor. Alleen hebben zij de Edison nooit ontvangen, omdat ze volgens hen niet waren uitgenodigd voor de uitreiking.
Het maken van hun tweede titelloze album ging niet van een leien dakje. De zangeres verliet de band en startte een succesvolle solocarrière onder de naam K.T. Tunstall. De zoektocht naar een nieuwe zangeres was niet bepaald makkelijk, maar uiteindelijk vonden ze Alice McLaughlin, met een stem die ligt tussen Björk en Marianne Faithful. Ook verliet de violiste de band, waarvoor in de plaats vioolvirtuose Anne Phoebe is gekomen, die tijdens het optreden laat zien dat ze een podiumbeest is. Het optreden in Paradiso is de aftrap van de tournee om hun nieuwe album te promoten. Na het openingsnummer verplaatst zangeres Alice zich van haar plek achter de trommel naar de microfoon om het triphop-achtige nummer ‘Black Sheep’ te zingen. Op blote voeten, in een oranje jurk. Meteen zit ze in de emotie van het nummer, maar door het vele bewegen én de blote voeten komt ze ietwat klungelig over. Het is misschien ook wennen aan een andere zangeres, en misschien moet de zangeres op haar beurt nog wennen aan publiek.



Bijna alle muzikanten bespelen ook een ander instrument. De violiste Anna Phoebe verruilt dikwijls haar viool voor een melodica en de klarinet is hoofdinstrument van zanger Stephen Levi die het eerste nummer zong. De trompettist Lemez Lovas speelt af en toe toetsen en zingt de ska-achtige nummers, zoals ‘Yuri’, een nummer over de Russische astronaut Yuri Gagarin. Ook worden zangpartijen makkelijk overgenomen door een ander lid. Goed, een gastzanger laat je niet snel komen voor één nummer, dus zingt zangeres Alice het derde nummer ‘Gypsy’. En wordt op de nieuwe cd ‘Look Down’ gezongen door een zanger, tijdens het optreden neemt Alice wederom de zangpartij voor haar rekening.

Een avondje Oi Va Voi staat garant voor groot feest. Vooral tijdens de instrumentale nummers zoals ‘7 Brothers’, waarbij violiste Anna Phoebe helemaal los gaat, wordt het publiek meegenomen in de energie die de band uitstraalt, wat hen een uitbundig applaus oplevert. Ook Stephen Levi is populair, vooral als hij het bekende ‘Yesterday Mistakes’ zingt. En hoewel de zangeres steeds beter wordt en relaxter op het podium staat, blijft zij een buitenbeentje.

De toegift begint met de hit ‘Refugee’. Daarna is het tijd voor een speciaal moment: de uitreiking van de Edison. Nou ja, uitreiking, het beeldje stond in de kleedkamer als we de band moeten geloven. Maar na drie jaar is het beeldje eindelijk in bezit van de eigenaars. Ze sluiten de setlist af door nogmaals ‘Yuri’ te spelen. Het publiek is er niet minder enthousiast om. Oi Va Voi heeft een energiek concert gegeven dat vanaf begin tot eind bleef boeien.

Oi Va Voi - website en MySpace

Line-up:
Alice McLaughlin (zang)
Anna Phoebe (violin)
Nik Ammar (Guitar, Mandolin, Vocals)
Josh Breslaw (Drums, Percussion)
Leo Bryant (Bass, Double Bass)
Stephen Levi (Clarinet, Vocals)
Lemez Lovas (Trumpet, Keys, Vocals)

CD kopen?

Oi Va Voi
Oi Va Voi

Onderwerp: WERELDMUZIEK

Donderdag 24 Mei 2007 at 10:17 am

Izaline Calister wil niet in een hokje worden geplaatst

Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

Het is een wel zeer zomerse maandag in april die prima past bij de afspraak die we hebben met niemand minder dan Izaline Calister. Vandaag zijn we bij het zonnetje van Cura §ao thuis in Groningen om eens bij te praten.
We schuiven aan tafel in een gezellige licht gekleurde moderne open hoekkeuken die grenst aan een knusse huiskamer, waar de kleuren kaki, wit en ecru de boventoon voeren. Izaline in haar oranje met roze gekleurde zomerjurkje steekt bij deze neutrale tinten af als een prachtige exotische bloem. Onder haar jurkje draagt voor de verandering ook eens schoeisel in de vorm van witte slippers met gouden bandjes. Degenen die Izaline Calister’s optredens wel eens hebben bezocht, weten dat ze op het podium steevast op haar blote voetjes loopt. “Ik hoef me tijdens optredens dan niet druk te maken over wat ik voor schoenen aan moet doen en daarbij voelt het prettig en gemakkelijk” vertelt ze. De op Cura §ao geboren Izaline woont inmiddels zo’n twintig jaar in Nederland en al die tijd in Groningen. Ze bivakkeert wel praktisch ieder jaar minimaal twee keer op Cura §ao. “Ik zorg er in ieder geval altijd voor dat ik een warme kerst heb” zegt de sympathieke zangeres. Toen ze hier kwam heeft ze Bedrijfskunde gestudeerd maar na afloop ging ze naar het conservatorium om haar muzikale liefde verder te ontwikkelen. Afgezien van een stage op kantoor zou Izaline niet meer beroepsmatig achter een bureau terugkeren en stortte zij zich helemaal op de muziek. “In die tijd was ik al heel veel met muziek bezig. Ik trad heel vaak op en ik zat in verschillende groepen. Voor Bedrijfskunde heb ik zes jaar gestudeerd en afgemaakt maar ik dacht: ik word geen goede manager. Toen ik eenmaal een jaar conservatorium achter de rug had nam ik eigenlijk van het een op het andere moment de beslissing om verder te gaan met muziek. En dat bleek ook uiteindelijk de goede beslissing te zijn geweest zoals eigenlijk veel van mijn goede beslissingen impulsief gebeuren”.

Izaline’s behoorlijke haardos is vandaag voor een deel naar achteren gestreken met haarspelden maar aan de achterkant zie we die mooie kenmerkende krullen. Ze heeft last van een verkoudheidje en heeft daarom een groot glas thee voor zich staan. Ze is waarschijnlijk aangestoken door Yma America, de vaste zangeres van Lucas van Merwijk’s Cubop City Big Band waarmee Izaline twee dagen voor dit gesprek het laatste concert van de Latin Diva’s tour heeft afgesloten in Rotterdam. De nadruk bij de Cubop City Big Band ligt op salsa maar Izaline ontfermt zich tijdens deze optredens over haar eigen liedjes die zijn geëind op de muziekstijlen van Cura §ao. Hoewel Izaline’s voorkeur uitgaat naar die richting heeft ze genoeg uitstapjes gedaan naar andere muziekstromingen. Ver voordat haar prachtige debuut Sono Di Un Muhe (A Woman’s Dream) uitkwam heeft ze diverse muziekprojecten gedaan en een daarvan was haar eigen groep Aquarela do Brasil waarin ze Braziliaans repertoire heeft gezongen van onder andere Joao Gilberto, Antonio Carlos Jobim en haar persoonlijke favoriet Elis Regina. Deze laatste is ook een inspiratiebron geweest: “Ik ben een perfectionist en ik leg de lat voor mezelf hoog met zingen. Toch kun je wel eens van die dagen hebben dat je bepaalde noten niet haalt. In het begin vond ik dat vreselijk maar nu ga ik daar iets makkelijker mee om. Van Elis heb ik meegenomen dat je niet altijd perfect hoeft te klinken. Zij zat er ook wel eens naast maar ze was briljant, virtuoos, en zong met veel emotie en spelplezier”.

Luistert Izaline zelf eigenlijk nog naar muziek de laatste tijd? “Ik luister vooral naar muziek als ik in de auto zit. Dat zijn eigenlijk de enige momenten dat ik echt in de gelegenheid ben om naar muziek te luisteren. Ik hou van verschillende soorten muziek: pop, salsa, latin, jazz. De laatste tijd luister ik veel naar Rita Reys bij wie ik nu lessen volg maar ik luister ook graag naar groepen en artiesten als Los Van Van, Juan Luis Guerra en Silje Nergaard”. Ze graait tussen de papieren en CD’s op tafel en toont vervolgens met trots de kaartjes die ze heeft voor het concert dat Silje Nergaard in mei in Paradiso geeft.

Door de jaren heen heeft Izaline internationaal al behoorlijk aan de weg getimmerd en heeft ze in veel landen en op prestigieuze plekken opgetreden. Een van de leukste ervaringen was de tour die ze heeft gemaakt door Mexico in 2005 tijdens de promotie van de CD Krioyo.
“De shows waren onderdeel van een groot festival. Drie weken lang tourden we op de ouderwetse manier met een touringcar door het prachtige land. We hadden ontzettend veel plezier. Overal waar we kwamen ging het publiek uit hun dak. De muziek sloeg zo goed aan. De mensen waren ontzettend aardig en we werden overal zo goed behandeld en altijd lekker eten. We hadden waarschijnlijk nog wel 25 shows kunnen doen” vertelt ze enthousiast.

De internationale optredens zetten zich ook binnenkort voort want in juni zal Izaline met haar band voor een aantal optredens afreizen naar New York. Voor veel artiesten is het een droom om ergens op de planken van New York te staan. Izaline is er toch redelijk nuchter onder:
“Natuurlijk vind ik het leuk om in New York op te treden maar het is ook weer niet zo dat daarmee mijn grootste droom is uitgekomen. Ik ben er ooit een keer eerder geweest met Michiel Borstlap om met een project van hem mee te doen en nu mag ik er dan solo spelen. Ik weet nog niet eens welke lokaties ik ga aandoen (ze pakt haar laptop erbij om informatie te achterhalen en constateert dat het bekende Joe’s Pub een van de lokaties blijkt te zijn). Volgens mij zijn de jongens van de band er nog enthousiaster over dan ik. Die staan zowat te springen”!
Nieuw terrein dat ze zal betreden is Indonesië, waar ze Izaline nog niet kennen. Ze zal daar zeven optredens geven in het kader van haar programma Singing Stories dat afgelopen januari in première is gegaan als onderdeel van het literaire festival Winternachten.
“Winternachten is een tweejarig project. We zijn in januari begonnen. Ik zing zelf geschreven liedjes die zijn gebaseerd op volksverhalen uit verschillende landen en culturen. Het programma is nog steeds in ontwikkeling en ik schrijf dan alleen of met Ed Verhoeff ook steeds weer liedjes erbij . We zijn er pas mee in Cura §ao, Sint Maarten en Aruba geweest waar men heel enthousiast heeft gereageerd. We gaan er ook mee naar Zuid Afrika en Suriname en mogelijk komt er een Nederlandse theatertour”.

Vorig jaar bracht Izaline haar vierde CD, Kanta Hélele, uit. Deze CD ligt in het verlengde van voorganger Krioyo waarmee ze eer doet aan de traditionele muziekstijlen van haar geboorteland. Wil de ambassadrice van Cura §ao, zoals ze vaak wordt betiteld, nog een zelfde plaat uitbrengen om zo een trilogie te vormen?
“Ik weet het nog niet. Ik vind het hartstikke leuk om die muziek te maken maar ik wil ook niet in een hokje worden geplaatst anders krijg ik straks het gevoel dat ik niets anders meer mag doen. Misschien kom ik wel met iets heel anders&hellip”.
Dat Izaline niet in een hokje wil worden geplaatst heeft ze recentelijk getoond met een artistieke triomf tijdens de double bill concerten met het Peter Beets Trio waarin ze selecties van Porgy & Bess ten beste liet horen. Is het niet wennen om met een Peter Beets Trio te spelen of met haar reguliere band?
“Met Peter heb ik een geweldige tijd gehad. Het was leerzaam maar soms ook best moeilijk om samen te werken. Dat heeft ermee te maken dat wij beiden bandleiders zijn en dan ga je opeens een samenwerkingsverband aan en loop je soms wel eens tegen meningsverschillen op. Gelukkig heeft het verder allemaal goed uitgepakt en vind ik het heel jammer dat het is afgelopen. Ik zal die tijd enorm gaan missen. Ik hoop dat er nog vervolgconcerten komen in het najaar”.

Het zou toch leuk zijn als er een CD komt van dit project&hellip
“Die vraag heb ik eerder gehoord maar er zijn niet direct plannen. Dit project is in eerste instantie bedoeld als theatertour. Het zou op zich leuk zijn maar dan wil ik er ook wel iets moois van maken en niet alleen maar een opname van een live optreden gebruiken. Daarbij moet je ook afvragen of er wel voldoende markt voor is voor een dergelijke CD. Dat is best een dure aangelegenheid en als je vervolgens met een overschot aan CD’s zit dan is dat wel zonde. Je maakt geen CD’s om het maken van CD’s”.
Zijn er nog specifieke artiesten met wie ze zou willen samenwerken?
“Niet direct maar wat ik wel interessant zou vinden is om eens te worden geproduceerd door iemand. Ik stel me dan zo voor dat ik met een aantal kale liedjes kom aanzetten en daar vervolgens met een creatieve producer mee aan de slag ga. Dat lijkt me erg leuk”.

Er moeten nog een paar portretten van Izaline worden gemaakt en onze fotografe stelt voor om een charmant speeltuintje vlak achter haar huis als locatie te gebruiken. Als ze zich in de schommel laat fotograferen vragen we nog aan haar wat haar volgende doelen zijn: “Hmmm&hellip nog beter zingen. Ik hoop tot mijn tachtigste door te kunnen gaan met zingen. Daarnaast zou ik ook liedjes voor anderen willen schrijven. Soms krijg ik wel eens die vraag om wat voor andere artiesten te schrijven en dan maak ik iets maar dan kan ik er geen afstand van doen en dan gebruik ik het uiteindelijk zelf. Ik zou moeten leren om dat los te laten. En verder&hellipde muziek die ik maak is misschien niet voor een hele grote doelgroep maar de mensen die deze muziek leuk vinden hoop ik wel allemaal te kunnen bereiken en voor te kunnen spelen. En dat hoop ik voort te kunnen zetten”!

Izaline Calister is de komende tijd met regelmaat op tournee en ze zal ook in Nederland weer een reeks concerten geven. Voor de meest actuele informatie over Izaline’s activeiten kun je kijken op haar officiële website.

Izaline Calister - website

Onderwerp: MUZIEK, WERELDMUZIEK

Zondag 28 Januari 2007 at 11:11 pm

Vinicius Cantu ¡ria boeit van de eerste tot de laatste seconde

Door Marina den Hartog met foto's van Jeroen van der Ent (klik voor groter)
Gezien in het Bimhuis op 26 januari 2007

Met een prachtig instrumentaal nummer, vermoedelijk geïnspireerd op geluiden afkomstig uit het Amazonegebied, zet Vinicius Cantu ¡ria meteen de toon van dit indrukwekkende concert. De gitarist/zanger is geboren in Manaus, de grootste stad van dit onmetelijk gebied. Deze geboortegrond heeft onmiskenbaar invloed gehad op zijn muzikale ontwikkeling. Op zijn zevende is hij naar Rio verhuisd en ook dat is te merken.

Zonder dat Cantu ¡ria nadere uitleg geeft, komen tijdens het concert allerlei Braziliaanse muziekstijlen aan bod, zoals de baião, maracatú en natuurlijk de bossa nova. Tijdens de nummers worden uitstapjes gemaakt naar jazz en funk. Sinds halverwege de jaren negentig woont hij in New York, wat ongetwijfeld doorwerkt in zijn muziek. Het concert is een dwarsdoorsnede van diverse stijlen. De heel specifieke interpretatie die Cantu ¡ria daaraan geeft is uitermate boeiend. Ieder nummer is een avontuur op zich. Aanvankelijk heb je geen idee wat er komen gaat, maar de harmonieën en ritmes passen zo mooi in elkaar dat na enkele maten steeds weer een prachtig geheel ontstaat. Het is bijna sereen. Wat een sfeer weet deze man te creëren. De musici die Cantu ¡ria bijstaan zijn stuk voor stuk voortreffelijk. Trompettist Michael Leonhart speelt subliem en weet ongelofelijk subtiele klanken uit zijn instrument te halen. Na iedere solo onthaalt het publiek hem op een enthousiast applaus.



Intussen is het Bimhuis bomvol. Ondanks de drukte is het publiek muisstil. Vinicius Cantu ¡ria is spaarzaam met woorden. Zo kondigt hij bijvoorbeeld geen enkel nummer aan of af; de rijkgeschakeerde muziek die hij met zijn band neerzet spreekt voor zich. In het tweede deel van het concert horen we een prachtige uitvoering van het bekende ‘Corcovado’ (Quiet nights of quiet stars). Dit nummer begint met een soort handpercussie waarbij drie musici, min of meer handenwrijvend, een heel subtiel ritmisch geluid produceren terwijl Cantu ¡ria, verder alleen nog begeleid door de bassist, zingt en gitaar speelt. Wat een mooie vondst.

Er volgen een paar echte ‘latin’-nummers, waaronder een met Engelse tekstfragmenten die ironisch verwijzen naar Brazilianen die zich in andere landen vestigen: “We make some money, we make a big deal, we make some money before we go back to Brazil!” Het laatste nummer is ‘Ela é carioca’. De zaal zingt op verzoek van Cantu ¡ria bepaalde delen mee. Even is het net alsof we in Brazilië zitten, terwijl het publiek zo op het oog toch voornamelijk Nederlands lijkt te zijn. Dit slot illustreert het bijzondere karakter van dit fascinerende concert.

Bezetting:
Vinicius Cantu ¡ria “ zang en gitaar
Michael Leonhart - trompet
Paul Socolow - basgitaar
Adriano Santos - drums
Dendê - percussie