Categorie: TONEEL

Woensdag 10 Februari 2010 at 3:52 pm

Regie en tekst bijten elkaar in Berm

Berm foto Ben van Duin Berm foto Ben van Duin Berm foto Ben van Duin

Gezien op 9 februari Theater Bellevue
Door Sarah Ringoet met foto's van Ben van Duin (klik voor vergroting)

Een dochter is onderweg naar haar moeder in Groningen. Halverwege de treinreis trekt ze aan de noodrem en verlaat de trein. Ze belandt in de berm,waar ze verward een denkbeeldig gesprek met haar moeder begint. Ze zouden elkaar door en door moeten kennen, maar pas vandaag durven ze elkaar recht in de ogen te kijken.

De voorstelling begint met een monoloog van de dochter. De begintekst is intens, beeldrijk en heeft een prettig ritme. Geen enkel woord is overbodig of gaat verloren. Dit geldt voor het grootste gedeelte van de tekst, hoewel deze naarmate de voorstelling vordert, aan rijkheid, luciditeit en nuancering verliest.

De nuchtere gedachtegangen van de dochter zijn soms net iets te mannelijk, te kort door de bocht en staan vaak haaks op de vrouwelijke emotionele logica, hoe verward ook, waardoor ze op het randje van geloofwaardigheid balanceren. Ze bevestigen dat de tekst door een man geschreven is.

Berm heeft een veelbelovend begin.
Het gesprek tussen moeder en dochter is grotendeels geloofwaardig, al laten ze het wat timing en op elkaar reageren betreft soms afweten. Zodoende komen ze steeds meer in de valkuil van de pathetiek en hier en daar in de psychologie terecht. Zonde, want de tekst spreekt voor zich en hoe meer de tekst spreekt, hoe beter het stuk.
De voorstelling gaat nog meer wringen: Het zo nu en dan illustratief spel van de dochter haalt je uit de tekst en uit de voorstelling. De mise-en-scène is af en toe ongelukkig: de actrices komen soms heel dicht, té dicht bij elkaar in de buurt, waardoor de theatrale spanning verdwijnt. Hetzelfde gebeurt wanneer ze te ver van elkaar verwijderd zijn als ook op de momenten waar ze wel en niet naar elkaar kijken.

Wanneer de dochter ineens rondjes gaat lopen in de berm, worden niet alleen afspraak en regie zichtbaar, als ook het feit dat de voorstelling duidelijk op twee, soms drie sporen zit. Tekst en regie vallen zelden samen en sublimeren niet en de niet consequente speelstijl roept vragen op. Het gevoel in een ‘gewrongen' voorstelling te zitten overheerst en wordt bevestigd wanneer de dochter tijdens haar eindmonoloog opeens de vierde wand doorbreekt. De tekst krijgt in deze voorstelling te weinig tijd en ruimte waardoor de impact die deze zou kunnen hebben ontbreekt.

Tekst: Rik van den Bos
Regie: Gerardjan Rijnders
Spel: Henny Orri en Diane Lensink

Theater Bellevue




Reageer hieronder

Geen reacties





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.