Categorie: MUZIEK, POP-ROCK

Woensdag 10 Maart 2010 at 12:29 pm

Electric AlleyCat winnaar Clash of the Electro-Titans tijdens Best of Panama.

Black Oysters foto Hans Speekenbrink Krooons foto Hans Speekenbrink  Electric Alleycat foto Hans Speekenbrink

Door Francis Broekhuijsen met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

Dat er meerdere wegen zijn die naar Electro leiden, werd mij maar al te zeer duidelijk tijdens de ‘Best Of Panama' avond in Club Panama aan de Oostelijke Handelskade in Amsterdam.
Uit het diverse aanbod aan beginnende bandjes dat bij hen in de kleine zaal heeft opgetreden, wordt de allerbeste gekozen. Gegroepeerd in genres strijden steeds drie bands tegen elkaar en maken zo kans op een gratis optreden in de grote zaal. Het publiek en een professionele jury bepalen uiteindelijk wie de felbegeerde prijs mee naar huis mag nemen. Drie categorieën gingen aan deze avond vooraf te weten Pop, Rock en Singer-songwriter Nu dus de vierde editie, met Electro als lijdend voorwerp.


Qua programmering een slimme zet aangezien deze dagen het 5-days off festival de binnenstad op zijn grondvesten liet dreunen. Op het programma drie bands, Black Oysters, Kroons en Electric AlleyCat.
De band die de lastige taak had om te starten en het publiek warm te krijgen voor een stevig avondje elektronische muziek was de electro formatie Black Oysters.


Black Oysters foto Hans Speekenbrink Black Oysters foto Hans Speekenbrink Black Oysters foto Hans Speekenbrink

De muzikanten Moyster en Noyster betreden het podium en wie nu wie is wordt mij niet helemaal duidelijk, maar Moyster ,of Noyster, neemt plaats achter een elektronisch versterkte didgeridoo. De laptop gaat aan en een stortvloed aan prachtige visuals ondersteunen het gegrom en geknor. Dan gaat het los. En hard ook. Snoeihard. Dit is Didgelektro De muzikanten beuken erop los achter synthesizer en drumstel. Het heeft een hoog noise punk gehalte. Electro Punk, dat wel. Ook klinkt het als T.Raumschmieren. Duitse Techno. Noyster,waarschijnlijk, fluistert zijn teksten en vervormd klinkt de stem door de boxen over het geluid van de pompende beats en knarsende synth-sounds.
Ik moet erg denken aan de begintijd van de House. Acidgrooves, Underground, verschaald bier, lege pakhuizen, een stroboscoop en één laser die over het hoofd van het publiek zwaait. Maar zij verwijzen met het nummer 'Klos' duidelijk ook naar de Godfathers aller Electro, Kraftwerk.
De mannen van Black Oysters roffelen, rammen en vervormen hun geluiden op de ‘four to the floor' beats die uit de laptop komt. Voor de ruimte en het moment staat het geluid naar mijn idee te hard, maar hun enthousiasme werkt aanstekelijk. Hun sound is lekker gruizig. Goed voor een nacht door dansen. Er mist nog wel balans in hun optreden. Zij zouden meer aan hun performance mogen werken. Ze ogen nog iets te aardig, en mag het wat mij betreft meer agressiever en zo meer in overeenstemming komen met hun sound.
In het laatste nummer ‘A Means to a Fuckin'End' een remix-cover van Joy Division. komt het al wel meer samen. De teksten in het geprojecteerde filmpje en de teksten gezongen door, in dit geval Moyster, denk ik, lopen mooi synchroon. En dan wordt het ook even echt interessant. De Mannen van Black Oysters kunnen met nog wat werk en balans en veel spelen een overtuigende en stevige show neerzetten. Maar goed ze bestaan ook maar pas sinds vier maanden en staan al wel in het voorprogramma van het Amerikaans-Franse Techno-duo MOTOR, dus dat komt wel goed.

Kroons foto Hans Speekenbrink Kroons foto Hans Speekenbrink Kroons foto Hans Speekenbrink

De avond gaat verder en na een snel changement neemt Kroons bezit van het Panama podium.Kim Erkens zingt en Jordi Filali rapt. Zij kennen elkaar van de Rockacademie in Tilburg.
Zij spelen geen instrumenten maar zingen en rappen op hun zelf geproduceerde tracks en geven een theatrale show weg waar je niet omheen kunt. Ze stuiteren en bewegen als marionetten of te hoog opgedraaide speeldoos figuurtjes. Hun sound is lieflijk, gelaagd, soul-full, burlesque, Bristol triphop en R&B achtig, nu eens als een 78- toeren plaat krakend en knarsend dan weer poppy en gelikt maar altijd met een diepere onderlaag. Mij hadden ze bij de eerste minuut al te pakken.
Jordi heeft een erg goede klank in zijn Engelse raps en klinkt soms opgewekt als Q-Tip van a Tribe Called Quest dan weer dreigend en schizofreen als Tricky (in hun nummer Pierrot). Kim heeft een mooie stem en gebruikt deze met veel overtuiging en zeggingskracht.Zij klinkt als de dames van CocoRosie, Caro Emerald ( in het nummer Burns like Fire) of soms als een versneld afgespeelde Marylin Monroe film.

Kroons foto Hans Speekenbrink Kroons foto Hans Speekenbrink Kroons foto Hans Speekenbrink

Hun act is prominent aanwezig in hun optreden en het lijkt soms alsof de muziek ten dienste hiervan staat. Zij ogen als jonge buurkinderen die met een verkleedkist op zolder aan het spelen zijn en langzaam maar zeker zichzelf en hun ontluikende seksualiteit ontdekken. Het spel van aantrekken en afstoten is spannend om te zien en hun muziek krijgt hierdoor nog een extra laag mee.
Ik vind het bijzonder dat je in hun spel en act de ontwikkeling van de muzikale karakters ziet gebeuren en de muziek zo toch weer meer op de voorgrond weet te komen. Hun nummers hebben los van elkaar stuk voor stuk hitpotentie en vertellen in de hele set een opwindend verhaal van liefde en wanhoop. Hun muziek is erg goed geproduceerd en bouwt in de gelaagdheid veel referenties in naar oude hip-hop en jazz. En wat een theatrale vrijheid en overgave hebben deze muzikanten in hun optreden. Je zou misschien door de act de artiesten een beetje kwijt kunnen raken. Ze geven veel maar vragen ook veel van het publiek. En dat is door de intensiteit behoorlijk confronterend. Deze groep gaat wat mij betreft ver komen.

Electric Alleycat foto Hans Speekenbrink Electric Alleycat foto Hans Speekenbrink Electric Alleycat foto Hans Speekenbrink

Dan is het tijd voor de laatste set van Best of Panama. En dat is het electro-trio; Electric AlleyCat. De formatie bestaande uit zangeres Jeditah van der Meulen, toetsenist/gitarist Joeri van Dongen en gitarist Erik van Woudenberg.
De mannen, gekleed in de huiskleuren van Electric AlleyCat, zwart pak met een roze stropdas, bouwden in no time hun instrumentarium op. Laptop, midi toetsenbord en chaospad voor de zangeres werden klaargezet. De gitaren werden omgehangen. De beginpositie ingenomen. De zangeres liet niet lang op zich wachten. Gekleed in een metaalkleurige jurk werd het rose met zwart van haar mannen hierin gereflecteerd en versplinterd de zaal in geworpen. Met een gestileerde pose zetten de AlleyCats hun eerste nummer in. Bond. Ze klinken helder, strak, lekker hoekig en heel erg van nu. Hun muziek doet erg denken aan Goldfrapp en Soulwax en het Amsterdamse Aux Raus.
Melodieus en scherp, rauw en wavy,punkig, maar ook gelaagd en dreigend. De mannen zwaaien met hun instrumenten. Jeditah van der Meulen heeft met haar stem een enorm bereik. Ik moet denken aan Nina Hagen. Maar ook Roisin Murphy associeer ik met haar. Theatraal en opera-achtig. Zij is erg expressief in haar mimiek en een continue blikvanger. Haar stem vervormt ze met de chaospad terwijl je hoort dat ze erg goed kan zingen en haar instrument onder controle heeft. De mannen weten flink te rocken en met behoud van identiteit veel bij te dragen aan het concept, dan weer stilerend in poses dan weer los en springend over het toneel. Er zit mooie dynamiek in hun set.

Electric Alleycat foto Hans Speekenbrink Electric Alleycat foto Hans Speekenbrink Electric Alleycat foto Hans Speekenbrink

Hard beukende electro afgewisseld met wat ingetogener liedjes. Ze verhalen over foute mannen (Cliffhanger Honey) en machtsmisbruik (Black & Green). Over hoe je als mens bepaald bent door je opvoeding en je culturele achtergrond en dat je ondanks alles je eigen weg moet blijven volgen. Los moet breken uit wat de maatschappij van je verwacht (Full). En hoe een duiveltje in je hoofd je probeert te ontkrachten (Iceberg). De mannen springen als duiveltjes om haar heen terwijl zij de ijsberg in haar keel probeert te ontdooien om het uit te kunnen schreeuwen.
Knap vind ik dat. Dat je ondanks het show element en de overdonderende performance en de hoekige klanken toch heel erg de onderlaag van hun teksten meekrijgt. Hier zijn geen ordinaire straatkatten aan het jengelen. Hier wordt poëzie gemaakt. Zij hebben na hun optreden in de kleine zaal ongeveer een jaar geleden een flinke transformatie doorgemaakt. Ze zijn erg trefzeker en gegroeid in hun optreden. Het gestileerde in houding werkt goed bij hun muziek. Waar voorheen hun concept hen nog te veel beperkte komt hun performance nu natuurlijk over.
Ondanks dat de laptop een keer uitviel weten zij toch hun set waardig en swingend af te sluiten. Electric AlleyCat is een formatie die snel door moeten breken en zelfs een internationale carriere sluit ik niet uit.

Two Way Radio foto Hans Speekenbrink Two Way Radio foto Hans Speekenbrink Two Way Radio foto Hans Speekenbrink

De jury gaat in beraad en we krijgen nog een surprise optreden van Two Way Radio. Winnaar van de Grote prijs van Nederland. Energieke en brute rock met een electronisch tintje met drie fraai zingende zangeressen.
Na dit optreden worden de winnaars bekend gemaakt. Kroons viel helaas buiten de prijzen, wat ik jammer vind want ik geloof erg in hun muziek en performance. Black Oysters winnen de publieksprijs en de jury geeft de hoofdprijs aan Electric AlleyCat. Een terechte winnaar.
Panama heeft met ‘Best Of' ons een spannende ‘clash of the electro titans' en een springplank aan nieuw een uitdagend talent geboden. Volgend jaar staan misschien wel een of meer van hen tijdens 5 days off.
Voor meer informatie over de bands kijk op onderstaande links:
Electric AlleyCat. http://www.electricalleycat.com
Kroons. http://www.myspace.com/kroons
Black Oysters. http://www.myspace,com/blackoysters
Two way Radio http://www.twowayradio.nl/




Reageer hieronder

Eén reactie

Francis Broekhuijsen
Francis Broekhuijsen - 17-04-’10 11:36




(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.