Categorie: THEATER, MUZIEK
Maandag 22 Maart 2010 at 12:30 pm
Kim Soepnel en Tygo Gernandt fietsen samen op in de Roode Bioscoop.
Geschreven en gefotografeerd door Francis Broekhuijsen (klik voor vergroting)
Het met sluiting bedreigde Roode Bioscoop, met zijn klassieke nachtclubachtige uitstraling, aan het Haarlemmerplein te Amsterdam was het toneel van een bijzondere samenwerking. Kim Soepnel en haar band trad samen op met acteur Tygo Gernandt.
Lange tijd was Kim Soepnel met haar contrabas de vaste begeleider van Maarten van Roozendaal en speelde zij in het ensemble van het Volksoperahuis. Accordeonist en muzikale collega bij het Volksoperahuis Jeff Hofmeister wierp haar, zonder dat zij zich kon voorbereiden of zenuwachtig worden, voor de leeuwen tijdens de Uitmarkt zo'n vier jaar geleden. Haar optreden sloeg in als een bom toen zij, zichzelf begeleidend op de bas ‘Het meisje en de trom', een gedicht van Gerrit Achterberg, voordroeg. Na dit succes durfde ze het aan om zelf op de voorgrond te treden met eigen liedjes en teksten. Met haar driekoppige band schreef zij haar voorstelling Hete Soep.
Jazzy liedjes en melancholische poëzie. Bossanova met ballen, zoals ze het zelf noemt.
Als ode aan haar 130 jaar oude Boheemse contrabas vroeg zij de, in Bohemen geboren, Martin Šimek om enkele bliksembezoeken te verzorgen tijdens haar voorstelling. Dit beviel haar zo goed dat zij, als voorbereiding op haar nieuwe programma, ‘Soep a GoGo', dat aan het eind van dit seizoen in première zal gaan, het experiment, met ditmaal acteur Tygo Gernandt als gast, verder wilde onderzoeken.
De Roode Bioscoop is met zijn romantisch groezelige en ontspannen sfeer de ideale plek voor Kim Soepnel en haar band. Terwijl het publiek binnenkomt spelen de muzikanten, Robert van der Hoop op toetsen, Roy Bakker op drums en Ralph de Rijke op saxofoon en mandoline, zacht swingend het themanummer van de avond, Lekker Fietsen. Kim verwelkomt het publiek, gekleed in een kostuum dat doet denken aan het pak van een spreekstalmeester of een muzikant uit datzelfde circus. Tygo zit op een barkruk, drinkt een biertje en kijkt eens om zich heen. Beiden ogen ze ontspannen.
De voorstelling begint met een ‘Dames en heren, hooggeëerd publiek. Kim Soepnel!' Monter treedt zij het publiek tegemoet. ‘Wij gaan een show meemaken die in het teken zal staan van hyper persoonlijke verhalen', zo vertelt zij ons. Om het goede voorbeeld te geven trapt zij zelf maar af met een verhaal over hoe zij als klein meisje moeite had met rekenen en bijles kreeg van haar vader die niks begreep van kleine meisjes. ‘Weet ik veel, het is leeg hierboven, het spijt me, ik doe maar wat,' neuriet het van binnen. ‘Een lied dat mijn hele leven al een leidmotief is en waarschijnlijk zelfs tot na mijn dood me zal blijven begeleiden als ik voor de hemelpoort sta' , zo denkt ze hardop.
Tygo Gernandt valt in met zijn persoonlijke verhaal, hij springt van zijn kruk en vertelt ons over hoe hij als jongetje erg last had van ADHD. Zijn moeder liet hem in de naschoolse uurtjes veel dingen uitproberen. Voetbal, tennis, ijshockey, vele sporten kwamen voorbij. Maar de uren in Jeugdtheater de Krakeling waren voor hem het moment om helemaal tot zichzelf te komen. Dit was het. Hij wilde acteur worden. Zijn moeder vertelde hem dat hij maar niet moest denken dat hij als acteur werk zou vinden. Te weinig werk, te veel acteurs.
Als een razende trakteert Tygo ons op een dollemans rit door zijn leven. Hoe hij, voor zijn carrière als acteur, werkte in een coffeeshop. Flink veel blowde maar door zijn ADHD niet suf werd maar eerder hyper. Hoe hij met een gele Ferrari het podium van Paradiso afrijdt en zo vol in de achterwand terecht komt. Vol vuur en goed getimed in zijn verhaal gaat hij dieper in op de Tygo die wij niet kennen maar wel kunnen vermoeden. De naar de zelfkant neigende jongeman die de wereld met beide handen aangreep en dit bijna fataal werd. ‘Mijn moeder weet dit niet eens wat ik jullie allemaal nu vertel', zo drukt hij ons op het hart.
Zijn persoonlijk verhaal vertelt hij ons met veel gevoel voor zelfspot en dramatiek, schijnbaar open weet hij het publiek naar zijn hand te zetten.
Hij speelt heel erg met het gevoel dat je niet zeker weet of het persoonlijke ook meteen echt is. Heeft hij dit wilde leven echt meegemaakt of is het maar verzonnen? Het is en blijft een persoonlijk verhaal op een toneel, verteld door een acteur.
De band zet het nummer, Oude Vrouwen, uit de voorstelling Hete Soep in. De wereld draait terwijl de oude vrouw onverwoestbaar doorwerkt. Krachtig zingt Kim Soepnel, klein van postuur maar zelf niet meer een meisje, over de vrouw als het zout der aarde. Zij zien alles, hebben alles meegemaakt, maar ze worden zelf niet echt meer gezien. Maar alles draait door omdat zij er zijn, stil, op de achtergrond. Misschien wel zoals een bassist dat kan voelen, een vrouwelijke bassist?
De avond vordert en Kim en Tygo bieden in verhalen tegen elkaar op. Tygo over de zwartheid in jezelf, spelend in en met het grote niets, het monster dat je met acteren naar buiten laat komen. En wat je probeert te bedwingen. Kim over haar oude Duitse alcoholverslaafde buurvrouw die haar tijd is kwijt geraakt. Over hoe zij zichzelf herkent in die vrouw. Niet vanwege de drank, zegt ze, maar wel vanwege de gemiste tijd, nu lijkt deze haar zo kostbaar.
Kim Soepnel weet met haar fraai spelende en meezingende muzikanten, een ontspannen, paradeachtige sfeer neer te zetten waar er ruimte is voor het persoonlijke. Waarin Tygo Gernandt de kans krijgt om zich bloot te geven in verhalen. Terwijl zij het achterste van haar poëtische tong laat zien in haar liedjes. Adem gevend aan de melancholie. Niet op de achtergrond maar vol in het spotlicht. In haar experimentele zoektocht biedt Kim Soepnel, als een spreekstalmeester van het circus van het mislukte leven door haar inzicht en ervaring ons kans om opnieuw de dagelijkse ontberingen het hoofd te bieden. Verhalen en liedjes wisselen elkaar af en geven een mooi beeld van twee mensen die elk op hun eigen gebied hun onvermogen tot het leven laten zien en grip hierop proberen te krijgen. Mocht het te zwaar worden allemaal dan is haar oplossing kinderlijk eenvoudig, zoals ze dat als meisje ook altijd deed. Naar buiten. De haren in de wind. Lekker Fietsen.
Voor meer informatie: www.kimsoepnel.nl
Reageer hieronder
Geen reacties