Categorie: MUZIEK, POP-ROCK
Maandag 17 Mei 2010 at 6:03 pm
Amsterdam-Noord broedplaats van de Soul: Brown Hill
Door Francis Broekhuijsen met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Zijn one-minute of fame optreden in De Wereld Draait Door zorgde voor een buzz op de sociale netwerksites Facebook en Twitter. Ad-rem en 'streetwise' stond Brown Hill Mathijs van Nieuwkerk te woord, om vervolgens in de ene minuut die iedere artiest daar gegeven wordt, iedereen uit zijn stoel te blazen met zijn muziek.
Hij komt uit Amsterdam-Noord, won de publieksprijs bij de Grote Prijs van Nederland en R'n B en Soul legende Patty Austin vergeleek zijn stem met Otis Redding en Bill Withers. Afgelopen vrijdag 14 mei stond Brown Hill met zijn tienkoppige band in de grote zaal van Paradiso, die nagenoeg uitverkocht was.
Het publiek is gemêleerd en kijkt reikhalzend uit naar wat komen gaat. De zaal voelt nu al als een zwoele zomer avond. Ik spreek twee uitgedoste dames. Ze staan vooraan. Giechelen, zijn benieuwd naar de woest aantrekkelijke soul zanger. 'Of hij werkelijk zo knap is als ze denken dat hij is', vragen ze me. Zijn muziek kennen ze nog niet maar ze hadden al veel goeds over hem gehoord. Mensen schudden handen. Iedereen ziet er op en top verzorgd uit. Lekker ongedwongen, hip maar ook heel gewoon zonder poses. Het heeft bijna iets van een familiefeestje.
MC Shockwave zweept ons op om flink uit ons dak te gaan voor ‘The most incredible sound of all time'.
De Surinaamse Nederlander Brown Hill, die eigenlijk Patrick Pierau heet, komt op. Stoer, gespierd, lange dreads, zilveren sieraden. Hij oogt zelfverzekerd. De jonge vrouwen voor het podium gillen. Hij zwaait naar bekenden in de zaal.
‘We gaan knallen!', zo verzekerd hij ons,' Are you ready for some Soul?'
De combinatie van het guitig ‘gewone', misschien wel streetwise, uit Amsterdam-Noord en zijn stage appearance maakt hem toegankelijk en prettig om naar te kijken. Hij dirigeert zijn band als een volleerd orkestleider via Alicia Keys ‘You don't know my name', invoelend en huiveringwekkend gelijkend gezongen door de backin vocal Talita Angwarmasse naar zijn eerste hit ‘Ghetto Queen'.
Met dit brugje laat Brown Hill niet alleen horen wat zijn band in petto heeft maar ook dat hij bewust is in welke traditie hij staat. Die van de nu-Soul met grootheden als D'Angelo en Maxwell. Zoals later mooi te horen is in het nummer 'Beauty of a Woman'. Een van zijn mooiste nummers. Hij zingt het met pijn in zijn hart en zijn stem klinkt doorleeft met een rafelrandje wanneer hij zacht zingt.
Hij klinkt helder en krachtig. Gebarsten en lekker gruizig. Pure Soul.Als hij voluit gaat dan kreunt,steunt en gromt hij, zijn stem overeenkomstig het gevoel. In alles laat Brown Hill horen dat hij iemand is die met zijn beide benen in het nu staat maar dat hij ook moeiteloos kan schakelen naar de klassieken, 'The Classics', zoals hijzelf zegt. Van Bill Withers tot Billy Preston via Sly Stone naar Curtis Mayfield. In zijn vertolking van Billy Preston's 'You are so beautiful' mag hij qua interpretatie iets kaler zingen. Minder R 'n B tierlantijnen. Dan zal hij met gemak ieder van ons tot tranen weten te brengen want qua stem, showmanschap en invoelingsvermogen zit het méér dan goed bij hem.
Op 2 juni staat Brown Hill met de Trammps in het Concertgebouw
en op 18 juni is hij te zien op het Festival Mundial in Tilburg.
Voor meer informatie over Brown Hill, check zijn website.
Reageer hieronder
Eén reactie
