Categorie: FESTIVAL, MUZIEK, POP-ROCK
Dinsdag 01 Juni 2010 at 09:49 am
Verslag pinkpop zaterdag.
Door Thijs van Zundert
Landgraaf is een rustig dorpje in Zuid-Limburg, zoals er zoveel zijn. Op het eerste gezicht niets bijzonders. Toch is landgraaf wereldwijd bekend. Landgraaf staat namelijk in het Guiness Book of Records. Waarom? Omdat er het langst-nog-steeds-lopende-festival ter wereld georganiseerd wordt: PINKPOP
Een weekend per jaar verdubbelt het inwonersaantal van Landgraaf. Dan stromen er 40.000 festivalbezoekers het dorp binnen, om daar 3 dagen lang te genieten van goede muziek, een hapje, drankje, erg veel gezelligheid en hopelijk ook de zon. Ook dit jaar werden er 40 duizend weekendkaarten verkocht. Tevens waren er per dag zo'n 10.000 dagbezoekers. Een totale toestroom van 70.000 mensen dus. Reden genoeg om ook eens een kijkje te nemen, hierbij een greep uit het volle zaterdagprogramma:
MOKE EN HET METROPOLE ORKEST
Deze zaterdag begint met Moke en het Metropole orkest. Het podium zit helemaal vol met deze unieke samenwerking. Voor de meeste bezoekers is dit de 2e festivaldag en het is nog redelijk vroeg. Het terrein is op dat moment dan ook nog lang niet helemaal vol. De echte fans van Moke zijn uiteraard aanwezig op de eerste rij. Dat de sfeer er op deze eerste rijen goed in zit, lijd geen twijfel. Echter, ook bij de overige bezoekers op de weide, is de sfeer goed. Mensen drinken wat, kletsen wat, eten wat. De zon schijnt, iedereen is relaxed en maakt zicht op voor een lange mooie festivaldag. Moke speelt ondertussen een goede set. Moke is wel een beetje van het type love-it or hate-it. Zonder twijfel zijn er, na deze set en goede samenwerking met Metropole orkest, vele haters veranderd in lovers.
C-MON EN KYPSKI
's middags treden C-mon en Kypski aan op het hoofdpodium. Deze succes-formatie heeft al op verschillende grote festivals gestaan, en keer op keer gaat het dak eraf. In de hedendaagse popcultuur wilt het nog wel eens ontbreken aan vernieuwing. Zo niet bij C-mon en Kypski. De band speelt een set welke bol staat van de creativiteit. Ze mengen muziekstijlen en instrumenten door elkaar alsof het niks is. Ook visueel is het letterlijk een feest voor het oog. Zo staan er op het podium 2 heren in rode overal, die samen een groot groen scherm dragen. Ze houden dit scherm achter de muzikanten. Als je vervolgens op de grote video-schermen naast het podium kijkt, blijkt dat er op het groene scherm allerlei beelden geprogrammeerd worden. Visueel vernieuwend en een boeiende aanvulling op de toch al goede show. Of dit allemaal nog niet genoeg was, hebben ze een aantal gastartiesten meegebracht, welke stuk voor stuk ook goed genoeg zijn om met eigen band het podium te betreden: o.a. Pete Philly, Kyteman en Amsterdam Klezmerband 'ondersteunen' de set met hun kunnen. Een simpele conclusie: C-mon en Kypski zijn een parel van de Nederlandse pop-cultuur.
BIFFY CLYRO
De heren van Biffy Clyro zien er uit als plaatjesboeken. Met hun ontblote lichamen vol tatoeages, raggen ze het publiek naar een hoogtepunt. De muziek van deze schotten is goed en melodieus maar vooral ook hard en heftig. Het publiek rockt, headbangt, springt en moshpit zich helemaal suf. Het zijn vooral de mannen die hier even helemaal los gaan. Hun vriendinnetjes staan ondertussen in de kleinere tent naar beschaafdere muziek te luisteren: Caro Emerald.
CARO EMERALD
Caro Emerald stijgt boven zichzelf uit op Pinkpop. Ze staan geprogrammeerd in de tent (het kleinste podium) maar dat lijkt onterecht. Tot ver buiten de tent staan er mensen te swingen. De muziek van Caro en haar band is vrolijk, ligt makkelijk in het oor en nodigt uit tot wat losse heupbewegingen. Als ze haar grote hits speelt, worden deze moeiteloos meegezongen door het publiek. Een rondgang langs de affiches van andere festivals, leert dat Caro Emerald deze zomer maar een ding doet: spelen, heel veel spelen. Dit optreden op Pinkpop is daar een mooie opening van. De eerste klap is een daalder waard, en die kan Caro alvast in haar zak steken.
JOHN MAYER
John Mayer is een artiest met wereld faam. Toch staat hij niet op het grote podium. Bij de kleinere 3-fm stage is het dan ook afgeladen vol. Vooraan staan de gillende meiden die vooral lijken te komen uit liefde voor John zelf. Deze meiden voeden het vooroordeel dat John zijn populariteit te danken heeft aan zijn looks gecombineerd met zwijmelende teksten.
Tijdens zijn optreden op Pinkpop bewijst John Mayer met zijn band het tegendeel. John Mayer heeft duidelijk zijn populariteit te danken aan zijn muzikaliteit. Hij heeft een prachtige mooie stem en speelt virtueel gitaar. Ook de rest van de band straalt van de muzikaliteit. De set is goed opgebouwd en langzaam maar zeker raakt zowel het publiek als de band in extase. Het laatste nummer van de set, Gravity, is de kers op de muzikale taart. Het nummer eindigt met een verschrikkelijk goede solo, waar menig gitarist een puntje aan kan zuigen. John bespeelt zijn gitaar achter zijn rug en op de grond, en legt nogal wat emotie in zijn noten. Als het slotakkoord geklonken heeft, is op het grote scherm naast het podium een meisje te zien met tranen in haar ogen. Ze was ongetwijfeld niet de enige die zichtbaar geraakt was door Mayer's prachtige spel.
GREEN DAY
De oude punkers van Green Day sluiten de zaterdag af. Hoewel het oude rotten in het vak zijn (debuut cd stamt uit 1994) gaan ze over het podium als jonge honden. De ene na de andere grote hit knalt uit de speakers van Billy Joe Armstrong en zijn band. Het publiek smult ervan. De band heeft in dik 15 jaar tijd genoeg hits verzameld, om het massaal toegestroomde publiek 2 uur lang te vermaken. Met een staat van dienst als die van Greenday, is er eigenlijk weinig poespas echt nodig. Toch schiet greenday met wc-papier en t-shirts in het publiek. Ook het vuurwerk is niet van de lucht. Het meeste indruk werd echter gewekt door 'the green head motherfucker' zoals Armstrong hem noemde. Op de eerste rij staat een fan met knal-groen geverfd haar. Als de band vraagt wie er een stukje mee wilt zingen, schreeuwt hij het hardst en mag hij het podium op. De jongen blijkt de totale tekst uit zijn hooft te kennen, en ook nog eens gevoel voor entertainment te hebben. Hij rent over het podium, richt de microfoon aan het publiek en zwaait met zijn armen. Hoewel de meeste artiesten jarenlang werken voor de gunst en acceptatie van het publiek, gunt iedereen deze kerel zijn moment, en doet vrolijk mee. Het publiek gaat helemaal los.
Na verschillende keren afsluiten en weer terugkomen, komt uiteindelijk met een paar flinke knallen van het vuurwerk toch een einde aan het optreden van Greenday. Het einde van dit optreden, betekent tevens het einde van een mooie festivaldag.
De weekendmensen gaan naar hun tent of feesten verder. De dagbezoekers gaan naar hun auto, trein, bus of taxi. Iedereen is moe maar voldaan en kan terugkijken op een dag met vele hoogtepunten.
Volgend jaar toch maar een heel weekend reserveren!
Reageer hieronder
drie reacties
