Categorie: CD-DVD, MUZIEK, WERELDMUZIEK
Zondag 26 September 2010 at 4:26 pm
WARME SPRANKELENDE AVOND MET CEUMAR IN HET BIMHUIS
Door Rik van Boeckel met foto’s: Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
In 2009 maakte de Braziliaanse zangeres en gitariste Ceumar met het Mike del Ferro Trio opnames voor een live Cd: ‘Ceumar & Trio. Live in Amsterdam’. Die werd met hetzelfde trio onlangs gepresenteerd in het Bimhuis. Met uiteraard Mike del Ferro op piano, Olaf Keus op drums en op bas, niet Frans der Hoeven, maar de van Mallorca afkomstige Thomas Merlo. Het werd een mooi avond vol Braziliaanse warmte, prachtig spel van de musici en de innemende zang van Ceumar die met elk optreden beter lijkt te worden. De akoestische ambiance van het Bimhuis droeg daar zeker ook aan bij.
Ceumar’s naam heeft een bijzondere betekenis, Ceu staat voor hemel, Mar voor zee. Ze is een singer/songwriter die een mooie en subtiele mix creëert van bossa nova, jazz en samba cançao, een langzame meer melancholieke vorm van samba waarin het accent op tekst en zang ligt. Ze is afkomstig van de Braziliaanse deelstaat Minas Gerais waar ze in Belo Horizonte klassiek gitaar studeerde. Daarna vertrok ze naar São Paulo waar ze gitarist/componist Zeca Baleiro ontmoette. Met hem nam ze haar eerste album Dindinha (2001) op; het gelijknamige nummer staat ook op deze live CD.
Na Dindinha verschenen Sempre Viva (2003) en Acheu (2006).
Ceumar begon haar optreden met Dindinha na de introductie van Mike del Ferro met een bewerking van een song van Tom Jobim. Hij vertelde het publiek ook over de ontmoeting in 2006 met Ceumar tijdens een concert in São Paulo. Ceumar en het Mike del Ferro Trio speelden daar allebei, hoorden elkaar voor ’t eerst en besloten ook nog tijdens dat concert samen op te treden waarna ze toerden door Brazilië en Bolivia. April 2007 kwam Ceumar naar Nederland en traden ze samen op in RASA.
Dindinha is een prachtig nummer waarin Ceumar meteen al met haar warme stem de toehoorder binnenleidt in de bijzondere wereld van het Braziliaanse lied. Ze voegt daar haar eigen klankkleur aan toe. Banzo begon met subtiel basspel van Thomas Merlo waarna in Dança het latin-achtige spel van Mike del Ferro de inleiding was tot een mooi uitgebalanceerd poëtisch geheel dat door een plotseling tempoversnelling extra spannend werd gemaakt. Dança stond ook al op ’t vorig jaar verschenen Meu Nome, een album dat Ceumar live opnam in São Paulo met Braziliaanse musici. Het is een compositie van de Cubaanse latin jazz pianist Yaniel Matos die ook lange tijd in Brazilië woonde en de muzikale werelden van Cuba en Brazilië goed weet te verenigen. In Jabuticaba Madura was het tijd voor Olaf Keus om loos te gaan in een perfecte Braziliaanse swing.
Het laatste nummer voor de pauze was Iá Iá van Zeca Baleiro, een in Brazilië zeer bekende componist met wie Ceumar veel samenwerkte. Hij stimuleerde Ceumar om met hem het album Dindinha op te nemen en schreef speciaal een aantal nummers voor haar.
Ceumar kwam na de pauze eerst alleen op, liet het publiek meeklappen, en zong alleen met gitaar het wonderlijk mooie Gira de Meninos. In Pecadinhos kwam het trio van Mike del Ferro het podium op waarna een swingend gedeelte volgde met heftige pianoklanken en drumstukken. ‘We pray for angels to live a good life and to have a good death,’ zo leidde Ceumar vervolegns het mysterieuze en licht golvende Oraçao do Anjo in. Soms ving je als luisteraar woorden op als ‘coraçao do universo’ op terwijl je tegelijkertijd bij dit lied werd geboeid door Del Ferro’s staccato pianoklanken en Olaf Keus’ zonder stokken gespeelde ritmes op de drums.
Gírias do Norte werd door Ceumar ingeleid op de pandeiro, een op een tamboerijn gelijkend percussie-instrument dat met één hand wordt gespeeld en via Braziliaanse percussionisten als Airto Moreira en Marcos Suzano al eerder in Nederland werd geïntroduceerd. Het instrument is afgeleid van de Noord-Afrikaanse riqq, door de Moren naar Spanje en Portugal gebracht en door de Portugezen naar Brazilië waar het door de Afrikaanse slaven werd opgepikt die er een eigen speltechniek op ontwikkelden. Ceumar speelde erop tijdens dit nummer in een stijl uit het noordoosten van Brazilië, de coco. Het leek even het slot van het optreden te worden maar het publiek riep Ceumar en het Mike del Ferro Trio terecht terug voor een toegift waarin een Ceumar de aanwezigen liet meezingen. Mooier kon deze avond niet eindigen! Allen die hadden meegewerkt aan het album werden bedankt, inclusief Hans Speekenbrink, fotograaf en eindredacteur van Cultuurpodium die de foto’s voor het live- album maakte.
Reageer hieronder
Geen reacties