Categorie: THEATER, TONEEL

Vrijdag 01 Oktober 2010 at 11:23 pm

John Buijsman brengt Bukowski op geloofwaardig rauwe wijze in ´BUK´

BUK John Buijsman, foto Beer Buijsman BUK John Buijsman, foto Beer Buijsman BUK John Buijsman, foto Beer Buijsman
Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P met foto's van Beer Buijsman (klik voor vergroting)

In het verleden heeft John Buijsman, voor velen vooral bekend als Freek van de Gamma reclames, al een aantal juweeltjes op zijn naam weten te zetten. Maar nu met ‘BUK' over de laatste levensfase van Charles Bukowski, de Amerikaanse dichter en romanschrijver overtreft hij zich zelf in grote mate. Buijsman is een theatermaker die de rauwheid, grofheid en het alledaagse leven van de absolute onderlaag van de bevolking in zijn expressie en spel niet schuwt.

We zien in deze multimediale muzikale voorstelling Charles Bukowski vertellen over zijn leven, zijn alter ego ‘Henry' en het leven in de onderlaag van de bevolking van Los Angeles. Hij vertelt van zijn alcoholmisbruik zijn omgang met hoeren zijn leven in kroegen en goedkope motels en smerige woningen, kortom de onderlaag van de Amerikaanse bevolking. Een groep Amerikanen waar Amerika zich voor schaamt, die ze liever niet willen kennen. De zwervers, werklozen en stoet alcohol en drugsverslaafden.

In die rauwheid van het bestaan treffen we ‘Buk' met een ernstige maagbloeding van het zuipen. Geestelijk heeft de drank hem er niet onder gekregen, maar lichamelijk was dit de nagel aan zijn doodkist.

In de ruim anderhalfuur durende voorstelling wordt Buijsman muzikaal gesteund door Andreas Suntrop en Keimpe de Jong, in het begeleidend beeldmateriaal zien we o.a. Jack Wouterse en Rogier Philipoom en prachtige zwart wit graphics van Peter Pontiac. In een decor van een woning van een alcoholist met een tapijt aan kroonkurken en een koelkast vol bier speelt Buijsman op meesterlijk overtuigende wijze zowel zijn rol als zingend drummer. Dat hij nooit een groot zanger zal worden is duidelijk maar juist dat onvermogen aan zangkwaliteit maakt het in deze voorstelling zo realistisch. Dan weer zwoele maar ook scheurende jazz, begrijpelijk als ook Jules Deelder bij deze productie betrokken is, dan weer snoeiharde garagerock. Het is het beeld dat je hebt van de Amerikaanse sloebers. Dat beeld en het gevoel dat daarbij hoort met daarin de verhalen van Bukowski maken deze voorstelling tot een heel bijzonder theatermoment. Dat dit gepaard gaat met uiterst grof taalgebruik versterkt de geloofwaardigheid nog eens extra.
Wie ‘Buk' nog niet zag moet zeker proberen in deze laatste speelperiode alsnog een kaartje te bemachtigen. Zelden kreeg je zo'n helder en eerlijk geschetst beeld van het Amerikaanse bestaan. Niets geen American Dream, nee de keiharde waarheid van je kapot zuipen en sterven in een luizige woning met buiten je raam een knipperende neonreclame.
Later dit theaterseizoen gaat John Buijsman, als blanke, de rol over het leven van Jazzmusicus Rashaan Roland Kirk vertolken, zij die Kirk ooit zagen spelen, ik ben een van die gelukkigen, weten nu al dat ook dat een zeer expressieve theater verrassing moet gaan worden. Ik kijk er nu vast naar uit.




Reageer hieronder

Geen reacties





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.