Categorie: MUZIEK
Maandag 08 November 2010 at 10:07 pm
Brellando, Brel, maar dan toch weer anders, meer zelfs dan dat.
Geschreven door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P. (klik voor vergroting van foto´s)
Jacques Brel is al heel veel geïnterpreteerd, bezongen en geïmiteerd, maar gelukkig was het steeds toch weer net iets anders. Dit theaterseizoen is er ook weer een aantal producties gerelateerd aan Brel waaronder de voorstelling 'Brellando'. Toch is: 'Brellando' anders. Daar wordt Brel als een leidraad genomen, niet geïmiteerd, wel geïnterpreteerd en op verantwoorde wijze. Vooral als leidraad vormt het materiaal van Jacques Brel de kapstok waaraan nog veel meer mooi materiaal wordt opgehangen. Hierdoor ontstaat er een heel mooie voorstelling. Een liedjesprogramma met Riet Muylaert, Antonio en Fernando Lameirinhas en Paul de Munnik.
De Portugese broers Antonio en Fernando Lameirinhas die al jaren gezamenlijk en met anderen prachtige muziekprogramma's maken hebben voor deze voorstelling gekozen voor twee uiteenlopende vocalisten. Enerzijds, pianist, gitarist, accordeonist en zanger Paul de Munnik, de helft van het duo Acda en de Munnik, en voor de vrouwelijke noot werd gekozen voor de Vlaamse pianiste, zangeres Riet Muylaert, singer songwriter van de succesvolle Vlaamse band JackoBond. Natuurlijk komen er een aantal Brel chansons voorbij, maar er is tevens ruimte voor eigen materiaal, zowel van Lameirinhas, De Munnik en Muylaart.
Opvallend is de prachtige schakering van klankkleur van stemmen die deze gelegenheidssamenstelling oplevert. Het warme zuidelijke van Lameirinhas, het regelmatig zwoele stemgeluid, met dat heerlijk Vlaams accent van Muylaert en daarnaast de rauwe oprechte stem van Paul de Munnik. Bij elkaar vormen ze een heerlijke variëteit. Maar het mooist wordt het als er een lied gezongen wordt waarbij twee of zelfs drie leden de vocalen verzorgen. Vooral de stemmen van De Munnik en Muylaert klinken zo verrassend mooi naast elkaar, dat dit niet alleen bij deze voorstellingen reeks zou mogen blijven, misschien moeten zij beiden eens goed nadenken over een voortgangssamenwerking mogelijk met een cd.
Het gehele concert is akoestisch versterkt, dus de pure klanken van de instrumenten komen volledig tot hun recht. Vooral de akoestische basgitaar geeft een klank die je terugvoelt in je maag. De voorstelling, zoals ik al schreef, is niet in het geheel gevuld met louter Brel materiaal, ook vinden er enkele kruisbestuivingen van uitvoerenden en auteurs van de chansons plaats. Daarnaast speelt en zingt Fernando Lameirinhas het prachtige 'Lieverd' van Toon Hermans. Bijzonder is dat er voor gekozen is om juist niet de Brel hittrommel open te trekken maar vooral te kiezen voor de typisch als Brel chansons herkenbare, maar aanzienlijk minder bekend zijnde werk van Brel te gebruiken. Dat levert zoveel verrassing op dat de keuze direct al een goede blijkt te zijn. Natuurlijk ontkom je niet aan enkele grote Brel succesnummers, maar die zijn in deze voorstelling gelukkig dun gezaaid. Daardoor komt er ook meer aandacht voor het chansons an sich, dan voor de herkenbaarheid van een lied. Naast het feit dat de zaal erg goed gevuld zat en het publiek laaiend enthousiast reageerde viel het in deze voorstelling vooral op dat het programma zo geweldig mooi is uitgebalanceerd. Kortom een meer dan geweldige voorstelling die dinsdag 2 november in De Kleine Komedie in première ging en in de toekomst nog vele toeschouwers zal trekken. Al is het alleen om het geweldige lied 'The impossible dream' uit de Man van La Mancha te horen vertolken.
Reageer hieronder
Geen reacties