Categorie: JAZZ, MUZIEK

Woensdag 10 November 2010 at 7:38 pm

‘Diamond in the Rough’, BEADY BELLE in het nieuwe Lantaren Venster

Beady Belle's Beate S. Lech foto Joke Schot Beady Belle foto Joke Schot Beady Belle foto Joke Schot
Door Francis Broekhuijsen met foto's van Joke Schot (klik voor vergroting)

Op de Kop van Zuid in Rotterdam waar vroeger de schepen van de Holland Amerika Lijn af en aanvoeren naar New York en waar later de aluminium broodjes torenhoog opgestapeld lagen om geladen te worden, waar kunstenaars het voormalig pand van de H.A.L. hadden gekraakt om er een vrijplaats te stichten en uiteindelijk plaats moesten maken voor het zeer succesvolle Hotel New York en Chef kok Rob Baris zijn concept restaurant 'Kantine Werklust' in een vervallen personeelskantine opende en de fine fleur van cultureel Rotterdam aan lange tafels zich te goed deed aan een eenvoudige doch voedzame maaltijd, schoten langzamerhand de hoge gebouwen uit de grond omhoog en verbond De Zwaan het vaste land met dit kleine eiland.
Op datzelfde Kop van Zuid, de plek die cultureel meer en meer op de kaart is komen te staan, hebben ze naast Het Nieuwe Luxor, Het Fotografie Museum en vele Horeca voorzieningen nu een nieuwe, oud-Rotterdamse telg mogen verwelkomen. Het Lantaren Venster.
Vanuit de Gouvernestraat in Rotterdam heeft het roemruchte podium, toneel voor vele optredens van kleine, 'grote' bands en controversiële theaterstukken zijn intreden genomen in een nieuw strak wit afgewerkt gebouw. Grote foyer met uitkijk over de haven, rode lage banken en cafe-restaurant en centrale kassaverkoop in één ruimte geven de binnenkomst iets knus en kosmopolitisch maar ook het gevoel alsof je wacht op het cruisschip naar verre warme oorden. Toch nog een beetje Holland America Lijn.
Drie weken hebben ze proefgedraaid en toen was er de officiële opening. (Lees hier meer over in het artikel van Harm Tiddens, onder dit artikel op deze site.)

De eer voor het eerste officiële concert in het nieuwe Lantaren Venster was weggelegd voor de Noorse jazz formatie Beady Belle geformeerd rond de frontvrouw Beate S. Lech en bassist Marius Reksjø.
Sinds de oprichting van Beady Belle in 1999 hebben zij vier c.d's uitgebracht. 'At Welding Bridge', net uitgekomen is hun vijfde kindje.

Waar zij in de eerste twee c.d's, 'Home' en 'Cewbeagappic' nog meer de elektronische kant van de nu-jazz opzochten, onder begeleiding van de Noorse jazz pionier Bugge Wesseltoft, is de band in hun geluid en song structuur meer en meer zich gaan evolueren naar een intiemer en warmer geluid dat dichter bij de luisteraar is komen te liggen. Goed te horen op 'Closer' hun derde album waar ze deze lijn zijn beginnen in te zetten. Toch hoor je nog wel de elektronische invulling. Hun vierde c.d 'Belvedere' die in 2008 uitkwam laat een grotere omslag horen. Zangeres Beate is moeder geworden en zoals ze me later uitlegt is het krijgen van een kind of eigenlijk;' het laten groeien van een mens in jezelf een totaal onnatuurlijk proces, het is de wereld op zijn kop. Het is niet alleen een lichamelijke ervaring maar meer een diep filosofische.' Dit persoonlijke proces resulteerde in een meer warme sfeer, dat op 'Belvedere' goed is te horen. Het is het geven van een lichaam en spieren aan het muzikale skelet. Drummer Erik Holm, die vast bij de groep is gekomen, vervolmaakte de nieuwe koers. Aangezien hij meer luistert naar country is de inbreng van slide-guitar een natuurlijke keuze. De sound is nu meer 'down to earth'. Op 'At Welding Bridge' wordt deze sound nog verder uitgediept, meer een Southern feel, voller van klank meer Soul ook. Het gevoel van een wijds landschap, ondergaande zon en rustig de dag overdenken.

Beady Belle foto Joke Schot Beady Belle foto Joke Schot Beady Belle foto Joke Schot

De muzikanten komen, stemmig gekleed in het zwart, op en zetten het eerste nummer 'Apple' van hun nieuwste c.d.'At Welding Bridge' in. Zangeres Beate S. Leche brengt met haar verschijning en lichte jurk ingetogen de kleuren aan. Een grote groene bloem als corsage op de borst. Het geluid van de band is helder. Elke nuance en aanzet op het instrument of ademhaling is te horen. Als een zeebries klinkt de muziek veraf en toch heel dichtbij. Soepel zingt Beate samen met gitarist Tommy Kristiansen op tweede stem een selectie van nummers van de nieuwste c.d. afgewisseld met nummers van de derde, 'Closer'.

Haar muzikanten spelen virtuoos, ingehouden dan weer krachtig en zorgen voor de juiste atmosfeer. Erik Holm op drums is strak en polyritmisch, terwijl Jørn Øien op toetsen een tapijt van klanken legt, soms klinkt hij als een gitarist dan weer als een trompettist (alsof trompettist Nils Petter Molvær meespeelt) de al eerder genoemde gitarist Tommy Kristiansen ondersteunend. Vol plezier speelt en zingt hij zijn partijen. De stille constante is bassist, en Beates partner, Marius Reksjø. Maar er is nog een zesde band lid en dat is geluidstechnicus Kåre Lystat. Hij geeft het optreden en de band zoveel dynamiek mee, dat het de prachtig 'droge' akoestiek van de nieuwe zaal recht doet. Soms klinkt de band of het op een tuinfeestje speelt dan weer in een grote concertzaal en zelfs kreeg ik even de intieme sfeer van het oude Lantaren Venster mee, alsof de nieuwe zaal al jaren in gebruik is. Razendknap.

De stem van Beate is een genot om naar te luisteren, zij zingt overtuigend en gebruikt de laagtes van haar stem op zo'n manier dat wat ze wilt vertellen goed over het voetlicht komt. Soms zacht alsof ze naast je staat en haar geheimen toefluistert dan weer vol passie en uit het diepst van haar tenen, zoals in het prachtige 'Come Home'.
De opbouw in de nummers is zo op elkaar afgestemd dat langzaam maar zeker een beeld van een vrouw begint te ontstaan, Beate zelf. Van een jonge vrouw van het platteland, zo stel ik me voor, naar het volwassen worden in de grote stad en het terug kijken op een leven dat wat was en waar niet of te weinig van genoten is. Een vrouw die de klappen van het leven kent. Maar in plaats van bitter omzien, haar talent en haar kracht weet te behouden en te gebruiken om ons, de luisteraar, te behoeden voor al het leed. Zelfs in haar volwassen omzien blijft de hoop van de jonge vrouw te horen. Er is een toekomst. Zij is een ' Diamond in the rough', een ongepolijste diamant. Alle stadia in haar liederen zijn als facetten. Niet alleen in de tijd maar ook verenigd in een sterke vrouw en een uitmuntend zangeres.

Donderdag 18 november 2010 om 19:00 uur is Beade Belle LIVE bij Jan Douwe Kroeske in
2 Meter Live op KinK FM

Voor meer informatie HIER is de website.




Reageer hieronder

Geen reacties





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.