Categorie: THEATER, TONEEL
Zaterdag 13 November 2010 at 5:06 pm
Here There and Everywhere is veel meer dan een liedjesprogramma.
Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N &P met foto's van Leo van Velzen (klik voor vergroting)
De theatervoorstelling 'Here There and Everywhere' is veel meer dan je in eerste instantie verwacht als je deze titel leest. Zeker als de ondertitel luidt: "de ziel van The Beatles" gaat de eerste gedachte uit naar een liedjesprogramma met hits van de meest toonzettende popgroep aller tijden. Toch is dat slechts deels waar, deze theatervoorstelling biedt het geweldige materiaal van de Beatles slechts als ondersteuning bij een mooi verteld en deels gespeeld verhaal. Verhaalverteller Frank (Han Römer), vertelt en speelt een deel van zijn levensverhaal tegen en over het aangelopen tienermeisje Julia (Carolien Spoor). Op een dag wordt bij Frank, een alleenstaande vijftiger, aangebeld. Het is een tienermeisje die aan de deur spullen probeert te verkopen. Als Frank zegt dat ze illegaal handelt en hij haar kan laten oppakken, maar niet zal doen, brengt een en ander toch wat teweeg bij Julia. Een dag later staat ze weer voor de deur maar nu met haar tas waar haar hele hebben en houwen in zit.
Ze nodigt zich zelf uit in het huis van Frank en trekt bij Frank in op de logeerkamer. Eigenlijk is Frank overdondert, maar hij stemt er wel mee in. Tijdens de vele gesprekken tussen Frank en Julia komt het vanzelfsprekend op Franks wilde jaren in de jaren 70 en 80 toen hij met vrienden een Beatles coverband vormde. Hij heeft alle Lp's van zijn idolen uit zijn tienerjaren nog bewaard en laat ze met regelmaat aan Julia zien en horen. De overige 6 aanwezigen komen dan in actie en zij zingen met grote regelmaat op geweldige wijze het mooie materiaal van The Beatles. En dat alles past weer heel mooi in Frank zijn verhaal. Over het touren met het busje, de concerten, de groupies en natuurlijk over The Beatles die eigenlijk veel meer waren dan muzikale helden en voorbeelden. Inmiddels is Julia in een club een band tegengekomen die als Beatles coverband optreed, Julie zingt zelfs wat met ze mee en dat neemt steeds vastere vormen aan, eveneens haar relatie met Marco een van de grijzende bandleden van de coverband. Frank, die naast een vadergevoel over Julia toch ook bepaalde gevoelens voor haar koestert, maar die omwille het leeftijdsverschil onderdrukt irriteert zich aan die, voor hem, onnatuurlijke relatie. Steeds beter leren we Frank kennen, zijn kleine irritaties en zijn onhebbelijkheden maar ook zijn sociaal bewogen gevoelens, tot aan het verhaal over de dag die zijn leven voorgoed heeft omgekeerd en op z'n kop gezet. Geschokt hoort Julia, maar ook de bezoekers in de zaal het verhaal aan. Frank is plots een ander mens en veel valt op zijn plaats en steeds weer zijn er die geweldige songs van The Beatles.
Het materiaal van The Beatles, wat in deze voorstelling gebruikt wordt, in het totaal zo'n ruim 30 liedjes of gedeelten daar van, roepen heel mooi een tijdsbeeld op dat voorbij lijkt, al leeft het in vele hoofden van vijftigers nog voort. Daarbij moet wel in acht genomen worden dat de uitvoerenden, live band en vocalisten, in sommige gevallen mooie eigentijdse interpretaties van het oude Beatles materiaal brengen waardoor het gelukkig geen oubollige voorstelling wordt. Eigenlijk zijn het twee voorstellingen in een, enerzijds het verhaal en anderzijds het materiaal van The Beatles in een programma gevat. Ondanks een aantal mindere beurten in het verleden, is de regie van Ruut Weissman bij deze productie weer als vanouds, of dit een gevolg is van het feit dat Weissman niet, zoals enige tijd geleden, echt alles lijkt te willen regisseren, speelt hierin zeker mee. Het concept van deze voorstelling is overigens een samenwerkingsidee van Weissman en Kees Prins en mag als zeer geslaagd betiteld worden.
Reageer hieronder
Geen reacties