Categorie: THEATER, MUZIEK
Maandag 22 November 2010 at 3:16 pm
Zijlstra toont zijn liefde voor het echte dorpsgevoel
Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P met foto’s van Leen Plokkaar (klik voor vergroting)
Jeroen Zijlstra is enkele jaren geleden zomaar plots op mijn pad gekomen. Op aanraden van een collega journalist ging ik ook eens kijken bij die voormalig zeevisser die aan land zijn grote liefde vond in de muziek. En dan vooral de jazz en blues. Zijlstra bleek een belevenis. Sindsdien probeer ik zoveel mogelijk zijn carrière te volgen. Vandaar dat ook zijn theatertournee 'Liefde & Dorpsgevoel' mijn volledige aandacht had. De avond was uniek, buiten stormde het en was het bitter koud, in de intieme theaterzaal spetterde Zijlstra en je kreeg het langzaam warm. Zijlstra is een ervaring. Misschien omdat hij altijd het rauwe ongepolijste bijna hoekige van die zeebonk heeft gehouden. Geen gladde babbels en mooi gepolijste liedjes. Ook in 'Liefde & Dorpsgevoel' weet Jeroen Zijlstra met zijn geweldige begeleiders de toon goed te zetten.
Hij creëert een sfeer die precies past in de middengrote en kleine theaterzalen, intiem en persoonlijk. Af en toe krijg je werklelijk het gevoel dat Jeroen daar alleen voor jou staat te zingen en spelen. Natuurlijk schuwt hij geen moment om op pakkende wijze de trompet te beroeren. Dan weer liefelijk en warm, dan weer ongecompliceerd en rauw zoals het leven zelf ook is. En dan die teksten van zijn chansons, die raken je diep in het hart. Ze zijn kleine ongeslepen diamanten, geen glad glibberige rijmdwangmatige bla bla. Nee, simpelweg begrijpelijk en invoelbare woorden die de emotie laten spreken. Jeroen Zijlstra is die stoere zeebonk die als je hem de ruimte laat iets zo mooi en gemeend kan overbrengen dat het je wel moet raken. Hij lijkt de muzikale personificatie van die stoere zeebonken die huilen met het Fisherman Friend snoepje in de mond. Stoere kerels maar met het hart op de tong en bovenal geëmotioneerd.
Zijlstra zingt over het leven van alledag en de kleine dingen die ons onbewust bezighouden, over het leven op zee en laat daarbij de zaal als koor opdraven om deel te nemen aan zijn lied 'Knippie, Bakkie' en de zaal doet mee, je kunt gewoon niet anders want al na enkele nummers ben je verkocht en voor de rest van je leven verknocht aan deze troubadour. Jazz uit de kop van Noord Holland, Den Oever om precies te zijn, daar waar hij zijn jeugd sleet en hij zijn eerste kauwgom at, 'Bazooka Joe' natuurlijk bezingt hij die ervaring met de smaak van vroeger. Je proeft die klapkaugom zelfs weer een beetje.
En tussen neus en lippen door, maar niet zo maar terloops vertelt Jeroen dat Rutger Molenkamp, zijn saxofonist, vanwege MS de sax niet meer kan bespelen. Rutger blijft overigens nog wel bij de band betrokken. Als geluidstechneut en arrangeur en componist wat direct met een muzikale hommage door Jeroen wordt omlijst. Tot slot van de voorstelling vanzelfsprekend de toegiften met daarin direct een van de hoogtepunten van de voorstelling de akoestische versie van 'Durgerdam slaapt'. Zijlstra mag wat mij betreft genoemd worden in de rij Ramses Shaffy, Maarten Van Roozendaal en Bram Vermeulen, hij past er mooi tussen.
Tijdens 'Liefde & Dorpsgevoel' wordt Jeroen Zijlstra muzikaal bijgestaan door:
Pieter-Jan Cramer - toetsen, accordeon en zang, Edwin Wieringa - basgitaar en contrabas en Nout IngenHousz - drums en zang
Reageer hieronder
Geen reacties