Categorie: THEATER
Donderdag 25 November 2010 at 09:59 am
Alice in (Ver) Wonderland
Door Jacques Nachtegaal met foto's van Ryer Boxem (klik voor vergroting)
Zelden zag ik een verhaal zo gedetailleerd uitgebeeld als het Noord Nederlands Toneel met het oude Lewis Caroll's 'Alice in Wonderland'(1865) doet. Toch werd ik anders door gegrepen dan ik had verwacht. Vreemder nog, na aanvankelijk te boeien, mede door de echte Ko van den Bosch aanpak, werd het op een bepaald moment zo'n chaos dat ik het spoor nagenoeg bijster raakte. Op drift van het chaotisch bombasme verdwaalde ik in de kakofonie van spel, muziek, kabaal en wanorde, ondanks het geweldig detaillistische toneelspel was ik het even volledig moe. Het hoefde niet meer voor mij, ik had het even wel gehad. Het alom bekende verhaal van Alice in Wonderland, die al vallend door een konijnenhol in een wondere wereld terecht komt was voor die tijd waarin het verscheen een bijzonder controversieel boek. Het was een aanklacht tegen de betuttelende moraliserende en mierzoete kinderliteratuur uit die jaren. Caroll doorspekte zijn 'sprookje' met talloze dialogen en woordgrappen die gericht waren naar volwassenen. Daardoor werd het verhaal een boek dat meer voor volwassenen, dan voor kinderen geschikt was.
Ko van den Bosch, schrijver en regisseur van deze 'Alice' maakt van het oude verhaal een nieuw epos door niet zozeer de vraag te stellen wat is Wonderland, maar meer nog zich de vraag te stellen, als dat Wonderland nu eens gewoon het hier en nu is. Onze eigen waanzinnige werkelijkheid, en dat biedt zoveel perspectieven dat het in beginsel een geweldige ervaring kan worden. In een aanpak die heel sterk doet denken aan de succesvolle jaren van Alex D'Electrique wordt de 2010 NNT versie gespeeld. Boeiend dacht ik bij de eerste scènes, sterk spel van de acteurs en actrices en vooral het spel van Wil van der Meer als Wit Konijn was ijzersterk. Ook Alice door Maartje van de Wetering was heel goed neergezet maar als dan op een bepaald moment, de complexiteit van Van den Bosch' aanpak, de muziek het licht en het toneelbeeld zo overdonderend worden raakt menigeen te veel verstrikt in de fusie tussen beeld, verhaal en referentiekader. Dan schiet het verhaal van je weg, ondanks het grote inlevingsgevoel dat je mogelijk hebt, je raakt op drift en al naar gelang hoe diep je mee ging in het verhaal, kan je de draad weer oppakken. Toch is menigeen het spoor bijster.
Jammer want deze aanpak en benadering van een simpel gegeven als het imaginaire Wonderland spiegelen naar onze hedendaagse waanzinnige en bizarre wereld, want kijk maar eens goed om je heen, is meesterlijk gevonden. De droom wordt een nachtmerrie en als een soort leidmotief gebruikte Van den Bosch de waanzin van de Oostenrijkse vader Fritzl, die zijn dochter maar liefst 24 jaar ten behoeve van zijn incestueuze gevoelens in de kelder opsloot. Alice wordt van jong meisje een volwassen vrouw die om de waanzin te weerstaan vasthoudt aan haar zekere leventje om te ontkomen aan de nachtmerrie waarin zij is terecht gekomen. Voor zover is Van den Bosch nog te volgen, maar hoe anders wordt dat als hij zichzelf voorbijschiet of ontstijgt, want Van den Bosch is wel een ongekend theatraal visionair. Mij raakte hij tijdens de voorstelling even kwijt, maar tijdens nakeuvelen bij een goed glas en verschillende invalshoeken van medetoeschouwers kwam het wel weer op mijn pad. Als ik dat dan weer combineer met mijn ervaringen met Ko in zijn Alex' leven moet ik toch de slotconclusie maken dat 'Alice in Wonderland' in de Ko van den Bosch bewerking bij het NNT een heel bijzondere en bergen gespreksstof opleverende voorstelling is geworden die ik iedere theaterbezoeker die zijn/haar grenzen zoekt wil aanraden.
Reageer hieronder
Geen reacties